Sunnudagsblaðið - 29.06.1958, Blaðsíða 2

334
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
Maður nokkur sem gekk fram
hjá húsi einu, sá hvár draugfull-
ur náungi var að reyna að opna
útidyrnar en hitti aldrei á skráar-
gatið. Vegfarandinn vék sér að ná-
unganum og spurði hvort hann
ætti ekki að hjálpa ohnum að opna.
— Nei, kemur ekki til mála svar-
aðj sá fulli. Ég opna sjálfur mitt
eigið hús, en hins vegar væri ég
þér þaklátur ef þú vildir styðja
við húsið, svo að það standi kyrrt
andartak!
— Hvers vegna börðuð þér kon.
una yðar? spurði dómarinn.
— Mér bara datt það svona allt
í einu í hug, svaraði ákærði.
— Datt yður það í hug. Hvað
mynduð þér segja ef mér dytti
það í hug að dæma yður tij mán-
aðar fangelsisvistar? sagði dómar-
inn.
— Mér mundi þykja það ákaf-
lega fljótfærnislegt af yður, að
eyðileggja þannig hamingjusamt
hjónaband, svaraði ákærði.
—o—
— Segið mér eitt, sýslumaður,
sagði bóndinn, — þegar nágranni
minn brygslar mér sífellt um að
ég sé naut, get ég þá ekki stefnt
honum fyrir ærumeiðingar.
— Það held ég ekki, svaraði
sýslumaðurinn eftir nokkra um-
hugsun. — Nei, það er alveg óhugs
andj þegar tekið er tillit til nú-
vei'andi kjötverðs.
—o—■
Það voru eitt sinn þríx meim,
sem vildu draga sig út úr glaumi
og skarkala veraldarinnar, og
tóku sér bólfestu úti í eyðimörk-
inni. Þegar ár var liðið, sagði einn
þeirra: — Það er dásamlegt og
Iriðsælt að búa hér. — Þegar ann-
aó. ár var liöið, svaraöi amiar: —
Já, þð má uu segja. — Þegar
Prjónaflýkur hafa aldrei verið jafnmikið í tízku, sem .nú;
ckki aðeins blússur lieldur og kjólar og frakkar. Kjólinn hér
á tízkumyndinni, sem er ítalskur, er úr Ijósbláu ullarefni, og
enda liótt hann Sé prjónaður er hann mjög léttur og lipur og
mátulega heitur fyrir norrænt sumarloftslag.
þriðja árið var liðið sagði sá þriðji:
— Ef jþið masið svona þá ílyt ég!
— Hefur læknirinn yðar mikiö
að gera?
— Já, ég verð að pánta ha-rin
á mánudag, ef ég ætla að vera
veik á föstudag.
-.0■
Hún: Veiztu ekki að brúðurin
á aö vera í hvítum kjól á þessum
merkasto. degi ævinnar, þaö er
taku um hammgj u hemiar.
Hann: En hvers vegna er þá
brúðgumin svartklæddur?
—o—
Maðurinn hafði verið á ferða-
lagi, og þegar hann kom heim,-
sagði konan hans honum frá því,
að þjófur hefði brotizt inn með-
an hann var í burtu.
— Og tók hann nokkuð? spurði
maðurinn ákafur,
— Því get ég ekki borið a móti,
pvaraðj, konan. - Það var myrkur,
oa ég liélt þetla værir þu.