Tíminn - 22.06.1976, Qupperneq 6

6
TÍMINN
Þriöjudagur 22. júni 1976
r ^
IXHKiáKSl
DIINGANON
iwU'i.n'.nrmffg
ULTIMA THULE
__________________________________________J
Skjaldarmerki Karls Einarssonar, DUNGANON og merking á
myndmöppum hans.

Um þessar mundir, á Lista-
hátíð, er haldin sýning á mál-
verkum Karls Kerulfs Einars-
sonar Dunganon, en siöast-
nefnda nafniö tók hann sér er
hann „geröist” hertogi af St.
Kilda.
Karl, eöa Dunganon, fæddist á
Seyðisfiröi 6. mai árið 1897, son-
ur Kristjönu Valgeröar Guö-
mundsdóttur frá Lambhúsum á
Akranesi og Magnúsar Einars-
sonar sem lengi var úrsmiöur á
Seyöisfiröi, Högnasonar frá
Steinsmýri.
Þetta munu merkar ættir og
voru skyldleikar meö Karli og
ýmsum inerkum mönnum hér,
t.d. Jóhannesi Kjarvai og Há-
koni Guömundssyni, fv. yfir-
borgardómara.
Hertoginn af St. Kilda á efri ár-
um. Myndin er tekin 1 veizlu i
Kaupmannahöfn.
Karl Einarsson
DUNGANON
Snillingurinn
Hundertwasser
frestaði
utanför vegna
hertogans af St.
Kilda.
Aldamótaáriö fluttist Karl
með foreldrum sinum til Þórs-
hafnar i Færeyjum, en þar
gerðist Magnús um hrið um-
svifamikill kaupmaður.
Tuttugu árum siðar flyzt
Magnús Einarsson til Kaup-
mannahafnar, og Karli er kom-
ið i verzlunarnám. Þar hefst
siðan hinn furðulegasti ævifer-
ill. Lif hans varð upp frá þvi til-
búningur að mestu. Hann lifir i
draumi, til hliðar við hið fast-
mótaða lif samtiðarinnar, og er
engin leið til þess að geta uppá-
tækja hans hér.
/,Strauk" til Spánar.
Þetta hefst með þvi að hann
strýkur úr skóla, til Spánar, eða
eins og segir i sýningarskrá:
„munstraður sem messadreng-
ur á ss. Gyptis. Er i Barcelona
um hrið, en kominn til Bordeaux
sumarið 1924 og býr i rue du
Loup.
Hittir þar Sigert hin I vallara
Patursson úr Kirkjubö, nýkom-
inn frá Marokkó ásamt tik sinni,
Rifu. Saman gefa þeir út blað og
stofna Verdenskassa til styrktar
sigaunum og töturum.
Karl nefnist nú: Carolus
Africanus gandakallur. Fer
með Sigurði Paturssyni til
Brussel og er þar 1926-27. Yrkir
á færeysku, frönsku og dönsku. t
júni 1930 birtast ljóö eftir hann i
Berlingi, og 1931 gefur Nyt Nor-
disk Forlag ut fyrstu ljóðabók
hans, VARTEGN:
Karl Einarsson, sem þá „hét”
tekin I Brussel áriö 1926.
Ydmygt rinder de Stjernetegn.
Gennem Nattens Blegnen
lysner ildhættede
Jökeljætter.
Jeg öjner et Land i det fjerne:
mit Ætland, mit anede Land.
Lávarður af Heklu
i Brussel
Feraftur til Brussel 1932. Sezt
Carolus Africanus. Myndin er
að i 23 rue Greyson og „stofnar”
INSTITUT PSYCHO-ASTRAL,
— heitir þar próf. dr. Emarson.
Auglýsir i sænskum, dönskum
og þýzkum blöðum.
Utan spádómsstarfans nefnist
hann nú Cormorant XII
Imperator af Atlantis, Hertogi
av Sankta Kilda, „vanliga
nevndur Carolus Africanus Ein-
ÚTIHÚS ÚR ÁLI OG STÁLI
Hér hefur álverksmiðjan
starfaö um árabil. Hráefniö er
hingaö flutt en islenzk orka er
fengin úr fallvötnum okkar og
islenzkar hendur notaöar til
þess að hreinsa álið og til þess
að flytja það út aftur sem ál-
klumpa til frekari vinnslu
markaösvöru, sem við flytjum
svo aftur inn og kaupum sem
neyzluvöru af ýmsu tagi, meðal
annars sem byggingavöru.
Manni verður á aö spyrja: Er
nú ekki viðeigandi að efna til
verksmiðjureksturs og fram-
leiöa plötur til þess að klæða
veggi og þök bygginga hér á
landi? Við flytjum til landsins
kynstrin öll árlega af allskonar
plötum, en á sama tima er
einatt sölutregða á álklump-
unum, sem biða útflutnings i
Straumsvlk. Hvers vegna ekki
að efna til byggingariðju með
áliö sem hráefni?
I grannlöndum okkar eru ál-
plötur til bygginga framleiddar
I miklum mæli og hafa menn
þar þtí takmarkaöa orku og aö
sögn dýrari en þá, sem hér er
völá. törtvaxandimæli er farið
að nota ál til bygginga og er það
ekkert undarlegt. Það þolir
áhrif loftsins miklu betur en
járn og alveg er óþarft að mála
álplötur, þótt útlits vegna þyki
þaö sjálfsagt fegurðarauki að
mála hús eða lita eftir geðþótta.
A síðari árum hafa komið á
markað svo fjölbreytt og svo
ágæt einangrunarefni, að
vandalaust er að einangra
byggingar á viðeigandi hátt þótt
ytra borö þeirra sé úr áli gert,
til þess að verjast Islenzkum
vatnsveðrum og krepju. Sér-
staklega viröist tilvalið að reisa
útihús sveitanna úr áli. Pen-
ingshúsin þarf auövitað að
einangra en hlöðurnar ekki, þær
má reisa nákvæmlega á sama
hátt og þakjámshlöður þær,
sem I sivaxandi fjölda rlsa nú
vítt um sveitir.
Erlend álfjós. Þar hef ég
komið á erlendri grund, sem
áliö er i vaxandi mæli notað til
bygginga. Nægir þar að
nefna Noröurlöndin, bæöi Svi-
þjóð og Noreg. Danir hafa lltt
verið með á þessu sviði, en nú
sýnast þeirra viðhorf vera að
breytasttil þessarar áttar. Þeir
hafa löngum reist byggingar úr
múrsteini, þeir eiga gamlar
verksmiðjur til múrsteins-
gerðar, en þær eru aö fyrnast og
svo er eldsneyti til múrbrennslu
oröiö svo dýrt, að svo virðist
sem nýjar leiðir séu kannaðar