Tíminn - 06.05.1972, Blaðsíða 9
Laugardagur 6. mai 1972,
TÍMINN
9
— Mér finnst einkennandi fyrir
þau hverfi, sem eru i uppbyggingu
og þangað flyzt fólk viða að, hve
lifið eða lifshættir allir eru lausir i
reipunum, og auðvitað gætir þess
hvað mest i fari barnanna. Hér
virðist mér þetta vera að lagast og
held þvi,að við séum i þessu efni
komin yfir örðugasta hjallann.
Unglingarnir nú finnst mér sizt
erfiðari i meðhöndlun en þegar ég
byrjaði að kenna fyrir seytján ár-
um.
B örn upp að þrettán ára aldri
sækja yfirleitt vel skólann og eru
stundvis, en þegar kemur á
unglingastigið fer að bera á slapp-
leika og óstundvisi og það er eins og
þeim finnist hálfgerður nánasar-
skapur að vera að fást um þótt
nokkrum minútum muni á mæt-
ingu.
f tveim efstu bekkjum skyldu-
námsins eru 163 nemendur. Hingað
komu i haust yngstu börnin úr
Gufunesi og koma til með að vera
hér áfram. Einnig sækja skólann
börn úr Smálöndunum og byggð-
inni norðan Elliðaánna og upp að
Geithálsi. Skólabill annast flutn-
ingana.
Ég held, að krakkarnir almennt
geri sér ljóst, að tiðarandinn krefst
þess að þeir læri, ,,en ég er ekki
viss um,að allir foreldrar séu nægi-
lega hvetjandi i þessu efni, en við-
horf foreldranna hefur ákaflega
mikið að segja fyrir afstöðu barn-
anna.
Kennararnir, sem hér vinna, eru
ungt fólk. Sérstaklega samhentur
og með eindæmum starfsviljugur
hópur. Konur eru i miklum meiri-
hluta.
Jón skólastjóri sagði, að flestar
ánægjustundir i Árbæjarskólanum
væru tengdar samskiptum við fólk,
og það er greinilegt, að fleiri i þeim
skóla eru sama sinnis og hann.
varður maður var þegar komið er i
stofuna.þar sem Kristin Þorsteins-
dóttir og Ólöf Harðardóttir, vinna
með sex ára nemendunum. Þar
skin gleði út úr hverju andliti, jafnt
yfirmanna sem undirgefinna, ef
það er þá hægt að flokka það þann-
ig. Mér sýnist ungu konurnar ákaf-
lega félagslegar i framkomu sinni
við börnin. Þær virðast ekki vera i
neinum vandræðum með að leið-
beina þessu fólki fyrstu fetin á
námsbrautinni. Ólöfu Harðardótt-
ur hef ég ekki séð fyrr. En ég minn-
ist þess, að þegar hún Kristin
frá Geithömrum var að lesa undir
landsprófið norður á Blönduósi, þá
var hún aldrei úrræðalaus yfir
verkefnunum sinum og ég á þess
von,að i þvi efni sé hún ennþá sama
sinnis.
Þess verður maður var þegar
komið er i stofuna, þar sem Kristin
Þorsteinsdóttir og Ólöf
Harðardóttir, vinna með sex ára
nemendunum. Þar skin gleði út úr
hverju andliti, jafnt yfirmanna
sem undirgefinna, ef það er þá
hægt að flokka það þannig. Mér
sýnist ungu konurnar ákaflega
félagslegar i framkomu sinni við
börnin. Þær virðast ekki vera i
neinum vandræðum með að lei-
beina þessu fólki fyrstu fetin á
námsbrautinni. Ólöfu Harðardótt-
ur hef ég ekki séð fyrr. En ég minn-
ist þess, að þegar hún Kristin frá
Geithömrum var að lesa undir
landsprófið norður á Blönduósi, þá
var hún aldrei úrræðalaus yfir
verkefnunum sinum og ég á þess
von, að i þvi efni sé hún ennþá
sama sinnis.
Jú, þær kunna starfinu ágætlega.
1 næstu stofu eru þær svo meö
sinn hóp, Olga Jónasdóttir frá
Húsavik i Þingeyjarþingi og Helga
Þorkelsdóttir frá Bolungarvik.
— Jú þetta er liflegt og skemmti-
legt starf. Foreldrar flestra þess-
ara barna hafa komið hingað til
okkar og vita þess vegna.hvað hér
fer fram. v
Það er ekki ástæða til að efast um
það, að konur, sem rætur eiga i
þessum tveim öndvegis byggðum,
annarri þingeyskri en hinni vest-
firzkri, séu fullkomlega starfi sinu
vaxnar.
Söngkennari Arbæjarskólans er
Jón Stefánsson. Hann er Mývetn-
ingur að ætt, og þau hjón, hann og
Ólöf Harðardóttir.
Nú er Jón hér með niu ára bekk.
— Mjög góða krakka, segir hann.
Það var ánægjulegt að byrja i
nýjum skóla og fylgjast með og
taka þátt i mótun hans. Mér finnst
Arbæjarhverfið dálitið sérstakt
samfélag. Það cr ekki raunveru-
legt borgarhverfi, öllu fremur á
mörkum þess að vera bæjarfélag
með ýms dreifbýlissjónarmið.
Mér likar mjög vel að vinna hér.
Krakkarnir eru óþvingaðir, opnir
og hreinskilnir — ef til vill dálitið
óheflaðir og frekir sumir. En ég
kann vel við hispurslaust fas
þeirra.
Yfirleitt er gott að eiga við þá.
Auðvitað eru alltaf til undirtekn-
ingar. En svoleiðis fólk vinnur ekki
til þess, að orðstir þess sé á lofti
haldið.
7—8 ára krökkum kenni ég dálitið
á blokkflautu. Svo eru hér tveir
kórar. t öðrum eru um hundrað
börn, en i hinn hafa verið valin
þrjátiu og fimm. Svo syngur auð-
vitað allur skólinn í kennslustund-
um..
Ég segi þeim frá tónskáldum og
læt þau hlusta á tónlist. Einnig
kenni ég þeim að þekkja hljóðfæri.
En það er ekki mikið gert þegar
hver hópur fær aðeins eina
kennslustund á viku.
Kalla má, að sú kynslóð, sem
lifað hefur i landinu frá siðustu
aldamótum hafi verið söngkynslóð,
en-ekki haft þekkingu á tónlist né
áhuga á henni.
Framhald á bls. 10
Ólöf og Kristin.
sýnt starfi minu skilning og áhuga.
Hvað finnst þér um þau áhrif,
sem það hlýtur að hafa á lifshætti
barna, þegar foreldrarnir fara
báðir til vinnu að morgni jafnt og
börnin fara i skólann eða kannski
fyrr, og koma ekki aftur inn á
heimilið fyrr en að loknum vinnu-
degi kl. 5—7 siðdegis? Þetta er
vissulega miður heppilegt, sérstak-
lega þegar i hlut eiga yngri börn.
En hér virðist mér hafa dregið úr
þvi að hjónin vinni bæði úti sam-
timis. Hvað sem þvi veldur. Ekki
þó að þetta sé ekki til, og i mörgum
tilfellum af þeirri brýnu nauðsyn,
að það er eina leiðin til að sjá heim-
ilinu borgið.
En hinu verður svo ekki neitað,
að það er talsvert alvörumál, ef
vinnukergjan þarf að ganga svo
langt, að fjölskyldan á kannski litil
samskipti önnur en þau að sofa i
sama húsnæði, enda verður maður
þess greinilega var, að börnin bera
þess merki. Hjá þeim börnum, sem
eiga gott heimili að að hverfa,
skapast meiri festa en hjá hinum,
þar sem einhvers konar los er á. En
orsökin fyrir heimilislausung er
ekki endilega alltaf útivinna for-
eldranna.
Tóbaksnotkun hefur færzt niður i
yngri aldursflokka og eflaust færzt
i vöxt fyrir aukin fjárráð. Ungiing-
ar eru lika sjálfráðari um fram-
ferði sitt nú en áður var. Af vin-
nautn höfum við ekkert að segja
a.m.k. ekki i sambandi við skóla-
starfið.
Flestir unglingar héðan fara til
framhaldsnáms i Ármúlaskóla.
Nútimaskóli getur aldrei verið i
föstu formi á sama hátt og áður
var. Rás timans er hröð, en henni
verður hann að fylgja, þó með
skynsamlegum hömlum. '
Ragnar Guðmundsson hefur ver-
ið yfirkennari Árbæjarskólans i þvi
nær briú ár.
Ragnar Guðmundsson,
yfirkennari.
Margrét llallgrimsdóttir.
I". r
söng.
Llklega getur hann einhvern tfma tekið lagið
Olga og Helga.