Tíminn - 25.02.1971, Blaðsíða 5

FTMMTUDAGUR 25. fcbrúar 1971
TTMINN
5
4
MEÐ MORGUN
KAFFINU
Þa6 gerðist í fangelsi, að prest-
ar kom til ungs manns, sem
sat iani fyrir þjófnað, og lét
prestar hann taka í höndina á
sér, tál staðfestingar því, að
hann skyldi hætta að stela.
Fangavörðurinn spurði mann-
inn, hvað presturinn hefði ver-
ið að segja við hann.
,.Hanu spurði mig, hvers
vegna ég 'vaspi hérna, og ég
sagði honum, að ég hefði stol-
ið“.
,,Og hvað sagði presturinn
þá?“ spurði fangavörðurinn.
„Þá skulum við takast í hend- *"
nr“, si,íara3i hann.
Kona ein sendi tímariti þessa
frásögn:
Ég skrapp út í matvörúbúð
með rúllur í hárinu. Ég var hálf
hrædd, þvi að ég bjóst við, að
ég fengi augnagotur. En ungur
maður, sem var í búðinni, virt-
ist alls ekki geta haft augun af
bleiku rúllunum minum og
bleiku spennunum. Að lokum
kom hann til tnín og spurði mig,
augsýnilega í einlægni: „Afsak-
ið, en hvað er þetta tæki með
mörgum bylgjulengdum? Nær
það mörgum stöðvum?“
— Það cr tvcnns konar matur,
sem þér cigið að forðast. Fast-
ur og fljótandi.
Ungi maðurinn kom heim úr
stríðinu og var spurður um
hvað hann hefði nú helzt unn-
ið sér til frægðar.
Hann lét lítið yfir sér, en
kvaðst þó hafa bjargað lífi 500
manna.
„Og hvernig fóruð þér að
þv??“
„Ég skaut kokkinn."
Lögregluþjónn segir við tvo
náunga sem standa á gang-
stéttinni og eru að tala saman:
— Þið megið ekki standa hérna,
það hindrar umferðina og það
er bannað í lögreglusamþykkt-
inni.
Annar mannanna: — Jæja, ég
hélt, að þettá væfi nú ekkert
spknæmt.
Lögregluþjónninn: — Hvern-
ig haldið þið, að ástandið yrði,
ef allir tækju upp á því að
standa svona, eins og þið gerið?
Hvernig ætti fólk að komast
leiðar sinnar.
— Ég elska að dansa, sagði
unga stúlkan við dansherx-ann
sinn. — Ég hugsa bara, að það
sé í blóðinu.
— Haldið þér það? Það nær
þá að minnsta kosti ekki niður
í fæturna.
DENNI
DÆMALAU5I
— Það veit cnginn, hvað hann
lieitir. Við köllum hann Snata.
i
★ — ★ —
Frú Connie Christiansen í Óð-
insvéum í Danmörku, hefur átt
í heilmiklu basli undanfarið,
vegna þess eins, að hún heitir
Connie Chi’istiansen. 1 marga
rnánuði fékk hún rukkunarbréf
hvað eftir annað, vegna bifreið-
arti-yggingar. Hún kvartaði, sem
vonlegt var, því hún hefur
aldrei átt neinn bíl. Svo langt
gengu ósköpin, að lögreglan
kom enn daginn í heimsókn og
tók Connie fasta og hún var
leidd fyrir rétt. Þá fyrst áttaði
dómarinn sig á því, að þetta
var alls ekki rétt manneskja,
sem sett hafði verið í steininn.
Hin rétta, önnur Connie Christ-
iansen, hafði átt heima í næsta
húsi, síðan gift sig og þar með
skipt um nafn og selt bílinn,
sem allt snéi’ist um. Þetta var
allt leiðrétt, en Connie fór i mál
við yfix’völdin vegna þessarar
ineðfei’ðar og þess, að þegar lög
reglan sótti hana, varð hún að
skilja þiúggja ára son sinn ein-
an eftir beima og hann fékk
taugaáfall af öllu saman.
ugga. Stundum kemur það lika
fyrir, að hann kyssir Ed fyrir
matinn og það er sannarlega
blautur koss. Ed er afar ánægð-
ur með þetta gæludýr sitt, sem
í-eyndar á eftir að stækka upp
í svo sem fimm lestir, og þá
getur vcrið að kossinum vei’ði
að sleppa.
- ★ - ★
Suzanne nokkur Brögger,
ung, falleg og stórgáfuð dönsk
stúlka, hefur reynt sitt af
hvei’ju um dagana. Hún var sú.
fyrsta, sem sýndi ber brjóst á
sviði Konunglega leikhússins í
Kaupmannahöfn, þegar hún lék
Helenu fögru. Hún var fyrsti
kvenkynsblaðamaðui’inn, sem
heimsóttd Al-Fatah skæruliða í
Mið-Austuirlöndum, hún talar
reiprennandi rússnesku og sé
hún spurð, getur hún haldið
langa ræðu um vandamál þjóð-
ernissinnaðra kommúnista í
Uzbekistan á byltingartímunum,
eða eitthvað álíka merkilegt fyr-<
irbæri. Þrátt fyrir alla sína
hæfileika vill Suzanne ekki ’.áta
kaUa sig neitt nema blaðamann.
Það er bara aukavinna að vera
ljósmyndafyrirsæla, leikkona
eða túlkur. Hún segist bara lesa
rússnesku af því að hún hafi
gaman af því, en ekki til að lifa
á því. Það næsta sem hún ætlar
sér, er að konxast sem ’''''ða-
maður til Saudi-Arabíu, þar
sem kvenblaðamenn eru \ ixgast
sagt illa séðir. En hún skal, seg-
ir hún, þótt hún þui’fi að ganga
með blæju fyrir andlitinu.
— ★ — ★ —
Birgit Lystager er ung, dönsk
söngkona, sem talin er á hcims-
mælikv'ai'ða. I-Iún er 24 ára, gull-
falleg og vellauðug, því hún er
Þessi undai’lega skepna, sem
gapir hér framan í spegilsles-
endur, er 750 kílóa þungur tann-
hvalur, og hann er i fiskasafni
Windsor Safai’igar<Ssins í Banda-
rikjunum. Það er Ed noklzur
Stuart, starfsmaður safnsins,
sem er húsbóndi Magoos, en
svo heitir hvalurinn. Hvalateg-
und þessi hefur verið kölluð
,,Sæmoi’ðinginn“, en Magoo hag
ar sér hreint ekkert morðingja-
lega. Ed segir, að hann sé vina-
legur og hafi gaman af að leika
sér. Magoo hlýðir flautu Eds,
stekkur gegnum hring sem hald-
ið er yfir vatnsyfirborðinu og
svo getur hann þakkað fyrir
matinn með því að rétta fram
meðeigandi í húsgagnafyrirtæki,
sem flytur út framleiðslu sína,
svo hún ætti raunar ekki að
þurfa að hafa mikið fyrir líf-
inu, en hún vill heldur þeytast
um Danmörku þvera og endi-
langa og syngja. — Hún segist
aldrei hafa átt að verða söng-
kona, heldur túlkur, en nennti
ekki að læra tungumál til hlít-
ar og fór að syngja um 16 ára
aldurinn og hefur síðan átt fast
sæti á danska vinsældarlistan-
um. Þegar hún var spurð, hvað
það væri, sem gæti fengið a -ð-
uga stúlku á lúxussportbíl til
að vera á þessum þeytingi, svar-
aði hún: — Iívað á ég annað
að gera? Ég hef gengið í óteíj-
andi skóla, en , aldrei fengið
neina menntun. Það er nú nokk
uð oi’ðum aukið, hjá henni, því
að minnsta kosti talar hún sex
tungumál nokkurn- veginn reip-
rennandi. Birgit elskar lífið og
segist njóta þess út i yztu æs-
ar að vera tih Hún veit líklega,
hvað hún er að segja þarna, því
fyrir hálfu öðru ári lenti hún í
bílslysi og sveif margbrotin
milli heims og helju lengi vel,
en þegar hún fðr að rétta við,
var talið vafamál, að hún yrði
annað en öryrki alla æfi. En
Birgit ná'ði sér fullkomlega,
nema hvað hún hefur ör á fót-
leggjunum. Hún kærir sig koll-
ótta um þau, aðalati’iðið er að
njóta þessa stutta lífs.
iTíl
™0PÍSIÍíÍ
)
l