Mánudagsblaðið - 16.05.1949, Síða 5

Mánudagur * 16. n»aí 1949.
MÁNUDAGSBLAÐK)
Miðaokur, bölv og- ragn
Það er annars merkilegt,
eins mikið og hefur verið
skrifað um það, að ekki skuli
enn vera búið að taka fyrir
miðaokrið í anddyrum kvik-
myndahúsanna. Strákar
kaupa upp heila bekki og
selja síðan saklausum borg-
urum miðana fyrir tvöfalt
verð> — og það beint fyrir
framan sjálfar miðasölurnar
í bíóunum. Auðvitað
segja sem svo, að
neyði þessa saklausu borgara
til þess að kaupa þessa miða,
og er það alveg rétt. En samt
finnst mér alltaf hálf glanna-
legt að sjá þessa „miniatur’-
ma
enginn
Nú heyrði ég ekki meira
í bili, því að mér var farið að
lengja eftir kunningjakonu
minni, og fór því út á götu á
móti henni. En þegar við vor-
um að fara inn í bíóið voru
stúlkurnar tvær komnar þar
og tróðust nú og hrintu ná-
unganum eins og lífið ætti
að leysa. Þær höfðu auðheyri
lega fengið afsláttinn:
„Djöfull varstu sneddí,
manneskja! Ég vissi svosem,
að helvítin mundu slá af,
þegar klukkan væri orðin!”,
sagði önnur.
„Já, andskotans heppni!
Fimm kall stykkið! Það kalla
ég nú fjandi flott!” Og svo
okrara að störfum sínum, og framvegis
mikið má fólkinu liggja á að
komast í bíó, úr því það get-
ur ekki biðið þar til það fær
miða á löglegan hátt!
En það var nú eiginlega
ekki miðaokrið, sem ég ætl-
aði að gera að umtalsefni í
þetta sinn, heldur bölvið og
ragnið í unglingunum hér í
bænum! Varla hlustar maður
svo á samtal unglinga í 2
mínútur, að ekki sé dyggi-
lega minnzt á óvininn sjálf-
an og hinn vonda stað, hvar
iðkaður ku vera grátur og
gnístran tanna. Og verst þyk-
ir mér að heyra ungar stúlkur
krossbölva! Halda þær virki-
lega, að þetta sé eitthvað
„smart” og borginmannlegt?
Hvílíkur misskilningur! Þeg-
ar ég sé laglegar stúlkur
blóta, þá minhist ég sögunn-
ar um stúlkuna, sem var í
álögum, og við hvert orð,
sem hún mælti, hrutu henni
herfilega ljót skriðkvikindi
af v'örum.
Tökum dæmi af samtali,
sem ég heyrði einmitt í gær-
Er þetta ekki andstyggi-
legt? Ég veit, að margir munu
halda, að þetta sé uppspuni
úr mér, svona mikið géti eng-
inn blótað í svo fáum setn-
ingum, en þetta samtal er
orðrétt, eftir því sem ég bezt
man, og veit ég að stúlkurnar
munu kannast sjálfar við
það, ef þær lesa þessar línur.
Margir eru þeir, sem sletta
úr sér nokkrum fúkyrðum
þegar mikið fýkur í þá, og
stundum er ég sjálf í þeirra
hóp — því miður. En það er
þó nokkuð annað en það,
sem unglingarnir eru að
starfa að nú til dags, nefni-
lega: að gera ragnið að föst-
um áherzluorðum í íslenzkri
tungu. Kirkjan kennir, að
rangt og Ijótt sé að blóta, og
flestir foreldrar banna börn-
um sínum að blóta. Auk þess
er þetta frámunalega ógeðs-
legur talsmáti, og ættu flest-
ir, sem hann iðka, að flýta
sér að venja sig af þessum
ósið. Og ekki sízt kvenfókið,
ef það vill vera „dömulegt”
og „sjarmerandi”!
íslenzkan á mörg ágæt
í
Er alveg ómögulegt að koma
þessu fólki f skilning um, að
þegar sætin eru tölusett, þá
er engin ástæða til þess að
láta svona?
Fyrir stuttu fór ég á
danssýningu hér í bænum og
hafði þá boðið nokkrum
krökkum, litlum vinum mín-
um, með mér. Og ég segi
ykkur það satt, að ég hélt, að
fullorna fólkið ætlaði alveg
að troða litlu greyin undir!
Þarna voru fílefldir karl-
menn ,og feitar kerlingar,
sem tróðust alveg miskunnar
laust, skeytandi ekkert um,
hvað fyrir þeim varð. Þegar
tvö af börnunum sem með
mér voru, voru farin að
skæla af hræðslu og loftleysi,
snéri ég mér að einni kon-
unni, sem ötullegast ruddist
og spurði: „Þurfið þér endi-
lega að troðast svona? Það
gengur ekkert fyrr að hleypa
inn, þótt þér beitið yðar
heljarafli, og smábörnin eru
alveg að kafna og troðast
undir?”
Hún gaf mér ærlegt oln-
bogaskot, svo að ég þeyttist
beint í flasið á sex álna karl-
manni, sem ekki var seinn á
sér að hrinda mér aftur til
baka. Síðan sagði hún: „Nú,
hvað er þetta manneskja! Má
maður ekki komast inn?”
JúJú, hún mátti komast
inn, enda fór líka svo. En
mikill er atgangurinn! Og
ruddalegt er það. að ryðjast
svona á allt sem fyrir verður,
börn og gamalmenni.
Og þegar ég loks var kom-
in inn með krakkastrolluna
á eftir méf, varð það auðvit-
að mitt fyrsta verk að lag-j maðurinn og eiginkonan eru
loks brast mér þolinmæðin
með stórum hvelli, þegar ein
velklædd frúin ýtti af mér
hattkúfnum og trampaði af
öllum kröftum á sparilíkþorn
ið á mér; ég hóf því upp
mína miklu raust og æpti
öskuvond: „GETIÐ þið ekki
með nokkru móti skilið það,
að því fyrr sem ég kemst í
burtu, því fyrr komizt þið
að!!!???” Þetta hreif. Ég
komst í burtu. Og aftur var
ég útlits eins og ég hefði lent
í slagsmálum.
Jafn asnalegt og tilgangs
laust er það einnig þegar
maður stendur í biðröð og
þeir sem fyrir aftan eru ýta
á mann af öllum kröftum!
Eins og biðröðin eða biðtím-
inn styttist nokkuð, þó að
maður standi samanþjappað-
ur eins og sauðnaut eða
síld í tunnu, og sé í hálfgerð-
um innbyrðis stimpingum!
Fólk verður að hætta þess-
um ruddaskap og ruðningi.
Hann ber ekki aðeins vott
um lélegt uppeldi. heldur og
hreinan skrílshátt!
Hm!!!
„Heyrðu elskan”, sagði frú
B. kvöld nokkurt við mann-
inn sinn. „Ég hef tekið að
mér að leika hlutverk í leik-
riti, sem klúbburinn ætlar
að leika í góðgerðarskyni”.
„Það var ágætt”, svaraði
hr. B. „í hvernig búning áttu
að vera?”
„í sundbol”, svaraði hún.
„Hefirðu nokkuð á móti
því?”
„Ójá, það getur þú h'engt
þig upp á að ég hef!” mælti
eiginmaðurinn þá æstur.
„Heldurðu að ég vilji láta
alla halda, að ég hafi ein-
ungis kvænzt þér peningana
þinna vegna?”---------
★
Gallinn á sumum hjóna-
böndum er sá, að bæði eigin-
Bréf
Framhald af 4. síðu.
verið, að hann hefði notið
aðstoðar betri línuvarða, en
þeir virtust ekki vera nægi-
lega vakandi fyrir rangstæð-
um”. Hér hefði Æ. heldur
átt að segja, að æskilegt hefði
verið, að línuverðirnir hefðu
notið aðstoðar betri dómara.
Guðmundur (dómari?) Sig-
uxðsson er orðinn þunnur
flestum knattspvrnuunnend-
um fyrir afar vafasama og
slæma dóma. Sýnir það sig
bezt á því, að áður en leikur
hófst, púaði fólk á dómarann,
þegar hann gekk inn á völl-
inn. Það á ekki, að láta menn
dæma harða leiki, sem ekki
eru færir um það..
Við viljum fá betri og sann-
ari lýsingu af knattspyrnu-
leikjum í framtíðinni. Menn
geta misst af kappleik og þá
verða þeir, sem vilja fylgast
með, að fá sannar og réttar
frásagnir af leikjunum í
blöðunum.
Ég vil taka það fram, að
þessi grein er ekki skrifuð í
þeim tilgangi að stofna til
blaðadeilu, heldur til að
minna blaðamenn vinsam-
lega á, að bað er skylda
þeirra að segja frá leikjun-
um eins og þeir fara fram
og þar má ekki oflofa neinn
og heldur ekki hvlma yffr
þá, sem eiga áminningu skil-
ið fyrir lélega framistöðu.
Með þakklæti fyrir birt-
inguna.
Reykjavík, 11. 5. 1949
Dux.
! líP'
kvöldi milli tveggja ungra
stúlkna. (Ég verð bara hálf-l
. . . /. . „ ,1 aherzluorð, sem nota ma
feimm við að setja það a blótsyrða stað. Og í góðri, málum. Síðan fór ég að telja
prent!) Eg stoð í anddyri bók> sem hefi nýlega lesið, krakkana, sem með mér voru.
færa utan á mér fataleppana
og rétta á mér hattinn, því
að engu var líkara en að ég
væri að koma úr stólpa-slags-
var að bíða eftir kunningja-J
konu minni, því að við ætl-j
uðum f bíó. Miðaokrararnir
stendur, að blótið og stór-i °§ hvoit nokkur hefði núj s£r þag er um að gera
yrðin séu þrautalending illa
gefias fólks, sem hefur svo
litlum orðaforðá yfir að ráoa,
skotin í sömu konunni!
Hárgreiðslan
Margar stúlkur eru í eilíf-
um vandræðum með það,
hvernig þær eigi að greiða
að
voru að störfum, og þessar. að það getur ekki litið til-
stulkur vora að tvínóna í finningar s;!;ar ; i^s á ann-
kring um þá, óvissar í Þyí. an kátt. Bölvið só þessevegna
hvort þær -ættu að kaupa
miðann á tíkall eða ekki. Og
nú kemur samtalið (orðrétt):;
„Far þú, og spurðu stráka-j
helvítin á hvað þéir selja
miðana!”, sagði sú fyrsta.
„Nei, djöfullinn, ég held
þú getir gert það”, svaraði
hin, og sú fyrsta fór. Eftir
augnablik kom hún aftur:
„Andskotans, helvítis kvik-
indin heimta ennþá tíkall!
Við skulum btða þangað til
klukkan er orðin 9 og vita,
hvort þeir lækka þá ekki
verðið, Þeir eiturnaglar”.
veikleikamerki.
Og ég held, að nokkuð sé
til í því!
Stimpingar og
slagsmál
Áðan minntist ég á, að
hinar krossbölvandi stúlkur
hafi troðizt og hrint náung-
anum eins og lífið ætti að
leysa. Og það er ekkert eins-
dæmi. Það er svo einkenni-
legt, hvað fólk hérna er mik-
ið fyrir áð troðast og ryðjast,
t. d. þegar farið er inn í bíó!
týnzt í hamförunum, og þá finna hárgreiðslu, sem klæð-
að snýta þeim og þurrka af
þeim tárin.
ir mann vel, breiðir yfir
galla á andlitslagi og höfuð-
Svo hét ég því með sjálfri lagb 0g undirstrikar það,
sem lögulegt er. • hafa topp niður í ennið. Eða
Nýjasta nýtt er að hafaj ef þú vilt breikka andlitið
mér, að aldrei skyldi ég aft-
ur lenda í öðru eins, ef- ég
gæti nbkkru um ráðið. En
það fór nú á annan veg, því
að strax og hléið kom, fór
auðvitað hina litlu gesti
mína að langa í gott
(nammnamm). Og nú var
troðningurinn öfugur/ Þ.e.a.s.
ég var ein með þeim fyrstu,
sem komst að afgreiðsluborð-
inu og þegar ég var búin að
fá mig afgreidda, þá var
svo margt fólk komið fyrir
aftan mig, að mér var ómögu-
legt að komast frá því aftur
Góða stund stóð ég þarna í
samanborið við hæðina. Ef
þú ert kringluleit, ættirðu
að bursta hárið upp frá gagn-
augunum í lokka, en hafa
það síðara að aftan. Þá klæð-
ir þig bezt að bursta hárið
frá andlitinu. Einnig er gott
fyrir kringluleitar konur að
skipta í miðju, og láta hárið
rísa hátt upp frá gagnaugun-
um, því að það lengir andlit-
ið. Ef þú ert langleit, skaltu
ekki láta hárið rísa ofan á
höfðinu, heldur bursta það
upp og út frá andlitinu.
Reyndu að skipta í miðju og
hárið stuttklippt, þannig að
það sé hvergi lengra en 4-
5Vz cm. og er það þá burstað
aftur á við í lokka. En ekki
geta þó allar konur haft hár-
ið svo stutt, og mun ég þvi
gefa hér nokkrar ráðlegging-
ar, sem kanski gætu komið
að gagni við val hárgreiðslu.
Því lágvaxnari sem þú ert,
því styttra getur þú haft hár-
ið. Ef þú ert mjög há. ætt-
irðu að varast að láta klippa
að skipta neðarlega í annarri
hliðinni.
Ef hárið er vel og rétt
klippt og hárgreiðslan valin
eftir andlitsfallinu, þá getur
hún orðið til þess að hylja
ýmsa galla, svo sem of lang-
an éða of stuttan háls. of lágt
eða of hátt enni, of stór eyru
og önnur lýti.
Þessvegna er það svo mjög
mikilsvert að láta aðeins
fyrsta flokks hárgreiðslu-
hárið mjög stutt, því að það| k0nu klippa hárið á þér og
getur orðið til þess að höfuð-
sjálfheldu eins og rola, en ið a þér sýnist allt of lítið
hjálpa þér til þess að velja
hárgreiðslur!..