Tíminn - 06.10.1976, Qupperneq 13

Miövikudagur 6. október 1976
TÍMINN
13
eftir Maurice Ravél: Law-
rence Foster stjórnar.
Sinfóniuhljómsveit
Lundúna leikur „Gymno-
pediu” nr. 2 eftir Erik Satie
i hljómsveitarbúningi
Debussys: André Previn
stjornar. John de Lancie og
Sinfóniuhljómsveit
Lundúna leika Konsert-
sinfóniu fyrir óbó og
strengjasveit eftir Jacques
Ibert: André Previn stjórn-
ar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Tónleikar.
17.00 Lagiö mitt. Anne-Marie
Markan kynnir óskalög
barna innan tólf ára aldurs.
17.30 Nói bótasmiöur. Erling-
ur Daviösson ritstjóri flytur
brot úr æviþáttum (3).
18.00 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
Tilkynningar.
19.35 Óöur undirdjúpanna.
Arni Waag kennari flytur
erindi um hvali.
20.00 Pianósónötur Mozarts
(IV. hluti) Deszö Ranki
leikur Sónötu i D-dúr
(K311). Hljóöritun frá ung-
verska útvarpinu.
20.20 Benedikt Gröndal Svein-
bjarnarson — 150 ára minn-
ing. Gils Guðmundsson tek-
ur saman dagskrána. Les-
arar ásamt honum: Gunnar
Stefánsson og Hjörtur Páls-
son. Einnig veröa flutt lög
viö ljóö eftir Benedikt Grön-
dal.
21.30 Ctvarpssagan:
„Breyskar ástir” eftir ósk-
ar Aöalstein. Erlingur
Gislason leikari les (3).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: Ævisaga Siguröar
Ingjaldssonar frá Bala-
skaröi. Indriöi G. Þorsteins-
son rithöfundur les (19).
22.40 Nútimatónlist. Þorkell
Sigurbjörnsson kynnir.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Miðvikudagur
6. október
18.00 Adam og Otka.Tékknesk
biomynd fyrir börn og ungl-
inga. Adam og Otka eru
börn, sem búa úti á landi.
Þau fara i heimsókn til
skyldmenna, í höfuöborg-
inni. Þar hitta þau úrsmið,
sem sýnir þeim furðulega
klukku. Þýðandi Jóhanna
Jóhannsdóttir.
19.10 Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.30 Auglýsingar og dagskrá.
20.40 Pappirstungl. Banda-
riskur myndaflokkur. I
fööurleit. Þýöandi Krist-
mann Eiðsson.
21.05 Kirgisarnir i Afganistan.
Bresk heimildamynd um
Kirgisa, 2000 manna þjóð-
flokk, sem býr i tjöldum i
nærri 5000 metra hæö á há-
sléttu i Afganistan. Þjóö-
flokkur þessi býr viö ein-
hver erfiðust lifsskilyröi - i
heimi. Annað hvert barn
deyr nýfætt, og þriðjungur
mæöra deyr af barnsförum.
Þýðandi og þulur Ellert
Sigurbjörnsson.
22.00 Brauð og vin. Italskur
framhaldsmyndaflokkur i
fjórum þátturti, byggöur á
sögu eftir Ignazio Silone. 3.
þáttur. Efni annars þáttar:
Pietro er enn i fjallaþorpinu
og boöar byltingu, en
bændurnir gefa oröum hans
litinn gaum. Hann hittir þó
fyrir fólk, sem hlustar á
hann, þ.á.m. eru byltingar-
sinnaöir stúdentar.
Bianchina kemur aftur frá
Róm meö skjöl til hans, og
hann ákveður að fara
þangað sjálfur. Þýöandi
Óskar Ingimarsson.
23.00 Dagskrárlok.
Sír Arthur Conan Doyle:
Konungsgersemi °
Doktor Watson fannst mjög þægilegt að vera aftur
staddur í óþrifalegu stofunni á fyrstu hæð í Bakara-
stræti, þar sem svo mörg ævintýri höfðu verið rannsökuð
og til lykta leidd. Hann litaðist um og virti fyrir sér
ýmiss konar merki á veggjunum, bekkinn með sýrublett-
um eftir efnafræðirannsóknir, f iðlukassann, sem reistur
var upp í einu horninu og kolakassann, þar sem geymdar
höfðu verið reykjarpípur og tóbak áður fyrr. Hann festi
loks augun á andliti Billys, unglegu og brosandi. Billy
var hinn ungi, hyggni og hæverski piltur, sem komið
hafði í skarðið í stað Watsons og skyldi bæta úr einveru
og einangrun hins mikla leynikegils.
— Hér virðist allt vera óbreytt, Billy, og sömuleiðis þú
sjálf ur. Ég vona að því sér eins farið um hann?
Billy leit með miklum hátíðleik á lokaðar svefn-
herbergisdyrnar.
— Ég held að hann sé sofandi í rúmi sínu, svaraði
hann.
Klukkan var sjö að kvöldi á yndisfögrum sumardegi,
en dr. Watson var nægilega kunnugur óreglulegum lifn-
aðarháttum gamla vinar síns, svo að hann furðaði sig
ekki á þessu.
— Það þýðir vissulega að hann hef ur eitthvert mál til
rannsóknar.
— Já, herra, og hann hef ur sökkt sér mjög niður í það
einmitt núna. Ég óttast alvarlega um heilsufar hans.
Hann verður sífellt fölari og magurri, þvi að hann borðar
ekkert. Hvenær þóknast yður að koma og borða? spurði
frú Hudson.
— Klukkan hálf átta, daginn eftir morgundaginn.
svaraði hann. Þér munið vfst, hvernig hann er, þegar
hann er niðursokkinn í eitthvert vandasamt mál.
— Já, Billy, ég þekki það vel.
— Hann er í eltingarleik við einhvern. I gær var hann á
ferli búinn eins og verkamaður í atvinnuleit. I dag var
hann ígervi gamallar kerlingar. Hann gat jafnvel blekkt
mig með útliti sínu, en ég þekki nú betur aðferðir hans.
Billy glotti og benti á klunnalega sólhlíf, sem reist var
upp við legubekkinn.
— Þarna er nokkuð af búningi gömlu konunnar, sagði
hann.
— En hver er tilgangurinn með öllu þessu, Billy?
Billy lækkaði röddina líkt og hann ætlaði að ræða trún-
aðarmál.
— Það skiptir engu, þó að ég segi yður það, herra, en
það má ekki hafa í hámæli. Það er málið um kórónu-
gimsteininn.
— Hvaö þá, — um hundrað—þúsund-punda-innbrots-
þjófnaðinn?
Já, herra, þeir verða að ná gimsteimnum aftur. Sjáið
þér til, hingað komu f orsætisráðherrann og ríkisráðsrit-
arinn: þeir sátu báðir þarna á legubekknum. Hr. Holmes
var mjög kurteis við þá báða og reyndi að f riða þá. Hann
lofaði þeim að hann skyldi gera allt, sem hann gæti. Svo
var þarna Cantlemere lávarður....
— Á, var það svo?
— Já, herra, og þér vitið, hvað það þýðir. Það er stirð-
busalegur karl, leyfi ég mér að segja. Mér gazt vel að
forsætisráðherranum, og ég hef ekki neitt út á ríkisráðs-
ritarann að segja: þeir virðast vera kurteisir og mann-
úðlegir menn. En lávarðinn get ég illa þolað, og sama
finnst hr. Holmes um hann. Lávarðurinn hef ur enga trú
á hr. Holmes og var mótfallinn því að fela honum málið.
Hann mundi helzt óska, að Holmes mistækist.
— Og er hr. Holmes kunnugt um það?
— Hr. Holmes veit alltaf það, sem hann þarf að vita.
— Gott er það: við skulum vona að honum takist ekki,
og að Castlemere lávarði skjátlist alveg. En, meðal ann-
ars, Billy, til hvers eru þessi tjöld fyrir glugganum?
— Hr. Holmes lét þau fyrir gluggann fyrir þrem dög-
um. Það er nokkuð skrýtið á bak við þau.
Billy gekk til og dró til hliðar tjöldin, sem huldu boga-
gluggann og nokkurt hil, er undir honum var. Dr. Watson
gat naumast stillt sig um að reka upp unerunaróp. Þarna
sat ímynd hins gamla vinar hans í setkápu, og sneri and-
liti líkansins af hálf u leyti að glugganum og horfði niður,
líkt og Holmes sjálf ur væri að lesa í einhverri ósýnilegri
bókog sæti í hnipri í hægindastólnum. Billy tók höf uð lík-
ansins og hélt því upp.
— Við snúum því á ýmsa vegu við og við, svo að það sé
sem líkast lifandi manni. Ég þyrði ekki að snerta það,
væru tjöldin ekki fyrir glugganum. Þegar þau eru dregin
frá, sést líkanið vel frá strætinu.
— Við notuðum svona gervimann einu sinni áður,
sagði ég.
Billy dró tjöldin lítið eitt til hliðar og leit út á strætið.
— Þarna handan eru einhverjir, sem hafa gætur á
okkur. Ég sá mann við gluggann hér beint á móti. Sjáið
sjálfur til.
Watson stéeittskref f ram, þegar svefnherbergisdyrn-
ar opnuðust og Holmes sjálf ur langur og grannur birtist í
dyrunum. Hann var fölur og tekinn í útliti, en skrefin
föst og hreyf ingarnar ákveðnar að venju. Hann tók stökk
að glugganum og dró tjöldin fyrir aftur.
— Þannig á það að vera, Billy, sagði hann. Þú varst í
lifshættu, drengur minn, og ég má ekki missa þig eins og
stendur. Nú, Watson. það er gaman að sjá þig af tur hér í
gömlu híbýlunum okkar. Þú kemur hér líka á örlagaríkri
stundu.
— Ég skil að svo muni vera.
— Þú mátt fara, Billy. Þessi drengur er mér ráðgáta,
Watson. Hef ég leyf i til aðstofna líf i hans í hættu?
— Hvers konar hættu?
— í skyndilega lífshættu blátt áfram. Sjálfur býst ég
við henni nú í kvöld.
— Við hverju býst þú þá?
— Ég býst við morðárás, Watson.
— Nei, nú ertu að gera að gamni þínu, Holmes.
— Þótt spaugsemi mín sé mjög takmörkuð, þá gæti ég
búið til betri gamansögu en þetta. En sem stendur er
engin hætta á ferðum. Má bjóða dropa af víni? Vindlarn-
ir og reyktóbakið er á sínum gamla stað. Seztu svo í
gamla stólinn þinn. Ég vona, að þú fyrirgef ir svæluna úr
pípunni minni. Þessa dagana reyki ég í stað þess að
borða.
— En hvers vegna sveltir þú þig?
— Hæf ileikarnir til rökréttrar hugsunar verða skýrari
og hvassari við sveltuna. Þar sem þú ert læknir, kæri
Watson minn, muntu skilja, að hugsunin um mat og
meltingu getur truf lað hugsun og starfsemi heilans. Ég
er eintómur heili, allt hitt er bara viðauki eða fylgif iskur
hans. Því læt ég mér annast um heilann.
— En hvað er svo um lífshættuna?
— Já, vel á minnzt. Fari svo, að hún reynist raunveru-
leg, er rétt að þú leggir þér á minni nafn og heimili
ódáðamannsins. Þú getur svo skilað því í Scotland Yard
ásamt kærri kveðju minni. Nafnið er Sylvius, Negretto
Sylvius greif i. Skrifaðu það hjá þér, maður, og heimilis-
fangið 136 Moorside Gardens N.W. Hef urðu skrifað það?
Hið ráðvendnislega andlit Watsons bar augljós merki
ótta og áhyggju. Hann þekkti alltof vel kæruleysi
Holmes, er hætta var á ferðum, enda var honum líkara
aðgera minna úr hættunni en efni stóðu til, f remur en að
ýkja hana. Watson, sem var athafnasamur maður,
fannst ekki að hann gæti látið þetta afskiptalaust.
„Þetta er best iyktandi gatan I
bænum. Skóbúö, sælgætisbúð og
kökubúö hver viö hliöina á
annarri.”
DENNI
DÆMALAUSI