Mánudagsblaðið - 20.04.1981, Blaðsíða 5

Mánudagsblaðið
Vald verkalýðsins
Smáborgari biður um orðið:
Forkólfar okkar og hjálpar-
hellur.
Það hafa orðið töluverð
hlutverkaskipti hjá handhöf-
um valds á Islandi upp á
síðkastið. Bróðurhluti valds-
ins er jú vissulega áfram í
greipum embættismanna og
hefur svo verið síðandansk-
urinn sleppti af okkur
hendinni. En það litla vald
sem gengur embættismönn-
um úr greipum hafa verka-
lýðsfélögin á sinni könnu. En
á þeim bæ sannast hið
fornkveðna, að oftast eru
vaskar hendur undir vargs
belgi.
Verkalýðsfelögin eru
þannig hönnuð að valda-
þræðir þeirra liggja til
nokkurra forystumanna sem
allir þiggja laun eftir töxtum
annarra félaga en þeir
stjórna. Vald þeirra er fólgið
í landslögum og kjarasam-
ingum sem leggja þeim til
eina og hálfa tíund af launa-
greiðslum landsmanna í
formi hinna ýmsu sjóðpen-
inga. Þannig eru lífeyris-
sjóðir, sjúkrapeningar, or-
lofsgjöld, félagsgjöld og
aðrir félagsmálapakkar á
borð við Framkvæmda-
nefndaríbúðir orðin að slíku
afli í þjóðfélaginu að önnur
peninga eða valdabákn lands
ins blikna við hliðina á þeim
ósköpum.
En verkalýðsforkólfar hafa
einstakt lag á að misnota þessi
almennu réttindi verkafólks
þannig að fólkinu fínnist það
mega standa í ævarandi þakkar-
skuld við þessa dásömuðu
hjálparhellur, sem sjaldnast hafa
drepið hendi í kalt vatn, en samt
hafa þær í hendi sér að flytja
umsækjendur fram og til baka í
þeim biðröðum sem ávallt
myndast þegar almenningur vill
nálgast mannréttindi sín á
íslandi. Þannig er fólkið gert
skuldbundið hjálparhellunum á
kerfisbundinn hátt, fyrir að
mega náðarsamlega draga and-
ann í eigin félagi innan um eigin
réttindi, fyrir eigin pening.
Enda eru hjálparhellurnar
óþreyttar og hvergi tagar við að
minna þessu ræktuðu og tilbúnu
skjólstæðinga sína á að láta ekki
deigann síga við atkvæðasmölun
í kosningum eða prófkjörum og
þá oftast á félagsins reikning.
Alemnnum launamanni er
sjaldnast nokkur akkur í því að
ganga í verkalýðsfélag eins og
þau gerast í dag. Viðhorf
félagsins eru jafnan mótuð af
pólitískri þörf forkólfanna fyrir
tröppugang upp metorðastigann
innan flokka sinna og síðan er
leikið eftir flautu flokksins.
Hagur félagsmannsins fellur þá
vanalega í skugganna og er oft til
bölvaðrar óþurftar þegar mikið
liggur við að fá samninga í gildi
eða úr gildi, allt eftir því hver
situr við völd í þjóðfélaginu.
Oft eru félögin í beinni
andstöðu við hag félagsmanna og
gott dæmi um slíka uppákomu er
lokunartími sölubúða í Reykja-
vík. Þar vildi fagfélagið takmarka
mjög sölutíma hjá verslunum
þrátt fyrir að fólkið vildi vinna
frameftir á kvöldin. Forkólfarnir
báru við vinnuþrælkun eftir
Mánudagur 20. apríl 1981
klukkan sex á daginn en fólkið
vildi gjarnan eiga kost á auka-
pening, þó ekki væri nema fyrir
félagsgjöldunum, enda hvergi á
anda hagsmuna þess að láta
forkólfana takmarka möguleik-
ana til að sjá fjölskyldum sínum
farborða.
En hvað skyldu svo forkólfar
þessa fagfélags hafa sjálfír fyrir
stafni eftir vinnutíma á daginn,
en þeir loka nokkuð snemma?
Ýmist gegna þeir launuðum
bitlingum í pólitík eða fást við
verslunarrekstur og afgreiðslu-
störf. Því forðar ekki góður
maður þessu fólki undan
vinnuþrælkun og hemur vinnu-
stundir þess innan ramma
þeirrar dagvinnu sem óbreyttu
félagsfólki er ætlað að lifa í? Þetta
skyldi þó aldrei vera spurning
um afkomu?
í annan stað afhentu forkólfar
fagfélagsins tugi milljóna króna
5
að gjöf til líknarfélaga úr sjúkra-
sjóðí félagsmanna, sem ætlað er
að hlaupa undir bagga með
sjóðsfélögum þegar veikindi
herja á heimilin. Að sjálfsögðu
eru líknarfélög alls góðs makleg
en getur það samt talist rétt
félagspólitík að safna saman
peningum félagsmanna til að
gefa síðan til líknarmála. Er ekki
nær að hver félagsmaður ráði
eigin framlagi sjálfur úr sínum
Framhald á bls. 8
Nýtt frá GSÐA
hádegispylsa
reykt, soðin og sérlega ljúffeng!
Hádegispylsan frá Goða er enn ein
skemmtileg nýjung - kryddaðri, bragð-
meiri og pattaralegri en gengur og gerist!
Gerðu þér góðan mat úr hádegispylsum,
berðu þær t.d. fram með hvítu brauði eða
grófu, grænmeti, ávöxtum, hrærðum
kartöflum eða öðru því sem til fellur og
hugurinn girnist.
Láttu
GKÐA
koma þér enn einu sinni á óvart