Mánudagsblaðið - 03.11.1952, Blaðsíða 8

Máfiudafjsblaðið
Biezkir og bandarískir kafbátar hafa nú þýzka útbúnaðinn
„schnorkel“, sem gerir þá færa um að ,,anda“ í kafi. Myndin
fer af slíkum útbúnaði á kafbátnum Trespasser, sem er í
eigu Breta.
Eitt af nýjustu olíuskipum Breta. Skipið heitir „Britisii
Adventure“ og er 28 þúsund tonn.
Smátt og smátt eru að ltvis-
ast fréttir úr mikið umræddri
ferð Heklu til Spánar.
Er sýnilegt, að landinn hafi
reynt að skemmta sér eftir
föngum á langri sjóferð.
Fréttaritari vor hjá Ríkis-
skip hefur sagt oss margar
hildarsögur úr Bjarmalands-
för þessari og eru sumar ekki
hollar ungum lesendum og
lítt fróðum í siðum eldri
manna hér á landi, þá er þeir
eru utanlands. Kemur þar
helzt til að siglingamenn ís-
lenzkir, þeir er teljast til
kaupmanna og annarra stór-
menna landsins, taka upp
nýja siðu, er þeir eru með
erlendum þjóðum og minnast
þá óspart siða forfeðra vorra,
þeirra er gerðu þá nafntog-
aða.
Af mörgum sögum og ógur-
legúm þykir oss eigi fært að
birta í þessu tölublaði nema
eina sem þykir umtalsverð.
Einn nafntogaður maður
norölenzkur tók sér far með
Heklu og vildi sjá siðu er-
lendra manna. Lenti hann í
iklefa með einum hógværum
Sunnlendingi. Strax fyrsta
kvöldið bauð sá sunnlenzki
sambýlismanni sínum sjúss,
en sá norðlenzki kvaðst ekki
vilja eitrið; sagði það ófært
hugsandi mönnum, sem vildu
nema háttu spanskra þjóða.
Urn þetta þrefuðu þeir her-
bergisfélagar um stund og
lauk svo að hinum norðlenzka
leiddist þófið og hljóp úr hý-
býlum sínum. Sá sunnlenzki
sá eftir og leiddist mjög, að
hann hefði þegar á fyrsta degi
móðgað herbergisnaut sinn.
En þetta fór heldur á annan
veg, því vart liðu nema tvær
stundir þangað til f jórir ferða-
félagar komu inn í klefann og
höfóu þann norðlenzka með
sér sofandi. Hafði hann sýni-
lega skipt um skoðun og dúll-
að við drykkinn á öðrum stöð-
um. Er nú ekki að sökum áð
spyrja, því svo virtist að sá
norðlenzki teldi það skyldu
sína að vinna sem bezt á
birgðum skipsins áður en til
Spánar kæmi. Hélt hann sér
í nánu sambandi við Bakkus
alla leiðina og svo drengilega
gekk hann fram í þessum gleð
skap sínum, að nær allir far-
þegar kusu heldur að hafa
hann ekki með sér en hitt.
Þegar til Spánar kom og ekk-
ert lát virtist á gleðskap Norð-
lendingsins aftóku farþegar
að taka hann með sér í
skemmtiferð um borg eina.
Norðlendingurinn kunni illa
þessum andblæstri og hélt sig
vera myndu prýði hópsins
þegar á land kæmi, en allt
kom fyrir ekki. Reiddist hann
þá, er aðrir gengu í land,
stappaði fótum niður og hopp-
aði á dekki. Minntist hann nú
skyndilega bragðs Egils á
Armóði Skeggs og f ramdi það
á sjálfum sér. Reíf hann gler-
auga, sem hann bar í annarri
augnatóptinni og skellti því á
dekkið svo að það brotnaði
mélinu smærra.
Settist hann síðan við sína
fyrri iðju, úrillur nokkuð og
sagnaði sárt augans.
Farþegar héldu um borgina
og skoðuðu merkisstaði. Með-
al annars komu þeir á náttúru
gripasafn mikið, þar sem til
sýnis voru ýmis kvikindi með-
al annarra uppstoppuð villidýr
úr frumskógum. Einn íslend-
ingurinn minntist atviksins á
skipsfjöl og tók gerfiauga úr
Pardusdýri, sem þar var til
sýnis og stakk í púss sitt.
Þegar þeir komu aftur á
sJíipsfjöl gekk hann að Norð-
lendingnum og fékk honum
augað og kvað það duga
myndu að nokkru meðan ekki
fengist annað , sem betur
ætti við. Norðlendingurinn
varð glaður við drengskapar-
bragðið, fékk sér einn tvöfald-
an og fór síðan í klefa sinn.
' * ★ *
Nú -er þar til máls að taka
að farþegar sitja við kaffi-
drykkju í sal skipsins. Kemur
þá einn farþeginn náfölur og
segir forynjur ganga lausar
um skipið. Kveðst hann hafa
verið á gangi niður í skipinu,
þar sem dimmt var og hafi
hann þá skyndilega komið
auga á glyrnu ekki frýnilega,
sem færi eftir ganginum en
reikaði mjög. Sló nú ótta á
suma en aðrir, sem reyndari
voru kváðu þetta fásinnu og
missýni, sem aígengt væri
meðal íslendinga í millilanda-
siglingum. Rétt í þessu heyrð-
ist öskur mikið frammi í gang
inum-og litu allir upp. Kom þá
ein af þarnunum náföí inn en
á eftir henni Norðlendingur-
inn og hafði þá búizt heldur
ferlega.
I stað tómu angnatóptar-
innar glytti nú í gult rándýrs-
augað og deplaði hann því í
ákafa. Segir fréttaritari vor,
að heldur hafi það verið hvim-
leitt faiþegum, þegar Norð-
lendingurinn lokaði sínu rétta
auga en hvessti hitt á þá,
sem hann átti í útistöðum við.
Þótti sumum ekki einhlítt að
eiga illsakir við Norölending-
inn og er ekki annars getið en
að hann hafi orðið Spáni að
jafnmiklu undrunarefni og
Spánn varð honum.
Sækið bazar Hlííarsjóðs á
mánudag.
Klukkan 2 í dag (mánudag)
er haldin bazar 1 Goodtempl-
arahúsinu á vegum Hlífar
sjóðs. Sjóður þessi er stofn-
aður til minningar um Hlif
Þórðardóttur og er ágóðanum
varið til styrktar fátækustu
sjúklingunum, sem dvelja á
berklahælum og f jölskyldum
þeirra.
Fólk er sannarlega hvatt til
þess að sækja bazarinn og
kaupa hina mörgu eigulegu
muni, sem þar verða á boð-
stólum.
Um leið og þú eignast eigu-
lega muni, styrkirðu göfugt
málefni.
KVIKMVNDAHtS:
Gainlá bíó: Kátir kappar.
Gene Kelly, Esther Williams.
Kl. 5, 7 og 9.
Nýja bíó: Meistarar tón-
anna. Rubinstein, Heifetz o.
fl. Kl. 5, 7 og 9.
Tjarnarbíó: Allir á lijólum.
John McCallum. Kl. 5, 7 og 9.
Austurbæjarbíó: Eg hef
ætíð elskað þig. Kl. 7 og 9.
Gög og Gokke kl. 5.
Stjörnubíó: Fiöken Júlía.
Kl. 5, 7 og 9.
Hafnarbíó: Lokuð leið til
afturhvarfs. Kl. 5, 7 og 9.
Trípólibíó: Carmen. Charlie
Chaplin. Kl. 5, 7 og 9.
Veslmanaeyjingar hlæja
að loílhræðslu
Háttvirta Mánudagsblað!
Okkur langar til að biðja
yðnr að birta smá greinar-
korn, (ef þér álítið það þess
virði), vegna staðhæfinga
Morgunblaðsins 26. þ. m. — I
Vestmannaeyjum — Kona
gi’ipin lofthræðslu —.
1 greininni stendur meðal
annarra orða: „Við rannsókn
sannaðist að kona þessi, sem
LEIKHÚS:
Þjóðleikhúsið. Rekkjan.
Inga Þórðardóttir, Gunnar
Eyjólfsson. Kl. 8.
Iðnó: Ólafur Liljurós; Mið-
illinn. Guðmunaa Elíasdóttir.
Kl. 8.
Sjálfstæðishúsið. Haustre-
výan 1952. Mania Mourier.
Kl. 8,30.
LAUSN Á MORÐGÁTU
I>aÓ hefði verið líkamlega ó-
mögulegt fyrir dauðan mann
að sitja uppréttur í miðju bak-
sæti í leigubíl, sem ekur yfir
holóttan veg.
er erlend og var þarna í f ylgd
með nokkrum löndum sínum
og er kominn nokkuð á fimm-
tugsaldur, varð gripin ákafri
lofthræðslu er hún hafði ldifr-
að upp í brekku. Urðu tilburð-
ir hennar af þeim sökum og
það, að liún fór úr rifmun
sokkuni......
Staðhættir eru þannig við
fótboltavöllinn í Eyjum, að
norður af honum er smá
brekka, en síðan kemur kletta
belti. Þar sem þessi erlenda
kona varð gripin hinni áköfu
loftliræðslu, er brekkan álíka
brött og frá bifreiðastöðinni
Hreyfill í Reykjavík og að
brekkubrún á Arnarhólstúni,
ef hægt væri þá að kalla það
brekku. Myndi einhver ekki
brosa eins og við Vestmanna-
eyingar gerum nú, ef einhver
— erlend kona — hætti sér út
á Arnarhólstúnið og yrði grip-
in um leið — ákafri loft-
hræðslu —, þannig að hún
hrasaði og rifi sokkana af sér
— vegna hinnar áköfu loft-
hræðslu. — Væri ekki eitt-
hvað aírnað alvarlegra á bák
við.
Þökkum birtinguna.
(Nokkrir Vestmannaeyingar,
sem voru viðstaddir luieykslið
1 Eyjum).
Mvað á að gera í hvöld