Íslendingaþættir Tímans - 18.05.1983, Blaðsíða 6

ESE
Sveinn Ellertsson
Fæddur 4. október 1912
Dáinn 14. apríl 1983
Hann Sveinn er dáinn, - sagði lítill vinur minn
með alvörusvip. Mig setti hljóðan og hugurinn
reikaði til baka. Ég minntist þess er ég hitti hann
fyrst i mjólkurstöðinni, hressan, glaðbeittan,
kvikan áfæti ogengin lognmolla í kringum hann.
Þegar ég hitti hann svo síðast hér á sjúkrahús-
inu, byrjaði hann á að ræða um mjólkurstöðina og
það gengi bara vel hjá þeim þar. Þetta sýnir áhuga
hans á starfinu, en þar var hann alltaf óþreytandi
að taka til hendi, enda var hann bæði ósérhlífinn
og röskur til vinnu alla tíð.
Hann var líka ræðinn og hafði ánægju af að
vekja umræður á kaffistofunni og var þá stundum
dcilt óvægilega um dægurmálin, en ævinlega gætti
Sveinn þess að allir væru sáttir þegar upp var
staðið.
Hann hafði líka miklaánægju af að teflaogspila
bridge og var þá glaður í góðra vina hóp.
Hann var líka félagslyndur maður, það kom
fram bæði í því að styðja vel þann félagsskap, sem
hann tók þátt í og einnig kom það vel fram í hans
gestrisni. Hann hafði ánægju af að blanda geði við
fólk, sitja og spjalla og bjóða veitingar.
Það var hin gamla góða íslenska gestrisni.
Ég kynntist Sveini fyrst í vinnu hér í mjólkur-
stöðinni. Þá fann ég fljótt eðliskosti hans, að hann
var hreinskiptinn drengskaparmaður, sem rækti
störf sín af trúmennsku og fórnfýsi. Hann var
sjálfur manna fljótastur að taka til hendinni, ef á
þurfti að halda. En hann gat stundum verið
snöggur upp á lagið, ef honum mislíkaði, en var
líka ætíð fljótur til sátta og var í eðli sínu
friðsemdarmaður.
Sveinn var fæddur 4. október 1912, að Holts-
múla í Skagafirði. Foreldrar hans voru hjónin
Ellert Jóhannsson og Ingibjörg Sveinsdóttir, sem
lengi bjuggu þar góður búi. Sveinn ólst upp við öll
algeng sveitastörf og var alla ævi tengdur sveit og
búskap, þótt ekki væri hann bóndi. Hann nam
mjólkurfræði við Statens Meieriskole í Þránd-
heimi og lauk þaðan prófi vorið 1940. Sveinn hélt
heim til fslands í stríðslok með fyrstu ferð 1945.
Hann er dæmi um íslendinginn, sem hélt í víking
jólaljós settu systkinin árlega á leiði foreldra
sinna, þau fyrstu í þeim garði. í þetta sinn, um
páskana, var komið á staðinn þegar langt var liðið
á messu. Þá var rennt inn í Þjórsárdalinn og litið
yfir átthaga forfeðranna. í þessari síðustu heim-
sókn hingað ræddi Bergur um það hvernig nú væri
umhorfs í Bala hefði hann ekki yfirgefið staðinn
og svo um framtíð þeirra, sem hér ættu að búa
áfram. Að sjálfsögðu var viðeigandi reisn yfir
þeim hugmyndum. Datt nokkrum t hug að þetta
yrði síðasta kveðjan?
Við þökkum margar glaðar og uppörvandi
stundir, bæði hér heima og í Reykjavík óg sendum
Rögnu hlýjustu samúðarkveðjur.
Stcinsholtsfólkiö
6
til annarra landa, aflaði sér menntunar og reynslu,
en hélt við fyrsta tækifæri heim til ættjarð'arinnar
aftur til að láta hana njóta krafta sinna. í Noregi
kynntist hann sinni góðu konu, Ölmu fæddri
Steihauge. Þau giftu sig 4. október 1947. Hún bjó
honum notalegt og gott heimili og studdi hann vel
og dyggilega alla tíð, ekki Síst nú síðustu vikurnar,
þegar hann þurfti mest á því að halda.
Þau eiga þrjú uppkomin börn:
fda, mcinatæknir, gift Ríharði Kristjánssyni.
þau eiga þrjú börn.
Eva Ingibjörg, hjúkrunarfræðingur, gift Jó-
hanni Aadnagard, eiga þau þrjú börn.
Bragi Sigmar, verslunarmaður, kvæntur Bryn-
hildi Sigmarsdóttur, þau eiga tvö börn.
Sveinn starfaði lengst af sinni starfsævi .á
Blönduósi, en hann hóf störf árið 1954 sem
mjólkurbússtjóri við mjólkursamlag hér á
staðnum. Hér byggðu þau hjónin sitt hús á
fallegum stað á bökkum Blöndu og ræktuðu þar
fallegan garð umhverfis. Þar ólu þau upp sín
mannvænlegu börn og studdu þau til mennta.,Á
síðustuárshátíðsamvinnufélaganna hérvarSveini
veitt viðurkenning fyrir 29 ára starf í þágu
félaganna.
í hvert sinn er við kveðjumst deyr eitthvað
innra með okkur. - Hann Sveinn er dáinn, -sagði
litli vinur okkar. Það er sú staðrevnd. sem við
verðum öll aö beygja okkur fyrir.
Konu hans, börnum og fjölskyldum þeirra,
sendumég og kona m ín einlægar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Kristinn Pálsson
Blönduósi
Sveinn Ellertsson var fæddur að Holtsmúla í
Skagafirði 4. október 1912. Foreldrar hans voru
Ingibjörg Sveinsdóttir ættuð frá Hóli í Sæmund-
arhlíð í Skagafirði og Ellert Jóhannsson sem
ættaður var frá Saurbæ í Lýtingsstaðahreppi.
Frá því ég man fyrst eftir mér minnist ég Sveins
í Holtsmúla, en vegna aldursmunar okkar kynnt-
umst við ekki náið fyrr en ég var kominn hátt á
tvítugsaldur. Þá var Sveinn orðinn starfsmaður
hjá Mjólkursamlaginu á Sauðárkróki. Á þeim
árum áttum við margar glaðar stundir saman.
Haustið 1938 bar fundum okkar saman úti í
Noregi, þangað var hann kominn til þess að læra
mjólkurfræði. Fyrst starfaði hann sem nemi í
stóru mjólkurbúi í Löiten á Heiðmörk, en lauk
prófi sem mjólkurfræðingur frá Statens Meieri-
skole í Þrándheimi vorið 1941. Þá var stríðið
skollið á og engin leið að komast heim. eins og
hugur hans stóð til þá. Þetta varð örlagaríkt fyrir
Svein. Haustið 1941 innritaðist hann í framhalds-
nám í gerlafræði á Landbúnaðarháskólanum á
Ási. Við það nám var hann aðeins í eitt ár. Á þeim
árum voru erfiðir tímar í Noregi undir ógnárstjórn
nasista. Sveinn fékk þó starf í faggrein sinni á
mjólkurbúi í Alvdal í Austurdal í Noregi. Þar
kynntist hann Ölmu Steinhaug, bóndadóttur úr
Alvdal, sem síðar varð eiginkona hans. Sveinn
kom heim til íslánds með fyrstu ferð að stríðinu
loknu árið 1945 og Alma nokkru síðar. Þau voru
gefin saman í hjónaband 4. október 1947 og boðið
var til vcglegrar veislu í Holtsmúla. Alma og
Sveinn voru samhent og gæfusöm. Börn þeirra
eru: Ida meinatæknir gift Rikharði Kristjánssyni
verkfræðingi, Eva hjúkrunarfræðingur gift Jó-
hanni Adnegard byggingameistara og Bragi for-
stjóri giftur Brynhildi Sigmarsdóttur hárgreiðslu-
meistara.
Fyrstu árin eftir heimkomu frá Noregi starfaði
Sveinn í Mjólkursamsölunni í Reykjavík, en réðst
sem mjólkurbússtjóri að Mjólkursamsölunni á
Blönduósi voríð 1954 og þar starfaði hann óslitið
þar til síðastliðið vor að hann lét af störfum eftir
heillaríkan starfsferil, þar sem hann hafði áunnið
sér traust og virðingú.
Heimili þeirra á bakka Blöndu var einstaklega
hlýlegt og smekklega búið. Við það eru margar
skemmtilegar endurminningar tengdar. Sveinn
var einstakur maður. í viðmóti var hann djarfur
og hress, hreinn og beinn. í návist hans var gott
að vera, þar var aldrei lognmolla en jafnan ferskur
gustur, samt hlýr. Hann var ör í lund og skjótur í
athöfnum og aldrei hefi ég séð mann vinna, þar
sem átök þurftu til, með jafnmikilli leikni og
hraða. Sveinn var tæplega meðalmaður á hæð,
grannvaxinn, stæltur og snar í hreyfingum. Yfir-
bragó hans skarpleitt og brá oft fyrir glettni i
augum. Skapgerð hans var heilsteypt. Hann sveik
aldrei málstað sinn og hélt velli og reisn til hinstu
stundar.
Tilfinningasemi í orðum var ekki að skapi
Sveins og því brá mér í brún þegar ég kvaddi hann
heima hjá Idu og Ríkharði daginn áður en hann
fór heim á Blönduós eftir dvöl á sjúkrahúsi í
íslendingaþættir