Vikublaðið - 04.02.1993, Síða 2

2
VIÐHORF
VIKUBLAÐIÐ 4. febrúar 1993
VIKUBIAÐIÐ
Útgefandi: Alþýdubandalagid Ritstjóri og ábm.:
Hildur Jónsdóttir Blaðamcnn: Páll Vilhjálmsson
og Ólafur Þórðarson Auglýsingar.: Ólafur Pórð-
arson Ritstjórn og afgreiðsla: Laugavegur 3 (4.
hæð) 101 Reykjavík Sími á ritstjórn: (91) - 17 500
Fax: 17 5 99 Askriftarsími: (91) - 17 500 Prentvinna:
Prentsmiðjan Oddi hf. Áskriftarverð kr. I000 á mán-
uði. Verð í lausasölu kr. 250.
Pétur og Hrafnkell
Ráðherramir eru komnir í stríð við verkalýðshreyf-
inguna. Þeir telja vænlegast að efla ófrið í samfélag-
inu, ala á tortryggni og fjandskap.
Ríkisstjórnin hafnaði tilboði frá samtökum launa-
fólks um víðtæka samstöðu og skynsamlegar aðgerðir
í efnahagsmálum. Forystusveit Sjálfstæðisflokks og
Alþýðuflokks kaus í staðinn aðför að launafólki, órétt-
læti í skattamálum, aðgerðaleysi í atvinnumálum og
svik á þeim loforðum sem forsætisráðherra undirritaði
þegar sáttasemjari ríkisins hafði forgöngu um lausn í
síðustu kjarasamningum.
Þegar forseti ASI og formaður BSRB mótmæla
stjórnarstefnunni og kerfjast breytinga þá saka ráð-
herramir þessa forystumenn launafólks um að vera
ekki „faglegir“. Forsætisráðherra réðst sérstaklega á
Benedikt Davíðsson fyrir að vera með pólitísk sjónar-
mið og heilbrigðisráðherra tilkynnti þjóðinni að Ög-
mundur Jónasson væri gapuxi.
Undirtónninn í ummælum ráðherranna er að það sé
Alþýðubandalagið, og þá sérstaklega formaður Al-
þýðubandalagsins, sem stjómi pólitískum málflutn-
ingi forseta ASÍ og formanns BSRB.
Það er eins og ráðherramir lifi í einangrunarklefa.
Hafa þeir ekki heyrt gagnrýnina frá sínum eigin
mönnum? Hefur fordæming varaþingmanna Alþýðu-
flokks og Sjálfstæðisflokks, veralýðsforingja á Vest-
fjörðum og Austfjörðum, Hrafnkels A. Jónssonar og
Péturs Sigurðssonar farið framhjá forsætisráðherra og
heilbrigðisráðherra? Eða er Alþýðubandalagið kann-
ski farið að stjóma Pétri og Hrafnkeli?
Hrafnkell A. Jónsson er formaður verkalýðsfélags-
ins Arvakurs á Eskifirði og varaþingmaður Sjálfstæð-
isflokksins á Austurlandi. Hann hefur eindregið for-
dæmt stefnu ríkisstjómarinnar og lýsti því yfir í út-
varpsviðtölum að svik ríkisstjórnarinnar væm slík að
hann gæti ekki aftur beðið verkafólk á Austurlandi að
kjósa Sjálfstæðisflokkinn. Formaður Árvakurs hefur
síðan ítrekað þessi sjónarmið með einhverri hörðustu
árás á stefnu ríkisstjórnarinnar sem fram hefur komið
frá forystumanni í verkalýðshreyfingunni.
Pétur Sigurðsson, forseti Alþýðusambands Vest-
fjarða og varaþingmaður Alþýðuflokksins á Vest-
fjörðum, hefur fyrir nokkmm dögum hafnað allri sam-
vinnu við ríkisstjórnina. Stefna ríkisstjórnarinnar sé
slík að við hana þýði ekkert að tala. Verkalýðshreyf-
ingin verði að sækja fram með fullum þunga til að ná
frá atvinnurekendum þeirri kaupmáttarskerðingu sem
ríkisstjórnin lögleiddi fyrir áramót. Það eru mikil tíð-
indi þegar Pétur Sigurðsson lýsir því yfír að tilgangs-
laust sé fyrir launafólk á íslandi að ræða við ráðherra
Alþýðuflokksins og Sjálfstæðisflokksins.
Þegar Davíð Oddsson og Sighvatur Björgvinsson
ráðast næst á forseta ASÍ og formann BSRB ættu
þessir ráðherrar að hafa í huga ummæli Péturs og
Hrafnkels. Það eru dómsorð frá þeirra eigin mönnum.
Hrafnkell A. Jónsson og Pétur Sigurðsson hafa satt
að segja kveðið sterkar að orði um stefnu og verk rík-
isstjórnarinnar en bæði forseti ASÍ og formaður
BSRB. Kannski telja ráðherrarnir að Pétur og Hrafn-
kell séu bara haldnir pólitískri blindu.
Einangrun ráðherranna er orðin slík að þeir sjá
pólitískar ofsóknir í öllum hornum. Þegar svo er kom-
ið að forystumenn í verkalýðshreyfingunni, sem í síð-
ustu kosningum skipuðu efstu sæti á framboðslistum
Sjálfstæðisflokks og Alþýðuflokks, eru í fremstu röð
þeirra sem fordæma stjórnarstefnuna, þá er rétt að rík-
isstjórnin hugleiði í alvöru að breyta um stefnu.
Ráðleggingin til ráðherranna er skýr:
Næst þegar þið ætlið að saka forystu ASÍ og BSRB
um pólitík, munið þá eftir Pétri og Hrafnkeli.
/
Ovinsæl ríkisstjóm
á réttri braut?
Sú kenning heyrist af og til að vinsældir ríkisstjómar séu
mælikvarði á réttmæti ákvarðana hennar og þá með öfugum
formerkjum þannig að vaxandi óvinsældir vitni um að
stjómin sé á réttri braut og svo framvegis. Forustumenn nú-
verandi ríkisstjómar hafa blásið nýju lífi í þessa formúlu og
gripið til hennar aftur og aftur upp á síðkastið svarandi fyrir
bágt gengi í skoðanakönnunum.
Við þessa röksemdafærslu
er margt að athuga, ekki síst
ef hana á að nota til að útskýra
jafn mikla sveiflu og mælst
hefur að undanförnu t.d. í
fylgi Sjálfstæðisflokksins
sem hefur hrunið eins og
reyndar stuðningur við stjórn-
ina í heild. Sama á við um
umtalsverðar óvinsældir heil-
brigðisráðherra. Er það þann-
ig að einmilt þessar óvinsæld-
ir, fylgishrun, sé til marks um
það að þessir aðilar séu að
gera rétt.
Mitt svar er nei og ég tel að
í þessum málflutningi felist
hvorki lítilsvirðing við dóm-
greind þjóðarinnar sem
ástæðulaust sé að sitja undir.
Auðvitað er það ekki svo að
almenningur sé ófær um að
skilja hvað landi og þjóð er
fyrir bestu en bjargist fyrir
snilligáfu og kjark nokkurra
ráðherra sem með því að gera
þveröfugt við það sem lands-
menn vilja, feti ótrauðir hina
réttu braut. Mcð þcssari for-
múlu er þjóðinni í reynd líkt
við óvita sem þó rambar alltaf
á það að álykta vitlaust, verða
óánægð þegar gert er rétt og
þá væntanlega gleðjast og
fylkja sér um ríkisstjóm sem
gerir allt vitlaust, þ.e. rangt. í
raun þarf ekki mörg orð um
þessa röksemdafærslu, svo
fráleit er hún þegar betur er að
gáð. Samt hefur ekki minni
maður en forsætisráðherra
Davíð Oddsson sloppið með
það í hverju viðtalinu á fætur
öðru að útskýra með þessum
hætti óvinsældir ríkisstjómar-
innar; þær stafi af því að
stjórnin sé að gera rétt.
Þjóðin veit fullvel að taka
þarf á ýmsum aðsteðjandi eða
uppsöfnuðum vandamálum, -
skuldir þarf að greiða o.s.frv.
- en henni er einfaldlega ekki
sama um hvernig þetta er gert.
Þjóðin hefur nefnilega réttlæt-
iskennd og þegar ríkisstjóm
misbýður henni þá kemst hún
í ónáð, verður óvinsæl. Að
lokum er það reynslan sem
leiðir í Ijós hvaða ákvarðanir
reynast vel og hverjar ekki.
Það er í öllu falli ljóst að ríkis-
stjórn eins og sú sem nú situr,
með traustan meirihluta á
þingi, er í bullandi minnihluta
með þjóðinni, henni hefur
gersamlega mistekist að út-
skýra gerðir sínar. Stjórnin
hefur þjóðina á móti sér en
ekki með og það kann ekki
góðri lukku að stýra. Þegar
svona er komið er ástæða til
að efast um dómgreind ríkis-
stjórnar, ekki þjóðar.
Steingrímur J. Sigfússon.
Hrafnkéll A. Jónsson er Pétur Sigurðsson er með
með pólitík. pólitík.
Pólitíkusar launafólks
Á máli forsætisráðherra er
það „pólitík“ að vera á móti
ráðstöfunum ríkisstjómar-
innar, og er helst að skilja að
hún sé runnin undan rifjum
Alþýðubandalagsins og for-
manns þess, Olafs Ragnars
Grímssonar.
Magnús L. Sveinsson, for-
maður Verslunarmannafé-
lags Reykjavíkur, Hrafnkell
A. Jónsson, formaður Al-
þýðusambands Austurlands,
og Pétur Sigurðsson, for-
maður Alþýðusambands
Vestfjarða, hafa allir gagn-
rýnt ráðstafanir ríkisstjórnar-
innar í skatta-, vaxta- og
kjaramálum.
Pétur Sigurðsson helur
kveðið upp úr með það fyrst-
ur verkalýðsforingja að
kreljast verði 7,5% kaup-
hækkunar í kjarasamningum
til þess að bæta upp kaup-
máttarskerðinguna, m.a.
vegna þess að ekki sé á
stjórnina treystandi.
Hver trúir því að þessir
menn láti pólitík ráða gerð-
um sínum í verkalýðshreyf-
ingunni? Hvað þá pólitík Al-
þýðubandalagsins?
Líklega fáir aðrir en for-
sætisráðherra.
En skyldi hann hafa heyrt
um pólitík samtaka launa-
fólks? Stundum hefur hún
ráðið fcrðinni í landinu og
um hana á sjálfsagt eftir að
heyrast meira á næstu vikum.