Vikublaðið - 28.10.1994, Blaðsíða 10

10
VIKUBLAÐIÐ 28. OKTÓBER 1994
A flækingi
Hæstvirtur forsætisráðherra var
ekki staddur á hátindi stjóm-
málaferils síns þegar hann bar fram
„rökstudda dagskrártillögu“ gegn
vantrauststillögu stjórnarandstöð-
unnar á mánudag. Hann og aðrir
stjómarliðar reyndu að rökstyðja
þetta með því að segja vantrauststil-
löguna brjóta þinghefðir. Þvílíkur
eymdarmálstaður.
I umræðunum sökk Eggert Hauk-
dal líka á bom síns stjómmálaferils.
Hann lýsti því yfir að ef vantrausts-
tillaga kæmi til afgreiðslu myndi
hann greiða atkvæði með vantrausti
á utanríkisráðherra, Jón Baldvin
Hannibalsson. En um leið lýsti Egg-
ert því yfir að hann myndi greiða at-
kvæði með frávísun og hafnaði þeim
möguleika að fá að taka þátt í því að
undirstrika vantraust sitt á Jóni Bald-
vin.
Tökum abstrakt dæmi af stöðu
Eggerts. Segjum að sveimngi Egg-
erts verði þess var að presturinn á
Bergþórshvoli sé að stela kind úr
hjörð Eggerts. Sveimnginn vill kæra
sauðaþjóínaðinn og ber kæmbréf
undir Eggert. Eggert segir að hann
myndi vilja taka þátt í því að kæra
prestinn, en þar sem sveitunginn sé
ekki barnanna besmr þá rífur Eggert
kæmbréfið. Sveitúnginn er spældur,
en hans tjón er afmarkað. Það er
Eggert sem heíúr glatað sauð.
Ríldsstjórnin þorði ekki að láta
greiða atkvæði um Guðmund Árna
Stefánsson og Jón Baldvin Hanni-
balsson. Hin sterka stjórn er nefni-
lega fárveik. Stjómin var með 36
þingmenn á móti 27. Jóhanna Sig-
urðardóttir er farin og þá er staðan
35 gegn 28. Ingi Björn Albertsson er
í ónáð og í fylu. Ef hann klikkar er
staðan 34 gegn 29. Ef Eggert Hauk-
dal fengi kjark til að klikka væri stað-
an 33 gegn 30. Og allir vita að Egill
Jónsson gæti tekið upp á hverju sem
er til að verja landbúnaðinn og þá
yrði staðan 32 gegn 31. Og þá er
ekkert svigrúm eftir. Menn eins og
Eyjólfúr Konráðjónsson mætm ekki
klikka. Enginn mætti klikka á m'æt-
ingu.
Kannski fá kjósendur óbeina at-
kvæðagreiðslu um vantraust í próf-
kjömm Sjálfstæðisflokksins á næst-
unni, sérstaklega í Reykjavík. Skoða
má hversu „rússneska kosningu"
Davíð, Friðrik og Björn Bjarna fá í
Reykjavík. Ef Katrín Fjeldsted,
Markús Om Antonsson og Pémr
Blöndal höggva stór skörð í raðir
Geirs Haarde, Sólveigar Pétursdótt-
ir, Lám Margrétar Ragnarsdótmr og
Guðmundar Hallvarðssonar þá sýnir
það ótvíræða óánægju. Því þó menn
treysti sér ekki til að sparka fast í
Davíð og Friðrik má þó alltaf sparka
fast í það fólk sem næst stmnsar.
Kannski besti mælikvarðinn verði
útkoma aðstoðarmanns dómsmála-
ráðherra, Ara Edwald, Iiann biður
um sjöunda sætið og ef hann hefur
blessun Þorsteins, Friðriks og Dav-
íðs þá ætti hann að fá það sæti. Ef
hann fær „sautjánda“ sætið eins og
Sveinn Andri Sveinsson þá vita
menn ástæðuna. Þá er verið að
skamma Albaníu. Þá verður ffóðlegt
að sjá hvemig Haukdalinum reiðir af
á Suðurlandi. Verður honurn umb-
unað fyrir að standa upp í hárinu á
krötunum? Eða kannski refsað fyrir
hina aumkunarverðu ffammistöðu á
mánudag þegar hann þorði ekki að
kæra prestinn?
Það er margt skrítið í Kópavogi
og sumt af þeim undram upp-
götvast ekki fyrr en maður
þarf að ferðast um bæinn með bama-
vagn. Ég hafði til dæmis aldrei hugs-
að út í þá ráðstöfun bæjaryfirvalda að
hafa alla gangstéttarkanta 30-40 cm.
háa. Hver ástæðan er fyrir þessu veit
ég ekki og má vel vera að hún sé ekki
önnur en að bæjarverkfræðingur fer
aldrei með barnavagn eða í hjólastól
um bæinn. Má þá einu gilda hversu
háir kantarnir em.
Fyrir hjólastólafólk, gangstirð
gamalmenni og fólk með bama-
vagna er þetta á hinn bóginn ill-yfir-
stíganleg hindmn. Og bömin í
vögnunum em ekki ýkja hress með
málið. Þeir ættu að reyna það ein-
hvern tíma sjálfir, hinir háu bæjar-
feður, að reyna að sofa ýmist á haus
eða standandi. Ædi þeim þætti það
ekki nokkuð erfitt.
Lausn á þessu væri að sjálfsögðu
að hafa einhvern halla á könmnum
þar sem búast má við að menn þurfi
að fara niður og upp. Og viti menn, á
einstaka slað hefur slíkt raunar verið
gert. En svo einkennilega er að þessu
staðið að einna helst virðist svo sem
það sé hreinni tilviljun háð hvar
þetta hefur verið gert og hvar látið ó-
gert. Meira að segja er það þannig á
köflum að halli er öðra megin götu
en þegar maður er kominn yfir þá
enginn halli þeim megin. Þá er ekki
um annað að ræða en grafa ffam
fjallgönguútbúnaðinn og binda
bamið í vagninn. Hvort þetta þýðir
að aðgangur sé bannaður að annarri
gangstéttinni veit ég ekki og langlík-
legast að komð hafi verið kaffi þegar
búið var að gera þetta öðm megin og
síðan hreinlega gleymst að klára
verkið.
Þó er þetta enn kostulegra víða.
Maður ekur vagninum eftir fínni
gangstétt, ánægður með lífið og til-
veruna. En-skyndilega lýkur gang-
stéttinni og' ekkert er framundan.
Það er nú ekki eins og maður sé
konrinn á áfangastað, versluninni
eða leikskólanum. Nei, nei, í miðjum
klíðum er stéttinni lokið og við tekur
hraungrýti eða fenjar og kviksandur.
Ég hef horft á eftir fleiri en einum og
fleiri en tveim vögnum ofan í bom-
lausar fenjar hér og þar í Kópavogi.
Enn hafa ekki orðið mannskaðar
mér vitanlega en í hvert skipti sem
manneskja hverfur og spyrst ekki til
afitur þá hvarflar að mér sú hugsun
hvort hún hafi átt leið um gangstétt-
ir Kópavogs.
Stundum em eyjar í götum til að
skilja betur að akreinar. Og á
nokkram stöðum era þær staðsettar
þar sem ætiast er til að fólk með
vagna fari yfir. Oft á tíðum era þá
göt í eyjarnar svo unnt sé að komast í
gegn. En ég heiti háum verðlaunum
þeim sem getur bent mér á þann stað
í Kópavogi þar sem standast á hall-
amir á gangstéttunum tveim og gat-
ið í eyjunni. Yfirleitt er reynt að sjá
til þess að einhvers staðar þurfi vagn-
inn að fara minnst 100 metra eftir
bílagötu til að komast aftur í þokka-
lega öraggt umhverfi. Og megi eiga
von á umferð krana, vöra- og
steypubíla á götunni þá er reynt að
sjá til þess að fjarlægðin sé alla vega
200 metrar. Stundum hvarflar að
mér að þesar eyjur og þessir hallar
séu skreytilist bæjarfélagsins.
Lifandi goðsögn úr gítarheiminum
heldur tónleika í Háskólab
Kuran
Swingá
Háskólatón-
leikum
Stanley Jordan, ein skær-
asta stjama meðal gítar-
leikara í dag, mun halda
tónleika í Háskólabíó þann 1.
nóvember n.k. í boði djassvakn-
ingar og TKO á íslandi. Jordan
er á tónleikaferðalagi um Evrópu
og kemur hingað til lands ffá
London þar sem hann lék í hin-
um heimsfræga djassklúbb
Ronnie Scott (þar sem Jazzkvart-
ett Reykjavíkur lék og hljóðritaði
í febrúar s.L).
Þetta verða styrktartónleikar
fyrir einhverfa á íslandi og era þeir
haldnir í samvinnu við Umsjónar-
félag einhverffa.
Það er mikill fengur fyrir ís-
lenska tónlistarunnendur að fá einn
helsta djasstónlistarmann í heimin-
um í heimsókn. Jordan er þekktur
fyrir að fara ótroðnar slóðir í tónlist
sinni og hefur skapað sér sérstöðu
með einstakri gítartækni sem kölluð
er „touch“ eða „tapping“ tækni. Þessi
stíll Jordans felst í því að slá streng-
ina á hálsi gítarsins eins og um
hljóinborð væri að ræða en að auki notar Jordan 8 strengja gítar þannig að ætla mætti að tveir gítarsnillingar væra að
leika í einu.
Einkum þykir Jordan skara fram úr í klassískum og nútíma djasslögum. Hann sýnir einnig snilldartakta í sígildum
tónverkum, popptónlist, hipp hoppi, rokki og blús. Tónleikarnir í Háskólabíó ættu því að höfða til flestra tónlistará-
hugamanna, en þó sérstaklega til gítarannenda, tæknifíkla og djassgeggjara.
Stanleyjordan er 34 ára gamall og hóf feril sinn með gítarleik á götum úti á Manhattan. Hann stundaði tónlistar-
nám í Princeton háskóla í New Jersey og hefur gefið út sex hljómplötur.
Miðvikudaginn 2. nóvember
kemur Kuran-Swing kvartett-
inn ffam á Háskólatónleikuin í Nor-
ræna húsinu. Tónleikarnir hefjast kl.
12:30. Háskólatónleikar af þessu tagi
eiga sér langa sögu og vetrardagskrá-
in hefur nú fengið á sig mynd. Fjöl-
margir Islenskir listamenn koma
fram á tónleikunum í vetur.
Kuran-Swing kvartettinn með
borgarlistamanninn Szymon Kuran í
fararbroddi kemur ffam á miðviku-
daginn og munu þeir félagar
Szymon Kuran, Björn Thoroddsen.
Olafur Þórðarson og Bjarni Svein-
bjömsson Ieika frumsamið efni í
Kuran-Swing; f.v. Bjarni Sveinbjörnsson bassaleikari, Szymon Kuran fiðluleikari,
Björn Thoroddsen gítarleikari og Ólafur Þórðarson gítarleikari.
swing- og sígaunastíl. Kuran-Swing
kvartettinn hefur hvarVetna hlotið
lof fyrir leik sinn, enda valinn maður
í hverju rúmi.
Kvartettinn er sá eini sinnar „teg-
undar“ á landinu og fellur tónlist
hans undir Evrópudjass í stíl Grapp-
elli og Django Reinhards. Tónleik-
arnir standa í hálfa klukkusmnd og
er öllum heimill aðgangur meðan
húsrúm leyfir.
Bandaríski
gítarleikarinn
Stanley Jordan
kemur beint frá
djassklúbbi
Ronnie Scott í
London
Músé í miðbamum
Bernardel-strengjakvartettinn á Hótel Borg
Laugardaginn 29. október kl.
15:00 verða tónleikar Bemar-
del-strengjakvartettsins í Gyllta
salnum á Hótel Borg. Á efiússkrá em
strengjakvartettar op. 18, nr. 4 í c-
moll eftir Beethoven og nr.3, op. 67
í b-dúr eftir Brahms.
Bernardel-kvartettinn hefur starf-
að í rúmt ár og haldið tónleika víða
um land svo sem á Húsavík, í Borg-
arnesi og í Keflavík. I Reykjavík hef-
ur hann leikið á áskriftartónleikum
Kammermúsíkklúbbsins, í Sigur-
jónssafhi og víðar. Kvartettin skipa
þau Zbigniew Dubik, fyrsta fiðla,
Gréta Guðnadóttir, önnur fiðla,
Guðmundur Kristmundsson, víóla
og Guðrún Th. Sigurðardóttir,
selló. Meðlimir kvartettsins leika all-
ir með Sinfóníuhljómsveit íslands og
hafa einnig tékið mildnn þátt í flutn-
ingi kammertónlistar hér á landi á
undanfömum árum með ýmsum
hópum svo sem Caput-hópnum,
Camcrarctica, Kammersveit Hafn-
arfjarðar og Kammersveit Reykja-
víkur.
j dagsins önn