Heimilistíminn - 03.04.1975, Side 36

— Prýðilega. Góða nótt.
Gaybrielle beið f rammi. Hún virtist þreytt þegar
hún kom á móti honum.
— Góða nótt, Courtney og látið líta almennilega á
sárið hið fyrsta. Læknirinn klappaði á öxl Nicks,
þegar þau gengu út að bílnum. — Ef Maitland vill
vita eitthvað, þá má hann hringja til mín.
Nicholas leit á brosandi lækninn. — Einhver sér-
stök ástæða?
Læknirinn klóraði sér bak við eyrað með pipunni.
— Það er aldrei að vita. Svona tilfelli geta verið
vandasöm.
— Já, svaraði Nicholas hugsandi. — Ég skal
minnast þess. Góða nótt.
— Góða nótt.
12. kafli.
Maitlands brugðust við af rólyndi, þegar Nicholas
og Gaybrielle komu heim til þeirra í lögreglubíl.
Fran fór strax með Gaybrielle f ram í eldhús, lagaði
handa henni boila af sterku tei, vel blönduðu með
koníaki og eftirlét eiginmanni sínum að sjá um
sjúklinginn.
— Ég skal ganga frá þessu og svo geturðu sagt
mér eftir á, hvað gerðist. Maitland stakk glasi í
hönd Nicks. — Hvernig leið þér, þegar þú rakst
höfuðið í? Svimaði þig? Leið yfir þig eða svoleiðis
nokkuð?
— Það var eins og það væri rif ið af mér.
— Það þarf að sauma það.
— Það sagði lögreglulæknirinn líka. Hann sagðist
þekkja þig. Á sextugsaldri held ég. Sagði að þið
lékjuð saman golf öðru hverju, en ég fékk ekki að
vita hvað hann hét.
Maitland hrukkaði ennið meðan hann einbeitti sér
að verki sínu. — Rauðhærður með byrjandi skalfa?
— Nei, þykkan, gráan makka. Svolítið yfirskegg
og hann á stóran Jagúar.
— Dickie Banks. Ágætis maður. Hvað sagði hann
f leira?
— Lítið. Minntist á að þú hringdir, ef þú þyrftir
einhverjar upplýsingar.
Maitland sagði ekkert í fyrstu. Hann var að
leggja saman sárbrúnirnar. — Hvað heldurðu að
hann hafi átt við?
Nicholas yppti öxlum. — Þú veizt það líklega eins
vel og ég. Fyrirgefðu. Hann brosti af svip vinar
síns.
— Vertu kyrr með hausinn, sagði Maitland hast-
ur. — Geturðu ímyndað þér nokkra ástæðu fyrir
þeirri athugasemd. Ég á við hvers vegna skyldi
hann tel ja, að þetta væri ekki allt i lagi?
— Veit ekki, ég hef aldrei verið ásakaður um ölv-
un við akstur áður.
Læknirinn héit höndunum kyrrum andartak og
andaði þungt frá sér. — Var tekin áfengisprufa af
þér?
— Já. Alveg neikvæð.
— Ertu viss?
— Alveg. Ég verð venjulega ekki drukkinn af ein-
um bjór og einum koniak.
36
Maitland lauk verkinu, þvoði sér um hendurnar
og tók glas Nicks og bauð honum aftur.
— Nei, takk. Þetta var nóg.
Maitland kímdi. — Mér skilst að höfuðið á þér
haf i tekið við öllu. En ég þarf glas. Hann hellti sér
viský í glas og settist á stól gegnt Nick. — Jæja, út
með söguna, en segðu sannleikann í þetta sinn.
— Hvað þýðir það?
— Þú skalt ekki búast við að ég gleypi þetta með
ölvun við akstur hrátt. Að minnsta kosti ef Banks
sagði að prufan væri neikvæð. Þá verður þú ekki
ákærður. Hann hristi höfuðið. — En ég skil ekki,
hvernig þú veizt það.
— Hann sagði mér það.
Maitland varð undrandi. — Nei, segðu mér ekki
að hann hafi skýrt frá niðurstöðunni, meðan þú
hlustaðir á hann?
— Jú, það leit út f yrir að lögreglumaðurinn á vakt
færi í taugarnar á honum og hann lokaði á honum
munninum með þessu. Það var vel þess virði, býst
ég við, jafnvel á kostnað reglusemi í starfi.
Maitland japlaði á neðri vörinni. — Skrítinn fugl
þessi Banks. Hann tæmdi glasið. — Jæja, við bíðum
bara og sjáum til. Þetta endar líklega ekki með
neinum ósköpum.
— Varla, en þetta limgerði, sem....ég ók á, er víst
umhverfis landareign sir Berwick Cockerill.
Maitland studdi hönd undir kinn. — Þá máttu
þakka fyrir að menn eru ekki lengur hengdir hér-
lendis.
— Hann er vístdálítið æstur, þegar um er að ræða
óvarkárni í akstri?
— Cockerill er sadisti og hann tekur þátt í þing-
fundum í héraðinu á haustin. Ef málið kemur fyrir
rétt mun hann grafa upp allar mögulegar lagaregl-
ur, sem koma skaða á landareignum eitthvað við.
Nicholas varð vandræðalegur. — Ég vissi ekki að
hann ætti þessi tré. En það skiptir ekki máli. Það
var ekki um annað að velja en trén eða okkur.
— Ég þekki ágætis náunga. Best að hringja til
hans á morgun og vita hvað hann segir. Cadell heit-
ir hann. Hann getur kannske sett sig í samband við
þig, ef hann getur hjálpað þér. Er það í lagi?
Nicholas laut höfði. — Ágætt. En þetta höfuð-
högg, Logie? Ég er svo þungur í höfðinu. Heldurðu
að það hverfi ekki bráðum. Það var svolítill ótti í
augum hans.
— Býst við því. Þetta hefur verið allmikið högg.
Maitland fór að ganga frá áhöldum sínum. — Ég
held, að réttast væri að taka röntgenmynd, ef um
einhver innri meiðsli væri að ræða. Hann forðaðist
að mæta spyrjandi augnaráði Nicks. — Ég held, að
ekki sé hætta á því, en allur er varinn góður. Ég skal
útvega þér tíma í næstu viku, svo tökum við nokkrar
fallegar myndir af innihaldinu í hausnum á þér.
— Möyuleikarnir eru margir. Nicholas brosti og
tók fram sígaretturnar sinar. — Mér hættir við
óþarfa áhyggjum, en ég man eftir árangrinum síð-
ast, þegar þú tókst myndir af mér. Það væri kald-
hæðnislegt, ef slíkt endurtæki sig.
Læknirinn leit upp. — Veit Gay það?
— Já, skrítið. Það vill svo til, að ég sagði henni
það í kvöld, rétt áður en áreksturinn varð. Allt, sem