Íslendingaþættir Tímans - 19.04.1980, Blaðsíða 8

Íslendingaþættir Tímans - 19.04.1980, Blaðsíða 8
 afi og amma sýndu honum. Þar var allt gert til aö örva hann og koma til meiri þroska og á alla lund aö gera honum lffiö sem bærilegast. Bekkjarfélagar hans tóku honum opnum örmum og voru sam- huga um aö láta honum liöa vel f skólan- um. Þannig hefur Þórhallur notiö þess aö þeir sem meö honum störfuöu á heimili og i skóla örvuöu og studdu hann til aö taka þátt i þvi daglega starfi sem umhverf- iö býöur upp á. Þessa viöleitni endurgalt Þórhallur fyllilega meö þvi aö leggja sig fram viö hvert þaö verkefni sem hann tókst á hendur. Skólinn varö stór hluti af lifi Þórhalls, þangaö sótti hann ekki aöeins bókvitiö heldur var þitt ekki siöur þungt á metun- um aö þar kynntist hann sinum jafnöldr- um og eignaöist sinn kunningjahóp. Þar kynntist hann lifinu utan veggja heimilis- ins. 1 skólastarfinu var hann virkur þátt- takandi jafnt i smíöum og félagslffi sem i bóklegum greinum. Skólaganga hans I vetur hefur ein- kennst af örum framförum i öllum náms- greinum. Þaö gleöilegasta viö þessa þróun var þó aö Þórhallur fann æ betur aö hann gat ekki siöur enhinir. Sjálfstraustiö jókst um leiö og staöa hans i bekknum breyttist. Hann var ekki lengur „sjiikling- urinn” okkar heldur fullgildur nemandi. Hann var besti teiknarinn i bekknum og f hópi hinna duglegustu i öörum greinum, hann sjálfur og bekkjarfélagarnir geröu sér fulla grein fyrir þvi. Samfara auknum þroska birti mikiö yfir tilveru Þórhalls. Hann var farinn aö hugsa um framtiöina, kom auga á sína möguleika i lifinu en skildi jafnframt sfn takmörk. „Get ég oröiö þetta þegar ég er oröinn stór” spuröi hann oft þegar viö ræddum um framtiöina innan bekkjarins. Mannihlýtur aö finnast þaö kaldhæöni ör- laganna aöþegarÞórhallur var isvo mik- illi framför og virtist sætta sig betur viö hlutskipti sitt en áöur, hætti veikburöa likaminn meösina stóru sál skyndilega aö starfa. Og viö stöndum meö minninguna eina eftir. Aö honum látnum vaknar ósjálfrátt spurningin um tilgang lifsins. 1 nfu ár hefur Þórhallur barist fyrir lifi sinu og oft staöiö tæpt. 1 niu ár hafa aöstandendur lagt sig alla fram um aö efla og styrkja þennan litla dreng, jafnt til sálar og lfk ama, svo hann yröi sem hæfastur til aö lifa I samfélagi okkar sem fullgildur þegn. Og þegar þeir sjá virkilegan árangur erfiöis sins er hann skyndilega farinn aö- eins nfu ára gamall. Af hverju deyr hann nú þegar viö eyg jum i honum þaö mannvit atorku sem heföi dugaö honum sem og öörum fötluöum til aö sýna aö þeir geti veriö jafngildir þjóöfélagsþegnar og þeir mörgu sem álita þá aöeins byröi á sam- félaginu? Slíkum spurningum veröur ekki svaraö. En viö sem eftir stöndum eigum minn- ingarnar eftir. Og af samskiptum viö Þór- hallhöfum viöýmislegt lært og kynni okk- ar viö hann hafa vakiö margar spurn- ingar. Hverjir eru möguleikar litils fatl- aös drengs á aö lifa eölilegu lifi í sam- félagi sem gert er fyrir fullhrausta ein- staklinga? Hvernig á hann aö geta feröast um i hjólastól sfnum, sótt skóla, verslanir og opinberar stofnanir? ÞórhaUur sótti u.þ.b. 70 ára gamla skólabyggingu, þar sem tröppur voru til óhagræöis oglitil nú- tima hagræöing. En stofnunin er ekki stór frá Grund Fæddur 25. desember 1919. Dáinn 17. mars 1980. Þann 28. mars s.l. fór fram útför vinar mins Kristins Þorsteinssonar frá Grund í Aöalvik, sem andaöist á Borgarspi'talan- um I Reykjavik þann 17. mars s.l. eftir skamma sjúkrahúsvist. Banamein hans var heilablæöing. Kristinn var fæddur aö Neöri-Miövík i Aöalvik þann 25. desember 1919 og voru foreldrar hans hjónin Hólmfríöur Guömundsdóttir ættuö úr Strandasýslu og Þorsteinn Bjarnason, bóndi í Neöri-Miö- vik. Höföu forfeöur Þorsteins búiö í Aöal- vikí marga ættliöi og voru hertir af atlæti og kostum umhverfisins til þrautar og jafnan boriö sigur i þeim viöskiptum. Er Þorsteinn enn á lifi, nú vistmaöur á Hrafnistu f Reykjavik. Ungur kynntist ég þeim frændum Kristins og meö aldri og árum hefur mynd þeirra oröiö mér æ hug- felldari og athyglisveröari. Þeir voru sagöir smiöir góöir, búmenn meira en í meöallagi, sjósóknarar miklir og fyrir- hyggjumenn og orö fór af mörgum þeirra fyrir gáfur. Má geta þess, aö Þorsteinn og afi Þórhalls óþreytandi aö bera hann upp og niöur tröppur á hverjum degi, þvf var honum mögulegt aö stunda eölilegt skólanám. En hvaö um framtiöina? Jú I byggingu er nýr skóli meö kennslustofum á þremur hæöum, vegleg bygging sem fullnægir öllum þeim kröfum sem viö gerum til slfkrar byggingar í dag. A þessu var þó einn stór meinbugur. Þaö sá enginn fram á hvernig unnt yröi fyrir Þórhall aö starfa i framtiöarhöllinni glæstu. Hvaö erum viö aö hugsa? Eru skólar eingöngu fyrir þau börn okkar sem eru fleyg og fær? Hvaö um öll hin? Þórhallur á ekki eftir aö þarfnastbættr- ar aöstööu fyrir fatlaöa, en hann sýndi okkur og sannaöi aö þvi fé og þeirri fyrir- höfn sem variö er til aö skapa öllum börn- um okkar sem best þroskaskilyröi er vel variö. Viö læröum þaö af samskiptum okkar viö Þórhall aö lfkamleg fötlun tak- markar aöeins hluta af starfsorku manns en á öörum sviöum geta þroskamögu- leikar og hæfni veriö mikil. Þvi skuldum viöminninguÞórhalls þaö aö búa börnum okkar sem á einhvern hátt eru fötluö sömu skilyröi til aö lifa og starfaí sam- félagi okkar og öörum einstaklingum. Aö endingu viljum viö færa öllum aö- standendum Þórhalls innilegar samúöar- kveöur. Starfsf ólk Eskif jaröarskóla. faöir Kristins og Klemens Kristjánsson, fyrrum tilraunastjóri á Sámsstööum I Fljótshliö, látinn fyrir skömmu, voru systkinasynir. Þegar Kristinn var á þriöja ári andaöist móöir hans ff-á fimm ungum börnum, aö- eins þritug aö aldri. Má þá geta sér til hvaðbeiöhins unga bónda. A ágústdögum þessa sorgarsumars i Neðri-Miðvík var framtiö Kristins aö nokkru ráöin. Lftill bátur lenti viö sandinn fyrir neðan bæinn ogungur sveinn borinn til skips, búinn fá- tæklegum fararefnum öörum en heitum fyrirbænum einyrkjans, sem eftir stóö i flæöarmáli angurs og umróts liöinna at- buröa. Viö taktfastan róöur hins æföa sjó- manns sefaöist loks grátur móöurleys- ingjans. Undir árum var hér Hiram Jóns- son bóndi i Göröum i Aöalvik, sambýlis- maöur Elisabetar Tómasdóttir móöur- ömmu Kristins. Höföu þau fyrir nokkrum árum flutt i Aöalvik frá Glúmsstööum i Fljóti. Varö nú heimili þeirra dvalarstaö- ur Kristins næsta aldarfjóröunginn. Hiram Jónsson var ættaður úr Grunna- vikurhreppi og var sérstæöur um marga hluti. Meöfædd hógværö hans og heimi:- Islendingaþættir Kristinn Guðjón Þorsteinsson 8

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.