Tíminn - 04.01.1970, Side 7

Tíminn - 04.01.1970, Side 7
SUNNUDAGUR 4. januar 1970. TIMINN Ritstjóri: Snjólaug Bragadóttir. Ti lL M Jr ( h 1 1 P JL v 1 r1 t H—T H -- | “ Þarsa brugSu Díxí og Pixí á leik og földu vei'ðistönglna hans kisa, einmitt jiegar hann ætla'ði í veiðitúr. Eins og þið sjáið, er stöngin upp á háaloftinu, en kisi veit ekkert um það. Viljið þið nú ekki hjálpa honum að leita að henni, en þ.ið vitið, að það má aldrei fara yfir strik. Þessi mynd er af hryssunni minni, sem heitir Mósa Hermann Ólason, 9 ára, Nýjahæ, Sandvíkurhreppi, Árnessýslu. Júpíter var að verðia feitiur. Níu ára gamaU hundur er nú heldur enginn hivoílipur lengur. Það vora temin grá hár á trýnið á honutn og tennurnar famar að slitoa. Hann var ifka oTSinn hiálf Iiatar að standa upp, þegar hann var einn sinni Laigstar niður. En Júpfter var þó langt frá því að vera gamall. Auk þess átti han-n sér lífca leymdiarmái. Á hiverjum morgni tejigði hann sig heilmikið, áður en hann settisit á útidyratröppum ar til að bíða eftir Magga, þeg ar hann færi í skólann. Þegar Maiggi kiom, tófc hann venju- liega utan um trýnið á Júpíter, hristi upp og niður og sagði: — Góðan da-ginn, garnli minn. Er Maggi vissi efcfcert um leyndarmálið. Þegar pabhi hans Magga fór í vinnuna, fclappaði hann Júpíter ailltaf með daigblaðinu sínu og sagði um leið: — Jseja, hvernig hefur Júpíter gamli það í daig? En pappi haos Magga vissi efckert heldur. Á hverjum morgni kallaði lffca mamma hans Magga á Júpíter og gaf honum morg- nnmatinn sinn. Júpíter þakkaði Leyndarmál Júpíters - saga um hund - fyrri hluti - fyrir sig með cmágelti. Mamma hans Magga hafði heldur efcfci minnsta hugmynd um leyndar málið. Bftir morgunmatinn sólaöi Júpíter sig í garðinum, horfði. á nágrannafcöttinn, hana Jóse- ffinu leika sér á girðingunni, eða naut bara lífsins. Þegar Maggi var kominn úr sfcólanum, hljóp Júpíter oft á eftir ho-num þegar hann hjól- aði um stéttina, eða fór að elta Jósefínu svolítið, þeim báðum til ánægju. Þannig leið dagur- inn, ósfcöp venjulega. En á hverju kvöldi gerðist svolítið, sem enginn vissi um, og það var leyndarmálið. Á kvöldin fór Júpíter nefni- lega út í garðinn bak við hús- ið, þar sem hans eigið litla hús var. En hann fór aldrei þangað inn. Sannleikurino var sá ,að Júpiter karlinn hafði etoki sofið í húsinu sínu eina einusta nótt í þrjú ár. Hann fór út á gangstéttina og gebk meðfram girðingunni, þar sem dimmast var, þangað til hann kom að áttunda hús- inu í röðinni. Þá gökk hann að dyrunuim, en þar logaði alitaf gult Ijós. Dyrnar opnuðust og Jónatan gamli tók á móti Júpíter og sagði: — Jæja, Krúsi minn, ertu þá kominn heim? Svo hleypti hann Júpíter inn. Síðan gaf Jónatan honum venjulega eitthveit góðgæti á disk, þar næst straufc hann feldinn hans, þar til hann varð mjúkur og gljáandi og að lok- urn settist Jónatan gamli í rugigustólinn við ofninn sinn og Jiipíter lagðist á gólfið við fætur hans. Oft spurði Jónatan gamli sem svo: — Jæja, Krúsi gamii, hvað gerðir þú svo í dag? En Krúsi, eða Júpíter, eða hvað bann nú hét, svaraði engu, lokaði bara augunum og svaf alla nóttina við ofninn. Snemma á hverjum morgni gaf Jónatan Júpíter morgun- matinn sinn og hleypti honum síðan út, áður en hann fór í vinnuna. Þá skokkaði Júpíter til baka, þar til hann bom aftur að hús inu, þar sem Maggi átti heima. Þar beið hann svo á tröppunum þangað til Maiggi fór í stoólann eins og venjulega. Enginn vissi aö Júpíter lifði ágætis tvöföldu hundalífi. Svo var það einn daginn, þegar Maggi var komimm úr stoólanum, að Júpíter var að elta hann á hjölinu. Þá kom ha»n allt í einu auga á Jóse- fínu, sem faldi sig í runnun- um meðfram gangstéttinni. Júpíter stóðst ekfci miáitið, hætti að elta Magga á hjólinu oig stiötok á eftir Jósefímu. Þau hlupu og hlupu og bæði höifðu gaman af. Leikurinn færðist lengra og lengra, þau voru bom in yfir margar gðtur, niður brefcikuna oig n'æstam niður að sjónum. Þama fannst honum gaman að vera og hann vissi dkfcert í hvern fótion hann átti að stíga. Hann sá rottu þar á bak við sifcúr og ætlaði að leika sér svolitið-við hana Mba. Svo gelti hann að bátunum og velti sildartannu um feoll, svo að kona rak upp óp. En Jóse- fína var lömgu orðin leið á þessu og farin heim. Hún var lífca köttur og Iítið hrifin af sjónum, því hann var blautar. — Hvar er Júpíter? spurði mamma hans Magga, þegar fcominn var tovöldmatartími. — Ég veit það ektoi, svaraði Maggi. KWkkan varð átta oig svo níu, og etoki toom Júpílter heim. f næsta Bama-Tíma kemur síðari hluti sögunar og þá fáið þið að vita, hvernig upp komst nm leyndarmálið.

x

Tíminn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.