NT - 25.11.1984, Page 7

Sunnudagur 25. nóvember 1984 7

pappír og dagblöð. Og ckki var
það heldur gróðasjónarmið,
sem réðu, því engir peningar
fóru yfir borðið hjá okkur. Ég
held að það hafi verið samfé-
lagið við fólk, sem gerði búðar-
starfið svo heillandi.
Eftir að ég komst af búðar-
stiginu var ég lengi óráðin með
hvað ég vildi verða. Maður má
alls ekki vanvirða störf ann-
arra, en ég man að sem ung-
lingur vann ég oft á stöðum þar
sem allur dagurinn gekk út á
og það komst í mat og kaffi.
Éghugsaði þá með mér, að ég
vildi vinna við eitthvaö sem
væri tilgangur í. Það var ekki
fyrr en ég var komin í sjötta
bekk í menntaskólanum að ég
ákvað að fara í guðfræði. Ég
ætlaði mér aldrei að gerast
prestur, ég fór í guðfræði af því
mér fannst gaman að spekúlera
í lífinu og tilverunni og fást við
eitthvað sem gat gefið mér fyll-
ingu og víkkaði sjön-
deildarhringinn. En viðhorf
mitt breyttist mikið þegar líða
tók á námið, því meira sem
maður lærir í guðfræði því
meiri þörf hefur maður til að
vinna fyrir kirkjuna.
Börn sækja sér yfirleitt fyrir-
myndir úr lífinu í leikjum
sínum. Við vorum kannski allt-
at' í búðarleik vegna þess að
það voru eintómar konur inn-
an við búðarborðið. Núna vinn
ég mikið með gömlu fólki og
hef ég oftar en einu sinni heyrt
þessa setningu af vöruni gam-
alla kvenna: „Þegar ég var lítil
langaði mig til að verða
prestur." Það sem mér finnst
svo merkilegt er að á þeim
tíma hafði presturinn svo
mikið vaid í svcitinni og það
vur óhugsandi að kona yrði
nokkurn tímann prestur, en
samt létu þærsigdreyma um að
komast í hans stöðu.
Nú er það orðið svo algengt
að konur séu prestar að það tftá
vel vera að ungum stúlkum
þyki það ekkert merkilegl
lengur, sagði séra Solveig að
lokum.
• Séra
SolveiftLáta
Gubmundsdótór.
■ Séra Solveig Lára Guð-
mundsdóttir lauk prófi frá
Guðfræðideild Háskóla ís-
lands 1983 og var vígð til prests
sama vor. Eftir vígsluna gerðist
hún aðstoðarprestur í Bú-
staðakirkju.
„Ég ætlaði að verða búðar-
kona, sagði séra Solveig, þegar
NT ónáðaði hana í Bústaða-
kirkjunni, þar sem hún var
önnum kafin við safnaðarstörf.
Við versluðum ekki með sæl-
gæti, svo það var ekki draum-
urinn um að geta borðað gottið
í búðinni, sem réði þessu. Við
vorum bara að pakka inn alls
konar dóti og bókum í hvítan
■ Össur Skarphéðinsson fiskeldisfræðingur og ritstjóri.
■ Að lokum ræddi NT við
Össur Skarphéðinsson rit-
stjóra Þjóðviljans til að kanna
hvað doktorinn í fiskeldis-
fræði, sem nú situr í ritstjóra-
stói ætlaði sér að veröa.
Þegar ég var lítill þótti ég
fremur frekur til fjörsins og til
að hafa einhvern hemil á því
var ég sendur í sveit að Rauða-
nesi í Borgarfirði, þar sem
smiðja Skallagríms stóð. Þar
var ég í sjö sumur og fannst
mér mikið til bóndans koma
og vildi verða bóndi eins og
hann. í þessari sveit voru allir
ofstækisfullir framsóknarmenn
og dýrkuðu Halldór E. og var
ég sjálfur framsóknarmaður til
12 ára aldurs. Faðir minn cr
líka lærður búfræðingur frá
Hvanneyri og ætlaði ég á þann
hátt einnig að feta í fótspor
hans.
Þegar ég var unglingur
fannst foreldrum mínum enn
erfitt að eiga við mig og var ég
sendur á Hlíðardalsskóla og
var í ein þrjú ár hjá Sjöunda-
dags Aðventistum. Þetta voru
ákaflega erfið ár og þar tapaði
ég niður bóndaáhuganum.
Kannski að það hafi verið
vegna þess að á Hlíöardals-
skólanum vorum við látin
vinna tvo tíma á dag, meðal
annars hlaupa í kringum beljur
og var ég hundlciður á því.
Eftir að ég lauk landsprófi
frá Hlíðardalsskóla fór ég í
MR og eftir fyrsta veturinn fór
ég á sjó vcstur á Ísaíjörð og
fékksjómannsbakteríu. Éghef
hvergi kunnað eins vel við mig
eins og á sjónum nema hér í
ritstjórastól Þjóðviljans. Þessi
störf eiga það sameiginlegt að
þeim fylgir mikill öldugangur
og í báðum störfum verða
menn að læra að stíga ölduna,
það er ég búinn að finna.
Nú, á Halanum veiddi ég
þorska, en hér á Þjóðviljanum
veiði ég sálir til fylgis við okkar
stefnu.
Ég var á sjó öll sumur sem
ég var í menntaskóla og var
staðráðinn í að gerast fiski-
fræðingur. Ég sótti um skóla í
Bretlandi og svo gerði stúlkan,
sem seinna varð konan mín,
en við fengum skólavist hvort
í sínum skólanum. Það kom
auðvitað ckki til greina að vera
ckki á sama stað, ástin var svo
heit, þannig að við fórum vest-
ur á ísafjörð og kenndum við
ganfræðaskólann þar. Upp úr
Íiví fór ég í h’ffræði við Háskóla
slands og fór síðan til Bret-
lands til náms í fiskeldi. Það
var mikið um fiskeldi talað og
hélt ég að það yrði nóg fyrir
mig að gera þegar ég kæmi
heim með doktorspróf upp á
vasann. En ég hef ekkert feng-
ið að gera enn í mínu fagi.
Ég vann eitt sumar sem
blaðamaður á Þjóðviljanum
þegar ég var í Háskólanum og
svo sendi ég þeim greinar frá
Bretlandi. Eg var beðinn að
koma hingað í sumar og ætlaði
að gera það meðan ég væri að
líta í kringum mig eftir vinnu.
En þar sem enga vinnu var að
fá og mér bauðst þriggja ára
vist í ritstjórastól þá sló ég til,
en draumurinn er enn að starfa
við fiskeldi.