Mánudagsblaðið - 28.01.1957, Blaðsíða 3

Mánudagur 28. janúar 1957
MÁNUDAGrSBLAÐEÐ
3
iirui af silfur-
peningunum
Vamarliðið á Keflavík-
urvelli ætlar að verða okk-
ur dj'rt.. Það er alltaf að
koma betur og betur í ljós,
að kommúnistar hafa selt
sig í varnarmálunum fyrir
bitliuga. Þau kaup, sem
Hermann gerði við komm-
ana, ef |>eir samþykktu
varnarliðið, gengu út á, að
kommúnistar fengju feit-
ustu bitana í sambandi við
viðskipta- og verðlagsmál
©g útflutningssjóð og svo
er bankanefndin eftir og
yfirstjóm útflutningsmál-
anna. Nú hefur ungkomm-
únisti, sem undanfarin ár
kefur skrifað mikið í Þjóð-
viljaim, verið gerður að
formanni stjórnar hins
mikla útflutningssjóðs, sem
kemur til með að liafa ó-
taidar milljónir undir hönd-
um til útbýtingar. Með
honum em svo 1 krati og
1 Framsóknarmaður, sem
eru tilnefndir af ríkisstjóm
mni. Síðan koma tveir, sem
eru tilnefndir af útvegs-
innönnum og Framleiðfelu-
ráði bænda. Þarna er eng-
iinn maður, sem hefur kom-
ið nálægt sjávarútvegsmál-
um nema Sverrir Júlíusson,
©g er þó sjávarútvegurinn
aðalatriðið í þessu máli, að
því er manni skilst. For-
maðurinn, Haraldur Jó-
kannesson I ungkommvm-
isti, er maður, sem livorkl
þekkir þorsk frá ýsu né
sauð frá á. Hann hefur ver-
ið innritaður í hagfræði við
erlendan háskóla, en þau
ires politica, sem hann las
þar, var Lenín, Marx, Eng-
©Is og Varga og álíka höf-
trndar. Það væri eins hægt
að skipa rússneskan hné-
stígvélakommissar í ís-
Eenzlta stöðu eins og þenn-
an stalínskálf. En komm-
ánistar hafa ekki mikíu
Bði á að skipa, og svo var
þessi litli karl farinn að
heimta sitt, eins og eðli-
legt var. Því skyldi hann
ganga lengur úti, kviðslopp
ínn og rif jaber, þegar aðr-
Sr, sem voru spikaðir fyr-
ir, fengu enn meira í rass-
vasann? Nei — hreint ekM.
Og svo var hann gerður að
formanni útflutningssjóðs
— stæi-sta sjóðs í landinu
©g mesta peningamagns,
sem er nú til ráðstöfunar
hér með oss.
Er þetta ekki annars al-
veg dæmalaust! Fyrst er
ahnenningur plolíkaður um
hundruð milljóna í sjóð,;
sem á að útbýta úr, og svo
er kommúnisti látinn verða
hæsta ráð við útbýtinguna!
Já, þeir selja sig ekki
hillega, karlarnir þeir. —
Staða Haraldar er einn af
þessimi þrjátíu.
M\\ hús. Sfopp
Það er sagt, að stjórnar-
íiðinu hafi þótt nóg uni,
MANUDAGSÞAHKAR
Jóns Itcyki'íkings
að séra Sigurður í Molti
skyldi skrifa leikrit, þar
sem sveigt var að einræði,
uppreistum í kúguðum lönd
rnn osfrv*. Kommúnistar
gáfu Gylfa í skyn, að svo-
leiðis samrýmdist ekki
vinstri stjórn, og sýning-
ar á leikritinu urðu líka
endasleppar. Eftir að húsið
hafði orðið tvisvar troð-
fullt, var hætt að sýna það,
en rneðan fáir sóttu, var
leikritið í fullum gangi.
Þetta þykir sumurn skrýt-
ið, en þjóðleikhússtjóri vor
hefur vafalaust rétt svör á
reíðum höndum.
Ó, Eggerf
FjTrsta doktorspróf, sem
farið hefur fram á Islandi
var haldið í Háskólauum á
dögunum. Slík doktors
próf eru stórviðburðir. Þar
voru í fyrsta sinn andmæl
endur — bæði innlendir og
erlendir og fyrsta doktors-
éfnið, sem við höfum eign
azt, lagði þarna fram
fyrstu doktorsritgerðina.
Eu það, sem mesta furðu
vakti, var hve hlöðin og út-
varpið Iétu lítið yfir þessu
annar eins stórvnðbui'ður
og þetta var. Það er allt-
af svona., ef eitthvað ger
ist, sem er sérstaklega
menniugarlegt, sem er virki
lega lært og kúltíverað sem
er á heimsstærð, innblásið,
göfugt og vísindalegt, þá
er það þagað í hel.
Ó, ég vildi, að ég væri
orðinn Eggert Stefánsson,
þá gæti ég fundið réttu orð-
in yíir þá ósrifni að gera
svona lítið úr jafnóumdeil-
anlega, óumræðilega ein-
stæðmn atburði.
„Dauðinn í Ctrfé Intime"
Eftir Waiter C. Harrígan
Leynilögreglusaga I myndiuu
„Ungfrú ísland“ og
sjónvarpið
Framhald af 5. síðu.
Á þessu augnabliki fengum
við aðvörun um að fimm min-
útur væru eftir til sýningar-
tíma. Við urðum næstum
gripnir æði. Því meira, sem
við reyndum að nugga burtu
púðrið, því meira klíndist
það um.
Þetta leit herfilega út, og
augljóst var að vesalings
stúlkan myndi ekki geta
komið fram í svona ástandi.
Mínúturnar liðu áfram, en
hjálpartilraunir okkar gerðu
illt verra. *
Á síðasta augnabliki datt
mér samt snilldarráð í htig.
Því ekki að þekja háls hennar
og axlir með steinpúðri?
Hugmyndin bjargaði málinu.
Steinpúðrið bætti mjög úr
hörundslitnum og stúlkan
kom fram með sóma úr hönd-
um okkar“.
(Endursagt stytt. Tit-JSitt
22. desember 1956.)
1) Prófessor Wilkins kom að
borðinu hjá þeim. „Gott kvöld,
hr. Trent, og — hr. George
Ready. Eg þekki yður af blaða-
myndum. Eg er prófessor Wilk-
ins — líklega eruð þér engu
nær.“
2) „Efnafræðingur eins og ég
getur ekki keppt við heims-
kunnan leynilögreglumann. En
nú þarf ég að síma.“ Hann
kinkaði vingjarnlega kolli og
hvarf.
3) „Viðkunnanlegur náungi,
þrátt fyrir starf sitt. í hasar-
blöðum hefði annaðhvort verið
settur á hann þorparasvipur
eða engils, en í stað þess er
hann 100% mannlegur. Efna-
fræðingur! Ja, svei!“ sagði
Ready hlæjandi.
4) „Nú kastar hann kveðju á
Evelyn Addison,“ sagði Ti-ent,
sem fylgdist með honum með
augunum. „En hvað gengur að
yður? Eruð þér alltaf að kíkja
á hönd hinnar keðjureykjandi
frú Wilkins?“ Ready hröklc i
kút.
1) Wilkins hafði kallað á einn
af þjónunum og gaf honum
skipun, um leið og hann benti
á borðið sitt. Þjónninn hneigði
sig djúpt og hvarf. Wilkins líka.
„Hinn hugulsami eiginmaður,"
sagði Trent hlægjandi og hélt
áfram: „Sáttaskálin er drukkin!
En í hvaða víni?“ „Eg giska á
Sherry,“ sagði Ready.
2) Og í sama bili hló Evelyn
Addison dátt að einhverju, sem
annar fylgdarmanna hennar
hafði sagt. Komið var með
Kampavín, og nú flaug tappi.
Frá borði sínu horfði Joe
Kennon frá sér numinn á hina
elskuðu konu.
3) Nú gekk þjónninn fram hjá
þeim á Ieið að birkitréshorni
Wilkinshjónanna. Leynilögreglu
maðurinn stöðvaði hann snögg-
vast og skoðaði vínið. „Shei’ry!*1
Hann brosti sigri hrósandi.
4) Þjónninn lagði vín og glös
frá sér á Wilkins-borðinu. Þeil?
sáu, að hann nam staðar, réflS
þegar hann var að fara.
1) „Frú Wilkins!" stamaði hann
og horfði ringlaður og kvíða-
fullur á hana. En hún mælti
ekki orð frá vörurn, heldur sat
eins og sofandi eða djúpt hugsi
með lokuð augun. Þjónninn
ítrekaði upphrópun sína, en
það hafði engin áhrif.
2) Svo beygði hann sig yfir
hana og kom við hönd hennar.
„Er prófessorsfrúin lasin?“ Nú
lyfti hann hendinni á henni,
en hún féll máttlaus niður, og
nú var hann ekki lengur í vafa.
Með miklu braki og bramli
missti hann bakkann og hróp-
aði: „Hamingjan góða, hún er
....!!“
3) George Ready og Tvent voru
kkomnir á vettvang i sama
augnabliki. Leynilögreglumað-
urinn horfði andartak á hana.
„Náið í lækni,“ sagði hann við
þjóninn. „Eg sá Wells yfirlækni
sitja hér með nokkrum öðrun.
læknum.“ Þjónninn hálfhljóp.
4) Á leiðinni að borðinu, þar
sem yfirlæknirinn sat, vae
þjónninn í óðagoti sínu nærrij
hlaupinn á prófessor Wilkms,
sem kom úr símaklefanum.
„Nú, nú“! varð Wilkins að orði
og horfði undrandi á hana.