Vísir - 24.12.1962, Blaðsíða 8

8
V í SIR . Mánudagur 24. desember 1962.
Útgetandi: Blaðaútgátan VISIR.
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó Thorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 55 'crónui á mánuði.
t lausasölu 4 kr. eint. — Sími 11660 (5 Ifnuri
Prentsmiðja Vísis — Edda h.f
Á jólum
í kvöld ganga íslendingar í kirkju og hlýða á jóla-
guðspjallið eða minnast jólanna á heimilunum með
fjölskyldu sinni. Og á morgun munu kristnir menn
um heim allan halda heilög jól og minnast Frelsarans,
sem fyrlA tæpum tveim þúsundum ára var í þennan
heim borinn til þess að opinbera mönnunum orð skap-
ara himins og jarðar.
Það hefur stundum verið mælt, að við íslendingar
værum smám saman að fjarlægjast vora barnatrú og
kristindómurinn ætti ekki þau ítök í hugum okkar sem
áður fyrr. Á jólum eru slíkar hugsanir þó fjarlægar.
Jólin eru sú hátíð, sem sameinar alla kristna menn.
Þau eru hátíð samlyndis og bræðralags, þegar allar
kristnar þjóðir minnast þess að kristindómurinn er
meginívaf lífs þeirra og grundvöllur þjóðfélagsins.
Þeirri þjóð er illa komið, sem tekur að virða að vettugi
þær hugsjónir mannkærleika, sem jólin boða eða læt-
ur veraldlega hluti skyggja á hinn sanna jólaboðskap.
Á 'Íjessum rniklu tækni- og veraldartímum, er við,
sem áðtar þjöðir, lifum í allsnægtum, er nokkur hætta
á því að sá boðskapur vilji fölna fyrir því sem ytra og
mnantómara er. En jólin minna okkur enn sem fyrr
á það megininntak kristinnar lifsskoðunar, að það er
skyldi hvers kristins manns að hjálpa öðrum og gleðja
aðra án þess að vænta fyrir það nokkurra launa ann-
arra en þeirrar gleði, sem óeigingjörn gjöf færir.
Því leitar hugurinn á jólum til þeirra þjóða, sem
við erfiðust kjör búa í veröldinni, til þeirra sem við
hungur og skort lifa. Og einnig til þeirra þjóða, sem
búa við þann ófrið innra með sér, að jólin hafa þar
misst að miklu merkingu sína og verið látin hverfa úr
hinu opinbera almanaki.
A síðustu árum hafa þjóðir Vesturlanda lagt fram
rnikið af mörkum til þess að styðja hinar veiku og
vanþróuðu þjóðir veraldar íil menningar og framfara.
Mikið átak hefur verið gert til þess að vinna bug á
hungri og örbirgð og þar hefur margur gefið af miklu
örlæti. Við fslendingar höfum jafnan viljað rétta lítil-
magnanum hjálparhönd hvar sem hann hefur verið
staddur, og um þessi jól munu ótalin börn á suðlæg-
ari breiddargráðum njóta góðs af gjöfum, sem héðan
hafa borizt.
En slíkri hjálp þarf að halda áfram. Við eigum enn
sem fyrr að leggja okkar hönd á plóginn, og það í enn
ríkari mæli en hingað til. Með slíkri breytni staðfest-
um við það, að hér býr kristin þjóð, sem hefur í há-
vegum þær hugsjónir sem að baki jólunum liggja.
Með það í huga sendir Vísir öllum landsmönnum,
nær og f jær, hugheilar óskir um
gleðileg jól!
Kveðja Schweitzers
Eftirfarandi bréf ritaði mannvinurinn kunni séra Sigurbirni Einarssyni biskupi síðla sumars. Vísir
hefur beðið biskup um Ieyfi til þess að birta bréfið, og hefur hann góðfúslega veitt það. Bréfið veit-
ir góða innsýn í hugarheim þessa víðkunna manns og lýsir vel þeim vandamálum, sem hann á við
að etja og þeim baráttuefnum, sem hjarta hans standa næst.
Myndina, sem var nýlega tekin af Schweitzer í Lambarene, sendi hann biskupi með bréfinu og ritaði
nokkur kveðjuorð á hana.
Háæruverðugi herra biskup!
Ég hef haft spurnir af því hjá frú Martin,
sem nú dvelst í Lambarene, að þér hafið fært
sjúkrahúsi okkar rausnarlega gjöf. Ég er snort-
inn af velvilja yðar og trygglyndi við sjúkra-
hús mitt og þakka yður hjartanlega. Ég vil
biðja yður að færa öllum þeim, er þátt áttu
f þessari veglegu gjöf, mínar hjartanlegustu
þakkir. Á sjúkrahúsinu er allt við bezta líði.
Við erum hér 6 læknar og 15 evrópskar hjúkr-
unarkonur. Því miður stækkar sjúkrahúsið
jafnt og þétt með hverju ári sem líður. Stafar
þetta af þvl, að nú hafa verið lagðir tveir bíl-
vegir inn I frumskóginn. Af því leiðir, að nú
er ekki lengur nauðsynlegt að flytja sjúklinga
um langan veg eftir stígum frumskóganna, held
ur er nú hægt að aka þeim á bifreiðum um
2 — 300 kílómetra leið. Þar eð tala sjúklinga
fer stöðugt vaxandi af þessum ástæðum, verð
ég á hverju ári að reisa nýjar byggingar til
viðbótar þeim, sem fyrir eru. Byggingarfram-
kvæmdum verð ég sjálfur að stjórna. Ég hef
ekki ráð á vönum verkamönnum við bygginga-
vinnu, heldur verð ég að notast við mennina,
sem 'eru í sjúkrahúsinu, þar sem hér dveljast
fjölskyldur sjúklinganna. Þess vegna verða
stöðug skipti á verkamönnum. Maður verður
sífellt að vera að kenna nýjum mönnum. Gerir
þetta byggingaframkvæmdir mjög erfiðar. Til
allrar hamingju hef ég í nokkra daga haft
hér evrópskan trésmið.
Lambarene, 3. ágúst 1962
Gjarnan hefði ég á þessu hausti viljað dvelj-
ast í nokkrar vikur I Evrópu eftir þriggja ára
samfellda Afríkudvöl. Ég hef þó orðið að fresta
þessu, sakir þess að hin aðkallandi bygginga-
vinna leyfir það ekki.
Ég er við góða heilsu og þoli hitabeltislofts-
lagið vel. Hjá okkur er nú vetur, meðan sólin
er hvað hæst á lofti hjá ykkur á Norðurlönd-
um. Raunar er hér svalara en venjulega. Það
merkilega er, að þegar sólin er langt í norðri
eða suðri, búum við við algert úrkomuleysi,
sem i þetta sinn hefur haldizt í nokkrar vikur.
Ævinlega verður mér hugsað til þess, af hve
miklum skilningi og innileik þér hafið skrifað
um mig ...
AÍltaf á ég í sameiginlegri baráttu fyrir af-
námi kjarnorkuvopna ásamt vísindamönnum,
sem mér eru kunnugir, vegna þess að það er
eina vonin um varðveizlu friðarins. En þetta
afnám virðist enn ekki mögulegt, Samingaum-
leitanir austurs og vesturs virðast sífellt árang
urslausar. Þetta er mikil ógæfa fyrir mannkyn
ið. Hættan á, að kjarnorkustyrjöld brjótist út
af einhverri tilviljun, er nefnilega miklu meiri
en menn gera sér almennt í hugarlund. Horfur
á því, að kjarnorkuvopn verði afnumin, eru
svo litlar, meðan ekkert opinbert afl er til
sem slíks krefst ...
Með hlýjum þökkum, yðar einlægur
Albert Schweitzer.