Íslendingaþættir Tímans - 15.05.1976, Blaðsíða 11

að þróa og fullkomna peningamála-
skýrslur og hvers konar hagrænar at-
huganir sem hagfræðingur Seðlabank-
ans. Sem slikur hefur hann æ siðan átt
mikið, gott og giftudrjúgt samstarf við
okkur starfsbræður hans i Efnahags-
stofnun og siðar Framkvæmda-
stofnun. Ráðum var ekki að fullu ráöið
°g myndin hvorki heilsteypt né
fullkomin, nema Kristinn kæmi til og
hans skarpa greining á peninga- og
fjármálahlið þjóöarhags, með Utsýn til
viðra átta gjaldeyrismála og heildar-
aðstöðu þjóöarbúsinsút á við. Þar kom
hans trausta reynsla ytra I góöar
þarfir. Eins og oft vill verða, leggjast
mismunandi stofnanir stundum á ólik
tog i þessum efnum sem öðrum. öllu
sllku tók Kristinn af stökustu geðprýði
og ljúfmennsku, svo aldrei bar skugga
á persónulegt vinfengi. Oft benti hann
okkur hinum á óvefengjanlegan aga
peningalegra meginstærða, þá okkur
hætti til óskhyggju i samskiptum viö
hagsmunaaöila. Þákom kimnihans og
breiða bros sér vel til að stinga á
blöðrunni.
Þáttur þessara samskipta voru
sameiginlegar ferðir til funda viö
alþjóölegar hagmálastofnanir. Þá var
Kristinn jafnt hinn trausti málsvari,
sem tryggt var til að visa öllu, sem til
hans sérþekkingar heyrði, sem og
drenglundaður og ágætur félagi, fjöl-
fróður um mannlif og menningu og
smekkmaður á alla góða hluti. Siðustu
samskiptiokkari embættivoru þau, er
hann útlistaöi fyrir okkur hina fjöl-
þættu mynd lánsfjáráætlunar, er hann
hafði lagt svo hart að sér að semja og
var i reynd aðalhöfundur að. Þar var
lipurð og ljúfmennska jafn óbrigðul og
fyrr, þótt skörðu væri að skipta.
Kristinn og fjölskylda hans, geröist
fyrir fáum árum nágranni minnar
fjölskyldu. Hugðum við gott til þess
nágrennis fram á veginn. En nú er
skarð fyrir skildi ogleitar hugurinn nú
mjög á vit þess heimilis i bæn um þá
blessun og heill, sem veitast má eftir
þau ósköp, sem yfir hafa dunið.
Kristínn Hallgrimsson var ófram-
hleypinn maður, sem vann sin miklu
og ágætu störf i kyrrþey, en var á-
hrifameiri til góðs enmargir, sem með
meiri gný fara. Honum entist ekki ald-
ur til aö uppskera þann orðstir, sem
hann verðskuldaði. Þvi rikari skylda
ber okkur til að hafa minningu hans i
heiðri.
Bjarni BragiJónsson.
HINN 25. marz siðast liðinn var ttí
moldar borinn Kristinn Vignir Hall-
grímsson hagfræðingur.
Islendingaþættir
Hann Diddi frændi er dáinn skyndi-
lega, burt kallaður langt um aldur
fram aðeins 42 ára að aldri. Máltækiö
segir að þeir sem guðirnir elski deyi
ungir.
Fáum dögum áöur en Diddi veiktist
kom ég I heimsókn til þeirra hjóna
Önnu og Didda, hann var þá I frii frá
vinnu sinni I Seölabankanum, til þess
að hjálpa konu sinni og fagna heim-
komu litlu dótturinnar er þau hjón
eignuðust 16. febrúar sl.
Ég held að eitt mesta gæfuspor
Didda hafi verið er hann kvæntist
önnu S. Lorange I desember 1966 I
Washington, en hann var þá við störf
hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.
Anna og Diddi eiga 3 börn, Pétur 8
ára, Svönu Emellu bráðum 3 ára og ó-
skírða dóttur, fædda réttum mánuði
áður en faðir hennar deyr og fá nú þau
börnekki aönjóta umsjá og umhyggju
ástúðlegs föðurs.
Ég þakka Didda allt sem hann hefur
gert fyrir mig. Hann var mér eins og
stóri bróðirþegarvið vorum I Verzlun-
arskólanum, alltaf hjálpfús, lét mig
hafa gamlar bækur, óspar á heilræði
og aðstoð fyrir próf, enda reynslunni
rlkari, hafði lokið þessum námsáföng-
um nokkrum árum á undan mér.
Aldrei gleymi ég heidur morgun-
kaffinu á Grundarstignum sem alltaf
var tilbúið handa okkur á heimili
Svönu mömmu hans öll skólaárin i
Verzlunarskólanum.
Alltaf var Diddi boöinn og búinn að
hjálpa og aðstoða væri til hans leitað
þvi hann gat ekki neitaö neinum um
nokkra bón. Hann hjálpaði móöur
sinni I hennar erfiðu veikindum og
dáðust margir aö hugulsemi hans I
hennar garð.
Það er trú min að honum ástfóglnir
vinir sem áöur eru farnir á undan hon-
um yfir þessa llfs landamæri veiti hon-
um góðar móttökur, sem hann á svo
vel skiiið.
Elskú Anna, ég og fjölskylda mfn
votta þérog þinum okkar dýpstu sam-
úð og bið guðs hönd um að leiða þig i
gegnum sorgina þvi ég veit að þú átt
góðar endurminningar um góöan
eiginmann og föður.
Guð blessi þig og börnin.
Erla Hafrún Guöjónsdóttir.
Erfitt er að sætta sig viö þá staö-
reynd — I öllum sinum endanleika —.
að náinn persónulegur vinur og sam-
starfsmaöur sé á brott kallaöur i
blóma llfsins, skyndilega og án alls
fyrirvara. Eftir er skilin eyða, sem
ekkert nær aö fylla annað en minning
um þá miklu mannkosti, er prýddu vin
minn, Kristín Hallgrimsson.
Kynni okkar hófust árið 1960, er
hann réðst til Seðlabanka tslands, og
veturinn eftir efldust þau kynni til
mikilla muna, er viö stunduðum nám
við sama skóla i London og bjuggun
þar I sama húsi. I London lauk Krist-
inn framhaldsnámi f hagfræöi vorið
1961. Aö námiloknustefndi hugur hans
til þess aö afla sér aukinnar reynslu og
þekkingar á alþjóðlegum vettvangi og
eftir störf viö Seölabankann um
tveggja ára skeið réðsthann árið 1963
til Alþjóöagjaldeyriss jóösins I
Washington og starfaöi þar óslitið f sex
ár viö hinn ágætasta oröstlr eins og
vænta mátti og sem mér er kunnugt
um af vitnisburöi samstarfsmanna
hansþar. Hæfileikar Kristins leiddu til
þess, að árið 1969 fékk bankastjórn
Seðlabankans hann ttí að snúa heim
aftur og taka að sér vandasamt og
ábyrgöarmikiö starf við stjórn hag-
fræðideildar bankans. Starfaði Krist-
inn sem hagfræðingur Seölabankans
frá þeim tima þar til yfir lauk. Aörir
munu verða til að bera vitni þvi frá-
bæra starfi, sem hann þegar hafði
unnið þar og sem svo miklar vonir
voru bundnar við að héldi áfram. Það
fór ekki hjá þvi, aö maöur i hans stööu
heföi mikil samskipti við fjármála-
ráðuneytið, og varö samstarf okkar af
þeim sökum mikið aö nýju. Mér er
fullkunnugt um, hversu mikils störf
Kristins voru metin af öllum þar, er
viö hann áttu samskipti.
Þaö var einmitt viö slíkar aðstæöur,
aö leiöir okkar Kristins lágu slðast
saman. Asamt rikisbókara höfðum við
verið að vinna sameiginlega aö verk-
efni, sem slöan skyldi lagt fram á ráö-
stefnu erlendis, og skyldum viö þrir
fara þá ferð. Þann dag hafði Kristinn
unniö af venjulegri eljusemi og einskis
meins kennt sér aö þvi er bezt var vit
að. Það varö okkur þeim mun þung-
bærara að frétta siðar, að einungis ör-
fáum stundum eftir aðskilnað okkar
heföi áfall þaö duniö yfir, er varö hon-
um að aldurtila á fáum dögum.
Atvikin haga þvi svo, að ekki veröur
undan þvi vikistaðljúka erindinu, sem
viö höfðum hafið undirbúning að, á til-
settum tlma, og verður sárt að vera af
þeim sökum fjarstaddur er hinsta
kveðjuathöfn fer fram. Þaö verður og
dapurlegt verkefni aö flytja fyrrum
starfsfélögum hans erlendum hin
hryggilegu tiðindi. Þeim, ekkislður en
starfsfélögum Kristins hér heima,
voru ljósir þeir hæfileikar, hin sér-
staka samstarfshæfni og prúð-
mennska, sem voru einkenni hins
horfna vinar okkar og kölluðu fram
hlýhug I hans garð hjá öllum, er hon-
um kynntust. Það er þungt áfali I okk-
11