Mánudagsblaðið - 09.04.1973, Qupperneq 6

6
Má nudags b taðíð
Mánudagur 9. apríí í®73
SJÓNVARP
Vikan 7. til 13. apríl
KEFLAVIK
LAUGAREXAGUR
9:00 Cartoons
9:45 Captain Kangaroo
10:30 Sesame Street
11:30 Wanted Dead or Alive *
11:55 Lost in Space
12:50 Roiler Derby ,
13:40 NCAA Qiampionship
Semifinal: Providence vs.
Memphis State and
UCLA vs. Indiana.
16:35 CBS Sports Spectacular
17:45 Buck Owens
18:05 Lloyd Bridges
18:30 Evening News
19:00 Gunsmoke
20:00 Saga of Western Man
21:00 High Chaparral
22:00 Untouchables
23:00 Final Edition News
23:05 Movie:
„The Soldier"
00:45 Movie:
„Cardinal Richelieu"
SUNNUDAGUR
10:30 Amazing Grace Bible
Hour
11:00 Sacred Heart
11:15 Christopher Qoseup
11:30 This is the Life
11:55 Beverly Hillbillies
12:25 Andy Griffith
14:00 NHL Hockey:
St. Louis vs. Philadelphia
16:10 NCAA Championship
Finals
17:40 Football Today
18:05 Medix
18:30 Evening News
19:00 Wild, Wild W
20:00 ABC New Inquiry:
An Echo of Anger
22:00 Combat
22:55 Final Edition News
23:00 Movie:
„Fallen Idol"
MÁNUDAGUR
14:15 Adv. in Good Music
15:05 Trails to Adventure
15:30 Midday: General Store
16:00 Sesame Street
17:00 Daniel Boone
18:05 CBS Tennis Classic
18:30 Evening News
19:00 Leonardo Da Vinci
20:00 Movie:
„Rampage"
21:30 Arnie
22:00 John Byner
23:00 Final Edition News
23:05 Tonight Show
ÞRIÐJUDAGUR
14:15 Adv. in Gooa Music
15:05 Dusty’s Treehouse
15:30 Sergeant Preston
16:00 Movie
„Blondie"
17:30 Felony Squad
18:00 Camera Three
18:30 Evening News
19:00 Rawhide
20:00 For Your Information:
20:30 Ghost and Mrs. Muir
21:00 Carol Burnett
22:00 Cannon
23:00 Final Edition News
32:05 Boxing
MIÐVIKUDAGUR
14:15 Adv. in Good Music
15:05 Green Acres
15:30 USO Show
16:00 Movie:
„The Soldier"
17:40 Dupont Cavalcade
18:05 My Three Sons
18:30 Evening News
19:00 Jazz Show
20:00 Get Smart
20:30 Room 222
21:00 Dean Martin
22:00 Gunsmoke
23:00 Final Edition News
23:05 Dick Cavett
FIMMTUDAGUR
14:15 Adv. ín Good Music
15:00 Animal World
15:05 Midday: Good and Plenty
Lane
16:00 Movie:
17:35 Biography
„Fallen Idol"
18:00 Lamp Unto My Feet
— Rhythm Is Black
18:30 Evening News
19:00 Pure Goldie
20:00 Northern Currents:
New Hospical
20:30 All in the Family
21:00 FIip Wilson
22:00 Big Valley
23:00 Final Edition News
23:05 Movie:
„Brave Bulls"
FÖSTUDAGUR
14:15 Adv. in Good Music
15:00 Wild Kingdom
15:30 Midday:
,Meet the Mountain
Woman"
16:00 Movie:
„Rampage"
17:30 Assignment Underwater
18:05 Something Else
18:30 Evening News
19:00 Academy Awards
Return of POW’s
20:00 David Frost
20:40 David Frost
21:05 Mary Tyler Moore
21:30 Andy Williams
22:20 Perry Mason
23:15 Final Edition News
23:20 Movie:
„Bluebeard’s Ten Honey-
moons"
00:55 NCAA Basketball
—NIT Championship
SJÖ STELPUR . ..
Framhald af 5. síðu.
út úr verkinu öllu því brútala,
fremur en þeim fínni punktiun,
sem boðið er upp á. ÖU megin-
áherzla er lögð á klámið, rudda-
skapinn og ein óþvegnustu orð,
sem enn hafa verið sögð á ís-
lenzku sviði. Látum það eiga
sig, ef leikstjórinn hefði iiáft’ þá
mennt, að gefa öðrum atriðum
einhvern „sjans", en svo er ekki.
Bezt unnu hlutverkin fá tak-
mörkuð tækifæri.
Þau verða að gufu í sam-
anburði við óþarfan og smekk-
lausan ofsa. Nú skal tekið fram,
að sænskt klám og viðbjóður er
sérstætt, frumstætt og oftar en
ekki með meiri rennusteinsblæ
en þörf er á. Hér er ekkert af
franskri finesse, heldur sópað
upp og safnað saman vúlgar orð-
um, sem allir þekkja og eru af-
sökuð, a. m. k. hér, með því að
pempíuskapur sé að sniðganga
þau. Það er langt því frá, að ég
sé afhuga klámi eða klúrheitum
og móralska hliðin snertir mig
alls ekki. Ef það er leiklist að
tala um að „rúnfca" eða brúka
„smokk", hverskyns lendaburði
blökkukonur hafi í samförum,
að míga og losa sig á annan hátt
við úrgangsefni, auk fjölmargra
annarra orða og orðasambanda í
þessum dúr, þá er það gott nokk
hvað mig snertir. Þetta er ber-
söglin heimskunna. En svo hitt,
að leggja aðal og einu áherzluna
á þessi orð og þann ólistræna
hamagang, sem fylgir þeim,
verður að skrifast á skilning og
túlkun leikstjórans. Hér hrein-
lega verður ekki annað séð, en
að stjórnandinn velti sér upp úr
þessu af sérkennilegri nautn.
Þær persónur leiksins, sem sýna
einhverja heilbrigði, verða auka-
persóhur og þess vegna, ekki
höfundarins vegna heldur Ieik-
stjórans, verður slagsíða á upp-
færslunni. Mennt Ieikstjórans
virðist ekki meiri en sú, að hún
skilur ekki að ballans er það
eina. sem gæti á einhvern hátt
gert þetta að eftirminnilegu
verkefni. Sálfræðilega má vera
að hún hitti í mark, — í mark
er átt við, að þegar út spyrzt
hversu glettilega er farið með
klámið og orðaburðinn, þá sé
vissa fengin fyrir því, áð aðsókn
verði góð og ekki tap á sýn-
ingunni.
Þýðing Sigmundar Arnar
Amgrímssonar virðist vera vel
úr garði gerð, og ekki verður
hann sakaður um að draga úr
málfærinu að svo komnu máli.
Maður gerir ráð fyrir að heiðar-
Iega sé úr þýðingunni unnið,
enda hefur margt og misjafnt
borizt héðan frá Svíþjóð hinni
köldu, mangt sem vel hefði mátt
vera kyrrt þar.
Þó er ekki svo, að ekki hafi
sums staðar tekizt vel með leik-
endur. Helga Þ. Stephensen, Ása,
vinnur hér reyndar dálítinn leik-
sigur með mjög athyglisverðri
túlkun sinni á þessu dópaða og
heimska fórnardýri eitursins.
Túlkun hennar er oft angurvær
og skapskiptin afgreiðir hún vel,
vonbrigðin eftir símtalið og svo
er hún sleppir sér — afleiðing
af heilahristingi. Má heita að
þessi unga leikkona lofi miklu,
enda áður vakið á sér athyigli.
Steinunn Jóhannesdóttir, Maja,
er ein umsvifamesta persóna
leiksins. Yfirspenntur lekanda-
plús eiturlyfjasjúklingiu, æst og
ögrandi, a. m. k. innra með sér,
þá feUur það í skaut hennar að
„gefa skít" í næstum allt sem
hún ræðir um. Hin unga leik-
kona lifir sig sannarlega inn í
hlutverkið og nær sumu nokkuð
góðu úr því; hreyfingarnar eru
seiðandi er hún „sríðir" Svegás,
en í heild verður að segja að
hún yfirleiki nokkuð, auk þess
sem hún ræður alls ekki við
rödd sína í æstustu atriðunum.
Skemmir þetta nokkuð, því auð-
séð er að hún Iegigur sig alla
fram. Öruggur leikstjórí hefði
reynt að dempa þetta dálítið.
Þórunn M. Magnúsdóttir er
mjög örugg í hlutverki Barböru,'
einu bezt ritaða hliutverki verks-
ins. Leikur hennar er oft mjög
góður og stundum kemur hún
talsvert á óvart. Um hinar vist-
meyjarnor upp til hópa er það
að segja, að leikstjóra hefur tek-
izt að skapa nokkrar sjálfstæðar
andstæður, sem þó hafa eitt sam-
eiginlegt, sameiginlegan sjúk-
dóm, sem færzt hefur í aukana '
á íslenzku sviði síðustu árin. 1
Það er orðin tízka að fela eða
breiða yfir skort á hæfileikum
eða lélega túlkun með hávaða
og umbrotum. Þær minna oftar
á, að þær séu raunverulega að
„blása af" en dýrka eða fremja
eitthvað sem líkja má við „the
nóble art of acting". Leiklistin
er því orðin skálkaskjól, ein-
hvers konar afsökun fyrir útrás
tilfinninga; eða örvænitingaróp
vonleysisins.
Því verður eflaust borið við,
að þetta sé sönn mynd úr lífi
þessarra stúlkna og það er hún
efiaust — svo langt sem hún
nær. En þessat stuttu og oft
fremur óskýru svipmyndir verða
að vera leikrænar og um leið
leiknar af fólkinu á sviðinu.
Hér eru þær mestmegnis öskrað-
ar eða gerðar hlægilegar, eins og
t. d. þegar tvær stúlknanna
koma af toiletti og eru undir
áhrifum. Önnur þeirra minnir
helzt á vinnukonu í réttum, hin
á eins konar elefant, sem fengið
hefur prjón í ranann. Leikilst?
Leikstjórn? Skilningur? Ekkert,
þetta er bara yfirskot, hálflærð-
ur klaufaskapur, eða eins og
áður sagði, feluleikur.
Við skulum gera okkur eitt
Ijóst, áður en það er um sein-
an. Leikhúsin geta ekki lengur
boðið upp á áróður eða rudda-
skap, nema einhver snefill af
viti eða list fylgi með. Listin er
látin eiga sig, einhver boðskap- é
ur, sem hvergi hittir markið er
ekki annað en yfirborðskáf,
bæði frá höfundi og flutnings-
fólkinu. Ef nokktir getur bent
mér á, hvar þetta leikrit snertir
þann streng, sem Þjóðleikhúsið
ætlar að það geri, og áhorfend-
ur vona, þá er sá maður mér
miklu vitrari. Ef nokkur getur
bent mér á eitthvað listrænt, ein
hvern snefil af Iistformi, sem
þarna er að sjá og njóta, þá er
sá maður gleggri en ég, sem
kannski segit ekki mikið. Hins
vegar skal ég fyrstur játa, að
þessi hlið atskufólks sé til, meirá
að segja hér heima. En skugga-
myndir úr fremur ómerkilegu
daglegu lífi á upptökuheimili
"gæfi~véríð,''sém 'slíkf,'"góti' léik-
ritsefni, en til þess er ekki nánd-
ar nærri nógu vel unnið úr
mögulegu efni.
Ævar Kvaran, Óli Ágústsson,
sýnir hér glaggstan mun á at-
vinnumanni og tilraunaleik ung-
viðisins. Sviðsfas Ævars er til
fyrirmyndar, þótt hann reyndar
bæti ekki við sig, sem reyndar
er útilokað í svo einföldu hlut-
verki. Hins vegar er gaman að
sjá hve góða uppreisn Baldvin
Halldórsson, Svegás, fær nú, svo
snilldarlega sem hann leikur
hlutverk sitt. Og þar fær hann
stuðning úr óvæntri átt — m. a.
frá yfirleik stúlknanna, sem all-
an tímann eru að reyna að troða
því inn hjá okkur, að þær séu
að LEIKA! Líku máli skiptir
um Þóru FriSriksdóttur, Nillu.
Allir þessir reyndu leikarar sýna
nú gleggra en þeir gera á sýn-
ingum, þar sem þeir eiga við
aðra reynda sviðsmenn, hve mik-
ið regindjúp er milli leiks og
yfirleiks eða feluleiks.
Athygli vakti, verðskuldað,
ungur maður, GuSmundur Magn
ússon, Sveinn. Guðmundur er
eins og skapaður fyrir þetta hlut
verk, fríður maður og sú „týpa",
sem ætla mætti að bezt gangi í
þennan aldursflokk stúlkna. —
Hann afgreiðir hlutverk sitt af
töluverðri natni, hnitmiðar oft
Ieik sinn betur en búast mætti
við. Framsögnin var óskýr í upp
hafi, en hann sótti í sig veðrið,
og komst undravel frá öllu sam-
an. Hann og Helga Þ. áttu mest
í kvöldinu ásamt Þórunni M.
Telja má víst, að annar skiln-
ingur leikstjóra hefði bætt þessa
sýningu. Það er ekki nóg að
hrópa „stendur þér" í gegnum
einhvern leikarann ■tih"þess að
skapa sér og leikhúsinu „suc-
cess", þótt eflaust auki það að-
sókn. Listamenn vilja, alvöru-
Iistamenn meina ég, kenna sig
við eitthvað annað en þá frasa,
sem þeim eru látnir í munn. Á-
horfendur, svo ekki sé talað um
aðdáendur, vilja gjarnan minn-
ast listamannsins eða konunnar
fyrir eitthvað annað en „þá" eða
„þann", sem hafði svo voða góð-
an orðaforða og kunni svo svaka
Ieg orð. A. B.
Situr stjórnin?
Framliald af bls. 1.
þar elcki lagt sízt upp úr mennta-
málunum, en undir þau falla all-
ar Iistir, leikhús, sjónvarp og út-
varp, þægilegustu og áhrifamestu
áróðurstæki þjóðarinnar. Þar veit
kommúnistinn, eins og fyrirrenn-
arar hans ytra, að mestu má sá
af áróðri, enda var það ekki af fá-
vizku eða auðmýkt að Brynjólfur
Bjarnason fyllti nálega öll mennta
setur, útvarp og kennarastöður af
traustum kommúnistum. Búum
við enn að þessari snilld Brjmj-
ólfs, sem tjaldaði löngum til
meira en einnar nætur, eins og
þessir ráðamenn gera, sem nú
veita stjórninni „aðhald".
Það er því átakanlegra að vita
þann aumingjaskap sem ríkir hjá
stjórnarandstöðunni, auk þeirrar
upplausnar og úlfúðar, sem gætir
í forustumannaliði flokksins.
Svar víð ^etraun
Joc Martincau er ekki foringinn, Dcadly (a), eða (b) gjald-
kcrinn. Alvin Fonda (b) cr hvorki foringinn eða gjaldkcrinn.
Ralph Coburn (c) er ckki foringinn, þcssvcgna cr lciðtoginn
kallaður Deadly, Rex Stover. Og þar sem foringinn er ekki
gjalderinn þá sjáum við í (b) að Coburn er gjaldkerinn. Þess-
vegna, þar sein hvorki foringinn (Stover), gjaldkcrinn (Coburn)
né Fonda (d) er útlcndingurinn, þá er það Joe Martineau.