Íslendingaþættir Tímans - 05.08.1982, Blaðsíða 8

Asgeir Bjarnason
garðyrkjubóndi, Reykjum Mosfellssveit
Ég var á ferðalagi vestur á Snæfellsnesi í annarri
viku júnímánaðar s.l. Þegar ég eftir heimkomuna
fór að kynna mér efni dagblaðanna vikuna, sem
ég var að heiman, kom í ljós að meðal fregna af
síðum dagblaðanna var sú sorgarfrétt, að minn
góði skólafélagi, Ásgeir Bjarnason, garðyrkju-
bóndi á Reykjum í Mosfellssveit, hafði látist þann
5. júní eftir tveggja daga sjúkrahúsdvöl og verið
til grafar borinn 12. júní s.l. Enda þótt Ásgeirs
hafi verið minnst í dagblöðum, vil ég með
nokkrum orðum nú er leiðir skilja færa Ásgeiri
þakkir fyrir þau góðu kynni, er ég hafði af honum
á lífsleiðinni.
Leiðir okkar Ásgeirs frá Reykjum lágu saman
haustið 1937 í Búnaðarskólanum á Hvanneyri.
Þar urðum við herbergisfélagar. Ekki höfðum við
sést fyrr, hins vegar hafði ég séð og heyrt föður
hans, Bjarna Ásgeirsson, þáverandi þingmann
Mýramanna. Á honum hafði ég mætur. Hann var
ræðumaður ágætur og glæsimenni í útliti og
framkomu allri.
Ásgeir var vel undir námið búinn. Hann var
gagnfræðingur frá Menntaskólanum í Reykjavík,
en ákveðinn í að verða bóndi og fyrst og fremst
jarðræktar og ylræktar bóndi. Samvera okkar
Ásgeirs á Hvanneyri hefur verið mér minnisstæð
síðan. Hann var á margan hátt sérstakur
persónuleiki, sérstakt snyrtimenni var hann, og
reglusemi hans var á margan hátt óvenjuleg, sem
m.a. kom fram í sambandi við námið. Hann
notaði alltaf sama tíma dagsins til lestrar og
undirbúnings undir næsta kennsludag og kom því
ávallt vel undir hverja kennslustund búinn, enda
var hann ákveðinn í að njóta námsins sem best.
Það tókst honum líka því námshæfileikar hans
voru góðir. Ásgeir hafði þá a.m.k. ekki þann
áhuga fyrir þátttöku í félagsstörfum sem faðir
hans var þekktur fyrir og eyddi því ekki tíma
sínum í þau.
Sumarið 1938 skildu leiðir okkar Ásgeirs. Ég
lauk námi þá, en Ásgeir vandaði nám sitt með
dvöl á Hvanneyri tvö skólaár. Að loknu námi á
Hvanneyri fór Ásgeir til framhaldsnáms í
búvfsindum til Bandaríkjanna.
Eftir heimkomuna og að loknu námi í
Bandaríkjunum tók Ásgeir til starfa við þann
búskap, sem hann hafði alltaf að minni hyggju
stefnt að. Hann breytti túninu á Reykjum í mikla
grænmetisakra, sem færðist jafnt og þétt í aukana.
Ásgeir á Reykjum kvæntist hollenskri konu
Titiu Hartemink að nafni, sem var honum samhent
við ræktunina, enda kunni hún vel til þeirra starfa.
Fjögur börn eignuðust þau, þrjá syni og eina
dóttur. Tveir synirnir voru orðnir þátttakendur í
grænmetisframleiðslunni með föður sínum og
halda nú ásamt móður sinni því starfi áfram.
Enda þótt við Ásgeir á Reykjum ættum ekki
samstarf áfram eftir að leiðir skildu á Hvanneyri,
hélst vinátta okkar og mér er í minni gestrisni á
glæsilegu heimili þeirra hjóna.
Síðast-liðinn vetur hittumst við Ásgeir nokkrum
sinnum. Hann sagði mér frá veikindum sínum og
þeim læknisaðgerðum, sem hann hafði gengist
undir. Sjálfur hafði hann þá trú á, að hann mundi
endurheimta heilsu sína, sú var einnig mín von.
Nú þegar þau þáttaskil hafa orðið, að hann er
horfinn yfir móðuna miklu, minnist ég kynna
okkar með hlýju þakklæti. Það er mikils virði að
hafa kynnst á lífsleiðinni svo hugprúðum og
háttvísum manni sem Ásgeir Bjarnason á
Reykjum var. Eftirlifandi eiginkonu hans og
börnum færi ég innilegar samúðarkveðjur.
Halldór E. Sigurðsson
Ingimundur M. Steinsson
fæddur 24. sept. 1910
dáinn 19.júlí 1982
Það er skammt stórra högga á milli. Á tæpum
3 árum hafa 3 móðurbræður mínir fallið frá. Fyrst
Ottó síðla árs 1979, þá Brynjólfur 1981 og nú
Ingimundur. Fregnin um andlát hans kom mjög
á óvart því ég vissi ekki betur en að heilsan væri
sæmileg og að hann ætti langa lífdaga framundan.
En vegir guðs eru órannsakanlegir og nú er Ingi
horfinn líka á eftir bræðrum sínum og eiginkonu
Þegar ég læt hugann reika til baka þá eru fyrstu
kynni mín af þeim Ingimundi og Ruth óljós brot
af sjóferð, maður á bryggju og lítið hús með garði.
Eftir því sem árin liðu skýrðist þessi mynd.
Sjóferðin var ferð með Akraborg, maðurinn á
bryggjunni Ingi frændi og húsið heimili hans og
Ruthar. Allar þessar ferðir upp á Skaga voru
gleðiferðir, því ekki man ég fólk, sem var betra
heim að sækja en einmitt Inga og Ruth.
Ingi fæddist á tsafirði 24. sept. 1910 sá fimmti
8
af 9 systkinum og ólst þar upp. Árið 1930 fór hann
til Reykjavíkur á Samvinnuskólann og var þar tvo
vetur. Næstu árin var hann farmaður á M/S Eddu.
Árið 1938 fór hann til Þýskalands til náms í
niðursuðu. Þá skall stríðið á og hann varð
innlyksa. Hann lauk námi og starfaði öll stríðsárin
við niðursuðu lengst af sem verkstjóri í
verksmiðjunni Pillan. Þar kynnist hann konu sinni
Ruth Hildegaard Liedke, sem hann kvæntist 1943.
í stríðslok lenti hann í ævintýralegri ferð frá
Þýzkalandi til Svíþjóðar og þaðan til Danmerkur
og svo aftur til Þýzkalands til þess að sækja
eiginkonu sína. Er hann kom heim hóf hann störf
við niðursuðu, fyrst á Siglufirði og síðan hjá
Haraldi Böðvarsyni á Akranesi. Þau Ingi og Ruth
festu rætur á Akranesi og starfaði hann alla sína
ævi að niðursuðu sem verkstjóri.
Þau eru ófá sporin sem við systkinin eigum
Framhald á bls 4.
islendingaþættir