Sunnudagsblaðið - 11.04.1965, Side 11

ÍÍÍSÍav/™'''?’?*
;;; ::r;vv-;.r;;::i'...v - ■

WMmrn
. 'y

i ;

Borðeyri við Hrútafjörð. L jósmynd: Þorsteinn Jósepsson.
v ?y?
•flinn aldrei hafa séð mann hlaupa
svo hart, enda og til nokkurs að
vinna. En ekki hafði hann þó við
^ryssunni og dró heldur sundur
en saman. Þegar Guðmundur var
kominn að niðurfalli, henti hann
Ser á melinn og ætlaði varla að
®á andanum, en Lóa hélt sprettin-
Utn áfram.
Jarpur, sem ég átti að ríða til
Borðeyrar, var sonur Lóu. Hann
nafði ungur bilazt í framfæti, og
iVar Þessvegna alla æfi liðamóta-
ans. Hann var því jafnan notaður
il áburðar, en var þó viljugur, ef
°num var komið á bak. Afi minn
aldi ósaknæmt að ég riði honum
þegar hann gat litið eftir því að
ég væri ekki að hleypa honum
neina gönusprettL
★ FÍRSTA BORÐEYRARFÖRIN
Það var fyrir mig mjög hátíð-
leg stund er við stigum á hestbak
á hlaðinu á mínu bernskuheimili.
Mér fannst ég losna úr tengslum
við þröngan dalinn, sem ég hafði
alltaf haft fyrir augum, því nú lá
leiðin til hinnar miklu Babylon-
ar við Hrútafjörð
Þegar afi minn var setztur upp
á reiðhestinn sinn, . Litla-Brún,
sem hann kallaði, var hann öldur
mannlegur og þó fráleitur þvi að
vera gamalmenni. Hann var f
þykka frakkanum sínum, sem Riis
kaupmaður hafði útvegað hónum
frá útlandinu. Frakkinn var ekki
aðeins hið bezta skjólfat heldur
var hann virðulegur og hafði að
allri gerð alþjóðlega reisn fram-
andi hámenningar. Hann hafði
margfalda litarnáttúru: í dimm-
viðri var hann dökkgrár og alþýð-
legur, en þegar sólstafir féllu á
hann, sveif um hann rauðblár
regnboga-litur, sem voru þó augna
bliks töfrar dvergrænnar listar,
sem engin vísindi fá nafngreint
Afi minn kunni að meta þessa ur-
ALÞÝÐUBLAÐIÐ -5 SU.NNUDAGSBLAU 283