NT - 26.06.1984, Blaðsíða 13

Það er þegar búið að mála skilti, þar sem Linda er boðin velkomin til smáþorpsins Nes í Noregi.
Linda Evans hlakkar til að sækja frændfólkið heim.
Norskir ættingjar Lindu Evans
Lúðvík hylltur og heiðr-
aður á Neskaupstað
á sjötugsafmælinu
■ Lúðvík Jósepsson varösjö-
tugur laugardaginn 16. júní s.l.
Lúðvík þarf ekki að kynna, um
langan aldur hcfur hann verið
fyrir augum og eyrum alþjóð-
ar, þar sem hann hefur gegnt
ótal mörgum trúnaðarstörfum
fyrir land og þjóð, ekki einung-
is á innlendum vettvangi, held-
ur einnig meðal crlcndra
þjóða.
Um Lúðvík hafa löngum
geisað pólitískir stormar,svo
sem vera ber um mann í hans
sporum, ef eitthvað kveður að
honum á annað borð. En þó
ber kunnugum saman um að
fáa eigi hann sér óvini, ef
nokkra.
A Neskaupstað hefur Lúð-
vík þó lengstum átt sína ein-
dregnustu aðdáendur og
stuðningsmenn, enda var hann
fulltrúi þeirra á þingi allt frá
1942 til 1979, þegar hann gaf
ekki kost á sér til frekari þing-
setu.
1 tilcfni af afmælinu héldu
vinir Lúðvíks og samherjar á
Ncskaupstað honum og konu
hans Fjólu Steinsdóttur veg-
legt samsæti í félagsheimili
sínu, Egilsbúð. Var þar inikill
og góður fagnaður og mikið
fjölmenni, svo sem meðfylgj-
andi myndir bera vott um.
Ræður voru lluttar, inikið
sungið og gjafir gefnar.
bjóða henni heim
■ Linda Evans varð ckki
lítið hissa, þegar eitt bréfið
í póstinum hennar bar
utanáskriftina Linda
Evenstaadt. Bréfið var
póstlagt í Noregi, en Linda
gat samt ekki áttað sig á
því strax hvernig
fólk hefði grafið það upp,
að afi hennar hefði heitið
Haakon Evenstaadt og
flust til Bandaríkjanna frá
Noregi.
Hún opnaði bréfið full
forvitni, og að lestri lokn-
um hafði hún komist að
því, að hún var 177 ætt-
ingjum ríkari en hún hafði
hugmynd um! Þeir fullyrtu
að þeir væru náskyldir
henni og til að sýna ætt-
rækni sína í verki, buðu
þeir henni í heimsókn til
þorpsins Nes í Noregi, þar
sem þeir eru búsettir.
En fræg filmstjarna eins
og Linda má alltaf eiga
von á því að lenda í
klónum á alls kyns svindl-
urum, svo að hún var ekki
alveg á því að láta gleð-
ina hlaupa með sig í gönur.
Hún hélt því fyrst uppi
fyrirspurnum unt afa sinn
hjá innflytjendayfirvöld-
urn í Bandaríkjunum og
fékk þar staðfest að þarna
var um santa Haakon
Evenstadt að ræða og léki
enginn vafi á ættartengsl-
unum við Norðmennina í
Nes.
Hún hafði þá engar vöf-
lur lengur á heldur svar-
aði bréfinu og þakkaöi
gott boð. Víst vildi hún
gjarna hitta þessa 177 ætt-
ingja, sem voru svona
rausnarlegir.í Noregi var
þegar hafist handa við að
undirbúa komu Lindu til
Noregs. „Mest hefði verið
gaman, ef hún hefði getað
komið 31. maí, því að
þann dag voru einmitt 100
ár liðin síðan Haakon afi
fór til Bandaríkjanna,“
sagði ein frænkan, sem
hefur haft aðalforustuna
um heimboðið. Úr því gat
víst ekki orðið, en það er
engin hætta á því, að
heimboðið standi ekki,
þó að eitthvað dragaist að
Linda geti þegið það.
Þriðjudagur 26. júní 1984 13
■ Frænkumar fóm strax að baka kransakökuna. En líklega
þurfa þær að baka aðra ef það dregst lengi að Linda geti komið.
Verksvit!
■ Um að gera að vinna sér
eins létt og hægt er.
■ Það er um að gera að gera
sér lífið eins létt og mögulegt
er, þegar heitt er í veðri. Öli
áreynsla er svo óttalega erfið
þá.
Þetta hafði hún í huga, unga
daman hér á myndinni, þegar
henni var falið það hlutverk að
passa litla bróður, sem er á
heldur órólegum aldri, og
veðrið var svo heitt, að hún gat
varla fengið sig til að hreyfa
sig. Hún greip til þess ráðs að
gefa þeim iitla að drekka, enda
reyndist hann þyrstur. En hún
ætlaði ekki að hafa meira fyrir
hlutunum en hún kæmist af
með og sýnir verulegt verksvit,
þar sem hún hefur komið sér
fvrir með bókina sína,
liggjandi á maganum í
grænu grasinu. Á iljunum hef-
ur hún komið pela litla bróður
fyrir, sem sættir sig vel við að
sitja uppréttur og totta pelann
án meiri hiáloar.