Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1983, Blaðsíða 3

Ásdis Steinunn Leifsdóttir
Fædd 16. júlí 1952
Dáin 4. janúar 1983
Hinsta kveðja frá Víðistaöaskóla
„Ó, láttu, drottinn,
þitt Ijós mér skína
og sendu frið inn
t sálu mína.
Ó vertu mér drottinn
í dauða hlíf.
Ég bið ekki framar
um bata og líf. “
(Stefán frá Hvítadal)
Hún hét Ásdís Steinunn og kom til okkar í
Víðistaðaskóla haustið 1972. Hún kom til okkar
glöð og hlý með feimnislegt brosið á vörunum,
full vonar og starfsgleði, hljóðlát og hjartahlý í
fasi, en þó dul í dagsins önn um dýpstu
hugrenningar.
Hún hafði lokið kennaraprófi frá Kennarahá-
skóla íslands þá um vorið og gengið að eiga
eftirlifandi eiginmann sinn, Guðfinn Þórðarson,
nokkrum dögum áður en hún kom til starfa við
skólann.
Það fylgdu henni því sól og vonir, er hún byrjaði
störf sín hér í skólanum. Lífið var fagurt og
heillandi. Verkefnin biðu anda hennar og handa.
Vinna hennar hér í skólanum var hafin og
nemendur hennar nutu góðrar leiðsagnar, um-
hyggju og hlýju. Víðistaðaskóli hafði eignast
áhugasaman og ötulan kennara, þar sem Ásdís
var. En við hinir kennararnir áttum í Ásdísi
afbragðs starfsfélaga og vin, sem lét sig skipta starf
sitt og skóla, brautargengi hans og hæfni til þess
að gegna sem best hlutverki sínu.
Það er aðeins stutt stund síðan þetta var.
Aðeins rúmur áratugur. Og nú er Ásdís farin frá
okkur yfir landamæri lífs og dauða. Við eigum
tttargar góðar minnngar um hana og söknum
hennar sárt. En við kveðjum hana með þökk, -
Þökk fyrir samstarfið hér í Víðistaðaskóla, - þökk
fyrir allt sem hún gaf og veitti, til þess að starf
°kkar mætti bera sem bestan árangur, - þókk fyrir
vináttu og hljóðláta hjarfahlýju öllum stundum
sem við áttum saman. - Já, þökk fyrir allt og allt.
Ásdís Steinunn Leifsdóttir er fædd í Reykjavík
hinn 16. júlí 1952. Foreldrar hennar voru hjónin
Jónína Steingrímsdóttir og Leifur Steinarsson,
vélstjóri í Reykjavík.
Ásdís ólst upp í Reykjavík í hópi fimm systra
sinna, lauk kennaraprófi frá Kennaraháskóla
Islands vorið 1972 og hefur verið kennari við
Víðistaðaskóla í Hafnarfirði frá hausti 1972 og til
dánardags.
Hinn 26. ágúst 1972 giftist Ásdís eftirlifandi
eiginmanni sínum, Guðfinni Þórðarsyni, en þau
höfðu áður verið heitbundin í nokkur ár. Hafði
^sdís þá löngum verið heimagangur á heimili
'slendingaþættir
tengdaforeldra sinna, þeirra Ingibjargar Bjarna-
dóttur og Þórðar Gíslasonar, en þau reyndust
Ásdísi bæði þá og alltaf síðan ástrík og
umhyggjusöm allt til síðustu stundar.
Þau Ásdís og Guðfinnur keyptu sér íbúð í
fjölbýlishúsi í Norðurbænum í Hafnarfirði sama
árið og þau giftust. En bráðlega hófust þau handa
um byggingu á einbýlishúsi á Sævangi 7 og þangað
fluttu þau inn árið 1979.
Þau áttu sér fagurt heimili, sem bar glöggt vitni
um samhug þeirra og samheldni, smekkvísi og
dugnað.
Guðfinnur reyndist einstök stoð og stytta
Ásdísar í veikindum hennar og kom þá vel í ljós,
að hann er einn af þeim sem vaxa í vanda hverjum
og sýna best hvern mann þeir hafa að geyma,
þegar mest reynir á.
Ásdís og Guðfinnur eignuðust eina dóttur,
Eyrúnu Björgu, sem er fædd 26. mars 1976 og er
því aðeins sex ára, þegar hún nú verður að sjá á
bak móður sinni og kveðja hana hinstu kveðju.
Við biðjum þess með heitu hjarta, að Eyrúnu litlu
Björgu megi vel farnast um ógengið æviskeið og
að hún njóti heilbrigði og hamingju um langa
framtíð.
Ásdís Leifsdóttir hafði ekki lengi starfað með
okkur í Víðistaðaskóla, þegar okkur varð ljóst,
að þar höfðum við eignast trúan vinnufélaga og
vin. Við hana var gott að ræða og með henni var
gott að leita að lausnum ýmissa vandamála, sem
óhjákvæmilega hljóta að skjóta upp kollinum í
svo stórum skóla sen Víðistaðaskóli er. Meðal
annars átti Ásdís sæti í kennararáði Víðistaða-
skóla um skeið og átti þannig drjúgan þátt í að
móta og mynda daglega starfsemi skólans.
En svo börðu að dyrum hjá Ásdís erfið
veikindi, - veikindi sem Ásdís hafði oft hugsað
til og vissi um til hvers myndu að líkindum leiða.
Jónína móðir Ásdísar hafði átt við mikil og löng
veikindi að stríða áður en hún lést og kom það
því löngum í hlut föður hennar og þeirra systranna
að annast og sjá um heimilið, að ógleymdum afa
og ömmu, sem bjuggu þar í sama húsi. Andstreymi
og erfiðleikar höfðu því ekki gengið fram hjá
garði fjölskyldu Ásdísar. Hún hafði orðið að sjá
á bak systur sinni langt um aldur fram og önnur
systir hennar hafði veikst alvarlega og lamast svo
af völdum sjúkdóms síns, að nú er hún bundin
við hjólastól. Sorgin hefur því oft verið óvæginn
gestur í fjölskyldu Ásdísar.
En hljóðlát og dul tókst hún á við sjúkdóm sinn,
hélt í vonina svo lengi sem hægt var og æðraðist
hvergi. Mánuðum saman barðist hún viðsjúkdóm-
inn og skiptust þar á skin og skúrir. Að síðustu
fékk hún langþráða hvíld. Vinir hennar og
vandamenn eru þakklátir fyrir, að stríð hennar er
nú á cnda og kveðja hana með góðar minningar og
þökk í huga.
Eiginmanni hennar og dóttur, föður hennar og
systrum, tengdaforeldrum, aðstandendum hennar
öðrum og ástvinum sendum við samúðarkveðjur
og vonum og biðjum, að sá sem öllu lífi ræður
verði þeim líkn í nauð.
Vertu sæl Ásdís Steinunn. Starfsfólkið í
Víðistaðaskóla þakkar þér góðar samverustundir,
samstarf og vináttu. Hlýr hugur og hjartans þökk
okkar allra fylgir þér yfir landamærin miklu.
Vertu sæl Ásdís og góða ferð.
„Himinn yfir. Huggast þú sem grœtur,
stjörnur tindra, geislar guðs,
gegnum vetrarnœtur.
Vetrarnóttin varla mun oss saka,
fyrst Ijósin ofan að
yfir mönnum vaka. “
(Stefán frá Hvítadal)
Hörður Zóphaníasson.
3