Mánudagsblaðið - 27.08.1973, Blaðsíða 8

ÚR HEIMS
PRESSUNNI
| Mffljónir
ií öskuna
Flestir kannast við þann
^ feita stóra Simon Spies, ferða-
skrifstofufrömuð í Danmörku.
Hann hefur ávallt margt á
prjónunum og það síðasta sem
hann tók sér fyrir hendur var
kvikmyndagerð.
Nú er hann búinn að eyða
sem svarar um sex milljónum
íslenzkra króna í kvikmynd
sem ekki hefur enn séð dags-
ins ljós. Kunnugir telja, að
h myndin sé svo léleg,.að Spies
v sé óánægður með myndina, og
I hún verði aldrei sýnd almenn-
^ ingi, heldur eyðilögð.
I
J Þeir kunna
\ það / USA
í borginni San Francisco
b í Ameríku er lítill bar. Þeg-
J ar ókunnugir koma þar
" fyrst, verða þeir dálítið
^ hissa á því, hvað gestirnir
k þurfa oft að fara á pissiriið.
I Þeir eru blátt áfram alltaf
I á fartinni fram á salernið.
k Skýringin er nokkuð
J snjöll: í hvert sinn sem bun-
" ar í skálina birtist litkvik-
j mynd með strípuðum stelp-
k um á litlum skermi fyrir of-
' an skálina, í augnahæð.
„Þetta skapaði gífurlega
k sölu á öli til að byrja með,“
| segir veitingamaðurinn. „En
J svo fundu einhverjir gest-
b anna upp á því, að koma
I með vatnsflöskur í vasan-
J um með sér að heiman.
| Þeir höfðu náttúrlega ekki
r~
alla með líkamsvatmmi einu
!
I
Apaspi! í réttinum
Hann heitir Koko, apinn,
sem situr hér frammi fyrir
Henry Wilson, dómara í
Tampa í Flórída, USA. Rétt-
arhöldin, sem þessi mynd
er frá, reyndust vera þau
erfiðustu, sem Wilson hafði
lent í. Koko var kallaður
fyrir sem vitni í tvöföldu
þjófnaðarmáli, en harðneit-
aði að svara spurningum
réttarins, hann reif lögreglu
skiltið af einum réttarþjón-
inum og gretti sig hroða-
lega framan í dómarann.
Það var sama hvernig
dömarinn reyndi að hóta á-
heyrendum að ryðja salinn,

Neitaði læknishjálp —
varpað í fangelsi
saman.
Það fór illa fyrir honum
Gunnari Pedersen hér á dög-
unum. Hann er danskur verka
maður sem sat eitt kvöld í her-
bergi sínu, fékk sér nokkra
bjóra og hlustaði á útvarpið.
Undir miðnætti ákvað hann
að fara í háttinn, en fór fyrst
út í garð til að anda að sér
fersku lofti og kasta af sér
vatni. Þegar Gunnaar er á leið
inni út hrasar hann á tröppun-
um og fær smáskeinu á ennið.
Ekki lét hann þetta aftra sér
heldur gengur í garðinn og
léttir á sér.
Sem hann er að ljúka sér
af kemur vinnufélagi hans
akandi á skellinöðru og spyr
hvort hann sé slasaður, það
blæði úr enni hans. Pedersen
segir það ekkert til að gera
veður út af, kveður vininn og
gengur til sængur. Þegar hann
var í þann mund að festa
svefn vaknar hann við það að
tveir menn frá Falck björgun-
arsveitinni standa yfir honum
meo börur og spyrja hvort
hann vilji ekkirkoma með á
slysavarðstofu. Pedersen þakk-
ar gott boð en kveðst ekki
þurfa á neinni hjálp að halda,
!
það tók enginn mark á hon-
um. Menn gátu ekki hætt
að hlæja.
Koko, sem upphaflega til
heyrði sjómanni á eftirlaun-
um, hafði, að sögn eiganda
síns, verið stolið. En hjónin
Merett og Betty Connell
sóru, að sjómaðurinn fyrr-
verandi, Vernon Meeks,
hefði selt þeim apann, en
síðan stolið honum aftur.
„What a monkey-busin-
ess,“ sagði Wilson dómari,
þegar málið hafði verið út-
kljáð með því, að Koko var
sendur í dýragarð.
!
en hann vilji fá svefnfrið.
Fóru björgunarmennirnir við
svo búið.
Þegar Pedersen er við að
sofna aftur eftir þessa truflun
tyðjast tveir lögregluþjónar
inn í herbergið. Hann var nú
orðinn leiður á þessu ónæði og
bað lögregluþjónana að láta
sig vera í friði. Sá hann um
leið í hendi sér, að vinnufélag-
inn myndi hafa kallað út hjálp
arlið. En lögregluþjónarnir
voru ekki á þeim buxunum að
láta Pedersen sleppa. Þeir
leiddu hann út með hendur
fyrir aftan bak og óku með
hann á slysavarðstofu. Þá var
Pedersen orðinn sár og reiður
og neitaði algjörlega að settur
yrði plástur á þessa skeinu
sem hann var með. Ekki voru
fleiri orð höfð um, heldur var
Pedersen umsvifalaust settur í
steininn og látinn dúsa þar
sem eftir iifði nætur. Var hon-
um gefið að sök, að hafa sýnt
laganna vörðum mótþróa.
Gunnar Pedersen kann þess
ari málsmeðferð illa eins og
voniegt er og dönsk blöð telja
að þetta eigi eftir að enda fyrir
dómstólunum.
úr einu
Sýningargripur Neskaupstaðar — Raun prest-
anna; óléttar fermingastelpur — Valhöll
hressingarhæli og hótel — Happdrættisnúmerið
— Siðprýði í Hljómskálagarðinu — Góð auglýs-
ing — Leiðrétting
AUSTFIRÐIR hafa marga staði ,sem auka ferðamannastrauminn,
bæði í fjörðunum sjálfum og svo inn til landsins. Þó er það nú svo,
að þessa dagana hefur Neskaupstaður vinninginn. Ekki er það þó
vegna reksturs komma þar í þorpi, né náttúrufegurðar, heldur allt
annað. Erfingi Bjarna höfuðkommúnista og bæjarstjóra þar, er nú
tekinn við völdum og þykir hinn hlálegasti. Daglegur umbúnaður
hans eru rauðar buxur, rauðir skór með hvítum tám, lafandi sítt hár,
kyndugur í háttum og sálarástandið eftir því. Austfirðingar, jafnvel.
sumir þorpsbúar, hafa gaman af því að benda aðkomufólki, erlendu
og innlendu, á þetta fyrirbæri, sér til ábata og öðru-m til athlægis.
MIKIL ER RAUN presta. í þorpi einu ekki alllangt frá Reykja-
vík, skeði það nýlega að presti var ekki kleift að ferma tvær stúlkur.
Er hann var spurður hvers vegna það væri ekki hægt að „veita þeim.
vottorðið", þá svaraði hann því svo: „Þær voru báðar ekki aðeins
óléttar heldur alveg komnar á steypirinn. Mæður þeirra sögðust ekki
hafa hugmynd um hverjir væru feður þessara væntanlegu afkvæma,
né heldur skipti það nokkru máli, „því tryggingarnar borga ali't",
auk þess sem efni væru fyrir liendi." Mórallinn á Suðumesjum hefur
ekki alltaf verið hár alls staðar, en svona skepnur eiga að sjá fyrir
óskilagrísum sínum sjálfar, en ekki almenningur eins og nú er.
!
NÚ STANDA til miklar breytingar á Valhöll á Þingvöllum. Er ver-
ið að bæta þrjátíu herbergjum við aðalhótelið, sem verða betri en
þau sem fyrir eru, sundlaug og gufubaði, þannig að gestir geta notið
veru sinnar sem bezt þar eystra. Þá er oss fortalið, að í ráði sé að
reka staðinn allt árið, jafnvel sem heilsubótarhæli eða þvínum llkt
á vetrum, svo ekki mun væsa um þá sem forðast vilja skarkala höf-
uðstaðarins og dlvelja þarna um helgi eða í nokkra daga/til.hvíldar
og hressingar.
ÞREM MÖNNUM kom saman um að kaupa sér happdrættismiða.
En þar sem þeir gátu ekki komið sér saman um númerið-, þá ákváðu
þeir að láta eðlilega lengdarmælingu getnaðarlima sinna ráða úrslit-
um. Sá fyrsti mældist allt upp að sex þumlungum, næsti náði fjórum
en sá þriðji aðeins tveim. „Það er heppni okkar, að ég er vel vaxinn
niður, ella hefðum við ekki fengið töluna sex," sagði sá fyrsti. „Og
einnig það, að ég er með vanalegu stærðina ella hefðum við ekki
fengið töluna fjóra," sagði næsti. „Og það var nú aldeilis heppni,"
tísti í þeim þirðja, „að ég svindkði, og hugsaði eingöngu um Raquel
Welch um leið og við mældum."
„AUÐVITAÐ EKKI, ertu snar?" sagði unga kynþokkadísin við pilt-
inn, sem gengið hafði með henni út í Hljómskálagarð. „Ég er ekki
sú tegund stúlku. Auk þess sagði mamma að ég mætti ekki gera svo-
leiðis. Þar við bætist að grasið er blautt. Og hvað sem öðru líður, þá
eru hundrað krónur ekki nærri nóg!"
I ÁGÆTRl GREIN í síðasta blaði, sem fjallaði um svik og fals Svía
á alþjóðavettvangi, og var geysimikið lesin, var það ekki prentvillu-
púkinn heldur línubrengl, sem olli nokkrum vandræðum. Sú setning,
sem um ræðir, átti að vera svona: „Trúnni á rrauðsyn hervarna í Sví-
þjóð var vísað brott af þátttakendum með slagorðum eins og „maður-
inn verður að vera ofbeldissamur til þess að lifa", og til að leggja
áherzlu á slagorðið var sýnd mynd af tveimur bardagahönum. Þegar
dæmi um svik innanfrá voru nefnd, þá voru sjónvarpsvélarnar látna*
sýna dæmi um hægri áróður, en ekkert frá vinstri sinnum, sem þA
eru neimingi frjósamari." — Við biðjum afsökunar á þessum mis-
tökum og slælegum prófarkalestri.

I
AUGLÝSENDUR eru býsna mishittnir í auglýsingum sínum, eins
og kannski er eðlilegt. Sá hittnasti sem við höfum heyrt af er fyrií-
tæki sem framleiðir dömubindi. Auglýsingin er svohljóðandi:
TAMPAX
Not the besí in the world — but very dose tof