Tíminn - 15.07.1972, Blaðsíða 5
Laugardagur. 15. júli. 1972
TÍMINN
Orðin 72 ára
Enginn er sagður hafa átt eins
erfitt með að fyrirgefa hinum
látna hertoga af Windsor, þegar
hann afsalaði sér konungdómi i
Englandi eins og mágkona
hans, Elísabet kona Georgs,
sem tók við konungdómnum af
bróður sinum, þegar hann
kvæntist frú Simpson. Elisabet
hafði sizt af öllu viljað verða
drottning, en þegar frá leið, fór
hún að fella sig mun betur við
hlutverkið, en hún hafði búizt
við að gera i upphafi. Nú er hún
orðin 72 ára gömul, og aftur
farin að geta tekið lifinu með ró,
þvi hún hefur ekki eins mörgum
skyldum að gegna og áður fyrr.
Ekkjudrottningin hefur alltaf
verið mjög vinsæl af löndum
sinum og þegnum. Sumum
hefur stundum fundizt hún
mætti klæða sig ofurlitið öðru
visi er hún hefur gert, en hún er
mikið fyrir liti og pifur, og likist
mest stórri dúkku, þegar hún er
búin að klæða sig i allt finiriið.
Hér á myndinni er drottningin
fyrrverandi, þó tæpast lik nokk-
urri dúkku. Engum gæti heldur
dottið i hug að þetta væri
drottningamóðir, þvi svo litið
lætur hún yfir sér, i hversdags-
legri kápu og stigvélum upp á
miðja kálfa. En hún er broshýr,
eins og reyndar alltaf.
Vill að dóttirin verði
Sviadrottning
Grace furstafrú i Mónakó á sér
tvo drauma. Annar er sá, að hún
fái einn góðan veðurdag leyfi til
þess að leika á nýjan leik i kvik-
myndum, og þá helzt i einhverri
mynd, sem Hitchcock stjórnar,
en á meðan hún var enn á
hátindi frægðar sinnar lék hún i
mörgum myndum hans. Hinn
draumur hennar er sá, að
Caroline dóttir hennar, sem nú
er 15 ára verði drottning
Sviþjóðar. Caroline langar þó
sjálfa mest til þess að helga sig
ballettinum og fá að dansa
ballett um alla ókomna tið.
Reyndar hefur Karl Gustaf lika
gaman af að dansa en þó ekki
ballett. Þaö er haft eftir Grace,
að hún hafi sagt nýlega, að hún
mundi miklu heldur vilja gifta
dóttur sina til Sviþjóðar en Eng-
lands, svo greinilegt er, að hún
hefur látið sér detta bæði löndin
i hug.
★
Á öfugum kanti
Mjólkurbilstjórinn Ron Mason i
Christchurch á Nýja Sjálandi
var stöðvaður úti á þjóðvegi og
ásakaður um, að hafa ekið
öfugu megin á veginum. Hann
stökk út úr bilnum án þess að
segja orð, og tók þegar til við að
mynda aðstæður. Þegar hann
kom svo fyrir rétt lagði hann
fram myndir sinar. Þar mátti
sjá ruslabil, bil frá borgaryfir-
völdunum og meira að segja
lögreglumann á mótorhjóli, alla
á öfugum kanti. Ákveðið var að
fella málið niður.
— Blessaður Guðmundur minn og
þakka þér kærlega fyrir.
— Finnst þér i rauninni, að þetta
likist konunni minni?
— Kauphækkun, kauphækku
Jóhann, ég er orðinn leiður
þessu kvabbi i þér á fimm ára
fresti.
DENNI
DÆMALAUS!
„Þau eru enn að rifast. Það er
gott, að þau skuli vera búin
gleyma þvi, hvers vegna þ
byrjuðu.”
c i ' a—r n i i_______________