NT - 19.04.1985, Blaðsíða 3

ýmsu efni, bæöi nýju og gömlu
og nefnist Hatful Of Hollow.
Nú hafa Tlie Smiths sent frá
scrþridju LP-piötusína. Heitir
sú fvleat is Murderog inniheld-
ur 9 lög. Töluverðan tíma tök
að melta þessa plötu, en greini-
legt var þó strax að meira var
varið í þcssa en þá fyrstu.
Smiths hefur samsagt farið
mjög fram. Þaö sem fyrst og
fremst er áberandi er að tón-
listin er orðin beinskeyttari.
Yfirbragð hennar er svipað og
á fyrstu plötunni. gítarglamur
og undariegur söngur, en rugi-
ið er horfið. Meirihluti piöt-
unnar er vel áheyrilegur og
meira en það. Eftir því sem
oftar er hlustað, og betur meit,
kemur æ fieira skemmtilegt í
Það besta í langan tíma
The Smiths - Meat Is Murder Rough Trade
■ The Smiths var kjörin Ijós. Gítarlcikur iagasmiðsins
besta hljómsveit ársins í kosn- t Smiths Johnny Marr, er gríp-
ingum breska tónlistarblaðsins andi og skemmtilegur, mjög
NME nú nýverið. Fannst mér svo klingjandi og í ætt við rokk
það undarlegt val, en reyndar frá 7. áratugnum, án þcss að
var ekki um auðugan garð að vera nein stæling. Bassi og
gresja. Ég get ekki sagt að ég trommur eru mjög sannfær-
hafi verið yfir mig hrifinn af andi án þess að trana sér of
fyrstu plötu þeirra félaga. Að mikið fram.
undanskildum tveimur lögum Morrissey, söngvari og mest
fannst mér þar aðallega vera áberandi mcðlimur Smiths, er
um að ræða leiðinlega, mátt- misjafn. Stundum er þetta
lausa og ruglingslega tónlist. hálfgert gaul hjá honum. en
' Aðra plötu þeirra hef ég ekki oftar vel útfærðar og skemmti-
heyrt, hún var samansafn af legar melódíur. Umfram allt
hefur iiann sérstæðan og
skemmtilegan stfl, þetta cr
frumlegur söngvari og engum
líkur.
Textar Morrissevs eru svo
sérkapítuli útaf fyrir sig. Mað-
urinn er verulega góður texta-
srniður. og menn gera það á
eigin ábyrgð að pæla verulega
í þessum textum. T.d. gæti
einhver misst lystina á sunnu-
dagssteikinni eða hamborgar-
anum ef hlustað er vel á text-
ann í laginu Meat is Murder.
Að öðru leyti fjalla textarnir
oft urn ungiingsárin og það
vescn sem þá er stundum á
fólki. Skóiakerfið fær sinn
skerf af ádeiiu í laginu Head-
masters Ritual.
Önnur áhugaverð lög en
Meat is Murder og Headmast-
ers Ritual eru That Joke Is’nt
Funny Anymore, Nowhere
fast, Well I WonderogBarbar-
ism Begins At home, semsagt
6 af 9 lögum plötunnar. Þetta
var það sem mér tókst að
melta áður en ég skrifaði
dóminn, og vel getur verið að
hin 3 verði orðin áheyrileg
eftir nokkra hlustun í viðbót.
Eftir að hafa hlustað á þessa
ágætu plötu verð cg að segja
það að ég er orðinn sammála
lesendum NME, þetta er veru-
lega góð hljómsveit, og platan
sú besta í langan tíma. Snriths
sýna það og sanna að gítarrokk
cr alls ekki dautt úr öllum
æðum og farið út í þunga-
rokkskiisjur, og það hcyrist
ekki í einum einasta synthesiz-
cr á allri plötunni.
(9 af 10}
P.S. Leiðrétting: Fyrir nokkru
birtist dómur um Hringinn,
plötu Lárusar Grtmssonar. Par
birtist vitlaus einkunn, platan
átti að fá 8 en ekki 5 eins og
stóð. Væntanlega hafa menn
séð á dómnutn að hér var
eitthvað skakkt.
Indochine - Le Peril Jaune
■ Frakkar hafa hingað til
ekki verið þekktir fvrir færni
eða frumleik í rokktónlist.
Jean Michael-Jarre hefur þó
orðið frægur fyrir að spila vel
á synthesizera, og hann var
líka fyrsti vestræni popptón-
listarmaðurinn sem hélt tón-
ieika í Kína.
Frá Frakklandi í gegnum
Svíþjóð berst platan Lé Peril
Jauné, eða Gula hættan, ef
afartakmörkuð frönskukunn-
átta bregst mér ekki. Pað er
hljómsveitin Indochine sem
leikur en eins og tlestir vita
áttu Frakkar eitt sinn nýlendu
í SV-Asíu, sem ltét Indókína.
Par heitir nú Víetnam, Kam-
pútséa og Laos. Ekki er liægt
að segja að Indochine sé fyrsta
flokks rokkhljómsveit, en þó
er þetta engan veginn vonlaust
band. Meðál annars er innan-
borðs í hljómsveitinni hreint
ágætiega skemmtilegur gítar-
leikari. Hann lífgar mjög upp
á tónlistina, sem annars er
leikin á Syntha og trommuvéi-
ar.
Tóniist indochine má lýsa
senr blöndu af léttu rokkabilly
og tölvupoppi. Séreinkenni
eru ýmis, tónlistin hefur nokk-
uð frumlegt yfirbragð.
Kannski er það af þvi að
sungið er á frönsku, og fcllur
það mál ótrúlega vel að tóniist-
inni. Segja má að franskan sé
jafn óaðskiljanlegur hluti af
tónlistinni eins og t.d. þýskan
varð hjá Dcutschc Amerikan-
ishce Freundschaft. Söngvari
Indochine er nú ekkert sér-
stakur, en þó, þetta gengur allt
ágætlega hjá honum.
Pótt ég hafi sagt að tónlistin
hafi frumlegt yfirbragð að ein-
hverju leyti, þá er það aðeins
mjög takmarkað, þegar dýpra
er kafað kemur í ljós að þctta
er ósköp vcnjuleg popprokk-
hljómsveit nánast Duran Dur-
an Frakklands. Það er alla
vega greiniiegt að Indochine
stefnir á svipaðan markað og
Duran Duran en eru bara ekki
eins færir tóniistarmenn. Sér-
staklega á það við um iaga-
smíðarnar, scm eru gæðaflokki
neðar en hjá Duran Duran.
Það vantar dynamík og sveigj-
anleika í lögin, og eftirminni-
iegar iagltnur. Lagið Kao Bang
sem hefur orðið töluvert vin-
sælt er sennilcga besta lagið á
plötunni, vegna þess " hve
skemmtilegur taktur cr í þvi.
Annars er þetta fremur flatt
allt saman.
Því miður breytir platan Le
Peril Jaune þvi ckki að Frakk-
land teist minniháttar land í
rokkinu. Pó eru þar viss atriði
sem benda til þess að Frakkar
gætu orðiö góðir á þessu sviði
ef þeir legðu rækt við. Pað er
viss sjarnti yfir því sem frá
Frakklandi kemur. ÁDJ
(6 af 10)
■ Fyrir skömmu opnaði ný myndbandalciga, nánar tiltekið Video-turninn til
húsa að Melhaga 2. Eigendur leigunnar eru bræðurnir Árni og Friðsteinn
Stefánssyni. Þeir bjóða viðskiptavinum sínum upp á3U0 titla til útleigu, mestallt
nýtt efni. Mesta athygli vekur opnunartíminn hjá þeim, en leigan er opin frá
kl 9 til 23.30 alla virka daga.
Two of a Kind
Leikstjóri: John Herzfeld
Aðalleikarar: John Tra-
volta, Olivia Newton-John
og Oliver Reed.
Dreifíng: Stighf.,/ótextuð.
■ Ekki er öll vitleysan eins. Við
sjáum þegar guð veðjar við yfirengl-
ana sína um það hvort John Travolta
og Olivia geti fórnað einhverju hvort
fyrir annað. Takist þeim það ekki
fyrir kl. 12 um kvöldið þá muni
heimurinn steypast í glötun, eitthvað
í þá áttina. Travolta er jú vissulega
eigingjarn, skuldugur uppfinninga-
maður sem hræðist rukkara daginn út
og inn. Um Oliviu má segja að hún er
að reyna að læra í frítímum sínum að
leika en tekst illa. Hún starfar á
daginn sem gjaldkeri. Og viti menn
John ákveður að ræna banka til þess
að geta borgað skuldunautum sínum
en tekst ilía upp og nær engum
peningum heldur stelur Olivia þeim
(léleg stæling á Silent Partner). Hann
heimsækir hana og heimtar að fá
peningana, en hún er búin að eyða af
þeim. Hann fær ca. 8.000 S og þau
fara út saman að borða og reyna að
hafa það „kósí”. En skrattinn vill
ekki að þau hrífist hvort af öðru,
hann vill að heimurinn farist, þannig
að hann reynir að eyðileggja þetta
samband þeirra. Englarnir reyna aft-
ur á móti að hjálpa John og Oliviu.
Þau eru fangelsuð en Olivia neitar að
vitna gegn John þó svo að hann hafi
sagt að hún hafi stolið peningunum,
sönn ást? Englarnir eyðileggja sönn-
unargögnin, þannig að þau eru frjáls
ferða sinna en Olivia vill ekki sjá
John meira. Allt virðist stefna í
glötun, en þá er Olivia allt í einu tekin
í gíslingu af byssumanni og nú er
komið að John að fórna sér fyrir
hana. Fáránleg mynd, arfi.
^ J. Þór.

NYR SONGFLORKUR
kemur skemmtilega á óvart
OLL
LAIGARDAGSKVÖLD
TVÆR
HLJÓMSVEITIR
Hljómsveit
Magnúsar Kjartanssonar
og
Ka ba retth Ij ó msve it
Vilhjálms Guöjónssonar
Aukasýning 24.
SÍÐASTiir
VETRARDAGUfci