Tíminn - 02.08.1970, Side 5

SBNHUBÆGím Z. ágúst 1970.
TIMINN
MEÐ MORGUN
KAFFIMU W? I
Kennarinn var að útskýra
syndaflóðið fyrir börnunum:
— . . . . og svo sagði guð
við slönguna: í»ú skalt héðan
í frá skríða á búk þínum
og . . . .
— Já, en kennari, greip
- Hans frarn í. — Á hverju
skreið hún áður?
— Ósköp er að sjá þessa ör,
sem þú ert með um allan líkam
ann.
— Já, sjáðu til, é’s raknaði
ekki við fyrr en við krufning-
una.
— Hevrðu nú elskan. Ef við
eigum að hafa efni á að kom-
ast til Egyptalands i sumarfrí-
imi, verðum við, að spara alveg
æfintýralega næstu mánuðina.
— Já, en það er einmitt
það sem ég hef verið að gera.
Seinustu þrjá mánuðina hef
ég ebki borgað einn einasta
reikning.
— Eins og ég sagði fyrir 15
ánrm.
DENNI
DÆMALAUSI
Ef ég væri ekki hér þá væri
þetta gamla eldhúsgólf aldrci
þvcgið!
— Hvaða boðorð braut
Adam, þegar hann borðaði epl-
ið í Edensgarðinum?
— Ekkert þeirra, svaraði
ÓH.
— Nú, hvernig stendur á
því?
— Þau voru ekki til þá.
— Ég verð að segja eins og
er, að vínið styttir líf yðar.
— Það er einmitt það lækn-
ir. Mér finnst tíminn alltaf svo
fljótur að líða, þegar ég er
búinn að fá mér einn lítinn.
Tvísýnt var að Pétri tækist
a@ fcomast upp í næsta bekk
og loks fór hann í síðasta próf-
SS. ÖH fjölskyldan beið með
öaidina í hálsLnum þegar hann
bom heim. Til að rjúfa þögn-
Hta, sagði faðirinn: — Jæja,
hveroig gekk svo?
— Jaíh, svaraði Pétur. —
Það mikilvægasta er nú alltaf
að maður hefur heilsuna.
— Nú þarf ég að finna nefið
lil að átta mig.
— Hver er sterkastur í ykk-
ar bekk?
— Það er Óli. Hann er svo
sterkur, að hann er bæði sterk
astur og næststerkastur.
sjálfráða. því að foreldrunum
fannst nóg að „missa* annan
soninn. bótt hinn færi ekki
römu leið.
Nu segjasl bær svstur loks
ins vera komnar á rétta hillu
) líf.ihu, og vona að forddram
ir sætti sig við orðinn hlut.
Ættingjar franska tónskálds-
ins Maurice Ravel, sem lézt
árið 1937. hafa nú tapað laga-
legum i-étti til höfundaréttar
á verkum hans, og er hann í
höndum manns, sem ekkert er
tengdur fjölskyldunni.
Orsökin er sú, að begar Rav-
el andaðist, eftirlét hann bróð
ur sínum Edouard allar eigur
sínar, og töldu afkomendurnir
þar með öruggt að þær, ásamt
höfundarréttinum ,sem gefur
talsvert í aðra hönd héldust
innán ættarinnar um ókomna
tíma. En þvi var ekki að heilsa.
Á efri árum sínum réð Edou-
ardo til sín konu til að hjúkra
séi os itjórna heimilisrekstr-
inum Kona þessi, Taverne að
nafni. skildi við mann sitin og
helgaði gamlingjanum aila
krafta sína. Að launurn fékk
ar. — tautaði vesalings lífvörð
urinni, sem aldrei má víkja frá
hlið prinsessunnar. begar hún
kemur fram opinberlega.
Sá eini. sem virtist skemmta
sér jafn vel og börnin, var
Snn.wdon ’ávarður en hann not
aði tækifærið og tók meðal
annars þessa skemmtilegu mynd
af þeim.
Konunglegar mæðnr ■v>erða 1
stundum, ekki síðnr en aðsar, j
að sætta sig við að börn þe*rra
kollvarpi áætlunum og geri á
ýmsan hátt strik í reikninginn.
Það fékk Margrét Bretaiprrms '
essa að reyna ucn dagitm, þeg-
ar hún tók með sér aflla fjöl- ,
skylduna til að vera viðstödd
opnun nýs dýragarðs. ESir ,
hátíðlega athöfn, fór auðvitað
fram hin sígilda skoðunarferð ■
um staðinn, og síðan átti dag
skránni að Ijúka. {
En David og Sarah voru ekfci
aldeilis á því að fara strax. i
Þau drógu foreldrana, ásamt
öllu fylgdarliðinu, að íveru- , j
stað höfrumganna, sem eru ein-
staklega f.iörug og skemmtileg ^
dýr, og þar mátti hersingin
dúsa í heilan klukkutíma. með j
an börnin skemmtu sér við að
horfa á höfrungana stökkva
og leika sér í vatninu. I
— Ef nokkur vogar sér að
minnast á höfrunga í minni j
viðurvist á næstunni, þori ég
ekki að ábyrgjast gerðir mín- ;
Þetta unga o'g huggulega par
er ekki a'ð leika Adam og Evu
, bíómynd, eins og í fljótu
★
Eitt sinn voru þessar mynd-
arlegu stúlkur bræður, en
undu ekki því hlutskipti sínu
og skiptu báðar um kyn. Báð-
ar aðgerðirnar fóru fram við
háskólann í Minnesota.
Sú fremri á myndinni heit-
ir Lauraine og er tuttugu og
átta ára, en fyrir tveimur ár-
um var hún karlmaður og h,ét
þá Garé. Lenette hét hins veg-
ar Burt og er nýlega orðin tutt
ugu og eins. Hún varð að bíða
með að láta breyta sér í kven-
mann þar til hún var orðin
hún allar eigur hans að hoa-
um látnum, að undanskildu húsi
tónskáldsins, sem féH í hhst
franska ríkisins.
Skönimu eftir dauða Edouar-
dos giftist þessi ágæta fcona
fyrrverandi manni sínum í ann
að sinn. en gaf sjálf upp and-
ann nokkrum mánuðum síðar.
Og auðvitað erfði eiginmaður-
inn konu sína.
Ravel fjölskyldan sæfeti sig
ekki við' orðinn hlut, því töht
vert var í húfi. Hún höfðaði
mál á hendur manninum, og
gekk svo langt að fullyrða, að
hann hefði skipulagt málið á
fullkomnasta hátt: Var kæcan
byggð á því, að frú Taverne
hefði haft óæskileg áhrif á
Ravel gamla, og að hann hefði
verið undir áhrifum eittnrlyfja
af hennar völdum, þegar bam
undirritaði erfðaskráa sína.
Dómarinn í máliniu vásaffi
kæru ættin-gjanna á bng á þeém
forsendum, að ómögulegt væri
að sanna sekt hjónanna. Síðan
fór málið fyrir hæstarétt, sem
einnig komst að sömn niðar-
stöðu.
bragði mætti halda. Þau eru
bara að sóla sig á ítalskri bað-
strönd. og auðvitað reyna þau
a'ð tolla í tízkunni og Jíta sem
náttúriegast út.
Auk þess að vera falleg, eru
„baðfötin þeirra hræbilleg, því
þau' samanstanda einvörðungu
af fallegum skeljum. sem þau
hafa tínt í fjörunni.
Arthur Brown, tut-tugu og
átta ára enskur pop-söngvari,
var fyrir nokkrum dögum hand
tekinn og dreginn fyrir rétt í
bænum Palermo á Sikiley. Or-
söT handtökunnar var ósæmi-
leg hegðun á almannafæri, og
piltur mátti gera sér að góðu
að borga sig út úr fangelsinu.
— Þetta er hlægiiegt —,
sagði Brown við fréttamenn á
eftir, — ég gerði ekkert ann-
að en a® fara úr buxunum, þeg-
ar ég var kominn í mátulegt
stuð, og svo tóku þeir mig fyrir
að koma fram eins og guð hef-
ur skapað mig. —
Atburður þessi átti sér stað,
er söngvarinn kom fram á mik-
illi pop-hátíð þarna suðurfrá.
i
★