Morgunblaðið - 05.04.2005, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. APRÍL 2005 35
MINNINGAR
✝ Margrét UnnurSveinsdóttir
fæddist á Mælifellsá
í Skagafirði 22. jan-
úar 1912. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 25. mars síð-
astliðinn. Margrét
var elst fimm barna
hjónanna Steinunn-
ar Ingunnar Sveins-
dóttur og Sveins
Andrésar Svein-
björnssonar. Systk-
ini hennar voru
Anna Sigurpála, lát-
in, Arnljótur Gunn-
björn, látinn, Gunnleif Kristín,
látin, og Sveinfríður Hersilía,
sem lifir systur sína.
Margrét giftist Sigurði Jósep
Péturssyni, f. 10. júlí 1916, sem
ættaður er úr Víðidal í Húna-
vatnssýslu. Foreldr-
ar hans voru Ingi-
björg Jósepsdóttir
og Pétur Jónsson.
Margrét dvaldi í
Skagafirði fyrstu
30 ár ævi sinnar við
ýmis störf. Þau Sig-
urður bjuggu allan
sinn búskap í
Reykjavík þar til
síðustu árin að þau
fluttu á Hrafnistu í
Hafnarfirði. Mar-
grét stundaði
saumaskap, versl-
unar- og veitinga-
störf jafnframt húsmóðurstörf-
um.
Margrét verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.
Enn er komið að kveðjustund. Í
dag er útfarardagur Margrétar
móðursystur minnar sem var mér
afar kær og hafði á mínum mót-
unarárum mikil áhrif á líf mitt. Í
þrjá vetur dvaldi ég á heimili
þeirra Diddu og Sigga við einstakt
atlæti þeirra beggja. Hún bar
sterkan persónuleika þessi smá-
gerða kona og einbeittan vilja. Ég
kynntist þarna 13 ára gömul ein-
lægri kvenréttindakonu þeirra
tíma sem var ekki í vafa um hvort
kynið væri hið sterkara kyn. Hún
vildi kenna mér að vera fín og
dömuleg jafnframt því að fara
mína leið og láta ekki ráða yfir
mér. Ég er ekki í vafa um að ef
hún Didda frænka mín væri ung
kona í dag hefði hún orðið há-
menntuð og látið til sín taka. Hún
var einstaklega minnug, eftirtekt-
arsöm og hafði þennan sterka
vilja. Hún ólst upp á þeim tímum
og við þær aðstæður að um nám
var ekki að ræða. Hún var elst
fimm systkina, var aðeins 19 ára
þegar faðir hannar lést og þá var
amma orðin sjúklingur. Það lenti
því á henni að vera í forsvari fyrir
fjölskyldunni og halda heimilið.
Seinna vann hún við saumaskap og
við matargerð og var ráðskona
með mannaforráð.
Með manninum sínum Sigurði
Péturssyni flutti hún úr Skagafirð-
inum til Reykjavíkur þar sem þau
bjuggu sér fallegt heimili. Hún
frænka mín hafði lag á að mennta
sig sjálf. Hún las mikið og átti
auðvelt með að setja hugsanir sín-
ar niður á blað. Með orðabókina að
vopni náði hún það góðu valdi á
dönskunni að hún las fyrirhafn-
arlaust dönsku blöðin. Hún var
áhugasöm um lífið og fylgdist vel
með sínu fólki fram á síðustu
stundu.
Síðustu æviár Diddu hafa þau
Siggi og hún dvalið á Hrafnistu í
Hafnarfirði. Ég vil þakka starfs-
fólkinu á 4. hæðinni fyrir fagmann-
lega umönnun og fyrirmyndar
framkomu við þau hjón. Sigga
sendi ég samúðarkveðju um leið og
ég kveð frænku mína með virðingu
og þökk.
Steinunn Ingvarsdóttir.
Að ná háum aldri en verða ekki
gamall er eitthvað sem flestir óska
sér en fæstum auðnast. Margrét
móðursystir mín varð þeirrar gæfu
aðnjótandi. Hún var alla tíð ung
bæði í anda og útliti, falleg kona,
björt yfirlitum, bráðgreind og
skemmtileg.
Hún hafði til hinstu stundar
áhuga á mönnum og málefnum,
hafði ákveðnar skoðanir og gat lát-
ið þær í ljós á svo beinskeyttan og
skorinorðan hátt að ýmsum fannst
nóg um, en umfram allt þá var hún
bæði hreinskilin og hreinskiptin.
Allt mitt líf hefur Didda frænka
verið til staðar fyrir mig þegar ég
hef þurft á henni að halda og alltaf
hef ég verið sannfærð um að sam-
aband okkar væri alveg sérstakt
og öðruvísi en samband hennar við
hin systkinabörnin þótt ég vissi að
hún bæri hag okkar allra fyrir
brjósti. Þegar ég var unglingur
var hún óþreytandi að segja mér
til og kenna mér ýmislegt sem
henni fannst ég þurfa að vita og
kunna. Hún sagði mér hiklaust til
syndanna ef henni fannst uppeldi
mínu eða framkomu eitthvað
ábótavant enda naut systur hennar
þá ekki lengur við til þess að ala
upp þetta yngsta barn sitt. Margt
af því besta og gagnlegasta sem ég
hef lært í lífinu hefur hún kennt
mér og fyrir það þakka ég af heil-
um hug.
Það var mjög kært með þeim
systrum Önnu móður minni og
Diddu frænku. Það voru aðeins tvö
ár á milli þeirra og þótt móðir mín
væri yngri þá sagðist Didda alltaf
hafa litið upp til hennar af því
henni fannst hún strax í æsku svo
kjörkuð og fús til að verja hana og
vernda þegar þær voru börn. Ég
held að hún hafi saknað þessarar
systur sinnar og vinkonu alla tíð,
en móðir mín dó mjög skyndilega
árið 1953 aðeins 39 ára að aldri.
Mér hefur alltaf fundist að ein-
hvern hluta af væntumþykju sinni
um móður mína hafi Didda yf-
irfært á mig og þess vegna væri
samaband okkar svo náið sem
raun bar vitni. Þessi vitneskja hef-
ur alla tíð verið mér ákaflega mik-
ils virði.
Árið 1987 var tekið saman lítið
kver um niðja Sveins Gunnarsson-
ar frá Mælifellsá og Margrétar
Árnadóttur konu hans. Margt er
til í sögum og sögnum um Svein
Gunnarsson en minna var vitað um
konu hans Margréti. Þess vegna
var lagt kapp á að fá grein um
hana í niðjatalið. Ég vissi að dótt-
urdóttir þeirra hjóna, Margrét
frænka mín, hafði verið mjög
hænd að ömmu sinni og nöfnu og
þótt ákaflega vænt um hana og
mundi vel eftir henni. Ég var því
sannfærð um að best væri að fá
hana til að skrifa greinina, enda
var hún mjög vel ritfær. Didda
skrifaði einstaklega falleg minn-
ingabrot um Margréti ömmu sína
sem ég tel að sé mikill fengur að
fyrir okkur afkomendur þeirrar
merku konu Margrétar Árnadótt-
ur.
Það er augljóst við lestur þess-
ara minninga að þær nöfnur hafa
átt ýmislegt fleira sameiginlegt en
Margrétarnafnið því ýmsar lýsing-
ar á Margréti eldri gætu allt eins
átt við hina yngri, t.d. eftirfarandi
kafli:
Amma var sú reglusamasta
manneskja sem ég hef kynnst og
hélt fast í gamlar hefðir og bar
virðingu fyrir góðum siðum og
háttvísi. Hún talaði fremur lágt en
skírt og engum duldist hvaða skoð-
anir hún hafði á hverju og einu.
Amma var frekar lítil vexti og
grönn, hafði ljósa fallega húð,
gráblá augu og ljóst hár sem ekki
gránaði með árunum, en dökknaði
nokkuð. Hún var upplitsdjörf, lag-
leg kona en hæg í fasi, kannski dá-
lítið hvöss í fyrstu og ekki allra
viðhlæjandi, var ekki fljóttekin, en
traustur vinur vina sinna og æsku-
vinir hennar heimsóttu hana svo
lengi sem þeir gátu.
Margt fleira í þessum fallegu
lýsingum á Margréti langömmu
minni finnst mér eiga við Margréti
dótturdóttur hennar.
Mörg undanfarin ár hafa Didda
og Siggi búið á Hrafnistu í Hafn-
arfirði og notið þar umönnunar og
hlýju góðs starfsfólks, en umfram
allt hafa þau notið fágætrar um-
hyggjusemi og aðstoðar Sveinfríð-
ar móðursystur minnar og Stein-
unnar dóttur hennar.
Með þeim hjónum Diddu og
Sigga höfum við Gautur átt marg-
ar góðar og ánægjulegar stundir,
bæði á Framnesveginum og á
Hrafnistu, og fyrir þær erum við
ákaflega þakklát.
Svanhildur Skaftadóttir.
Ég var bara pínulítil stelpa þeg-
ar ég fór í pössun hjá Diddu og
Sigga. Þar var alltaf gaman og
gott að vera enda komið fram við
mig eins og prinsessu.
Þegar þau fluttu í Hafnarfjörð-
inn fórum við Siggi iðulega í langa
göngutúra að skoða hina ýmsu
garða og þegar við komum heim
biðu okkar gómsætar kræsingar
og voru þar pönnukökurnar henn-
ar Diddu í miklu uppáhaldi. Ég
fékk líka oft nokkrar með mér í
nesti þegar ég var að fara og eins
átti Didda alltaf blöðrur og súkku-
laðirúsínur handa mér sem mér
þótti nú ekki leiðinlegt.
Eins man ég eftir að einhvern
tímann hafði ég tekið upp á því að
safna servíettum og þegar Didda
frétti af því sá hún til þess að þeg-
ar ég kom í heimsókn átti hún allt-
af nýja servíettu í safnið.
Didda og Siggi höfðu mikinn
áhuga á því hvað ég væri að gera
og eftir að ég varð eldri töluðum
við Didda mikið saman um námið.
Hún var alltaf jafnglöð ef ég stóð
mig vel og var hrifin af því hvað ég
væri dugleg að læra tungumál.
Hún var samt alltaf hrædd um að
það kæmi eitthvað fyrir mig og
þegar ég sagði henni ekki alls fyrir
löngu að ég gæti vel hugsað mér
að fara til Danmerkur fannst
henni það nú fremur óskynsamlegt
enda best að vera á Íslandi.
Nú er hún Didda frænka mín
dáin og munu góðu minningarnar
um hana fylgja mér. Hún hefur
verið mér eins og amma og mér
finnst ég vera lánsöm að hafa
fengið að kynnast henni.
Snæfríður Ólafsdóttir.
MARGRÉT UNNUR
SVEINSDÓTTIR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Samúðarblóm
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýnt hafa
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og
útför elskulegs eiginmanns míns, pabba okkar,
sonar, bróður og mágs,
GYLFA HAUKSSONAR,
Álfatúni 10,
Kópavogi.
Olga Stefánsdóttir,
Dagný Gylfadóttir, Stefán Haukur Gylfason,
Brynhildur Olgeirsdóttir,
Ástríður Hauksdóttir, Georg Tryggvason,
Trausti Hauksson, Alda B. Marinósdóttir,
Kjartan Hauksson, Ásgerður Jónsdóttir,
Ísak Sverrir Hauksson, Guðrún B. Karlsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærs eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
EYVINDAR JÓNASSONAR,
Glæsibæ 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við læknum og starfs-
fólki á deild B4 á Landspítala Fossvogi fyrir
frábæra umönnun.
Auður Valdís Guðmundsdóttir,
Katrín Björk Eyvindsdóttir, Guðjón Axel Guðjónsson,
Lydía Guðrún Gísladóttir, Sigvaldi Árnason,
Bryndís Theresía Auðardóttir, Sæmundur Guðmundsson,
Kristrún Ýr Auðardóttir, Loftur Þorsteinsson
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu samúð
og hlýju við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
LÁRU BECH ÞÓRARINSDÓTTUR,
Kötlufelli 5,
Reykjavík.
Þórarinn Bech,
Guðný Bech, Grétar Gústafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug vegna andláts og útfarar
elskulegrar móður minnar, tengdamóður,
ömmu og langömmu
HELGU S. GUNNARSDÓTTUR,
Víðilundi 24,
Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki FSA og
hjúkrunarheimilisins Skjaldarvíkur.
Hákon Hákonarson, Úlfhildur Rögnvaldsdóttir,
Hákon Gunnar Hákonarson, Petra Halldórsdóttir,
Helga Hlín Hákonardóttir, Unnar Sveinn Helgason,
Aðalborg Birta Sigurðardóttir,
Álfhildur Rögn Gunnarsdóttir,
Hákon Birkir Gunnarsson.
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu vegna fráfalls og
útfarar ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
FRIÐRIKS GUÐMUNDSSONAR
fyrrv. tollvarðar,
Sunnuvegi 9,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á 3. hæð
á Sólvangi fyrir frábæra umönnun og vináttu árin sem hann dvaldi þar.
Guð blessi ykkur öll.
Elín Kristbergsdóttir,
Kristján S. Sigurgeirsson, Þorgerður Erlendsdóttir,
Friðrik Friðriksson, Guðrún Helga Sigurðardóttir,
Herborg Friðriksdóttir, Guðjón Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.