Tíminn - 04.01.1970, Blaðsíða 7

SUNNUDAGUR 4. januar 1970.
TIMINN
Ritstjóri: Snjólaug Bragadóttir.
Ti
lL M Jr (
h 1 1 P
JL v 1 r1 t H—T H --
| “
Þarsa brugSu Díxí og Pixí á leik og földu vei'ðistönglna hans kisa, einmitt jiegar hann ætla'ði
í veiðitúr. Eins og þið sjáið, er stöngin upp á háaloftinu, en kisi veit ekkert um það. Viljið þið nú
ekki hjálpa honum að leita að henni, en þ.ið vitið, að það má aldrei fara yfir strik.
Þessi mynd er af hryssunni minni, sem heitir Mósa
Hermann Ólason, 9 ára, Nýjahæ,
Sandvíkurhreppi, Árnessýslu.
Júpíter var að verðia feitiur.
Níu ára gamaU hundur er nú
heldur enginn hivoílipur lengur.
Það vora temin grá hár á
trýnið á honutn og tennurnar
famar að slitoa. Hann var ifka
oTSinn hiálf Iiatar að standa
upp, þegar hann var einn sinni
Laigstar niður. En Júpfter var
þó langt frá því að vera gamall.
Auk þess átti han-n sér lífca
leymdiarmái.
Á hiverjum morgni tejigði
hann sig heilmikið, áður en
hann settisit á útidyratröppum
ar til að bíða eftir Magga, þeg
ar hann færi í skólann. Þegar
Maiggi kiom, tófc hann venju-
liega utan um trýnið á Júpíter,
hristi upp og niður og sagði:
— Góðan da-ginn, garnli minn.
Er Maggi vissi efcfcert um
leyndarmálið.
Þegar pabhi hans Magga fór
í vinnuna, fclappaði hann
Júpíter ailltaf með daigblaðinu
sínu og sagði um leið: — Jseja,
hvernig hefur Júpíter gamli
það í daig? En pappi haos
Magga vissi efckert heldur.
Á hverjum morgni kallaði
lffca mamma hans Magga á
Júpíter og gaf honum morg-
nnmatinn sinn. Júpíter þakkaði
Leyndarmál Júpíters
- saga um hund - fyrri hluti -
fyrir sig með cmágelti. Mamma
hans Magga hafði heldur efcfci
minnsta hugmynd um leyndar
málið.
Bftir morgunmatinn sólaöi
Júpíter sig í garðinum, horfði.
á nágrannafcöttinn, hana Jóse-
ffinu leika sér á girðingunni,
eða naut bara lífsins.
Þegar Maggi var kominn úr
sfcólanum, hljóp Júpíter oft á
eftir ho-num þegar hann hjól-
aði um stéttina, eða fór að elta
Jósefínu svolítið, þeim báðum
til ánægju. Þannig leið dagur-
inn, ósfcöp venjulega. En á
hverju kvöldi gerðist svolítið,
sem enginn vissi um, og það
var leyndarmálið.
Á kvöldin fór Júpíter nefni-
lega út í garðinn bak við hús-
ið, þar sem hans eigið litla
hús var. En hann fór aldrei
þangað inn. Sannleikurino var
sá ,að Júpiter karlinn hafði
etoki sofið í húsinu sínu eina
einusta nótt í þrjú ár.
Hann fór út á gangstéttina
og gebk meðfram girðingunni,
þar sem dimmast var, þangað
til hann kom að áttunda hús-
inu í röðinni. Þá gökk hann að
dyrunuim, en þar logaði alitaf
gult Ijós. Dyrnar opnuðust og
Jónatan gamli tók á móti
Júpíter og sagði: — Jæja,
Krúsi minn, ertu þá kominn
heim? Svo hleypti hann Júpíter
inn.
Síðan gaf Jónatan honum
venjulega eitthveit góðgæti á
disk, þar næst straufc hann
feldinn hans, þar til hann varð
mjúkur og gljáandi og að lok-
urn settist Jónatan gamli í
rugigustólinn við ofninn sinn og
Jiipíter lagðist á gólfið við
fætur hans. Oft spurði Jónatan
gamli sem svo: — Jæja, Krúsi
gamii, hvað gerðir þú svo í
dag? En Krúsi, eða Júpíter,
eða hvað bann nú hét, svaraði
engu, lokaði bara augunum og
svaf alla nóttina við ofninn.
Snemma á hverjum morgni
gaf Jónatan Júpíter morgun-
matinn sinn og hleypti honum
síðan út, áður en hann fór í
vinnuna.
Þá skokkaði Júpíter til baka,
þar til hann bom aftur að hús
inu, þar sem Maggi átti heima.
Þar beið hann svo á tröppunum
þangað til Maiggi fór í stoólann
eins og venjulega.
Enginn vissi aö Júpíter lifði
ágætis tvöföldu hundalífi.
Svo var það einn daginn,
þegar Maggi var komimm úr
stoólanum, að Júpíter var að
elta hann á hjölinu. Þá kom
ha»n allt í einu auga á Jóse-
fínu, sem faldi sig í runnun-
um meðfram gangstéttinni.
Júpíter stóðst ekfci miáitið,
hætti að elta Magga á hjólinu
oig stiötok á eftir Jósefímu. Þau
hlupu og hlupu og bæði höifðu
gaman af. Leikurinn færðist
lengra og lengra, þau voru bom
in yfir margar gðtur, niður
brefcikuna oig n'æstam niður að
sjónum. Þama fannst honum
gaman að vera og hann vissi
dkfcert í hvern fótion hann átti
að stíga. Hann sá rottu þar á
bak við sifcúr og ætlaði að
leika sér svolitið-við hana Mba.
Svo gelti hann að bátunum og
velti sildartannu um feoll, svo
að kona rak upp óp. En Jóse-
fína var lömgu orðin leið á
þessu og farin heim. Hún var
lífca köttur og Iítið hrifin af
sjónum, því hann var blautar.
— Hvar er Júpíter? spurði
mamma hans Magga, þegar
fcominn var tovöldmatartími.
— Ég veit það ektoi, svaraði
Maggi.
KWkkan varð átta oig svo
níu, og etoki toom Júpílter heim.
f næsta Bama-Tíma kemur
síðari hluti sögunar og þá fáið
þið að vita, hvernig upp komst
nm leyndarmálið.