Tíminn - 26.01.1972, Blaðsíða 7

MIÐVIKUDAGUR, 26. janúar 1972.
TÍMINN
7
........... ................... .
:::::: ;ICf.lSt(6rt::fl«ttAdtk<*íöttv: :Þ6farirtH::::::
Þárarhns?ott láú), Attúrés KfWjártSSárt, Jétt Httljiasort, tttdrlSf
6. t>orsí«ittss<>n: :pg: Támft* K»rt*$0tt,: Audtýslnftastjúfl: :Sf«)rt-
prifrtor Gfslasott. Rltsfjófnarskrífstotur I fládú'hujmö, SÍrfWf
1*200 — IS3Q&, Sk rif?tofvr flanka$træff 7. — AfgretSslustnvi
12222. AufltýsíngaslroS 19523, ASrar skrjfstofvr sírof T830Q,
Áskrtffarflíaltt kr, 22Í.OO á mánuSt innanlantts. í laúsasóly
kr. )í,00 «3ttt*ktö. — ÖtaSaÞrent h.f, (Offsit)
„Nýi Tíminn“
í gær urðu söguleg tímamót í lífi Tímans. Fyrsta
tölublað Tímans úr hinni nýju „Offset“-prentvél kom
út í gær með litprentaðri mynd í fjórum litum á for-
síðu. Jafnframt birti Tíminn stærstu ljósmynd, sem
birzt hefur 1 íslenzku dagblaði. Þetta var gert m.a. til
að sýna, hvaða möguleika hin nýja prenttækni, sem
Tíminn hefur nú tekið í þjónustu sína, býður upp á,
og hvers hún er megnug. En höfuðatriðið er að sjálf-
sögðu, að Tíminn verður nú í öllu tilliti miklu betur
prentaður en áður, læsilegri og snyrtilegri að öllum
frágangi. Einkum er það þó myndaprentun, sem taka
mun stakkaskiptum, en slæm myndprentun hefur
óneitanlega verið Tímanum til vansa og trafala að
undanförnu.
Margt af því, sem áður háði Tímanum tæknilega,
er nú úr sögunni .Það óhagræði að þurfa að skipta
blaðinu í tvö blöð, þegar blaðið var stærra en 16 síður
og að geta ekki prentað blaðið t.d. í 20 síðum, er nú úr
sögunni. Stefnt er að því að blaðið verði 20 síður dag-
lega og enn stærra á sunnudögum, en sunnudagsles-
bók að auki, og íslendingaþættir eins og verið hefur.
En meðan verið er að þjálfa starfslið og fullkomna
aðstöðuna í hinni nýju prentsmiðju, verður Tíminn
enn um nokkurt skeið að búa að nokkru við hluta
hinnar gömlu prenttækni. Ekki nema rúmlega helm-
ingur lesmálsins er enn sett í hinum nýju „offset"-
setningarvélum. Búa verður áfram um stutt skeið við
gamla lagið, blýsetninguna, þótt lokaprentunin sjálf
sé öll ,,offset“. Af þeim síðum, sem settar eru með
gamla laginu, eru teknar myndir, en „offset" grund-
vallast á ljósmyndatækni. Svo vel hefur prentun tekizt
að það er ekki á færi leikmanna að greina hvað er
sett með hinu gamla lagi og hvað því nýja.
Lesendur hafa tekið hinum „nýja Tíma" mjög vel.
Hin bætta prentun og útlit og auknir möguleikar
í útgáfu eru ávöxtur af samstarfi fjögurra dagblaða
við stofnun og rekstur „Blaðaprents h.f.“ Hér er um
mikla fjárfestingu að ræða, sem hefðj verið hverju
hinna fjögurra blaða um megn. Þessi bætta aðstaða
Tímans er því grundvölluð á þeirri stefnu samvinnu
og hagkvæmni, sem Tíminn hefur jafnan boðað í þjóð-
málaskrifum sínum og fer vel á því. Samvinna á viss-
um sviðum þarf sem sé alls ekki að útiloka heilbrigða
samkeppni á öðrum sviðum, þar sem samkeppni er
bæði sjálfsögð og nauðsynleg. Þannig er þessu einmitt
farið með þessa samvinnu 4 dagblaða um prentun.
Samkeppni á milli þeirra mun að sjálfsögðu halda
áfram um sem beztan fréttaflutning, efni, útlit og
kaupendafjölda, — og væntanlega fremur fara harðn-
andi en hið gagnstæða. Tíminn kvíðir ekki þeirri sam-
keppni, en óskar þess um leið að samvinna þessara
samkeppnisaðila verði ætíð sem bezt og heilbrigðust
um rekstur hinnar sameiginlegu prentsmiðju blað-
anna, Blaðaprents h.f.
Eddu þakkað
Á þessum tímamótum í sögu blaðsins er sérstök
ástæða til að þakka prentsmiðjunni Eddu, sem annazt
hefur prentun Tímans um áratugi, fyrir gott og
ánægjulegt samstarf. Samfylgd Eddu og Tímans er
þó ekki að fullu úr sögunni. Ritstjórn Tímans mun
áfram hafa aðsetur í húsnæði Edduprentsmiðju, Eddu-
húsinu við Lindargötu.
Forustugrein úr Arbeiderbladet, Oslo:
Umhverfisráðstefn-
an i Stokkhólmi á
að vera öllum opin
Það væri alrangt að útiloka Austur-Þýzkaland.
EGON BAHR (til vinstri) og MICHAEL KOHL (til hægri)
voru aðalsamningamenn þýzku ríkjanna um samgöngur milli
Vestur-Þýzkalands og Vestur-Berlínar.
Á allsherjarþingi Samein-
uðu þjóðanna 1968 var *am-
þykkt tillaga frá Svíum um
að kölluð yrði saman térstök
alþjóðaráðstefna til þess að
ræða um verndun mannlegs
umhverfis. Ákveðið var jafn-
framt að þessi ráðstefna yrðí
haldin í Stokkhólmi 1973, en
Svíar höfðu boðizt til að ann
ast ráðstefnuhaldið. Síðustu
misserin hefur verið unnið
kappsamlega að undirbíiningi
ráðstefnunnar. Á nýloknu
allslierjarþingi var svo sam-
þykkt að bjóða til þátttöku
í ráðstefnunni öllum þjóðum,
sem eru í Sameinuðu þjóð-
unum og sérstofnunum
þeirra. Þetta þýðir, að Aust-
ur-Þýzkaland verður útilok-
að frá þátttöku í ráðstefn-
unni, þar sem því hefur ver-
ið meinuð þátttaka í Samein-
uðu þjóðunum og sérstofnun
um þeirra. Til þess að mót-
mæla þessari ákvörðun, hafa
Sovétríkin og Tékkóslóvakía
hætt störfum í undirbúnings
nefndinni og eru allar horfur
á, að Austur-Evrópuríkin
hætti þátttöku í ráðstefnunnl,
ef haldið verður fast vlð þá
furðulegu ákvörðun að úti-
loka Austur-Þýzkaland.
f Arbeiderbladet, sem er
aðalmálgagn norskra jafnað-
armanna og núverandi rfkis-
stjórnar Noregs, birtist for-
ustugrein um þetta mál 11.
þ.m. Hún fer hér á eftir í
lauslegri þýðingu:
SUM þeirra náttúruvernd-
ar og umhverfisvandamála,
sem heimurinn á við að stríða
nú, verða ekki leyst nema
með samvinnu yfir landamæri.
Þetta á alveg sér í lagi við
um baráttuna fyrir hreinu
vatni og hreinu lofti.
Sameinuðu þjóðirnar ætla
að halda umfangsmikla nátt-
úruverndarráðstefnu í Stokk-
hólmi á þessu ári. Heimssam-
tök eins og Sameinuðu þjóð-
irnair hljóta einmitt að vera
hinn rétti vettvangur og mjög
ákjósanlegur fyrir alþjóðlega
samvinnu um þau heims-
vandamál, sem að okkur
steðja.
SAMEINUÐU þjóðimar
hafa samþykkt, að þjóðir,
sem aðild eiga að samtökunum
eða einhverri stofnun þeirra,
skuli eiga rétt á þátttöku í
ráðstefnunni. Oss er ekki
Ijóst, hvers vegna slík sam-
þykkt er gerð. Einfaldara og
eðlilegra hefði verið að gefa
öllum þjóðum, sem þess ósk-
uðu, kost á þátttöku í ráð-
stefnunni.
Austur-Þjóðverjum er með-
al annarra meinuð þátttaka í
ráðstefnunni samkvæmt sam-
þykkt, sem Sameinuðu þjóð-
irnar hafa gert. Austur-Þjóð-
verjar eru þó meðal þeirra
þjóða, sem lengst eru komn-
ar í iðnvæðingu, og hefðu
því átt að vera sjálfkjörnir
þátttakendur í ráðstefnunni í
Stokkhólmi.
ÞAÐ eitt út af fyrir sig er
nægilega slæmt, að Austur-
Þjóðverjum skuli meinað að
taka þátt í ráðstefnunni. Hitt
er þó enn verra, að aðrar
Austu r-Evrópu-þ j óðir hafa
hótað að hverfa frá þátttöku
af þessum sökum.
Sovétmenn og Tékkar hafa
til dæmis neitað að taka þátt
í undirbúningi ráðstefnunnar.
Kínverjar hafa hins vegar
lýst yfir, að þeir séu fúsir til
þátttöku.
Þarna virðist sem sagt í
aðsigi athyglisverð refskák í
heimsstjórnarmálunum. En
vér erum í einlægni sagt ekki
sérlega hrifnir af heimspóli-
tízkum átökum í þessu sam-
bandi.
VERIÐ getur, að viðbrögð
Kínverja verði til þess, að
Sovétmenn og Tékkar cndur-
skoði afstöðu sína. En lítil
ástæða virðist til að nota ráð-
stefnuna um umhverfisvand-
ann til þess að etja Kínverj-
um og Rússum saman.
Allar þjóðir, sem áhuga
hafa, eiga að vera þátttakend-
ur í ráðstefnu Sameinuðu
þjóðanna, Austur-Þjóðverjar
ekki síður en aðrir. Bæði
þýzku ríkin verða orðin að-
ilar að S.þ. áður en langt-
um líður. Formsatriði ein
eiga ekki að koma í veg fyrir,
að umhverfisráðstefnan verði
upphafið að raunverulegum
alheimsaðgerðum til verndar
og umbóta á umhverfi mann-
kynsins.
UMHVERFISVANDINN í
víðtækustu merkingu er ná-
tengdur iðnvæðingu, auknu
þéttbýli og tækniþróun. Margt
er unnt að gera til verndar
náttúrunni og umhverfinu í
hinu næsta nágrenni. Um hitt
má deila fram og aftur, hvort
orðið „umhverfisvernd" .er
sérlega heppilegt í þessu sam-
bandi. Oft er meira aðkall-
andi að búa til eitthvað nýtt
en að vernda hitt, sem fyrir
er. Eitt hinna mikilvægari
viðfangsefna er til dæmis að
móta borgarumhverfi, sem
veitir ánægju og vellíðan.
Vér hér í Noregi eiignumst
innan skamms sérstakt ráðu-
neyti sem fjallar um náttúru-
vernd og umhverfisvanda. Við
erum að byrja að læra að
hugsa með nýjum hætti um
skipulag samfélagsins og fram
vindu. Af þessu þarf þó eng-
an veginn að leiða, að við
getuim litið á okkur sem braut-
ryðjendur á þessu sviði. Ef
til vill erum við einmitt
nokkru síðbúnari en íbúar
annarra landa, sem lengi hafa
átt við tilfinnanlegri örðug-
leika að stríða á þessu sviði.
Allur hinn iðnþróaði hluti
heimsins stendur í stríði við
umhverfisvandann ag vanþró-
aði hlutinn einnig í nokkrum
mæli. Náttúruverndin er svo
einn þáttur umhverfisvand-
ans. Ráðstefna Sameinuðu
þjóðanna í Stokkhólmi er
einmitt tákn um þetta.
Frh. á bls. 14.