Tíminn - 16.06.1972, Qupperneq 9
Föstudagur 16. júni 1972.
TÍMINN
9
iím\
Útgefandi: Fra'msóknarflokkurinn
Framkvæmdastjóri: Kristján Benediktsson. Ritstjórar: Pór-':';-
arinn Þórarinsson (ábm.), Jón Helgason, Tómas Karlsson,
Andrés Kristjánsson (ritstjóri Sunnudagsblaós Timans).!:£
Auglýsingastjóri: Steingrimur Gislasoni. Ritstjórnarskrif-::;::
stofur i Edduhúsinu við Lindargötu, símar 18300-18306.:|x
Skrifstofur í Bankastræti 7 —afgreiöslusfmi 12323 — auglýs-:|:::
ingasimi 19523. Aðrar skrifstofurrsimi 18300. Áskriftargjald:::|:
225 krónur á mánuöi innan lands, i lausasölu 15 krónur ein-:x;
takiö. Blaöaprent h.f.
Skuldabúið mikla
Af hálfu stjórnarandstöðublaðanna er nú lagt
mikið kapp á þann áróður, að núv. rikisstjórn
hafi tekið við gildum sjóðum og góðri afkomu
rikis og þjóðarbús, þegar hún kom til valda.
Þessvegna verði það ekki rakið að neinu leyti
tií fyrrverandi rikisstjórnar, ef nú sé svo
komið, að iskyggilega horfi i efnahagsmálum
þjóðarinnar.
Vafalitið er það þó engum ljósara en rit-
stjórum stjórnarandstöðublaðanna, að þessi
mynd þeirra af viðskilnaði fyrrv. rikisstjórnar
er i meginatriðum fölsk. Hún byggist á þeim
feluleik fyrrv. rikisstjórnar að reyna að leyna
og fresta öllum vanda fram yfir þing-
kosningarnar i fyrra með bráðabirgðaverð-
stöðvuninni og öðrum frestunaraðgerðum.
Ástandið, sem viðreisnarstjórnin lét eftir sig
var i raun réttri á þessa leið:
1. Frestað hafði verið miklum verð-
hækkunum, sem voru raunverulega orðn-
ar áður en verðstöðvunin gekk i gildi
haustið 1970, eins og formaður Félags isl.
iðnrekenda hefur greinilega lýst. Við
þetta bættist svo, að frestað var meðan
verðstöðvunin var i gildi öllum verð-
hækkunum, sem stöfuðu af kaup-
hækkunum og óhagstæðum gengis-
breytingum, er urðu á verðstöðvunar-
timabilinu.
2. Allir helztu kjarasamningar voru lausir
og var fyrirsjáanlegt, að ekki yrði komizt
hjá þvi að hækka kaupgjald verulega,
þegar nýir kjarasamningar yrðu gerðir,
einkum þó hjá þeim lægstlaunuðu.
3. Samið hafði verið um verulegar kaup-
hækkanir til handa opinberum starfs-
mönnum, en meginhluti þeirra skyldi þó
fyrst greiðast eftir kosningar. Þetta hlaut
að valda verulegri útgjaldahækkun hjá
ríkissjóði á næsta ári.
4. Heitið hafði verið verulegri hækkun á
bótum almannatrygginga eftir næstu ára-
mót. Það hlaut einnig að stórhækka rikis-
útgjöldin á næsta ári.
5. Lofað hafði verið fjölmörgum
hækkunum öðrum með þvi fororði,að þær
kæmu ekki til framkvæmda fyrr en eftir
kosningar.
Þannig hafði viðreisnarstjórnin stofnað til
vanskilavixla i öllum áttum. Haunverulega lét
hún eftir sig meira skuldabú en nokkur fyrir-
rennari hennar hafði gert, þótt staða rikis og
þjóðarbús liti sæmilega út á pappirnum.Þessa
vanskilavíxla hefur núv. rikisstjórn orðið að
greiða. Þeir eru meginorsök þeirra verð-
hækkana, sem hér hafa orðið siðustu
mánuðina, og jafnframt meginorsök þeirrar
hækkunar, sem orðið hefur á útgjöldum
rikisins.
Það er nú höfuðvandi stjórnvalda og stéttar-
samtaka,að þær miklu verð- og kauphækkanir,
sem hafa hlotizt af vanskila- og skuldabúskap
fyrrv. rikisstjórnar, leiði ekki til nýrra vixl-
hækkana,sem ekki verði ráðið við. Enn er þvi
ekki séð fyrir afleiðingarnar af vanskila- og
skuldabúskap Jóhanns og Gylfa. Þ.Þ.
Börge Visby, Politiken:
Stjórnleysingjar valda
ótta í Vestur-Þýzkalandi
Allskonar furðusögur hafa myndazt um Ulrike Meinhoff
i grein þessari er sagt frá
fámennum hópi byltingar-
fólks, sem hefur valdið
vestur-þýzkum yfirvöldum
mestum áhyggjum aö
undanförnu. Siðan þessi
grein var rituð, hefur þaö
gerzt, að lögrcglunni i
Hamborg tókst að hand-
taka Gudrun Ensslin rétt
fyrir siöustu helgi, en helzt
er haldiö, að Ulrike Mein-
hof hafi komizt til Dan-
mörku og er hennar nú leit-
aö þar.
Hefst svo greinin:
TVÍNEFNIÐ Baader-Mein-
hof hefir um langt skeið verið
á allra vörum i Vestur-Þýzka-
landi. Það minnir á ofbeldis-
ver’k af pólitiskum toga og
táknar i raun og veru „versta
óvin samfélagsins”.
Komist á kreik orðrómur
um, að einhver úr Baader-
Meinhof-hópnum sé á ferli á
ákveðnu svæði, eru umsvifa-
laust kvödd á vettvang nokkur
hundruð — ef ekki þúsundir
vopnaðra lögregluþjóna,
vegatálmanir settar upp og
áköf leit hafin.
Heitið Baader-Meinhof
táknar ýkjusögu, sem er að
gerast, og minnir á vissan hátt
á Bonnie og Clyde i Banda-
rikjunum á árunum milli 1920
og 1930.-Og þó er mikill munur
þar á. Baader-Meinhof-hópur-
inn fæst við stjórnmál. Allir
hafna að visu kenningum hans
nema einstaka stjórnleysingj-
ar, en afleiðingarnar af
stjórnmálaathöfnum hans
geta orðið ærið örlagarikar. Æ
fleira fólki koma i hug of-
beldisverk Baader-Meinhof-
hópsins þegar „róttæka
vinstristefnu” ber á góma. Af
þessu leiðir, að andstaða
hægri-sinna magnast að mun
gegn öllum, sem taldir eru til
vinstri. Jafnframt þessu fer i
vöxt, að hægri-blöð taki of-
beldi og afbrot i allri mynd til
vinstristefnu.
EINFALDA mætti myndiná’
og segja sem svo, að ofbeldis-
sinnarnir geti orðið rikisstjórn
Brandts að aldurtila. Stjórn-
leysingjarnir styrkja hægri
öflin i stjórnmálunum og geta
jafnvel ýtt undir fasista-
hneigð. Sá árangur væri raun-
ar i samræmi við þær kenn-
ingar þeirra sjálfra, að bylting
sé ekki möguleg i vestur-
evrópsku samfélagi eins og
það nú er. Beita verði ofbeldi
til þess að fá kapitalistasam-
félagið til að taka ofan lýð-
ræðisgrimuna og sýna sitt
rétta fasistaandlit. Þá fyrst
verði jarðvegur fyrir vinstri
byltingu.
Baader-Meinhof-hópurinn
og fáein önnur stjórnleys-
ingjasamtök eru afsprengi
stúdentauppreisnarinnar frá
árinu 1968. Þegar þátttakend-
um i stúdentauppreisninni tók
að fækka óx öfgastefna hinna,
sem áfram héldu. Samtimis
breyttist óvirk andstaða i
valdbeitingu og allsherjar
strið gegn samfélaginu.
FERILL Baader-Meinhof-
hópsins hófst á ákveönu
skemmdarverki. Kveikt var i
tveimur vörugeymsluhúsum i
Frankfurt i april árið 1968.
Þetta var um nótt og manns-
lifum þvi ekki stefnt i voða.
Þrir ungir menn og ein kona
voru handtekin, grunuð um
ikveikjuna. Oll voru þau tengd
stúdentauppreisninni og sam-
tökum andmælenda gegn
styrjöldinni i Vietnam. Meðal
þeirra var Andreas Baader,
þá 24 ára að aldri, sem lagt
hafði stund á þjóðfélagsfræði
en starfaði aö blaðamennsku i
Vestur-Berlin.
Hann var sagður gáfaður,
gæddur mikilli og sannfærandi
áróðurshæfni, en óáreiðanleg-
ur sem einstaklingur og nei-
kvæður i skoðunum. Faðir
hans var sagnfræðingur, sem
lét lif sitt i styrjöldinni.
Handtekna konan var Gud-
run Ensslin, þá 28 ára, sögð á
stúdentsárum sinum fluggáf-
uð og gerðist siðar kennari i
Vestur-Berlin. Faðir hennar
var mótmælendaprestur. Enn
er hennar leitað og af meiri
ákafa en flestra annarra fé-
laga i Baader-Meinhof-hópn-
um.
HJÚIN fjögur, sem hand-
tekin voru i sambandi við
vörugeymslubrunann, hlutu
þriggja ára fangelsi. En þeim
var ekki haldið i gæzluvarð-
haldi og Baader og Gudrun
Ensslin notuðu tækifærið og
hurfu eins og jörðin hefði
gleypt þau i febrúar 1970, ein-
mitt þegar þau áttu að fara að
afplána dóminn.
Þau lögðu leið sina til Vest-
ur-Berlinar og fóru að starfa
með Ulrike Meinhof, sem þá
var meðal kunnustu blaða-
manna i Þýzkalandi og ritaði
vinstrisinnaðar greinar i
timaritið „Konkret”. Klaus
Rainer Röhl, fyrrverandi
eiginmaður hennar, er enn rit-
stjóri þessa timarits.
Ulrike Meinhof er 32 ára og
tveggja barna móðir. Hún er
frá Jena i Austur-Þýzkalandi,
þar sem faðir hennar var
safnvörður.
ULRIKE Meinhof var
vinstrisinnuð þegar á ung-
lingsárum og tók þátt i barátt-
unni gegn kjarnorkusprengj-
unni á stúdentsárum sinum.
Hún var orðin stjórnleysingi
og fylgjandi skæruliðastarf-
semi i borgum að fyrirmynd
Suður-Amerikumanna þegar
hún hóf samstarf við Andreas
Baader. Þau mynduðu samtök
með tylft ungmenna, einkum
stúdenta, sem voru sama
sinnis og þau.
Baader var tekinn höndum i
Vestur-Berlin i april árið 1970.
Sex vikum siðar drýgði Baad-
er-Meinhof-hópurinn sina
fyrstu dáð og náði honum úr
haldi. Hann hafði fengið leyfi
til að fara i fylgd meö fanga-
verði i tiltekið bókasafn til að
afla sér heimilda. Þegar til
bókasafnsins kom nam hópur-
inn hann á brott og beitti við
það skotvopnum. Aldraður
bókavörður særðist alvarlega.
Andreas Baader lék lausum
hala frá þeim degi og alll þar
til 1. þessa mánaðar, er lög-
reglunni tókst aö klófesta
hann.
SJÖ sinnum hefir verið skip-
zt á skotum, þegar Baader-
Meinhof-hópnum og lögregl-
unni hefir lent saman, og sú
varð einnig raunin 1. þessa
mánaðar. Þrir lögregluþjónar
hafa fallið i þessum átökum og
einnig þrir áhangendur hóps-
ins, þar á meðal tvitug stúlka,
Petra Schelm.
Fimmtán félagar hópsins
hafa verið teknir til fanga áð-
ur en Baader náðist, en fyrr
hefir enginn leiðtoganna
náðst. Alls hafa um fjörutiu
manns verið handteknir, þeg-
ar meðsekir og aðstoðarmenn
eru taldir með.
Hópurinn hefir einnig starf-
að undir nafninu „Rote Armee
Fraktion”, og gefið út leið-
beiningarrit um skæruhernað
i borgum. Hann hefir bæði tek-
ið sér til fyrirmyndar „tupa-
maros” i Suður-Ameriku og
„E1 Fatah”. Sumarið 1970
voru þau Baader og Meinhof,
ásamt tveimur öðrum félög-
um hópsins, i „könnunarferð”
i Jórdaniu.
LÖGREGLAN hefir ekkert
til sparað i leit sinni og stund-
um hefir kapp hennar borið
keim af móðursýki. Aróðurinn
i blöðum Springer-hringsins
hefir átt drjúgan þátt i ákefð-
inni. Ungt fólk, sem eitthvað
kann að likjast myndunum,
sem lögreglan hefir i fórum
sinum, er oft tekið höndum og
látið gera grein fyrir sér.
Ulrike Meinhof gengur enn
laus. Hún er talinn hinn raun-
verulegi leiðtogi hópsins og
fyrir löngu orðin að þjóð-
sagnapersónu. I april i vor
komst sá orðrómur á kreik, að
hún væri látin. Eitt sinn átti
hún að hafa dáið og verið
brennd undir fölsku nafni i
Hamborg.
Oft hafa verið á sveimi ýms-
ar furðusögur um hvarf henn-
ar og greftrun undir nafni
annarra, en allar hafa þær
sögur reynzt ósannar. Senni-
lega hefir hópurinn sjálfur
komið þeim af stað i þeim til-
gangi að villa um fyrir lög-
reglunni, sem alltaf er á
stúfunum.