Tíminn - 26.06.1970, Blaðsíða 5

<‘ftSTtnr»A<aíR 26. júaf 19»
MED MORGUN
KAFFINU
— Villjíð þér efcki kaffibolla?
— Nei, takk, ektoert kaffi.
— En te?
— Nei, ekkert te, takk.
— Máske visk$ ast soda?
— Nei takk, enga*. eóda.
Dómarinn: — Þér segið, að
ejsraðlhafí rifnað af yður í slags
mátentHn. Getið þér ebki látið
sarama þa® á aftur?
— Neí, því miður. Lögreglu-
þjðnninn sagði, að ég ætti að
leggja það fram með skýrslunni
sem sðnnuoargagn.
Kennarinn sagði, að ef ég
vildi endilega leika eitthvað,
þá skyldi ég ganga í knatt-
spyrnufélag.
Enn of senvn. Eigið þér ekki
verkjaraklnkku?
— Jú, en hún hringdi, meðan
ég svaf.
Kviðdómendrir geta oft gert
dSanarann grahærðan, sérstak-
fega þegar þeir kveða upp dóm,
sean stangast á við alla heíl-
teigSa ácynsemi. í morðmáB,
þar sem augljóst var, að ákærði
var sefenr, sagði talsmaður kwð
domsins, a@ atkvaáhn hefðu
feflfi® þanarg að áfcærði væri
safciaus.
Ðómariam varð þar með að
sieppa ákærða, en síðan sneri
hann sér að taJsmanninum og
spnrffi:
— Hvaða ástæðia er fyrir
þessu álrlS kviðdóm en d a noa?
— Geðveiki herra.
— H*sætE AJMr hMí?
Negri var ákærður fyrir að
hafa misþyrmt öðrum negra.
— Hvers vegna slóguð þér
félaga yðar? spurði dómarinn.
— Hann kallaði mig flóðhest.
— Hvenær var það?
— Fyrir tveimur árum.
— Því slóguð þér hann fyrst
í gær?
— Ég sá ekki flóðhest fyrr
en í gær.
Jæja, þá er komin loftræst-
ing í eldhúsið, góða mín.
Dómarinn: — Þér voruð í
skóla með ákærða. Álítið þér,
að hann mundi stela útvarps-
tæki?
Vitnið: — Ég veit ekki. Þeg-
ar vi@ gengum í skóla, voru eng
in útvarpstæki ti'L
DENNI
DÆMALAUSI
— Þú verður að borga tíkall
í viðbót fyrir sytour!
T'IMtNN
Það er eðlilegt að hann Eddi
HeaOh kipri .sig saman, þver
mundi ekki gera slíkt hið sama
við það að fá málningargusu
yfir sig, og það meira að segja
slettu af rauðri málningu!
Edward greyiið stendur þarna
eins og illa gerður hlutur fyrir
utan Downing street númer 10
og greinilega ekki enn búinn að
jafna sig eftir gusuna, en eftir
á gekk hann að dyrum númer
10, snéri sig við og sagði:
,,Þetta var vissulega heimsku-
lega gert“, svo fór hann inn í
húsið, fór úr jakkanum og sendi
hann í hreinsun, það sama varð
einka lögreglumaður bans að
gera sem einnig fékk málnin-gn
í bláu sparifötin sm. Stúlfcan
sem málningunni sletti var færð '/
á lögreglustiia, ásamt bami i
sínu, en barnauminginn fékk /
einnig rauða málningu á kinn-
ina. Húskarlar nýja ráðherrans
þrifu síðan þrep hússins og þar
í kring.
★
*
í helzta læknablaöi V-Þýzka-
j lands birtist um daginn grein,
s en höfundur hennar varaði
( þýzka lækna, en einkum þó ný-
( iiða í stéttinni, við ástleitnum
j kvenkynssjúklingum. Greinin
* bar yfirskriftina „Kynlvf á lækn
/ ingastofum" og segir höfundur
i hennar, að þar sem þýzkir læfcn
\ ar séu yfirleitt fálátir menm,
trtan við sig og hrekklausir, séu
þeir um leið, sérlega heppileg
bráð fyrir ástleitnar konur.
Greinarhöfundur varar einkum
imga lækna, rétt sloppna und-
an aga háskólans við þrenns
konar konutn: 1. Lolitu-gerðin,
Hún fcemur ino í stofu, hnepp-
ir frá sér blússunni, slengir sér
i finlega á stól og lætur bera á
lærum sínum, gegnum þröngar
síðbuxurnar eða mini-pilsið.
Þá býður hún lækninum að
rannsaka sig. 2. Sú barnslega.
Hún hefur stór, spyrjandi augu
og veit vel, hvernig ber að nota
þau. Hún getur auðveldlega
sannfært lækninn um að hún sé
hjálparvana en hann ofurmenni.
| 3. Sú fyndna. Hún gengur inn á
stofuna með slætti miklum, rétt
eins og hún sé að rifna af
hreysti og góðu skapi, blaðrar
við lækninn og segir honum nýj-
ustu brandarana. Þessi gerðin
vonast til að skemmtileg fram-
koma hennar sigri hjarta lækn-
isins gjörsamlega.
★
Frá Auckland á Nýja Sjálandi
barst sú fregn eigi alls fyrir
löngu, að þarlend yfirvöld um-
ferðarmála væru að reyna að
koma á fót einhvers konar
hæfnisprófi fyrir bílstjóra sem
síaði algjörlega frá tauga-
slappa menn eða geðvonda.
Segja yfirvöldin að það sé al-
gjörlega óviðunandi ástand í
umferðarmálum, að mönnum
sem ef til vill séu þjakaðir af
slæmri sambúð við konuna
sína, skuli fá leyfi til a@ aka
bíl. Nýja hæfnisprófið á að
koma í veg fyrir að menn sem
hati tengdamóður sína, eigin-
konu eða aðra nákomna, fái
bfibróf.
★
„Maður gæti haldið að helztu
frambjóðendurnir í kosningun-
um hétu Bobby Moore og
Nijinski", sagði kjósandi nokk-
ur brezkur, en eins og menn
vita fengu brezkir frambjóðend
ur harða samkeppni af HM í
Mexíkó og Ascot veðreiðunum.
Bobby Moore er auðvitað fyrir-
liði brezka landsliðsiiis í Mexi-
có og Nijinski er hrossið sem
sigraðj glæsilega á veðreiðmn-
um.
I tilefni af kosningunum um
daginn, spurði blaðamaður
einn Wilson að þvi, hvort hann
héldi að HM gæti komið niður
á kosningunum. „Nei“, sagði
Wilson, „enginn ráðherra Verka
mannaflokksins tók þátt í knatt-
spyrnukeppninni“.
•k
Undir andlát sitt, skrifaði
Charles Dickens rithöfundur:
„Ég bið vini mína einlæglega,
að gera ekki um mig minnis-
merki af einu tagi . . .“
En í síðustu viku gáfust vinir
hans upp á að halda loforðið,
(sem þeir hafa án efa aldrei
gefið karlinum) og minntust
100 ára dánarafmælis hans.
Einn ve»r þar viðstaddur sem
Dickens sjálfur hefði eflaust
haldið uppá. Það var þessi
drengur, Adam Dickens, S ára '■
gamall sonar-sonar-sonur rithöf- ’
undarins fræga. Og við athöfn- \
ina leit hann út sem hann væri >
nýhlaupinn út úr einni bóka í
Dickens, Davið Copperfield.