Eintak - 26.05.1994, Qupperneq 33

ur
5ará
indus
Thulis, píanóleikarinn Magnús
Blöndal og Tríó Óla Stephen-
sen.“
Verðið þið ekki með hljómsveitir
eitis og tíðkaðist á Hressó?
„Nei, enda er þetta öðruvísi stað-
ur og meira verið með jass og klass-
íska tónlist. Efri hæð hússins verð-
ur notuð undir tónlistarflutninginn
og alltaf verður einhver tónlist leik-
in í kringum stærri atburði Listahá-
tíðarinnar.“
Elíza segir að vel sé hægt að búa
til góða sumarstemmningu á Sólon
íslandus enda hafi staðurinn upp á
margt að bjóða.
„Við erum til dæmis með mjög
fallegt útsýni. Það er gaman að sitja
úti á svölunum og horfa upp Skóla-
vörðustíginn þegar sólin er að setj-
ast,“ segir Elíza. ©
Nafn: Steingrímur Karlsson
Fæðingardagur: 14. júlí 1970
Hæð: 187 cm
Þyngd: 72 kg
Háralitur: Brúnn
Augnlitur: Himinblár
Sérkenni: Alltaf syfjulegur

IIIM

Hver?
Hv
rAÐ?
Hverm*? Hvers
VEGNA?
Hv
rAÐAN?
HvEHT?
©BONNI
Steingrímur Karlsson er
klippari. Hann klippir þó
hvorki hár né skegg, heldur
bíómyndir. Fyrsta myndin
sem hann klippti í fullri
lengd var Veggfóður. Eftir
þá mynd komst hann inn í
hinn virta kvikmyndaskóla
American Film Institut í Los
Angeles. Síðan hefur leiðin
legið upp á við. Steingrímur,
sem gengur almennt undir
nafninu Denni, klippti
mynd Friðriks Þórs Frið-
rikssonar, Bíódaga, sem
hlaut mikið lof þeirra sem
sáu á kvikmyndahátíðinni í
Cannes í síðustu viku. Þessa
dagana er hann að klippa
aðra mynd Friðriks Þórs,
Cold Fever, og þegar tími
gefst til klippir hann auglýs-
ingar og sjónvarpsþætti.
Denni segir að hann eyði
mestum tíma sínum einn í
gluggalausri kompu með af-
rakstur tökuliðsins við að
raða efninu saman þannig
að áhrifin verði sem sterk-
ust. „Þetta er nokkurs konar
púsluspil nema hvað að í
þessu púlsuspili vantar
nokkra bita inn í og það
verður að beita klækibrögð-
um til að fella bútana saman
þannig að úr verði heilsteypt
mynd.“ Denni segir að oft
verði að taka aukatökur þeg-
ar kemur í ljós við klippingu
myndarinnar að það vanti
búta inn í. Stundum fær
hann að ráða einhverjum
fýrirfram um hvernig tök-
urnar verði og auðveldar
það klippinguna mikið.
Denni vinnur flest það efni
sem hann klippir á mjög full-
komna klippitölvu sem bíður
upp á mun meira ffjálsræði
en hefðbundin klippitæki til
að prófa alla hugsanlega
möguleika. „Sumir vilja
heldur nota gömlu aðferðina
að skeyta saman filmustubb-
um og segja að þeir komist
þannig í nánari snertingu við
efnið. Persónulega finnst mér
það pervertaskapur að hand-
leika filmubúta til að fá til-
finningu fyrir myndinni. Ég
fæ hughrifin frá myndinni á
skjánum en ekki af verkfær-
unum sem ég nota.“
Þegar Denni var lítill strákur
á Akureyri var faðir hans
sýningarstjóri í bíóhúsi
þeirra Akureyringa. Þar
vaknaði kvikmyndaáhuginn
hjá Denna sem dvaldi öllum
stundum í bíóinu. „Þegar ég
var sextán ára seldi ég hest-
inn minn, flutti til höfuð-
borgarinnar og leitaði mér að
vinnu við kvikmyndagerð.
Það gekk illa til að byrja með
en hafðist þó.“ Vinnuna fékk
Denni eftir að hafa fengið að
fylgjast með starfsemi í kvik-
myndafyrirtækinu Verk-
smiðjunni í þrjá daga. Þegar
þeirri „starfskynningu“ lauk
hélt Denni áffam að mæta og
að lokum sáu forsvarsmenn
fyrirtækisins að það var not
fýrir þennan strák sem hafði í
rauninni ráðið sjálfan sig í
vinnu hjá þeim. Þegar Denni
komst svo í kynni við klippi-
tækin í Verksmiðjunni var
ekki aftur snúið. Þar fann
hann sig strax vel.
Steingrímur er eins og áður
sagði menntaður frá Americ-
an Film Institut sem er al-
mennt viðurkennndur sem
einn allra besti kvikmynda-
skólinn í Bandaríkjunum.
Námið þar er aðallega verk-
legt en Steingrímur hafði áð-
ur en hann fór út hlotið
mikla reynslu í faginu og því
n''' námið honum kannski
,k' . sem skildi. Var búinn að
mna töluvert og hafði
grunninn. Eitthvað lærði
hann þó og segir að það
skemmtilegasta hafi verið að
kynnast fullt af ungu kvik-
myndagerðarfólki með ólíkar
skoðanir. „Ég hitti fólk alls
staðar að úr heiminum sem
vað haldið þessari sömu
ástríðu og ég. Við gátum
endalaust rökrætt og rifist '
um kvikmyndir og höíðum
tækifæri til að gera alls kyns
tilraunir og prófa okkur
áffam.“
Steingrímur er á leiðinni til
Rússlands í þeim tilgangi að
gera leikna heimildamynd
um Síberíuhraðlestina. Hann
mun njóta hjálpar frá unn-
ustu sinni, Önnu Lindu
Guðmundsdóttur sem fer
með aðalhlutverk í mynd-
inni. Myndin verður tekin
upp á íómm filmu sem gefur
henni skemmtilegan blæ.
Forsvarsmenn Rikissjón-
varpsins hafa samið um sýn-
ingarétt að myndinni og eiga
sjónvarpsáhorfendur því von
á að berja hana augum áður
en árið er liðið.
EIN IRMEDOLLU
Ég hafði sagt eitthvað vitlaust þegar ég
öskraði „vodka". Ég gerði mérstrax
grein fyrir að þetta var ekki vodka sem
ég sá. Ég gat teygt mig inn í kúluna og
þegar ég gerði mig liklegan að snerta
þetta...
Á leiðinni upp, ég hafði ekki meira í
camel-síuðu-lungunum, eftir lofti,
fannst mér eins og fyrr en seinna
myndi ég hitta fleiri týnd stórmenni
sögunnar.
sá ég þetta i nýju Ijósi og kveikti á rússnesku
Ijósakrónunni.
Reynslunni ríkari og vitneskjunni fróð-
ari fannst mér einhver dýrðarljómi rísa
yfir mér. Og hafði fundið manninn sem
var sagður dauður fyrir tugum ára.
FIMMTUDAGUR 26. MAÍ1994
33