NT - 03.11.1985, Blaðsíða 22

NT - 03.11.1985, Blaðsíða 22
22 Sunnudagur 3. nóvember NT Jón'Þ. Jónsson, yfirverkfræöingur hjá Pósti og síma og radíó-amatör .. .hvað væri fengið með því að láta þennan hóp lifa af annar. Jóhannes Reykdal tæknistjóri: ... ég mun ekki bregðast þeirri skyldu Jóhannes Reykdal er tæknistjóri Dagblaðsins Vísis og hefur starfað að björgunarstörfum í rúm tuttugu ár. Hann er eini maðurinn í áhöfn stjórnstöðvarinnar sem ekki er fulltrúi embættis eða félagsskapar. Hann er áhafnar meðlimur einungis sökum þekkingar sinnar á almanna-' vörnum. Ég ræddi við Jóhannes á nýrri skrifstofu hans í Þverholti og spurði hann fyrst hvernig stæði á því að hann væri einn af fjörutíu manna hópnum. Þaö er löng saga. Þannig var aö þegan Ágúst Valfells varð forstjóri Almanna- varna árið 1964 þá var ákveðið að koma upp kjarna af mönnum sem vildu læra sérstaklega til verka. Það byrjaði með því að við fórum fimm til Sviþjóðar á flokksforingjanámskeið og síðar á al- mennt björgunarnámskeið í fjórar vikur. Þetta var mjög stífur skóli þar sem kennt var alla daga vikunnar frá morgni til kvölds. Síðan þegar við komum heim þá var búið að skifta um forstjóra hjá Almannavörnum og Jóhann Jakobsson efnaverkfræðingur var tekinn við. í hans plönum var ekki gert ráð fyrir okkur svo við bara gleymdumst í kerfinu. Þannig að okkar lærdómur nýttist ekkert nema þá í okkar hjálparsveitum þar sem við störfuðum eins og áður. Síðan gerist það i Vestmannaeyja- gosinu að menn mundu eftir mér og ég var kallaður til starfa og var þar í rúman mánuð. Þá var ég settur í þann mála- flokkk sem ég er í enn þann dag í dag. Það er framkvæmdastjórn verkefna inn- an stöðvarinnar. Það felst í þvi að taka þær beiðnir sem berast og beina þeim í réttan farveg. Þetta er póstur sem kemur til með að hvíla mikið á ef til meiriháttar hættu kemur. Maður hefur oft spurt sig að því hvernig þetta kerfi kemurtil með að virka ef eitthvað virkilega alvarlegt kemur fyrir. Ég hef þá trú að það muni virka. Þetta er tiltölulega einfalt kerfi og það fólk sem þarna vinnur er búið að öðlast dýrmæta ryenslu og er vant að vinna saman. Heldur þú aö kerfld mundi virka í kjarnorkuárás? Maður veit það náttúrlega ekki. En að sjálfsögðu reynir það aö sinna því sem það mögulega getur. Það hefur engan annan valkost. Ég hef ekki fyrir mína parta leitt hugann mikið að kjarnorkuvá því það er svo margt annað sem leitar á hugann. hvernig heldurðu að vistin yrði? Hún yrði ekkert glæsileg. Ef sprengja spryngi í námunda við Reykjavík þá þarf nátturlega ekki að spyrja að leikslokum. En ég hef þá trú að það muni ekki verða sprenging svo nærri að ekki verði hægt að kanna gróflega aðstæður hér í kring. Fjarskiftaleysi ætti ekki að vara mjög lengi því það er alltaf hægt að ná í gegn eftir að svokallaö radioblackout er geng- ið yfir. En það er erfitt að ímynda sér aðstæður eftir svona hörmungar þar sem öll mín þjálfun hefur miðast við að menn hafi í það minnsta einhverja starfsaðstöðu. Ég fer þarna inn vegna þess að ég hef tekið að mér að starfa fyrir Almanna- varnir sem svo kallaður hjálparliði og ákveðinn hópur þessara hjálparliða hef- ur veriö settur til starfa í stjórnstöðinni sem er eina kjarnorkubyrgið á íslandi enn sem komið er. Ég starfa í hóp radíó-amatöra sem á sér langa sögu. Þannig er að fyrir 10-12 árum síðan tókum við okkur saman fimm félagar úr Félagi íslenskra radíó- amatöra og vildum koma á framfæri þeim möguleikum sem radíó-amatörar hafa til að sinna fjarskiftum. Það þekkist víða um heim að radíó-amatörar sinni neyðarfjarskiftum ef eitthvað kemurfyrir. Þessi hreyfing innan félagsins hafði samband við Almannavarnir og það hefur þróast út í það að við störfum enn þann dag í dag fyrir Almannavarnir. Ástæðan fyrir því að þetta eru áhuga- menn en ekki menn á fullum launum semsinnaþessum hlutum er sú að það kostar mikla peninga að halda svona starfi gangandi og launa mönnum fyrir. En þeir peningar eru ekki fyrir hendi hjá almannavarnaráði svo þessi leið er farin. Það verður ekki hjá því komist að manna þessa deild því fjarskifti eru nánast lífæð alls hjálpar- og uppbygg- ingarstarfs. Fylgir því einhver tilfinning að vera einn af fjörutíu manna hóp er hefur möguleika á því að lifa af kjarnorkustyrj- öld? Ég get svarað því hreinskilningslega að ég hef aldrei hugsað út í það. Eg hef aldrei velt því fyrir mér hvort það skifti einhverju máli. Það kemur sjálfsagt til af því að maður gerir sér alls enga grein fyrir hvaöa afleiöingar kjarnorkustyrjöld kann að hafa. Ef að þvílíkum hryllingi yrði þá yrðir þú viðskila við ættingja þina og vini. Hvaða áhrif telurþú að hann hefði á störf þín í byrginu? í þessu sambandi eru vissar reglurtil. Segjum svo að hjálparliði sé kallaður til starfa í stjórnstöðina vegna yfirvofandi hættu og sú hætta skelli á. Þá fer í gang ákveðið hjálparstarf og innifalið í því starfi er að aðrir hjálparliðar taka að sér að sjá um fjölskyldur þeirra sem eru lokaðir niðrí byrginu. Þetta er það skipu- lag sem á að losa menn undan áhyggj- um af sínum nánustu. Hvort það nægi þegar um aðrar eins hamfarir og kjarn- orkustyrjöld er að ræða skal ég ekki segja um. Svo við höldum áfram að ímynda okkur kjarnorkustyrjöld, er ekki líklegt að þið verðið sambandslausir við um- hverfið niðrí byrginu? Það er hugsanlegt. Það er í rauninni ómögulegt að hugsa útí svona hluti. Maður gengur til starfs sem hjálparliði með það I huga að það mesta sem gæti gerst væri einhverskonar náttúruham- farir. Fyrst og fremst veðurfarslegar, í öðru lagi flugslys eða önnur ámóta slys og að síðustu náttúruhamfarir á borð við jarðskjálfta og eldgos er gætu valdið skemmdum á stórum landsvæðum. Ef um kjarnorkustyrjöld er að ræða á ég erfitt með að gera mér í hugarlund hvað hægt væri að gera til hjálpar, því öll reynsla manns miðast í mesta lagi við náttúruhamfarir. Og ef um allsherjar- kjarnorkustyrjöld væri að ræða get ég ekki séð hvað fengið væri með því að láta þennan hóp lifa hana af. En ég styð Almannavarnir í því að fara eins langt með sitt kerfi og hægt er með það að markmiði að standa af sér alla hugsanlega vá. En við sem vinnum við þetta sem hjálparliðar hugsum dags daglega ekki um kjarnorkustyrjöld sem hugsanlegan möguleika. Ég held að það eina sem við getum gert sé að byggja þetta kerfi þannig upp að við séum tilbúnir til þess að mæta hversdagslegri vá ef það má orða það svo. Nú yrði líklega i kjarnorkuárás gífur- legt sálrænt áfall. Alveg hrikalegt. Og það er annað sem við verðum að gera okkur grein fyrir og það er það aö ef það verður eitthvert kjarnorkuáfall hér, hvort sem um verður að ræða slys eða árás, þá er enginn kominn til með að segja að það fólk sem á að vera statt niðri í kjallara verði þar. Það getur allt eins verið einhversstaðar allt annarsstaðar. En það mun að öllum likindum verða einhver forsaga að kjarnorkuárás. Ég trúi þvi að ef við hérna á islandi eigum eftir að fást við kjarnorkuvá þá verði það frekar vegna slyss en átaka. Ef um meiri háttar kjarnorkuátök er að ræða þá er það eitthvað sem enginn sér fyrir endann á. Og þetta kerfi Almannavarna eins og það er í dag, vegna peningaleysis og skammsýnis þeirra er stjórna fjárveiting- um, hefur ekki verið miðað við neitt annað en það sem við megum búast við hér af landinu sjálfu. Mín persónulega skoðun er sú að ef um meiri hátlar kjarnorkustyrjöld verður að ræða þá skifti engu máli hversu vel verði unnið ofaní kjallara því það verði nánast engu að bjarga í nágrenni sprengjunnar, en starfinu yrði þá beint að jaðarsvæðunum. Ef þú yrðir kvaddur ofaní kjallara i kjarnorkustyrjöld mundir þú hugsa þig um áður en þú tækir ákvörðun um hvort þú ættirað mæta? Ég er náttúrlega búinn að undirganga vissa skyldu með því að vera í þessu hjálparstarfi og mun ekkert bregðast þeirri skyldu. Ef þið yrðuð sambandslaus við um- hverfið og því máttvana við allt starf, Ytri dyr ★ Jon Anddyri Innri dyr Tengsl og fjarskipti Eldhús Svefn skáli W.C ★ Þuriöur Agustsdottir ★ Arnfinnur U. Jonsson Jón Þ. Jónsson er yfirverkfræðingur hjá Pósti og síma. Hann ásamt félögum sínum úr hópi radíó-amatöra sjá um að manna fjarskiftatæki stjórnstöðvar Almannavarna sem hafa þráðlaust samband. Ég ræddi við Jón og spurði hann fyrst hvers vegna hann væri í fjörutíu manna hópnum en ekki einhver

x

NT

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: NT
https://timarit.is/publication/305

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.