Tíminn - 17.07.1973, Síða 11

Þriðjudagur 17. júli 1973
TÍMINN
11
FIINnilE? MFfí
r %ir 1^1 wœr W iV IVl Id^
ÍSLANDSVINI
A ferö minni um island hef ég
hvað eftir annað rekið mig á það
hættulega sjónarmið hjá is-
lendingum, að þeir telja land-
helgismálið vera svo til komið I
höfn, um lokasigur hljóti að verða
að ræða, hvernig sem á málinu
verður haldið. Þetta tel ég mjög
hættulegt sjónarmið og vil benda
ykkur á, að þiö eigið i höggi við
valdamikla menn, menn, sem
láta ekki svo glatt undan sfga,
þegar um hagsmuni þeirra er að
tefla.
Þetta voru orð David Jarvis,
forystumanns i félagi íslandsvina
i Bretlandi, á fundi, sem Stú-
dentaráð og SINE gengust fyrir i
Norræna húsinu nýlega. David
vék i framsögu sinni nokkuð aö
starfi islandsvinafélagsins i Bret-
landi (Friends of Iceland). Kvað
hann tölu félagsmanna vera um
þrjú þúsund og legðu félagsmenn
mikla áherzlu 4 að kynna málstaö
tslendinga i landhelgismálinu i
Bretlandi með fundarhöldum,
bréfaskriftum i lesendadálka
dagblaðanna og þeim aðferðum,
sem þeim þættu mögulegar og
vænlegar hverju sinni. A þessu
hvað hann enga vanþörf, þvi
sannast sagna væri málstaður is-
lands vægast sagt illa kynntur i
Bretlandi og þau skrif, sem mest
væru áberandi i stóru blöðunum,
tækju mið af málflutningi brezku
útgerðarmananna. Sagði David,
að ákaflega erfitt væri að vekja
brezkan almenning til umhugsun-
ar um landhelgismálið. Flestir
Bretar telja sig ekki eiga neinna
hagsmuna að gæta i þessu máli og
þaö er nú einu sinni staðreynd, að
almenningur lætur sig mál litlu
skipa, ef þau tengjast ekki hags-
munum þeirra að einhverju leyti.
Að lokum lýsti David nokkru nán-
ar þeirri starfsemi, sem fram
hefði farið á vegum félagsins og
einnig þvi, sem afráðið er aö gera
á næstu vikum og mánuðum.
Kom þar fram, að Islandsvinirnir
ætla aö leggja mikla áherzlu á aö
kynna landhelgismálið hjá ýms-
um samtökum fólks, eins og inn-
an verkalýðsfélaganna og meðal
stúdentasamtakanna. Ætla is-
landsvinirnir að reyna að fá þing
ýmissa samtaka til að samþykkja
ályktunartillögur, þar sem lýst er
yfir stuðningi við málstað Islands
i landhelgismálinu og fá þannig
stuðning við stefnu tslands tekinn
inn i stefnuskrá viðkomandi sam-
taka. Þetta taldi David vænleg-
ustu leiðina til að byggja upp al-
menningsálit i Bretlandi, sem
hliðhollt væri Islendingum.
David lýsti einum fundi, sem
samtökin hefðu staðið að og kynnt
málstað Islands. Sá fundur var
haldinn i háskólanum i Warvick
og voru nokkur hundruð manns á
fundinum. Eftir nokkrar umræð-
ur var borin upp ályktunartillaga,
þar sem lýst var yfir stuðningi við
málstað tslendinga og var hún
samþykkt einróma. 1 lok fundar-
ins var svo ákveðið að skólafélag
háskólans, eins og það leggur sig,
gengi i samtök Islandsvina, en i
skólanum eru um tvö þúsund stú-
dentar. Taldi David ekki óliklegt,
að svipuð niðurstaða gæti fengizt i
flestum háskólum landsins.
Eftir inngangsorð Davids, gafst
fundarmönnum kostur á aö beina
spurningum til hans og Jónasar
Arnasonar, alþingismanns, en
Jónas hefur kynnzt starfsemi
samtakanna vel á ferðum sinum
til Bretlands undanfarið. Einnig
voru fundargestir beðnir að koma
með ábendingar um, hvernig
starfsemi samtakanna skyldi
háttað i framtiðinni. Urðu um-
ræður liflegar og bar margt á
góma.
David var m.a. spurður aö þvi,
hvernig honum virtist aug-
lýsingaskrifstofa sú, sem ráðin er
til að kynna málstaö Islands i
Bretlandi, starfa, og i framhaldi
af þvi, hvort ekki væri samvinna
milli hennar og íslandsvinanna.
David svaraði þvi til, að hann
hefði ekki vitað um þessa skrif-
stofu fyrr en honum hefði verið
sagt frá henni nýlega af islenzk-
um aðilum. Ekkert samstarf væri
milli islandsvinanna og skrifstof-
unnar. Ekki sagðist David efast
um, að þessi skrifstofa starfaði
eitthvaö, en hitt væri ijóst aö
skrifstofan hefði tamið sér ákaf-
lega hljóðlát vinnubrögö.
Þá var hann spurður þess,
hvernig samtökin öfluðu fjár til
að standa undir kostnaði viö
starfsemina. Svaraði David þvi
til, að hingað til hefði ekki verið
um neinar tekjur fyrir Islands-
vinina að ræða, og hefði öll vinna
sem einstaklingar hefðu lagt á sig
i þágu samtakanna verið gefin, og
ennfremur bæru meölimirnir
sjálfir allan ferðakostnað og það
vinnutap, sem af starfinu leiðir.
Þetta þóttu fundarmönnum
greinilega bág kjör og slæm
starfsaðstaöa og var stungiö upp
á þvi, hvort ekki væri rétt að það
fé, sem látið er renna til skrifstof-
unnar hljóðlátu, sem á að sjá um
kynningu landhelgismálsins fyrir
okkur, væri látið renna til Is-
landsvinanna, þannig, að þeim
skapist aðstaða til að starfa af
enn meiri krafti.
David hafnaði þeirri hugmynd
algerlega. Sagði hann, að ef sam-
tökin fengju stuðning af opinberu
fé frá islandi, yrði það til að
David Jarvis.
veikja þau verulega, þvi að and-
stæðingar útfærslunnar myndu
hamra á þvi að þar væru óþjóð-
hollir menn á ferð er nytu fjár-
magns frá stjórnvöldum Islands
og væru nokkurs konar föður-
landsvikarar á mála óvinarins.
Hins vegar viðurkenndi David, að
fjárskortur væri samtökunum
nokkuö til trafala, en viidi fremur
ræöa aðrar leiðir til að bæta úr
þeim.
David og Jónas Arnason skýrðu
frá þeirri ætlun brezku útgerðar-
mannanna að leggja allt kapp á
að ná 170.000 tonna aflamagninu
sem Haag-dómstóllinn úrskurð-
aði þeim, um næstu mánaðarmót.
1 þessu skyni neyttu útgerðar-
mennirnir allra bragða, hertu
sóknina eins og þeim væri unnt á
islandsmið og gengju jafnvel svo
langt að klæða trollið að innan,
þannig að þeir næðu öllu kviku úr
Framhald á bls. 19
HARPA
EINHOLTI 8