Mánudagsblaðið - 28.01.1957, Side 1

/
*BlaS fyrir alla
10. árgangur
Mánudagur 28. janúar 1957
4. tölublað.
Deila flugmanna og flugfélaganna
- Krefst yfir 300 þúsund kr. í árslaun
SföBvast endurnýjun flugflotans
Talsverðar Ilkur eru til þess, að flugmenn í íslenzka
ílugflotanum, Loftleiðum og Flugfélagi íslands, leggi niður
vinnu 4. febrúar næstkomandi. Hefur félag atvinnuflug-
manna, veitt stjórn félagsins umboð til að hætta vinnu, ef
ekki verður gengið að kröfum þeirra. Þá hafa Ioftskeyta-
meun flugfélaganna gert líkar kröfur svo og flugvirkjar,
en kröfur þeirra eru enn ókunnar, samningar þeirra renna
ckki út fyrr en 1. marz.
Flugmenn hafa talið sig
búa við skarðan skjöld í
launamálum og ríkir megn ó-
ánægja í stéttinni. Laun flug-
stjóranna eru nú hátt á ann-
að hundrað þúsund á ári,
þeirra er fljúga utan, en kröf
urnar, ef að þeim er gengið
geta hækkað árslaun þeirra í
kr. 337 þúsund eftir 12 ára
Á að hækka benzín í kr. 2.60?
Stórhækkun á olíu og benzíni í vændum
Lúðvík Jósepsson, sem fer með
verðlagsmál varðandi olíu og
bensín, mun bráðlega gefa út til-
skipanir um miklar hækkanir á
olíum og bensini. Hefur heyrzt,
að bensínlíterinn fari upp í a m.
kr. 2,60.
Komúmnistar eru nú bánir að
gleypa öll stóru orðin um „olíu-
hringana“ og „olíuokrið“. Fyrir
nokkrum mánuðum var það eitt
helzta mál komma að þjóðnýta
olíuverzlunina og hirða gróðann
af olíufélögunum. En í stað þess
var gripið til að hækka verðið
á flestum vörum, svo að það fer
upp úr öllu valdi, þegar búið er
að eyða gömlu birgðunum. Hver
er ástæðan? Er það vegna þess,
að olíufélögin hafi mútað Lúð-
vík? Nei — víst ekki, því þau eru
af kunnustu mönnum ekki talin
hafa neina peninga til að múta
með, en annars hefur Þjóðviljinn
mikið skrifað um „olíumútur".
Kassinn er víst tómur, og sumir
segja, áð þessi mikli gróði, sem
átti að þjóðnýta hafi aldrei verið
staðreyndin sú, að í staðinn fyrir
að þjóðnýta olíufélögin verður
þeim nú leyfð stórleg hækkun á
olíum og bensíni. Hvernig út-
skýrið þið þetta, kommar góðir?
til og þess vegna hafi verið hætt
við hana.
En hvernig sem þetta ei', þá er
starf. Venjulegir flugmenn fá
þó lægra kaup.
100% — óvænt
Þess ber að geta, að launa-
hækkun stt, sem félag flug-
manna fer fram á nemur um
100% hækkun frá núverandi
grunnlaunum.
Þessi krafa flugmanna kem
ur næsta á óvart. Laun þeirra
hafa verið talin mjög þokka-
leg, miðað við starf og sér-
menntun, en þó lagfæra hefði
mátt kaupið bjuggust fæstir
við þessum ósköpum.
Vilja út
Nokkuð mun hafa borið á
því, að flugmenn bera sig sam
an við starfsbræður sína
ytra, aðallega flugmenn SAS
flugsamsteypunnar. Telja
þeir sig geta fengið vinnu við
ýmis erlend félög, þar sem
Framhald á 6. síðu.
Xavier Cugat, hinn kunni mexikanski liljómsveitarstjóri á nú i
vandræðum með hina ungu konu sína, spanska leikkonu Hér sjást
hjónin þegar betur stóð á.
Úr heimsfréHunum:
Hver eru viðhorf Mac
nýja forsætisráðherra
Millans,
Breta?
hins
Er það satt, að nýji
dómsmálaráðherrann
ætli að svæfa Ingi-
mars-málið ?
Sambtíð Breta og USA
mesta vandamáiið
Harold Macmillan. innn nýi forstetisráðherra Bretlands gegnir
nú einni umsvifamestu og mikilvægustu stöðu í beimsmálunum.
Ahrifa hans mun eflaust gceta víða á ncestunni, og vill Mánudags-
blaciið nú gefa lesendum sínum nokkra hugmynd um manninn
sjálfan. en greinin, sem á eftir fer’ er lauslega þýdd úr banda-
r 'tska vikuntinu Time og er eftir fréttastjóra vikuritsins í Londón.
MACMILLAN myndi með á- landi sé vondur fyrirboði, þá
nægju heimsækja Bandaríkin — kann að vera, að afleiðingarnar
ef honum væri boðið þangað. verði líka góðar. Það vekur þjóð-
Vinátta hans og Eisenhowers rækni og sjálísvirðingu, og það
forseta hófst, er þeir unnu sam- veit ekki á illt eitt, þó margir
an í Norður-Afríku i siðustu Bretar haldi, að Bretland hafi
styrjöld og nú, er samskipti haft á réttu að standa. Það sem
Bandaríkjanna og Breta eru efst þarf að gera frá sjónarmiði Mac-
í huga forsætisráðherrans, bygg- millans er, að draga eitrið úr
ir hann mikið á henni. þgssari tilfinningu, skilja það
Siðustu vikurnar hefur skapazt frá þjóðrækninni og sjálfsvirð-
mikil andúð á Bandaríkjunum ingunni. Ef eitrið stafar af skorti
í Bretlandi og Macmillan trúir á sjálfstraust, þá þarfnast Bret-
því, að slíkt viti ekki á gott, en ar betri grundvallar til að byggja
er þakklátur jafnframt, að ekki traust sitt á.
beíuá' ^kapazt and-brezk,t álit Það sem Macmillan hefur mik-
meðal Bandaríkjamanna. Sú við- inn áhuga á, er bandalag Evrópu-
leitni, að kenna öðrum um, þjóða, því hann hyggur það
byggist venjulega á veikleika og óhollt Bretum, að þeim finnst
skorti á sjálfstrausti. En þó amd- þeim vera bolað til og skuggi
úð á Bandaríkjamönnum í Bret- . falli á þá. Önnur landsvæði hafa
sameinazt, og engin ástæða er til
þess, að Evrópa ætti ekki að sam-
einast til að halda fram og verja
hið góða og dýrmæta, sem húíi
er fulltrúji fyrir í heiminum.
Þegar Macmillan lítur fram í
tímann, finnst honum vera að
minnsta kosti eitt svið þar, sem
skapazt gæti sjálfstraust Breta,
en það væru aukin stjórnmála-
og fjármálatengsl við Evrópu.
Þetta þýðir ekki, að tengslin við
Amerílcu myndu minnka, né
heldur við samveldislöndin.
og í kjölinn var hann fylgjandi
grundvallaratriðum velferðarrík-
isins. Hann barðist fyrir það.
Hann reit bækur, sem hann von-
aði að myndu hjálpa til við sköp-
un þess. Hann harmar það ekki
nú, að hafa litið þannig á málin,
því á fjórða tug aldai'innar ríkti
svo mikil beizkja, hörmungar og
ójöfnuður, að slíkar skoðanir áttu
þá rétt á sér. Og sem húsnæðis-
málaráðherra eftir stríðið þvkist
hann hafa sýnt það, að ráðstöf-
unum þeim, sem hann gerði, hafi
ekki verið neytt upp á hann.
Hið svokallaða velferðarríki
(Welfare state) er þegar tilkom-
ið. En Bretar éiga orðið erfitt
með að standa straum af kostn-
aði þess, og það verður æ erfið-
ara. Þar sem ekki er hægt að
draga mikið meira úr útgjöldum
til landvarna og velferðarmála,
er ekki hægt að lækka skatta.
Raunverulega er það svo, að Aðeins með einu móti geta Bret-
vera má, að bæði Bandaríkin og
samveldislöndin teldu Bretland
betur tengt sér, ef Bretland hefði
meiri og náin skipti af Evrópu.
Macmillan hefur gaman af því,
er hann er skoðaður sem hægri-
ar létt á þessari miklu byrði —
með því að færa út kvíar sinar
í fjármálum. Þetta er eina leiðin,
sem Bandaríkjamenn hafa fund-
ið til að standast straum af opin-
berum útgjöldum. Ef Bretar eiga
maður, því um áraskeið í kring- að geta haldið við eða eílt vel-
um 1930, var hann álitinn næst- ferðarríkið, segir Macmillan,
um sósíalisti. En hann er fullviss verða þeir að gera hið sama —
um það, að eins og tímar eru nú, en það geta þeir því aðeins, að
þá sé aðalatriðið, að einstakling- þeir viðurkenni, að það úlheimti
urinn hafi fyrst um sinn fjár- fyrst um sinn, að lögð sé áherzla
hagsleg tækifæri, en ekki á að veita mönnum tækifæri fii
allsherjarjöfnuður. Frá sjónar-^ framtaks. Með þessu móti ættu
miði hans, þá mundi stund sósíal- ^ Bx-etar að geta öðlazt nýtt sjálfs-
ismans, eða að minnsta kosti jafn- ^ traust. Við það yrðu þeir sterk-
aðar, fyrr eða síðar renna upp ari samherji.