Tíminn - 29.09.1976, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Miövikudagur 29. september 1976
Að gefnu tilefni
Svar frá Halldóri E. Sigurðssyni
1 Dagblaöinu þann 21. sept.
s.l. birtist grein eftir Halldór
Halldórsson, þar sem fjallað er
um kaup min á ibúðarhúsi i
Garðabæ haustiö 1973, og m.a.
vitnað til ummæla I forystu-
grein Visis frá 15. sept. s.l. og
sagt frá frásögn Morgunblaðs-
ins 22. mai 1974 af þessum húsa-
kaupum. Til viðbótar hefur svo
Þjóðviljinn talið sér nauðsyn-
legt að láta ekki sinn hlut eftir
liggja og birtir i forystugrein s.l.
laugardag hatramma árás á
mig vegna margnefndra húsa-
kaupa. 011 þessi skrif viröast
byggð á upphaflegu greininni i
Morgunblaðinu 22. mai 1974.
t tilefni af þessu vil ég taka
fram, að ég svaraöi grein Morg-
unblaösins i Morgunblaðinu
sjálfu 25. mai 1974 og gerði þar
grein fyrir öllum málavöxtum
varðandi ibúðarhúsakaupin og
leyndi þar engu um, enda
engu að leyna.
Þessi svargrein virðist af ein-
hverjum óskiljanlegum ástæð-
um hafa farið framhjá þeim
aðilum, sem nú hafa sýnt þessu
máli svo mikinn áhuga að birta
um það blaðagreinar, og skulu
þvi hér birtar, þessum sann-
leikselskandi mönnum til upp-
lýsingar, hlutar úr téðri grein,
er snerta húsakaup min beint:
„1. Stærð hússins er skv.
teikningu, sem þvl fylgdi, 137.5
fm, en auk þess fylgja þessu
húsieins og öllum öðrum húsum
áþessu svæði, tvöfaldur bllskúr,
og að honum viðbættum getur
stærðin náð þvi, sem þér gefið
upp. Hins vegar mun það ekki
vera venja, þegar gefin er upp
stærð á ibúðarhúsnæði, að telja
bilskúra með, enda er það bygg-
ing af allt annarri gerð en ibúð-
arhúsnæðiö sjálft. Er þvi ná-
kvæmni ekki höfð i huga um frá-
sögn af stærð hússins.
2. Þegar ég vissi af því, að
hús þetta var til sölu, spuröist
ég að sjálfsögðu fyrir um það
hjá fasteignasölum, hvað gang-
verð væri á sambærilegum hús-
eignum og hvað hugsanlegt
verðtilboð mitt þyrfti þvi að
vera hátt. Mér voru þá gefnar
þær upplýsingar, aö verðið gæti
verið frá 6 millj. kr. og til þess
verðs, er ég keypti húsið fyrir,
og færi þaö eftir útborgun þeirri,
erég gæti innt af hendi. Mér var
jafnframt kunnugt um það, aö
nýtt hús var selt i Garðahreppi
um svipað leyti. Það hús var ca.
200 fm, auk bilskúra, mjög
vandað i byggingu, en það var
ekki að fullu frágengið, t.d. lóð
ófrágengin og húsið ómálað að
utan. A kaupveröi þess húss og
þess, er ég keypti, munaði
nokkrum hundruðum þúsunda,
er það hús var dýrara en mitt,
en, útborgun var einnig hærri.
Af þessu má ljóst vera, að
verðið hefur verið i samræmi
við markaðsverð á húsum I
Garðahreppi á þeim tima, er
kaupin áttu sér staö, en ég vil
geta þess, að mitt hús er 8 ára
gamalt.
3. Aðalatriði málsins er, að
húsið ‘er selt með frjálsu sam-
komulagi og gerði ég seljendum
tilboð i það I samræmi við það,
er ég taldi mér fært. Þeir gerðu
mér gagntilboð, sem ég sam-
þykkti. Endanlegt söluverð
byggðist þvi á verðhugmyndum
seljenda sjálfra.
Ég vil taka það skýrt fram og
leggja á það sérstaka áherzlu,
að seljendur (og þeir, sem að
málinu komu frá þeirra hendi,
sem nú eru sumir lifs, en aörir
liðnir), höfðu engan persónuleg-
an né pólitiskan hagnað af þvi
að eiga þessi viðskipti við mig,
og ég mótmæli öllum dylgjum i
þeirra garð þar um. Ég vil lika
Halldór E. Sigurðsson.
leggja áherzlu á, að þessi viö-
skipti eru gerð af mér sem ein-
staklingi og tengjast á engan
hátt þvi starfi, sem ég gegni nú.
Ef það er orðið þyrnir i augum
Morgunblaðsmanna, að ein-
staklingar eigi þak yfir höfuð
sér, eða viðskiptasamningar
séu gerðir skv. frjálsu sam-
komulagi, þá brestur mig skiln-
ing á stefnu blaðsins.”
Hitt er svo annað mál, að ég
hef enga ástæðu til að ætla, að
þeir aðilar, sem nú hafa tekið
upp þetta mál hafi áhuga fyrir
þvi að skoða málið niður 1 kjöl-
inn frá venjulegum viðskipta-
sjónarmiðum.
Tilgangurinn með skrifunum
er heldur ekki sá að fjalla um
min persónulegu viðskipti, t.d.
hvort ég kaupi ibúðarhús eða
ekki, tilgangurinn er sá að læða
þvi að, að ég hafi þegið mútur I
sambandi við þessi fasteigna-
viðskipti, enda ýmist dylgjað
með það eða sagt beint, eins og I
Þjóðviljanum.
Þvi skora ég hér meö á ykkur,
sem árásina gerið, að sýna fram
á, eða a.m.k. gera heiðarlega
tilraun til þess að sanna, að ég
hafi gengiö erinda Islenzka Al-
félagsins I rikisstjórn, á Alþingi
eða öðrum vettvangi. Ég mót-
mæli harðlega þessum dylgjum
og áburði, og á meðan þið finnið
ekki orðum ykkar nokkurn stað,
verður að skoða þau sem mark-
lausan áróður af lægstu tegund.
Ritstjóri Þjóðviljans hefur
krafizt þess, að ég segi af mér
ráðherrastörfum vegna þessa
máls. Það er nokkuð siðbúin ósk
úr hans herbúðum, með tilliti til
þess, að máliö kom upp i tið
vinstristjórnarinnar.
Hitt skulu bæði hann og aðrir
vita, að ég tel mig hafa sinnt
ráðherrastörfum minum eftir
beztu getu og samvizku og tel
þessa frómu ósk, og árásina i
heild, nokkra viðurkenningu á
þvi, að sæmilega hafi til tekizt.
Ég ætla ekki að afsaka mig
fyrir hugrenningar annarra. Ég
treysti þvi, að almenningur sjái
I gegnum þessar árásir, að þetta
eru pólitiskar árásir af þvi tagi,
sem ekki hafa verið notaðar i is-
lenzkum stjórnmálum um langt
árabil. Því miður virðist það nú
aftur að verða tizka að vegið sé
að stjórnmálamönnum með
ærumeiðandi óhróðri.
Þessar árásir eru gjarnan
geröar undir þvi yfirskyni, að
verið sé að efla pólitiskt siðgæði.
Barátta fyrir pólitisku siðgæði
verður þó ekki háð með dylgj-
um. Þvert á móti vitnar slikur
vopnaburður um skort á póli-
tisku siðgæði.
Þegar rógskrif um menn
koma i stað umræðu um hin
pólitísku málefni þjóðfélagsins,
er hætta á ferðum. Stjórnmála-
barátta er ekki þessarar gerðar.
Stjórnmálabaráttan hlýtur að
hafa háleitari markmið, hún er
.barátta um lifsskoðun manna,
hvernig leysa skuli úr vanda-
málum þjóðarinnar eins og þau
eru á hverjum tima, hvernig
bæta skuli kjör hennar, rækta
land hennar og auka þroska
hennar. Þessi markmiö skipta
máli i islenzkum stjórnmálum
og þeim verður ekki náð með
þvi að ræna ærunni af þeim sem
við stjórnmál fást með dylgjum
og óhróðri.
Það er stundum sagt, að til-
gangurinn helgi meðalið. Hitt
mun sönnu nær, að meðalið lýsi
tilganginum, ódyggðin styður
sig við svikin og illgirnin við
róginn.
Þjóðinni stafar nú hætta af þvi
að óHeiðarleg vinnubrögð nái
fótfestu i Islenzkri stjórnmála-
baráttu. Megi hún bera gæfu til
að svo verði ekki.
Að lokum endurtek ég áskor-
un mina til ykkar að sanna á
mig mútuþægni við Islenzka Ál-
félagið, að öðrum kosti lýsi ég
dylgjur ykkar og frásögn þar
um ósannindi af verstu gerð.
Fýlupokarnir
VALDtS ÓSKARSDÓTTIR, sem
kunn er blaðalesendum vegna
greina og mjög fallegra ljós-
mynda, sem og fyrir sögur I blöð-
um og timaritum, hefur gefið út
barnabók eftir sig. Nefnist hiín
Fýlupokarnir.
Saga þessi var lesin I útvarp I
sumar, og er hún ætluð börnum á
öllum aldri. Alls er hún 52 blað-
siöur og prýdd myndum, sem höf-
undur teiknaöi sjálfur. Bókin er
fjölrituð i Letri.
Þótt Valdis hafi talsvert skrifað
áöur, er þetta fyrsta bókin, sem
út kemur eftir hana.
eftir Valdísi
Valdis óskarsdóttir.
Kaupfélagsritið í Borgarnesi
Kaupfélagsritiö I Borgarnesi
hefur nú komið út I tólf ár. 55.
heftið kom út nú I september, og
kemur þvi að meðaltali um hálft
fimmta hefti á ár hvert. Björn H.
Jakobsson er ritstjóri kaup-
félagsritsins.
Þótt ritiö sé gefið út af
Kaupfélagi Borgfirðinga og viö
það kennt, fjallar það ekki nema
að nokkru leyti um kaupfélags-
málefni, verölag og framkvæmd-
irá vegum þess, heldur er megin-
efni þess frásagnir ýmsar um at-
burði, einkum I Borgarfirði,
greinar um almenn mál.
Oftast er Kaupfélagsritiö þrjár
arkir hvert hefti, 48 blaðsiður.
Norskur rítnöfundur
í Norræna
Norski rithöfundurinn Torstein
Bugge Höverstad les úr verkum
sinum I Norræna húsinu á
fimmtudagskvöld.
Torstein Bugge Höverstad er
32 ára gamall, rithöfundur, þýð-
andi og útvarpsstarfsmaður.
Hann hlaut norræna feröastyrk-
inn 1976 (Nordisk Resestipend) til
íslandsfararinnar. Hér hefur
húsinu
hann dvalizt undanfarið til að
kynna sér land og þjóð, en hann
hefur sérstakan áhuga á þvi,
hvernig smáþjóðum farnast i
skiptum sinum viö ýmsa alþjóö-
lega þrýstihópa, segir i frétt frá
Norræna húsinu. 1 ritum hins
norska höfundar speglast einnig
þessi þjóðfélagsáhugi hans á
margvislegan hátt, en hann hefur
þegar sent frá sér 13 bækur.

Auglýsið í Tímanum
v___________________________________y
Umdeild laun
Sjónvarpsstarfsfólk hefur nú
gripið til þess úrræðis, til full-
tingis kröfum sinum um hærri
laun, að hefja setuverkfall,
ólöglegt verkfall. Skilningur á
aðstöðu þeirra berst m.a. frá
Sviþjóð og frá launafólki hér i
svipaðri aðstöðu. Sá „skiln-
ingur” mótast af aðstöðu við-
komandi hópa og er eðlilegur
frá þeim sjónarhornum.
Til umhugsunar hverjum,
sem áhuga hefur, skulu hér á
eftir tekin upp laun fólks, er
starfar við fiskverkun á
Vestfjörðum samkvæmt gild-
andi kaupgjaldsskrá. Verka-
fólk, sem starfar við fiskvinnslu
oghefur 1 árs -10 ára eða 30 ára
starfsreynslu, hefur i laun á klt.
kr. 370.30 eða með 22 daga vinnu
á mánuði kr. 65.172.80 i laun.
Með tveggja tima yfirvinnu á
dag eða 44 yfirvinnutimum á
mánuði á kr. 518,40 á timann,
verða mánaðarlaun fiskverka-
fólks kr. 87.982,40. Þvi miður vill
svo illa til, að sú launatafla, sem
ég hef vegna rikisstarfsmanna
er nr. 51 og gildir frá 1.3.’76.
Siðan eru komnar bæði
hækkanir i prósentutölu og til-
færsla milli launaflokka, en
vegna þess, sem skiptir máli,
notum við hana til saman-
buröar.
Taxti fiskverkunarfólks, sem
miðað var við I dæminu að
framan, er 6. taxti, en i raun 4.
taxti, þar eð kaupgjaldsskráin
hefst á 3. taxta, taxtar verka-
fólksins eru 11 talsins, en i raun
9 miðað við fyrrgreint. Sé tekiö
mið af þessu, þegar litið er á
launataxta rikisstarfsmanna
(sem hófst á 10. launaflokki, en
nú á 11. launaflokki) og laun
borin saman, þá má ætla, aö
sambærilegur flokkur rikis-
starfsmanna yrði 14. flokkur
eða 4. flokkur.
Mánaðarlaun samkvæmt
þeim flokki eru kr. 66.745.- og
þá meö 44stunda eftirvinnu kr.
96.112.00. í þessari tölu er
reiknað með tilfærslu um launa-
flokk, en ekki þeim tveim hækk-
unum launa, sem til hafa komið
eftir 1/3 ’76. Laun fiskverkunar-
fólks eru þvi kr. 87.982,40 á
mán., en laun starfsfólks við
sjónvarp kr. 96.112,00 á mán.
Með tilliti til þess, að launa-
hækkanir rikisstarfsmanna eru
ekki allar með i dæminu, má
fullyröa, að laun fyrir vinnu i
sjónvarpinu séu a.m.k. 10 þús-
und kr. hærri á mán. en i al-
mennri fiskvinnu.
Þess skal þó sérstaklega
getið, að af skráðum starfs-
mönnum sjónvarps 1. jan. 1975,
sem eru 124 talsins eru aöeins 20
i lægri launaflokkum en 14.
flokki. Sem dæmi skal tekið að
Eiður Guðnason er 1/1. ’75 i 27.
launaflokki, sem gerir með 44
stunda yfirvinnu kr. 149.437,00 á
mán. 1/3. ’76 + prósentu-
hækkanir. Oddur Gústafsson
hefur eftir sama reikningi 22.
launaflokk og mánaðarlaun kr.
126.541,00 + prósentuhækkanir.
Af starfsfólki sjónvarps hafa 50
sömu laun og Oddur eöa hærri.
Þannig má ætla, að allt
starfsfólk hafi mun hærri laun
en gerast i fiskiönaöi og meiri-
hluti þess miklu hærri laun. Það
er vissulega rétt hjá tals-
mönnum starfsfólks sjónvarps-
ins, að nokkrir smáhópar laun-
þega hafa náö fram launa-
hækkunum með skyndiverk-
föllum, og þaö er lika rétt, að
miðað við laun erlendis munu
þær kauphækkanir teljast eðli-
legar. Það er hins vegar
sjónvarpsfólki til umhugsunar,
hvort þessi viðmiðun er rétt, og
nægir hún til þess að réttlæta
ofbeldisverk?
Er það ekki framleiðsla fisk-
verkunarfólks og iönverkafólks,
sem verður aö standa undir
launum rikisstarfsmanna, er
það ekki viðmiðun við laun þess
fólks, sem teljast verður eölileg,
fremur en við erlenda launa-
flokka?
Eru nú gleymd friðindin, svo
sem nær þvi ókeypis að eta i
rikismötuneytinu, verðtryggður
lifeyrissjóður og æviráðning.
Gleymist ekki, að starf hjá
sjonvarpinu er miklu skemmti-
legra, þægilegra, hlýrra, fyllra
og betra en I fiskverkun og ætti
þvi raunar að vera verr launað
en að standa I hálfköldu frysti-
húsi blautur um hendur og
dauöleiður á helv. bandorm-
inum aila daga, auk þess er
vinna i frystihúsi færibanda-
vinna, sem engin griö gefa
allan daginn, engir aukakaffi-
sopar, engin hlé.
Að starfsfólk frá sjónvarpinu
sæki nú mjög á almennan
vinnumarkað, sannar ekki
annað en, að reynsla, sem það
hefur fengiö á fullum launum i
starfi hjá sjónvarpinu, hefur
gert það eftirsóknarvert, ekki
sú menntun, sem það hafði, er
það hóf störf hjá stofnuninni.
Hvað hefur þaö i raun kostað
sjónvarpið að gera viðkomandi
fólk svo eftirsóknarvert, er það
ekki staöreyndin i þessu efni, að
„sjaldan launar kálfur ofeldi”.
Við starfsfólk sjónvarpsins,
sem skapað hefur g óöa stofnun
i landinu, vil ég að lokum segja
þetta! Þó svo að nokkrum smá
ofbeldishópum i þjóðfélaginu
hafi tekizt að ná launum sinum
úr sambandi viö almennt launa-
kerfi i landinu, var von min sú,
að einhvern tima og með ein-
hverjum hætti mætti stööva þá
þróun. Ef skyndiverkfall ykkar
hefði beinzt til hækkunar á
launum láglaunafólks i landinu,
hefði mörgum þótt hlutur ykkar
góður.
Þiö munuð fá samúð smá sér-
hagsmunahópa og kjána, sem
ekki þekkja til á Islandi, en
tæplega samúð islenzks verkg-
fólks.
K.Sn.