Sunnudagsblaðið - 15.04.1956, Blaðsíða 14

158
iUNNUDAGSBLAÐIÐ
Telja til arfs eftir mann, sem dó 1874
í FRAKKLANDI, Sviss-
landi, Belgíu og jafnvel
á Ítalíu eru þúsundir
manna með nafninu Thierry, sem
vænta arfs, er nema mun milljón-
um eða jafnvel milljörðum. Allir
þeirra krefjast viðurkenníngar
sem afkomendur Joans nokkurs
Thierry, sem fæddur var í
Cháteau-Thierry í Frakklandi
1579 og var mikill æfíntýramaður.
Drengurinn var gáfaður og
ávalt reiðubúinn til að gera
greiða og þegar hann var vika-
drengur á sveitaki'á á ltalíu ávann
hann sér vináttu ferðamanns, er
þar átti leið um: Athanase Te-
baldi var vellríkur skipaeigandi,
sem átti skip í förum um öll
heimsins höf. Hann var ákveðinn
einlífismaður,- sem sagði sjálfur,
að hann elskaði æfintýri, en hefði
aldrei þorað að leggja út í mesta
æfintýri lífsins : giftinguna.
Hann var sem sagt orðinn gam-
all maður, sem átti engann
að, og leizt svo vel á vikadreng-
inn, að hann tók hann úr þessu
lélega starfi og lét hann fylgja
sér um víða veröld.
John Thierry erfði svo vernd-
ara sinn og fór í tvennu tilliti að
dæmi hans (í því að kvænast ekki
og ávaxa sitt pund), og hann lét
eftir sig, er hann lézt í Feneyj-
ura 95 ára að aldri, auð, sem var
metinn á átta hundruð þúsund
gullpeninga.
Þessi geysilegu auðæfi komust
x hendur Mora nokkvum, sem
hafði eftirlit með erfðaskrám.
Mora íór fjórum árum síðar tíl
Parísar til þess að leita erfingj-
anna og snéri sér strax til skrif-
stoíu utanríkisráðuneytisins.
Blindaðir af gullinu fengu
starfsmenn ráðuneytisins, sem
hinn heiðarlegi Mora hafði snúið
sér til, strax þá hugmynd að sölsa
til sín þennan ótrúlega arf.
Þeir sannfærðu Feneyjabúann
um, að arfurinn eftir Jean Thierry
yrði, samkvæmt óskum hans,
fenginn í hendur fjölskyldu hans,
og Signor Mora snéri léttur í
lundu heim til Feneyja, sannfærð-
ur um góð endalok erindis síns.
Fyrsta verk starfsmanhamia
var að fara til Gháteau-Thierrry,
til Reims og Chálons-sur-Marne,
þar sem þeir fundu auðveldlega
nöfn bræðra Jeans og barna
þeirra. Til þess að þetta fyndist
ekki, létu þeir afhenda sér, í nafni
valds þess, er þeir voru fulltrúar
fyrir, kirkjubækur Reiins bisk-
upsdæmis og komu fyrir kattar-
nef öllu, sem benti til Thierry-
fjölskyldunnar.
Síðan snéfu þeir sér léttir í
lundu til hertogans í Feneyjum og
þóttust vera afkomendur bræðra
Jeans Thiei'ry: með þessu móti
fékk hver þeirra rúmlega milljón
punda tekjur á ári til ársins 1696,
en þá komst upp um svik þeirra
og þeir voru sendir á galeiðumar.
Loðvík konungur fjórtándi,
sem hafði fyrii-skipað málssókn-
ina á hendur svikurunum, vildi
finna hina raunverulegu erfingja
og bannaði, að nokkurt fé yrði
greitt fyri' cn hin rétta Thierry-
fjö dcyida hefði fundizt . . . en
húr fannst ckki á meöan hann
lifði.
Á ái’inu 1747 fór Loðvík
fimmtándi að eins og íorfaöir
hans, en jþá gáfu sig fram sjö
þúsund manns: menn að nafni
Thierry alls staðar að úr Frakk-
landí.
Þegar Loðvik sextándi tók við
í'íkjum ai afa sínum, fékkst hann
einnig við Thiei'ry málið og lét
hengja upp auglýsingar út um alR
Frakkland, þar sem sagði, að ein-
göngu beinir afkomendur
Thierryanna væru erfingjai"
Jeans hins ríka, og var þeim boð-
ið að gefa sig fram.
18. febrúar 1791 var stéttaþing-
ið gripið af málinu og fékk það í
hendur dómstól, sem ekki komst
að neinni niðurstöðu, og á tíunda
degi Ventese, á fjórða ári bylt-
ingarinnar, fékk fimm hundruð
manna ráðíð tnálið í hendur
hæstai'étti. Síðan var leitað upp-
lýsinga í Feneyjum um arfinn, og
gefur þá að skilja, að fyrst og
fremst var óskað upplýsinga tlW
hve margar milljónirnar væru . - •
annars ei' upphæðin mismunandi
í hinum ýmsu skjölum, sem
Frákklandsstjórn báiuist . . •
stundum er talað um hundrað
milljónir . . . stundum um fimnx
eða sex milljónir, stúndum meira
. . . stundum minna.
Þegar gull rennui^í svo stríð-
um straumi tapast hæfileikinn til
nákvæmni. En livéi'su sem því ei'
varið þá ávanhst eitt síðar meir:
Bonaparte hershöfðingi lagði und-
ir sig Feneyjar og eignir lýðveld-
isins voru teknar . . . og upp fi'á
því kröfueigendurnir mál sitt
gegn í'íkinu. Þaimig var það á
meðan Napólcon var konsull og
þegar lxann var orðinn keisari og
síðan, jxegar hann var farinn frá-
Málið beið allt til ársins 1833.
en þá lcvað níundi rétturinn upp
dóma, sem veittu ýmsum kröfu-