NT - 03.11.1985, Blaðsíða 8

8 Sunnudagur 3. nóvember NT
Svarti hatturinn
Móðir mín hafði mikið yndi af kvikmyndum. Hún fór oft í bíó og
fengum við strákarnir þá stundum að fljóta með.
Þannig komumst við inn á ýmsar myndir sem voru bannaðar
börnum. En við það að sjá slíkar myndir svo ungur að árum óx maður
stórum hjá jafnöldrunum og breyttist í sagnaþul sem endursagði fyrir
þá myndirnar. Fadir rmnn var hins vegar lítt fyrir þvílíka skemmtan
gefinn. Þó lét harm stöku sinnum til leiðast þegar um stórmyndir var
að ræða.
Sunnudag einn var ákveðið að öll fjölskyldan færi að sjá „Konung
konunganna" eftir Nicholas Ray sem mælst hafði vel fyrir hjá
nágrönnunum. Við bræðurnir vorum drifnir í sparifötin, faðir minn
klæddist teinóttum jakkafötum og setti upp bindi og barðastóran
svartan hatt, en móðir mín var í grænni dragt, poplínkápu og á höfði
hennar brúnn hattur með gylltri spennu sem hún hafði keyp^ af
danskri hattadömu. Síðan keyrði öll hersingin í Fiat 1400 B sem leið
lá niður í Gamla bíó. „Konungur konunganna“ þótti heldur
hrottafengin mynd. Ekki virðist föður mínum heldur hafa þótt allir
kaflar guðspjallanna eiga jafnmikið erindi við viðkvæma barnsál
mína því að þegar kom að því atriði er negla átti frelsarann á
krossinn lagði hann svarían hatt sinn yfir höfuð mitt svo að almyrkvað
varð fyrir augum mínum. Þetta voru mín fyrstu kynni af kvikmyndaeft-
irliti.