Tíminn - 28.08.1970, Blaðsíða 5

JAGUR 28. ágnst 1970.
TIMINN

MORGUN
FFINU
Tveir sölumenn sátu í lestar
klefa og grobbuðu: — Ég á
beztu hænu í heiminutn, sagði
annar. — Hún ungar öllu út,
allt frá bil'ljardkúlum upp í
hráar kartöflur. Einu sinni
setti ég hana á klaka og hún
ungaði út einum l'ítra af vatni.
— Það er nú ekkert á við
mína hænu, sagði hinn. — Einn
daginn fékk hún óvart sag í
staðinn fyrir korn, og þá lá
hún á 12 eggjum. Þegar ung-
arnir komu úr þeim, voru 11
þeirra með tréfætur og sá
tólfti var spæta!
— Hef ég ekki bannað þér að
veifa til ókunnngra?
, — Hvernig gekk í bílpróf-
rnu?
— Féll. Á að taka það aftur
eftir hálfan mánuð.
— Færðu þá sama prófdóm-
arann?
— ÁreiSanlega ekki. Hann
á að liggja þrjá mánuði á
sjúkl'ahúsinu.
— Dásamlegt frí — alveg
dásamlegt- Þrjár vikur í Písa.
Eins og kunnugt er, eru Kín
verjar lítillátasta fólk í heimi,
en einnig nijög sannleikselskir,
,að því er bandarískur blaða-
maður segir, sem eitt sinn
spurði gamlan, vitran Kínverja,
hvaða þjóð hann teldi þá vitr-
ustu í heiminum.
— Tvímælalaust okkar þjóð.
svaraði Kínverjinn. — Við fund
um upp pappírinn, en gáfum
þó ekki út myndskreytt viku-
blöð. Við funduim upp púðrið,
en létum þó vera. að dæla því
á óvini okkar. Við fundum einn
ig upp áttavitann, en fórum þó
ekki á stúfana til að finna
Ameriku.
DENNI
DÆMALAUSI
ISPEGLI TfflKMIM

Gctiö þér vísað mér á lciðiua
til Sædýrasafnsins, herra minn?
i
S’.,,i.y/!ý.v//.v/.íy.v.'/wí.v.v
Fátt er svo með öllu illt, að
ei boði nokkuð gott. Nú geta
óánægðir Kanar í Vietnam far-
ið að prísa sig sæia yfir að
hafa verið svo hundheppnir að
vera sendir þangað.
Sú fræga leikkona og kyn-
bomba, Raquel Welch, lýsti
því nefnilega yfir á blaða-
mannafundi í Róm, að hún
væri á leiðinui þangað til að
syngja fyrir hermennina þar.
Hún er viss um, að með söng
sínum geti hún aukið þeim
kjark og baráttuvilja.
— Aumingja mennirnir geta
ekki gert að því, að þeir eru
sendir í stríð, og ég ætla svo
sannarlega að gera það, sem
í mínu valdi stendur til að
létta þeim dvölina, sagði þessi
huggunarríka stúlka meðal
annars.
Á fundinum reyndi maður
leikkonunnar að forða því, að
hún' svaraði of nákvæmlega
nærgöngulum spurningum
blaðamanna um pólitískar skoð
anir sínar.
— Skoðanir hennar ganga
að minnsta kosti aldrei svo
langt, að þær fái skaðað það
tákn, sem hún lifir af, kyn-
bombutáknið. Raunar er alls
ekki algengt, að kynbombur
hafi yfirleitt pólitískar skoðan
ir, sagði hann. Hann hélt því
líka blákalt fram, að myndin
umtalaða, ,,Myra Beckiuridge“
hefði dregið mjög úr vinsæld-
um konu sinnar.
Næsta mynd Raquel Welch
á að heita ,,The Beloved“ (Hin
elskaða), og ku koma til með
að verða ógurlega dramatisk.
Raquel leikur þar einhverja
konukind, sem á við mikla eríið
leika að stríða, oa að þvi er
bezt er vitað á myndin að enda
á mjög tragískan hátt, sem
venður að teljast fremur sjald
gæft í amerískum stórmyndum.
★
Maður nokkur kom til belg-
isks listaverkasala á dögunum
með nokkrar dýrlingamyndir,
og spurði, hvort hann héldi,
að þær væru ófalsaðar.
— Auðvitað eru þær það,
sagði sá fróði maður, — og
það sem meira er, þær eru
mjög verðmætar. Þær koma
frá Rússlandi, og hafa verið
málaðar um 1200.

Það er mál manna í Dan-
mörku, að þeirra vinsæli Dirch
Passer geti brugðið sér í
flestra kvikinda líki, og hafi
leikið í svo mörgum ólíkum
kvikmyudum, að hann sé bú-
inn að reyna allt, sem einn
kvikmyndaleikari getur búizt
við að verða fyrir á sínum
ferli.
Nú sem stendur vinnur hann
að upptöku cowboy-myndar,
sem tekin er í Danmörku, með
dönskum leikurum. í þessari
mynd leikur hann myndarlegan
— Adeilis ekki, sagði þá sá,
sem með „dýrgripina“ hafði
komið, — það var ég, sem mál
aði þær.
Og ofan af þessari fullyrð-
ingu fékkst hann ekki með
nokkru móti. Hinn furðu lostni
listaverkasali kallaði saman
nokkra sérfræðinga, sem einnig
létu í ljós vantrú sína. Og það
var ekki fyrr en maðurinn, sem
heitir Josef Barla, og er bif-
vélavirki að atvinnu, framleiddi
eina slika dýrlingsmynd í þeirra
viðurvist, að þeir létu sann-
færast.
Barla þessi, sem býr í borg-
inni Liittich í BelgiU, sá fyrjr
mörgum ár.um nokkrar rúss-
neskar dýrlingamyndir frá þsá
um 1200 í listasafni þar í borg,
og hreifst svo af þeim, að hann
ákváð að reyna að mála sams
konar myndir. Og hann ein-
setti sér, að þær skyldu verða
s\m eðlilegar og líkar hinum
upprunalegu, að ekki einu
sinni færustu sérfræðinigar
gætu séð þar nokkurn mun.
Eftir fimm ára þrotlausar
tilraunir við að fulilkomna
þessi verk sín, datt hann svo
skyndilega niður á réttu að-
ferðina.
Og af því að þetta er heið-
arlegur maður, sem aldrei léti
sér detta í bug að pranga fram
leiðslu sinni inn á grunlausa
listunn-endur, og gerir þar af
leiðandi ráð fyrir sömu ráð-
vendni af öðrum, hefnr hann
Ifjóstrað upp leyndarmáli sínu.
Og hér kemur þá uppskrift-
in að „rússneskum dýrlinga-
myndu m frá því um 1200“: Mað
ur verður sér úti um fúnar
kistur, sem hægt er áð fá t. d.
í kirkjugörðum, sem hætt er
að grafa í. Á þessar kistufjalir
skal svo smyrja þlöndu úr fúl-
eiggjum og bjór, og þá er hægt
að fara að mála eins og andinn
blæs manni í brjóst.
Þetta er nú öll kúnstin. Og
ef einhver, sem ekki hefur efni
á að kaupa orginala eftir Ás-
rnund og Kjarval, hefur áhuga,
þá er ékkert því til fyrirstöðu,
að sá hinn sami hefjist handa
við eigin listsköpun þegar í
stað.
Gæti verið athugandi sem
ódýrar jóla- eða afmælfegjafir.

lögreglustjóra í Villta vestrinu.
Og fyrir nokkrum dögum var
frumsýnd myndin „Lykill að
Paradís“, sem tekin var á
Spáni. Þar leikur hann skringi
legan prest, sem án efa á eftir
að vekja mikinn hlátur meðal
hans fjölmörgu aðdáenda.
Meðfylgjandi mynd sýnir
Passer prest, ásamt Lone
Hertz, sem leikur á móti non-
um í Paradisannyndinni, þar
sem þau njóta lífsins við Mið-
iarðarhafsströndina.
!