Tíminn - 01.09.1976, Blaðsíða 13

1
Miðvikudagur 1. september 1976
Sinfóniu fyrir orgel og
hljómsveit eftir Aaron Cop-
land: Leonard Berstein
stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar
(16.15 Veöurfregnir).
16.20 Tónleikar.
17.00 LagiO mitt Anne-Marie
Markan kynnir óskalög
barna innan tólf ára aldurs.
17.30 Færeyska kirkjan, saga
og sagnir: — þriöji og sið-
astihlutiHalldór Stefánsson
tók saman og flytur ásamt
Helmu Þórðardóttur og
Gunnari Stefánssyni.
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45. Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Tré og garðar á hausti.
Ingólfur ' íviösson mag-
. ister ílytui trindi.
20.00 Fantasi-sónata fyrir
klarinettu og pianó eftir
Viktor Urbancic. Egill
Jónsson og höfundurinn
leika.
20.20 Sumarvaka. a. Nokkur
handaverká heimilumGuö-
mundur Þorsteinsson frá
Lundi segir frá: — fyrri
hluti. b. Ljóð eftir Þórdisi
Jónasdóttur frá Sauðár-
króki. Gisli Halldórsson
leikari les. c. Af blöðum
Jakobs Dagssonar. Bryndis
Siguröardóttir les frásögn
skráöa af Bergsveini Skúla-
syni. d. Alfa- og huldufólks-
sögur Ingólfur Jónsson frá
Prestbakka skráði. Krislján
Jónsson les. e. Kórsöngur
Eddukórinn syngur islenzk
þjóölög.
21.30 (Jtvarpssagan: „öxin”
eftir Mihail Sadoveneu
Dagur Þorleifsson les eigin
þýöingu (2).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöld-
sagan: Ævisaga Sigurðar
Ingjaldssonar frá Bala-
skaröi.Indriöi G. Þorsteins-
son rithöfundur les (4).
22.40 Djassþátturi umsjá Jóns
Múla Árnasonar.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Miðvikudagur
l.september
20.00 Fréttir og veður.
20.30 Auglýsingar og dagskrá.
20.40 Pappirstungl. Banda-
riskurmyndaflokkur. Undir
fölsku flaggi. Þýöandi
Kristmann Eiösson.
21.05 Grænland. Biskup og
bóndi. Siöari hluti fræöslu-
myndar, sem gerö er sam-
eiginlega af danska, norska
og islenska sjónvarpinu.
Rif juö er upp sagan af land-
námi Islendinga á Græn-
landi og skoöaöar minjar
frá landnámsöld. Þýöandi
og þulur Jón O. Edwald.
21.45 Hættuleg vitneskja.
Breskur njósnamynda-
flokkur i sex þáttur. 5.
þáttur. Efni fjórða þáttar:
Þegar Kirby er aftur kom-
inn til Englands, kemur aö
máli viö hann maður að
nafni Arnold og segist hann
starfa á vegum CIA. Laura
segir stjúpa sinum og Vin-
centfrá fundiþeirra.en þeir
reyna að telja henni trú um,
aö Kirby sé handbendi er-
lendra hagsmunahópa.
Kirby heldur aftur til fundar
við Arnold. Hann veröur
fyrir skoti og árásarmaö-
urinn tekur skjalatösku
hans. Kirby tekst viö illan
leik aö komast heim til sin,
áður en hann missir meövit-
und. Þýöandi Jón O. Ed-
wald.
22.10 Listi nýju ljósi. Breskur
fræðslumyndaflokkur. 3.
þáttur. M.a. lýst gildi og til-
gangi oliumálverka á ýms-
um timum. Þýöandi óskar
Ingimarsson.
22.35 Dagskrárlok.
_______ TÍMINN,_______
r;rd í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA 56
Þeir höfðu samfylgd því nær allra frumbýlinganna við
Kolturvatn og það var allskuggalegur flokkur, sem tók
sér næturgistingu í hesthúsum á loftum í Ásahléi. Lands-
höfðinginn hefði séð það að hér voru karlar, sem
ólíklegir voru til þess að víkja um set f yrir orðum einum
— ef hann hefði komið.
Frumbýlingarnir komu snemma á markaðinn. Þar
voru aðeins fáir Lappar fyrir, og Páll sá ekki eitt
einasta andlit, sem hann kannaðist við, þegar hann
reikaði um þorpið daginn eftir. Hann var á leið heim í
gististaðsinn, þegar allt í einu var kallað á hann fremur
hranalega. Páll sneri sér við. Þetta var sýslumaðurinn.
Páll þreif af sér húf una, því að Hellgren sýslumaður var
yfirvald, sem jafnvel mestu stórbokkar nýbyggðanna
hefðu ekki gengið f ramhjá, án þess að þykjast sjá.
— Hverra erinda ert þú hér? Röddin var dimm og
valdsmannsleg, og augun undir loðnum augnabrúnunum
vorueinsog hvassir broddar, sem reka ætti í margsekan
glæpamarjn. Páll mundraði eitthvað um það, að hann
hefði komiðá markaðinn til þessaðselja fáein skinn.
— Spurðir þú mig ekki í vor, hvort byggingarbréfín
f rá ríkinu væru í f ullu gildi? spurði hann með þjósti.
— Jú.
— Og Lars Pálsson er faðir þinn?
PálI staðfesti það. Hann hélt enn á húfunni í hendinni,
og sýslumaðurinn gaut augunum illilega til hárlubbans á
honum.
— Settu á þig húfuna, maður, sagði hann. Já — og
komdu svo með mér.
Páll hlýddi skipuninni. Þorpsbúar horfðu á eftir þeim
forvitnisaugum. Hvað var á seyði? Það var ekki laust
við, að Páll héldi, að nú ætti að taka sig fastan, þótt hann
vissi ekki upp á sig neina sök. Sýslumaðurinn var svo í-
bygginn og tuldraði í sífellu í skegg sér.
Páll var þó að minnsta kosti ekki settur umsvifalaust í
tukthús, því að Hellgren fór með hann þangað, sem
hann bjó, meðan hann dvaidi f Ásahléi. Hann skipaði
. honum að setjast, tók tvö glös, hellti f þau brennivíni og
rétti honum annað. Undrun Páls varð æ meiri. Að sitja
hér einn að drykkju með sýslumanninum sjálfum — nei,
það bjó eitthvað undir þessu! Hellgren púaði í skeggið,
þegar hann hafði tæmt glas sitt. En harðneskjusvipurinn
hvarf ekki af valdsmannslegu andliti hans og hann varð
engu frýnilegri en áður.
Og sýslumaðurinn hafði líka fulla ástæðu til þess, að
horfa ergilega á þennan hávaxna, langsoltna frum-
býling, sem með fjórum orðum hafði sett hann í þá
verstu klípu, sem hann hafði komizt i um dagana. Eru
ríkisskjölin í gildi? Hellgren sýslumaður hafði varla átt
væra nótt síðan þessari spurningu var slöngvað að
honum í Fattómakk, og nú starði hann á Pál, eins og
hann væri að reyna að vega hann og meta og komast að
því, hvernig hann væri skapaður innvortis. Hann kastaði
við og við fram einni og einni spurningu, en þær voru
aukaatriði, sem honum lágu í léttu rúmi.
Þeir, sem þekktu sýslumanninn vel, botnuðu ekkert í
honum. Árum saman hafði hann verið yfirvald í sýslu,
sem var á stærð við landshöfðingjadæmi, þegar lengra
dró suður í landið, og hér hafði hann innrætt fáfróðu
strjábýlisfólkinu, að ríkið... ja, ríkið væri klöppin, ó-
hagganleg — það væri sannleikurinn og réttvísin. Orð
embættismanna ríkisins væru eins og biblían. Þau yrðu
ekki sniðgengin. Nei, því, sem sagt var í nafni rfkisins,
var óhætt að treysta, og skjal með skjaldarmerki þess
var jafn dýrmætt og áreiðanlegt og nafn og innsigli
drottins allsherjar væri undir því. Ög svo komu þessir
þrælpindu f jallakarlar og spurðu, hvort ríkisskjölin væru
í gildi! Héldu þeir, að ríkið gæfi út falsbréf? O, þeir
máttu skammast sín!
Það voru ekki Lapparnir einir, sem höfðu heimsótt
landshöfðingjann í Ymá. Sýslumaðurinn frá Vilhjálms-
stað hafði líka komið til hans og gef ið ótvírætt í skyn, að
veldi Svíakonungs riðaði á heljarbarmi. Þessir karlar
uppi í f jallaskógunum litu þannig á, að ríkið væri klettur-
inn, sem öldur tímanna brotnuðu á — óbifanlegt og haf ið
yfir alltannað. Var hægt aðsvifta þá réttinum til þess að
búa á þeim stöðum, sem ríkið sjálft hafði látið þeim í té?
Nei! Þá myndi ríkið f á á sig þann smánarblett, að enginn
heiðarlegur maður gæti lengur starfað í þjónustu þess.
Frumbýlingarnir myndu fyrirlíta ríkisvaldið. Enginn
myndi f ramar skeyta um þess skömm né heiður. — Það
var ekki hægt að svipta fólk jarðnæðinu. Satt var það, að
það svalt stundum. En það gerði ekki heldur kröfur til
annars en fá að lifa sultarlífi. Yrði reynt að flytja það
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
K
U
B
B
U
R
Ekkert likist reiöi og ofsa smánaörar
konu...
Geiri fær aö borga
dýru veröi hvaö hann x
er ósamvinnuþýöur!
Og Valda
drottning
sannar þaö
svo sannar
lega!
\ " Hún slær hann
hann missir
þegar
meövitund!
?5viö skulumsjá hvort^
aö sonur langafa mins,
Þafiminn,hefur eitthvaö
^ skrifaö... Ha Djöfull?
( Engar skýringar um norn-
ina... reykinn . eöa Kula—ku!
Furöulegt fyrirbæri!
3/H