Tíminn - 05.11.1974, Qupperneq 14

14
TÍMINN
Þriftjudagur 5. nóvember 1974.
sér, kom ókunni maöurinn aftur til skjalanna og mælti
skipandi:
„Fáiö mér byðuna!"
Og svo bar hann hana einn alla leið heim á hlað.
Katrín veitti því athygli, hve Elvíru var brugðið. í
þetta skipti var hún alveg orðlaus. En í laumi gat hún
ekki á sér setið að gjóta augunum til gestsins. Þetta var
auðsjáanlega sjómaður, og málfærið benti til þess, að
hann væri Finni. Hann var hár vexti og vel vaxinn og
ungur að árum. Hann Ijómaði allur af hreysti og lífs-
þrótti. Hann streymdi úr svörtu, bylgjuðu ári hans, úr
skærum, stálbláum augum hans, frá beinu nefinu, rauð-
um vörunum og litlu, svörtu yf irskegginu. Hann sindraði
af hvítu tönnunum og brúnu hörundinu, og hann byltist í
hverri hreyfingu líkamans. Það var eins og allur sá
kraftur, sem í manninum bjó, væri að reyna að losna úr
læðingi, og það mætti á hverri stundu búast við, að hann
brytist fram sem æðandi hvirfilbylur.
Orka mannsins kom samt ekki fram í miklum orða-
f laum eða yf irlæti. Hann mælti varla orð f rá vörum alla
leiðina, og það hefði næstum mátt ætla, að hann væri
feiminn. Þetta er í reyndinni bara unglingur, hugsaði
Katrín, ekki mikið yfir tvítugt.
Þegar heim á hlaðið kom, lyfti hann húfu sinni í
kveðjuskyni og hraðaði sér á eftir félögum sínum í áttina
til búðarinnar. Elvíra sneri sér að Katrínu, hikandi og
eins og hálffeimin, og mælti:
,,Þetta var snar strákur, ha?"
Katrín leit vingjarnlega til hennar.
„Já, Elvíra. Þetta var hraustlegur strákur", endurtók
hún.
Hún var einstaklega glöð yf ir þessum atburði og þeim
áhrifum, sem ókunni maðurinn hafði haft á Elvíru, því
að hvaða dilk, sem þetta kynni að draga á eftir sér, þá er
æskan snauð og dauð eins og nakin klöpp án ásta og ævin-
týra.
Upp frá þessum degi virtist Elvíra ekki vilja vita
Viktor Blom nærri sér. Hún spottaði hann og leit á hann
slíkum fyrirlitningaraugum, aðenginn þurfti framar að
vaða í villu um það, hvernig hún myndi svara kvonbæn-
um hans.
DRENGIRNIR STÆKKA.
Elzti drengur Katrínar var kominn á níunda ár. Hann
var smár eftir aldri, en hnellinn og seigur, hvorki hungur
né kuldi virtist bíta á hann. Litla andlitið var kringlótt og
dálítið fjarrænt. Hvítur ennislokkurinn var klipptur
þvert. Hann var ekki beinlínis laglegur, en Katrín vissi,
að hann átti í fari sínu það, sem betra er en fríðleiki:
hann var svo skapfastur og viljastrekur, að hann var
þegar orðinn þroskaðri heldur en vesalings faðir hans.
Eiríkur, — ógæfubarnið, eins og hún kallaði hann
alltaf með sjálfri sér, — var alger andstæða bróður síns.
Hann hafði aldrei f rá fæðingu verið f ullkomlega hraust-
ur. Hann veiktist af hverjum barnakvilla, sem vart varð
i byggðinni, og hann var uppstökkur og veill í skapi.
Hann var grannur vezti, eins og Jóhann, en var þegar
orðinn jafn hár og eldri bróðir hans. Andlitsfallið var
smáfellt og veiklulegt. Katrínu virtist hann myndi hafa
verið óvenjulega fallegur drengur, ef hann hefði fengið
að vera aðnjótandi meiri hreysti og gleði. En hann var
barn, sem þurfti sérstakrar umönnunar og gæzlu, og hún
hafði hvorki tíma til þess né ef ni á því að vaka yf ir hon-
um sem skyldi.
Þriðji drengurinn, Gústaf’, var orðinn fimm ára
gamall. Hann virtist vera mjög venjulegt barn — ekki
annað eins hörkutól og Einar, og ekki jafn veill og
veiklulegur og hinn bróðirinn.
Katrín hafði kennt drengjunum að stafa, og meðhjálp-
arinn hafði meira að segja hlýtt þeim yfir. Einari gekk
námið stirðlega, og Katrín sárvorkenndi honum, er hann
sat á skemlinum við gluggann og stautaði í kverinu. Boð-
orðin tíu voru honum torskilin, og hann varð að marg-
staglast á þeim, áður en hann botnaði nokkurn skapaðan
hlut í þeim. En hann var aðdáunarlega þolinmóður og
beit á jaxlinn og las f síf ellu, enda þótt hann væri kannski
með grátstaf inn í kverkunum. Og þegar hann hafði einu
sinni lært eitthvað, þá gleymdi hann því aldrei aftur.
Þess vegna kunni hann jafnan það, sem honum hafði
verið sett fyrir, og hlaut ágæta einkunn fyrir frammi-
stöðuna.
Það var annars mesta kvöl fyrir krakkana að láta
hlýða sér yfir. Katrín veitti því athygli, að það lagðist
svo þungt á drengina hennar, að þeir misstu matarlyst í
nokkra daga á undan og eftir. Það var eins og að vaða
eld að fylgja gamla meðhjálparanum inn í stofuna, þar
sem þolraunin átti fram að fara. Hann sat gneypur og
ófrýnilegur við kringlótt borð með knipplingadúk, en
börnin hópuðust saman eins og hræddar kindur í eitt
stofuhornið, eins langt frá gamla manninum og unnt
i Jörðin hefur
' veriö vöruð
við. Geimlög
reglan er á
leiðinni.
Það er búið. Geymar
skips okka eru nú fullir
af orku.
Við
getum
farið
Orkugeimstöðinni
er nú beint út af braut
sinni og snúið
frá jörðu....
... ^stefnan er sett i átt f'
aö hinu laskaða geimskipi
Skorpi-manna.
Undrandi? En'sætt.'<s
Þú skalt bara reyna að
venja big við þá
tilhugsun.
. Laurann prinsessa,
/þér getur ekki veriðs
aívara. Þú þekkir1
Eftir alla þá erfiðleika^
sem pabbi hefur gengið i
gegn um til að finna mann
handa mér, sá held ég^
IW^ijiissa^/^/,
ÞRIÐJUDAGUR
5. nóvember
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunleikfimi kl. 7.35 og
9.05. Morgunstund barn-
annakl. 9.15: Rósa B. Blön-
dals heldur áfram að lesa
söguna „Flökkusveinninn”
eftir Hector Malot (20). Til- •
kynningar kl. 9.30. Þing-
fréttir kl. 9.45. Létt lög á
milli liða. Fiskispjall kl.
10.05: Asgeir Jakobsáon
flytur upplýsingaþátt að til-
hlutan Fiskifélags Islands.
„Hin gömlu kynni” kl.
10.25: Valborg Bentsdóttir
sér um þátt með frásögnum
og tónlist frá liðnum árum.
Hljómplötusafnift kl. 11.00:
(endurtekinn þáttur G.G.).
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar. _
12.25 Fréttir og veðurfregnir.i.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Frá getnaöi til fæðingar.
Annar þáttur um með-
göngutimann. Umsjón:
Guörún Guðlaugsdóttir.
15.00 Miftdegistónleikar: ts-
lensk tónlist.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(Veðurfregnir kl. 16.15).
Tónleikar.
16.40 Litli barnatiminn.
17.00 Lagið mitt.
17.30 Framburðarkennsla i
spænsku og þýsku á vegum
Bréfaskóla Samb. Isl. sam-
vinnufél. og Alþýðusamb.
Isl.
17.50 Tónleikar. Tilkynning-
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Heiðrekur Guðmunds-
son skáld. Bragi Sigurjóns-
son flytur erindi og les ljóð
eftir skáldiö.
20.00 Útvarp frá Alþingi.
22.45 Veðurfregnir. Fréttir.
23.00 Harmonikulög / Mogens
Ellegaard leikur.
23.25 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.
5.nóvember 1974
20.00 Fréttir
20.30 Dagskrárkynning og
auglýsingar
20.40 Hjónaefnin. Itölsk fram-
haldsmynd, byggð á sam-
nefndri skáldsögu eftir
Alessandro Manzoni. 3.
þáttur. Jónatan Þórmunds-
son. Efni annars þáttar:
Hettumunkurinn Kristófer
heitir Renzó og Lúciu aðstoð
sinni, og heldur þegar til
fundar viö don Rodrigó. Eft-
ir harða en árangurslausa
orðasennu visar valdsmað-
urinn munkinum á dyr. Að-
ur en hann fer á brott, kem-
ur aldraður maður í þjón-
ustu don Rodrigós að máli
viö hann og heitir honum
aöstoð sinni og upplýsingum
um fyrirætlanir húsbónd-
ans. Agnes, móðir Lúciu,
ræður þeim Renzó til að
taka hús á klerkinum don
Abbondio, sem læst vera
veikur og hleypir engum inn
tilsín. Segirhún, að með þvi
aö lýsa sig sjálf hjón i viður-
vist klerks og tveggja vitna
sé hjónabandið löglegt.
Þessi fyrirætlan fer þó út
um þúfur. Þjónar don Rod-
rígos gera tilraun til að
ræna Lúcíu, en grlpa I tómt.
Mæögurnar og Renzó flýja
nú til klaustursins, og
Kristófer munkur sendir
þau til reglubræðra sinna I *
Monza handan Como-vatns.
21.55 Sumar á norðurslóðum.
Bresk-kanadlskur fræðslu-
myndaflokkur. Hreindýr I
Kanada. Þýöandi og þulur
Óskar Ingimarsson
22.20 Heimshorn. Fréttaskýr-
ingaþáttur. Umsjónarmað-
ur Sonja Diego.
22.50 Dagskrárlok.