Íslendingaþættir Tímans - 15.05.1976, Blaðsíða 13

blóma llfsins er hrifiö burt frá mikil-
v®guhlutverki. Kristinn haföi sannar-
lega mikilvægu hlutverki aö gegna
b®öi I starfi og á heimili sínu.
Stofnunin, sem hann helgaöi krafta
slna, hefur misst mikinn hæfileika-
mann, þaö vissu allir, sem meö honum
störfuöu, en söknuöurinn veröur enn
sárari, þegar á bak veröur aö sjá mikl-
um mannkostamanni, sem öllum þótti
v*nt um, er honum kynntust.
Kristinn var einstaklega þægilegur i
viömóti, vakandi og áhugasamur, og
sanngjarn i dómum. Hér eiga einungis
bestu lýsingarorö viö um þaö erum viö
öll sammála.
Aheimilinu áttu þau hjónin eftir aö
aia upp þrjú ung börn, þar af eitt aö-
eins nokkurra vikna gamalt. Þar er
stórt skarö fyrir skildi.
Margur fær margt aö reyna i lffinu,
en hversu þungbært er ekki aö missa
góöan eiginmann og fööur, sem gat átt
hálfa ævina framundan. Minningin um
góöan dreng veröur þeim þó mikill
styrkur. Óskum viö þeim alls vel-
farnaöar á komandi árum.
Samstarfsfólk i
Seölabankanum.
Margur enn i aldurs blóma
undi sæll viö glaöan hag,
brátt þá fregnin heyröist hljóma.
Heill i gær, en nár i dag. —
0, hve getur undra skjótt
yfir skyggt hin dimma nótt.
Þann 16. febrúar s.l. fæddist hjónun-
um önnu Lorange og Kristni Hall-
grimssyni dóttir. Þrátt fyrir erfiöa
fæöingu heilsaöist móöur og dóttur vel.
Svana Emelia 3ja ára og Pétur 8 ára
biöu meö óþreyju eftir, aö mamma
kæmi heim meö litlu systur.
Anna kom heim 25. feteúar og ákvaö
Kiddi aö vera heima i viku henni til aö-
stoöar. Viö vinkonur önnu og Kidda
öfunduöum hana alltaf af þeirri ein-
stöku natni, sem Kiddi sýndi börnun-
um og henni i sambandi viö allt
heimilishald og vissum allar, aö hann
átti ekki sinn lika, hvaö þaö snerti.
Þann 9. marz baröi sorgin aö dyrum
ó þessueinstaklega hlýja heimili, þeg-
ar Kiddi, vinur minn og skólabróöir,
fékk heilablóöfall. Lá hann meö-
vitundarlaus, unz hann lézt þann 16.
marz.
Leiöir okkar Kidda lágu saman úr
Austurbæjarbarnaskólanum, þangaö
til aö loknu stúdentsprófi úr
Verzlunarskólanum 1955.
Kiddi fór til náms i hagfræöi viö
Dartmouth háskólann í U.S.A. og siöan
islendingaþættir
til London School of Economics. Aö
námiloknu vann hann i Seölabanka Is-
lands, þar til hann hóf starf viö Al-
þjóöagjaldeyrissjóöinn I Washington
D.C. ár 1963.
Ég var þá þegar búsett i Washington
og styrktist þá vinátta okkar, jafn-
framt þvi sem eiginmaöur minn og
Kiddi bundust sterkum vináttubönd-
um. Þá var oft glatt á hjalla og naut
Kiddi mikilla vinsælda meöal allra
landanna og eignaöist marga trausta
vini, sem nú ásamt okkur trega hann
og samhryggjast önnu, börnunum og
eftirlifandi fööur hans, Hallgrimi
Péturssyni, vélstjóra.
Anna og Kiddi kynntust á 17. júni
hátiö i New York 1966, en Anna vann
hjá Loftleiöum i New York. Þau giftu
sig 17. desember 1966 i Washington og
var Phil svaramaöur taugaóstyrks
brúöguma. Viö skáluöum fyrir nýgiftu
hjónunum i kampavini á okkar
heimili, áöur en Kiddi bauö öllum vin-
um sinum til veizlu á bezta matsölu
staö borgarinnar. Slik var hans rausn.
Brá hann aldrei frá þeirri venju.
Þau hjónin bjuggu sin fyrstu hjú-
skaparár i Washington og þar fæddist
Pétur i janúar 1968. Þau voru vina-
mörg og tóku á móti gestum sinum
meö sérstakri hlýju, sem einungis
hamingjusöm og samstæö hjón geta
gert.
Þau fluttust heim 1969, er Kiddi hóf
aftur vinnu viö Seölabanka Islands,
þar sem hann vann til dauöadags.
Viö áttum margar ánægjulegar
samverustundir meö okkar kæru vin-
um, önnu og Kidda, bæöi vestanhafs
og heima á Islandi og siöast hitti ég
þau um jólin i vetur, kát og hress. Viö
ræddum um fyrirhugaö sumarferöa-
lag ásamt fleiri vinum. Þann 17.
desember héldum viö upp á 9 ára
brúökaupsafmæli þeirra. Hvernskyldi
hafa grunaö, aö þau yröu ekki fleiri?
Anna min. Viö vottum þér, börnun-
um og Hallgrimi tengdafööur þinum
okkar fnnilegustu samúö.
Washington, D.C. 18. marz 1976.
Sigriin
Fimmtudaginn 25. marz var jarö-
sunginn merkur Islendingur, Kristinn
Vignir Hallgrimsson hagfræöingur.
Hann lézt aöeins 42 ára aö aldri.
Ég kynntist Kristni sumariö 1972, er
ég var ráöinn til starfa viö hagfræöi-
deild Seölabanka Islands, sem hann
veitti forstööu. Kynni okkar vöruöu þvi
þrjú og hálft ár. Ég haföi veriö búsett-
ur erlendis rúman áratug og reynsla
min af islenzkum efnahagsmálum var
harla litil. Það vildi mér til happs aö
leiöir okkar Kristins lágu saman og ég
fékk aö njóta leiösagnar hans. Kristinn
hafði yndi af þvi aö rökræöa hagfræöi-
leg vandamál og ræddi oft klukkutim-
um saman um óliklegustu efni viö
áhugasama viðmælendur. Hann var
þolinmóöur húsbóndi og jafnan reiðu-
búinn að svara fávisum spurningum
án þess að litillækka spyrjandann.
Kristinn var ágætlega aö sér I fræöi-
legrihagfræöi.enda menntaður i Bret-
landi og i Bandarikjunum að viöfræg-
um lærdómssetrum. En fræöilegar
vangaveltur áttu ekki hug hans. Fræð-
in höföu aðeins þaö hlutverk aö bæta
skilninginn á efnahagsmálum liðandi
stundar. Fáa hagfræöinga hef ég heyrt
blanda svo leikandi létt saman
fræöunum og raunhæfum vandamál-
um. Við þetta bættist, að þekking
Kristins á smáatriöum islenzkra efna-
hagsmála var geysilega viötæk. Hann
gerþekkti stofnanir athafnalifsins og
umgerð þeirra.
í umræðum, sem oft snerust um
stjómmál, tók Kristinn afstööu af full-
kominni sanngirni til hugmynda og til-
lagna um efnahagsmál hvaöan úr
flokki, sem þær komu. Flokkspólitisk-
ar skoðanir léthann aldrei uppi. Hann
var þó augljóslega frjálslyndur lýö-
ræöissinni, hafði samúö meö litil-
magnanum, en mál hans mótaðist
fyrst og fremst af viöhorfum hag-
fræöings i meginkvisl hins engilsax-
neska skóla.
Er timar liöu setti ég mér þá reglu
aö leita sem oftast ráöa hjá Kristni um
verkefni, sem ég vann utan bankans.
Ráö hans voru jafnan góö, og sú var
reynsla min, að hugsanaskekkjur og
staöreyndabrengl færu ekki framhjá
honum. Oft furðaði ég mig á þvi,
hvemig hann á augabragöi sá villur i
verkefnum, sem ég haföi legiö yfir
dögum saman.
Kristinn var jafnan þýöur i viömóti.
Aldrei heyröi ég hann reisa rödd sina i
reiöi, en hann hló mikiö oghlátur hans
var hár og snjallur. Hann dreiföi um
sig glaöværö. Kristinn var viökvæmur
i lund, dulur og jafnvel feiminn. Enda
þótt frá honum kæmi stöðugur
straumur af skýrslum og greinargerö-
um, voru þaö nafnlaus skrif embættis-
mannsins. Kristinn kom litiö fram
opinberlega og skrifaöi ekki i blöö.
Hann var þvi ekki þjóökunnur maöur
eins og margir af okkar færustu hag-
fræðingum. Samt var hann jafnoki
þeirra allra. Eftir á aö hyggja finnst
mér hann hafa veriö montlausastur
allra manna. Ekkert var fjær honum
en stæra sig af mikilli þekkingu og
reynslu. Hann ræddi aldrei aö fyrra
bragöi um námsferil sinn eöa mikil
13