NT - 16.03.1985, Side 10

Húsavík:
íslenskt leikrit frumflutt
■ Leikfélag Húsavíkur frum-
sýndi í gær nýtt íslenskt leikrit
„Ástin sigrar“, eftir Ólaf Hauk
Símonarson. Þórhallur Sigurðs-
son er leikstjóri og er það í
fyrsta sinn sem hann leikstýrir
áhugaleikhúsi utan Reykjavík-
ur. Þórhallur hefur í seinni tíð
snúið sér meira að leikstjórn og
lcikstýrði fyrir skömmu leikriti
Ólafs Hauks „Milli skinns og
hörunds“ sem sýnt var í Þjóð-
leikhúsinu við góðar undirtekt-
ir.
Eins og nafn hins nýja leik-
rits ber með sér kemur ástin
nokkuð viðsögu. Aðalpersónan
Hermann er tónlistarmaður
sem hefur verið giftur í 15 ár.
Slitnað hefur upp úr hjóna-
bandinu og inn á heimilið er
komin ung stúlka sem ekki er
eins dugleg við matseldina og
sokkaþvottinn og sú sem fyrir
var. Þetta reynist tónlistar-
manninum nokkuð erfitt og
því fer hann ásamt vini sínum
Nóa tannlækni á stúfana til að
endurheimta eiginkonuna.
Eiginkonan hefur aftur á móti
fundið sér nýjan elskhuga, vaxt-
arræktarmanninn Hall Her-
bertsson og hittir Hermann
þar fyrir öflugan keppinaut.
Þetta er í mjög stuttu máli
söguþráður verksins og hefur
Ólafur Haukur skrifað sntellinn
texta sem vafalítið á eftir að
kitla hláturtaugar leikhúsgesta.
Með helstu hlutverk í leikn-
um fara Jón Friðrik Benónýsson
sem leikur tónlistarmanninn,
Anna Ragnarsdóttir leikur
Dóru eiginkonuna, Snædís
Gunnlaugsdóttir leikur Kristínu
og Arnar Björnsson sem leikur
Nóa tannlækni.
Laugardagur 16. mars 1985 10
■ Tannlæknirinn og tónlistarmaðurinn komnir á kaf í vaxtarræktina. Arnar Björnsson, Þorkell Onnursýning verðurásunnu- ■ Snædís Gunnlaugsdóttir og Jón Friðrik Benónýsson.
Björnsson Og jón Friðrik Benónýsson. Mynd: Sigurður Sigorðsson. daglltn kl. 16. Mynd: Arnar Björnsson.
„Það má vera dauður maður sem
ekki getur hlegið á sýningunni"
■ „Leikfélag Húsavíkur verð- sýningu á nýju íslensku leikriti,“ maður L.H. í samtali við NT
ur 85 ára á þessu ári. Því fannst sagði Anna Ragnarsdóttir for- „Arið 1900 var stofnað hér
okkur við hæfí að ráðast í frum- maður L.H. í samtali við NT Sjónleikafélag Húsavíkur en
■ Það gengur á ýmsu í „Ástin sigrar“. Anna Ragnarsdóttir og Jón Friðrik Benónýsson.
Mynd: Arnar Bjömsson.
„Hér fær maður útrás“
■ Með eitt af aöalhlutverkun-
um í „Ástin sigrar" fer Snædís
Gunnlaugsdóttir. Hún á ekki
langt að sækja leikhúsáhugann,
móðir hennar Herdís Þorvalds-
dóttir hefur um langt árabil
verið ein af snjallari leikurum
þjóðarinnar. Bróðirinn Hrafn
Gunnlaugsson er kunnur leik-
stjóri og kvikmyndagerðar-
maður og systirin Tinna hefur
haldiö merki Ijölskyldunnar á
lofti með hverjum stórleiknum
á fætur öðrum.
En norður á Húsavík býr
Snædís sem kaus lögfræðina
fram yfír ieiklistina.
„Ég hef einu sinni verið tekin
í blaðaviðtal þegar blaðamaður
Tímans ræddi við mig í tilefni af
útvarpsleikriti sem ég tók þátt í.
Þá var ég sjö ára gömul og lék í
leikriti eftir frænda minn Agnar
Þórðarson. Leikritið hét „Ekið
fyrir stapann" og ástæðan fyrir
því að ég var mcð var sú að
móðir mín lék aðalhutverkið og
það vantaði tvær litlar stelpur í
leikritið og því vorum við Tinna
fengnar. Ég var lika pínulítið
með í Þjóðleikhúsinu og lék
litlu stelpuna í „Pétri Gaut“ og
negrastelpuna. í „Kraftaverk-
inu“. Ætli ég hafi ekki verið
10-11 ára. Eitt árið þegar ég var
í menntó tók ég þátt í Herranótt
árið 1928 var félagið endur-
skipulagt og þá undir nafninu
Leikfélag Húsavíkur.“
Þeir sem eitthvað hafa fylgst
með í leikhúsmálum þekkja
vafalítið eitthvað til leiklistar á
Húsavík. Á staðnum hefur
löngum verið mikill leiklistar-
áhugi og hefur leikfélagið oft
ráðist í stórar sýningar á hinu
litla sviði samkomuhússins.
Nægir í þessu sambandi að
minnast á „Fiðlarann á þakinu“
sem sýndur var 39 sinnum, en
þar fór hinn ágæti leikhúsmaður
Sigurður Hallmarsson með hlut-
verk Tevye og hlaut mikið lof
fyrir.
Anna Ragnarsdóttir hefur
verið formaður L.H. tvö s.l. ár
og hún var spurð að því hvenær
afskipti hennar af leikhúslífinu
hafi byrjað.
„Ég er búin að vinna með
L.H. síðan 1975 en það ár tók
ég þátt í námskeiði hjá Baldvin
Halldórssyni. í lok námskeiðs-
ins sýndum við atriði úr nokkr-
í uppfærslu Brynju Benedikts-
dóttur á „Lysiströtu".
Eitthvað hefur þú fengist við
leiklistina eftir að þú komst til
Húsavíkur?
„Ég kom til Húsavíkur árið
1977 og það eina sem ég vissi
um staðinn var hótelið og leikfé-
lagið og það lá beinast við að
koma við í leikhúsinu eftir að
hafa kíkt á hótelið. Mitt fyrsta
hlutverk hér var í Skjaldhömr-
um Jónasar Árnasonar en þá
lék ég Leutinant Stanton. Einnig
tók ég þátt í sýningu L.H. á
Fjalla-Eyvindi og lék þar Höllu.
Bæði þessi leikrit voru sett upp
af Sigurði Hallmarssyni og það
er ákaflega skemmtilegt að leika
undir stjórn Sigurðar. Einnig
hef ég tekið þátt í fleiri uppsetn-
ingum.
Hvað geturðu sagt um þetta
lcikrit?
„Þetta er mjög skemmtilegt
verk, og það eru skemmtilegir
karakterar í leikritinu. Ég leik
unga og saklausa stúlku, Krist-
ínu, sem er hrein og bein og lifir
um leikritum og þar með hófust
mín kynni af leiklistinni. Ég hef
nokkrum sinnum verið með í
smærri hlutverkum og þá lék ég
Ingunni í uppfærslu Gunnars
Eyjólfssonar á Pétri Gaut. Þeg-
ar ég byrja með leikfélaginu er
ég búin að koma mér í ýmsan
annan félagsskap en smám sam-
an hefur annað orðið að víkja.
Maður er raunar heillaður af
því sem hér fer fram og ég er
nánast búin að reyna flest hér í
leikhúsinu annað en að leikstýra
og stjórna ljósum og hljóðum.
Þeir sem ekki hafa nægan
áhuga, starfa ekki nema í 1-2 ár
með félaginu. Þetta er mikil
vinna sem reynir á fórnfýsi
heimilanna og þá sem næst
manni standa."
Nú er þetta 3. verkefni félags-
ins í ár?
„Já við hófum leikárið með
því að taka upp Sölku Völku frá
fyrra leikári. Fyrir ármótin
sýndum við barnaleikritið Gúm-
mí-Tarsan sem gekk mjög vel.
Við höfum áður frumsýnt ís-
lenskt leikrit eftir Jónas Árna-
son „Hallelúja" hét það og var
sýnt leikárið 1980-’81. Þá létum
við þýða fyrir okkur finnskt
leikrit „Konurnar frá Niskavo-
uri“ sem við sýndum fyrir
nokkrum árum.
Leikfélagið hefur oft ráðist í
mannmargar sýningar. Hvernig
gengur að fá fólk til starfa?
„Það gengur misvel og ef um
stór verkefni er að ræða þarf
stundum að leita vel og lengi en
það hefst alltaf. Þetta er auðvit-
að merkilegt í ekki stærrabæj-
arfélagi sem sést best á þeim
sýningum sem við höfðum ráðist
í t.d „Fiðlarann” og „Sölku
Völku“. Við höfum aldrei sett
það fyir okkur að ráðast í stór-
verkefni."
Hvað um þetta nýja leikrit?
Það er óneitanlega mjög gam-
an að fást við nýtt íslenskt
leikrit og það ýtti mjög undir
okkur að við fengum Þórhall
Sigurðsson til starfa með okkur.
Þeir Ólafur Haukur og Þorhall-
ur hafa áður sýnt að þeir geta
gert góða hluti. Þeir sýndu það
með leikriti Þjóðleikhússins
„Milli skinns og hörunds“.
Lofarðu leikhúsgcstum góðri
kvöldstund?
„Ég nota orð leikstjórans sem
hann viðhafði nýlega á æfingu.
Það má vera dauður maður sem
ekki getur hlegið að þessari
sýningu. Fari fólk með það í
huga að skemmta sér þá mun
það vafalítið gera það í ieikhús-
inu okkar.“ a.b.
heilbrigðu lífi. Hún vill hat'a
góð áhrif á þá sem eru í kringum
hana. Það er einmitt það sem
vantar í þjóðfélagið í dag að
menn séu jákvæðir. Verkið vek-
ur upp jákvæðar tilfinningar og
vonandi sjá menn jákvæðu hlið-
arnar á tilverunni. Mér finnst
þetta leikrit vera svolítið ólíkt
Ólafi Hauki. Hannhefurskrifað
öðruvísi texta í verkum sínum
áður.
Hvað er það sem dregur þig í
leikhúsið?
„Ég hef alltaf haft gaman af
leiklist og mér finnst gott að
hafa hana sem hobbí en ekki
að lifibrauði. Hér fær maður
einhverja útrás og þörf fyrir að
skapa eitthvað. Állt starf í
kringum þetta er skemmtilegt
og þegar vel gengur er gaman
að vera með.“
-ab.
■ Snædís Gunnlaugsdóttir
ieikur ungu stúlkuna Kristínu.
Mynd: Arnar Björnsson.