Morgunblaðið - 15.12.2005, Blaðsíða 14

14
VIÐTALIÐ
farinn í það. Þetta endaði með að mamma var með
prjónaverkstæði heima, og hún, systir mín og kona
bróður míns hekluðu þetta“ segir Hrafnhildur og
hlær.
„Mér finnst gaman að búa til einstakar flíkur.
Kannski af því að mér finnst ekkert gaman að end-
urtaka mig og það kemur kannski til af því að ég
nálgast ósjálfrátt hönnun útfrá reynslunni í mynd-
list og á erfitt með að hugsa útfrá því hvað er
praktískt.“
„Steel and Knife“-stílistar
Hrafnhildur hefur dvalarleyfi í Bandaríkjunum sem
myndlistarmaður. „Ég vinn sem verktaki og er auð-
vitað bara að reyna að finna leið til að búa til pen-
ing til að borga leiguna. Þess vegna er ég líka að
vasast í því að stílisera, hanna búninga og eitt og
annað.“
Hrafnhildur og Edda Guðmundsdóttir vinkona
hennar, sem býr líka í New York vinna saman sem
Farandstílistarnir Stál og Hnífur. „Þegar ég var beð-
in um að gera búninga á fjóra dansara fyrir inn-
setningu og gjörning í Art Basel Miami 2004 þá
fékk ég Eddu til að vinna þá með mér enda er hún
dansari að mennt og snillingur þegar kemur að
búningaleik. Við höfum verið að vinna fyrir hina og
þessa uppá síðkastið, við fáum verkefni við að stíl-
isera fyrir ljósmyndatökur og erum líka að vinna
okkar myndaþætti fyrir tímarit. Við erum að vinna
núna fyrir pólskt tímarit og höfum unnið fyrir tíma-
rit í París og New York.“
Ísland – Pólland – New York
Hrafnhildur ákvað að vera áfram í New York og sá
fyrir sér að hún yrði að fá eins mikið út úr borginni
og hún gæti fyrst hún væri mætt á svæðið. „Ég
fann mig strax mjög vel í New York. Minn karakter
er þannig að ég þarf mína einveru til að fúnkera en
svo er ég líka ótrúlega félagslynd. Ég held ég gæti
samt ekki fúnkerað í New York nema af því að ég
hef Ísland og þegar ég er á Íslandi líður mér vel þar
af því að ég veit að ég hef New York. Ég er búin að
koma mér upp góðu jafnvægi þar á milli. Það er
mjög mikilvægt að vera á stað sem hleður þessi
batterí. New York er mikill innblástur fyrir verk mín
og mér finnst mjög mikilvægt að geta unnið ein-
mitt þar. En ég verð líka að geta komist í burtu það-
an, því borgin getur sogið úr manni alla orku. Þá er
gott að koma heim og svo eigum við lítið sveitahús
á Póllandi.“
Hefur lífið breyst mikið eftir að þú áttir Mána?
„Algjörlega en alveg merkilega lítið samt. Þetta
breytir engu og öllu einhvern veginn því maður
heldur áfram að vera maður sjálfur eða einhver ný
og voandi endurbætt útgáfa af sjálfri sér. Annars
byði ég ekki í það hefði ég ekki efni á að vera með
barnapíu. Það er auðvitað ekkert í líkingu við það
að vera með barn hér að vera með barn á Íslandi.
Ég á samt rosalega góða fjölskyldu af vinum hér,
þetta er næstum allt barnlaust fólk sem springur úr
hamingju við að fá að vera í kringum börn. Svo er
Inga frænka hérna sem er alltaf jafn notalegt að fá
til að passa. Það er mjög gott þótt það sé ekki
nema einn ættingi,“ segir Hrafnhildur og við það
bankar Silja Magg ljósmyndari og ég kveð Hrafn-
hildi. Það er líka nóg á döfinni og hún þarf að
halda áfram að vinna að næstu verkefnum, þar á
meðal einkasýningu í New York.
Það er mjög mikilvægt að vera á stað sem hleður
þessi batterí, New York er mikill innblástur
1.
„Vinstra og hægra
heilahvel“, 2005. Vegg-
myndir úr gervi- og
mannshári.
Mynd
Mauritz Carlsson.
2.
Hárskúlptúr á Björk
fyrir Medúllu-plötuna.
1 2