Tíminn - 24.02.1977, Síða 15

Fimmtudagur 24. febriiar 1977
15
hljóðvarp
Fimmtudagur
24. febrúar.
7.00 Morgunútvarp
Veöurfregnir kl. 7.00, 8.15 og
10.10. Morgunleikfimi kl.
7.15. Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.00: Guöni Kolbeinsson les
söguna af „Briggskipinu
Blálilju” eftir Olle Mattson
(14). Enskupróf I 9. bekk kl.
9.10 (útv. fyrir prófanefnd
menntamálaráöuneytisins.
Tilkynningar kl. 9.30. Þing-
fréttirkl. 9.45. Létt lög milli
atriöa. Viö sjóinnkl. 10.25:
Ingólfur Stefánsson talar
viö Kjartan Guöjónsson sjó-
mann. Tónleikar. Morgun-
tónleikar kl. 11.00: Julian
Bream leikur á gitar Sónötu
f A-dúr eftir Paganini / Mic-
hael Ponti leikur á pianó
Scherzo i d-moll op. 10 og i c-
moll op. 14 eftir Klöru Schu-
mann / Jacqueline du Pré
og Daniel Barenboim leika
Sónötu i e-moll fyrir selló og .
pianó op. 38 nr. 1 eftir
Brahms.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veöurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. A frlvaktinni
Margrét Guömundsdóttir
kynnir óskalög sjómanna.
14.30 Hugsum um þaöAndrea
Þóröardóttir og Gisli Helga-
son sjá um þáttinn og ræöa
viö fyrrverandi eiturlyfja-
neytanda, sem segir sögu
sina af fikniefnaneyzlu og
afbrotaferli.
15.00 Miödegistónleikar
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veöurfregnir)
Tönleikar.
16.40 Sigrandi kirkja Séra
Arelius Nielsson flytur
fyrra erindi sitt.
17.00 Tónleikar
17.30i^Lagiö mitt Anne-Marie
Markan kynnir óskalög
barna'innan tólf ára aldurs.
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Daglegt mál. Helgi J.
Halldórsson flytur þáttinn.
19.40 Sinfóniuhljómsveit
Islands leikur i útvarpssal
Einleikari: Einar
Jóhannesson. Stjórnandi:
Páll P. Pálsson. Klarinettu-
konsert I f-moll op. 73 eftir
Carl Maria von Weber.
20.00 Leikrit: „Horft af
brúnni” eftir Arthur Miller
(Aöur útv. 1959) Þýöandi:
Jakob Benediktsson. Leik-
stjóri: Lárus Pálsson. Per-
sónur og leikendur: Eddie...
Robert Arnfinnsson
Beatrice kona hans...
Reglna Þóröardóttir, Alfieri
lögmaöur... Haraldur
Björnsson, Marco... Helgi
Skúlason, Katrin... Krist-
björg Kjeld, Randolpho...
Ólafur Þ. Jónsson, Louis...
Klemenz Jónsson, Mikki...
Flosi ólafsson, Lögreglu-
menn... Jón Aöils og Bragi
Jónsson,
21.45 Tónlist eftir Erik Satie
Francis Poulec og Jacues
Férier leika á tvö pianó.
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir. Lestur
Passiusálma (16).
22.25 „Siöustu ár Thorvald-
sens” Björn Th. Björnsson
íykur lestri þýöingar sinnar
á minningum einkaþjóns
Thorvaldsens, Carls
Rrederiks Wilckens (12).
22.45 Hljómplöturabb
Þorsteins Hannessonar.
23.35 Fréttir. Dagskrárlok.

mmm m
Hættulegt ferðalag

eftir AAaris Carr
enninu. Móða var á sólgleraugunum og hún þróði að
komast í f orsælu. Það var eins og steikjandi sólin drægi
úr henni allan mátt og hún gekk hratt á eftir Mike upp
frá árbakkanum.
Þeir höfðu ráðið henni til að klæðast síðbuxum úr
bómulloghúnsáaðþeirhöfðu og farið í síðar buxur.
Þegar þau komu inn í skóginn, sá Penny hvers vegna.
Gróðurinn óx þarna svo hratt að ómögulegt var að
halda stígnum auðum og síðbuxur hlífðu fótleggjunum
gegn rispum og sárum. Frumskógurinn var heitur og
rakur. Milli mahónítrjáa, pálma og sedrustrjáa sá hún
undurfagrar orkídeur. Litskrúðugir páfagaukar og ap-
ar hlupu frá stígnum þegar þau nálguðust og skræktu
gjallandi viðvörunaróp sín, þegar brast í greinum og
kvistum undir fótum þeirra.
— Nú erum við að verða komin, sagði Mike og nam
staðar. Penny staðnæmdist við hlið hans. Hún sló eftir
moskitóflugu og óskaði þess að hún hefði líka farið í
ermalanga blússu. — Af hverju kom Brian ekki með
okkur? spurði hún og leit yfir öxl sér.
— Hánn þurfti að ganga f rá ýmsu um borð, en kemur
seinna og þá geturðu hitt hann. Ég ætlaði bara að ganga
úr skugga um að þú hefðir allt sem þú þarf nast, áður en
ég fer og hjálpa honum.
— Hvað voru margir menn hérna upphaflega?
— Þeir voru 'ekki margir fyrst, en þegar starfsemin
jókst voru um það bil hundrað á launaskrá, einkum
Indíánar og Brasilíumenn. Við fórum dálítið öðruvísi
að, en venjulegt er á gúmmíplantekrum, reyndum að
rækta gúmmítré á ákveðnu svæði, þannig að við
fengjum ekki aðeins gúmmí úr villtum trjám. Við
þurftum að ryðja stór landsvæði til að það tækist það
var erfitt á stundum en margborgaði sig.
— Ekki furða þó að pabbi hafi haft mikið að gera.
Það hlýtur að hafa verið meira en fullt starf að vera
læknir alls þessa fólks.
Mikebrosti stríðnislega. — Maður skyldi ætla það. Ég
skal segja þér allt um hann seinna. En við verðum að
halda áfram ef þú vilt ekki að maurarnir og moskító-
flugur éti okkur upp á staðnum. Það er varasamt að
halda kyrru fyrir í skóginum.
Penny þurfti að hlaupa við fót að baki honum og hún
greipandann á lofti stundarf jórðungi síðar, þegar þau
voru greinilega komin á leiðarenda. Framundan var
stórtrjóður, þar sem kofar þaktir pálmablöðum stóðu í
hring umhverfis stórt opið svæði. Yfir öllu skein sólin
svo björt að nokkur stund leið unz Penny sá að allir kof-
arnir stóðu á háúm stöplum og milli allra kofanna lágu
eins konar brýr. Allt í kring var þéttur skógurinn eins
og veggur. Þetta var mjög myndræn sjón og Penny
fannst hvítir kofarnir hálf óraunverulegir í þessuum-
hverfi.
Mike sneri sér að henni og brosti snöggt, en hélt síðan
áfram yfir opna svæðið, Hann hjálpaði henni upp stig-
ann upp á brúna og síðan að kofa, sem hann vissi að
enginn bjó í. Svo kinkaði hann kolli og ýtti upp hurðinni.
— Komdu inn og bíddu hér. Ég ætla að athuga hvað
strákarnir hafa gert við farangurinn þinn.
Penny stóð í dyrunum og sá hann sveif la sér yf ir riðið
á brúnni og stökkva niður. Almáttugur hvílík orka, sem
þessi maður bjó yfir! Hún sneri sér við og leit á hina
kofana. Við fyrstu sýn hafði henni fundizt allt autt og
dautt, en svo virtistsem koma hennar hefði lífgað stað-
inn við. Indíánakona með sítt, svart hár kom gangandi
þvert yf ir torgið með stóra körf u áf nýþvegnum þvotti
á höfðinum. Hún klifraði uppstigann að kofa Pennýjar
og setti körfuna niður á fjalagólfið. Án þess að heilsa
eða brosa sneri hún við og settist í efstu tröppuna.
— Nei hættið nú alveg! Hvaðan í ósköpunum kemur
þú, Ijúfan? Ung kona kom út úr einum kofanum og
gekk eftir brúnni til Pennýjar. Hún var klædd kín-
verskum slopp og dökkt hárið var klippt þvert fyrir allt
í kring. Hún var austurlenzk í útliti. Skásett grænleit
augun virtust full fjandskapar, þegar þau virtu fyrir
sér grannan líkama Pennýar og Ijósa húðina.
— Nei, góðan daginn, Júlía!
Penny varð feginn að Mike var kominn aftur. Undir
venjulegum kringumstæðum hefði henni þótt ánægju-
legt að hitta aðra hvíta konu, en þessi hávaxna, granna
kona verkaði svo fráhrindandi, að Penny fékk gæsa-
hús. Hugboð, eða ef til vill grænu óvingjarnlegu augun,
sem mældu hana út frá hvirfli til ilja.
Mike kinkaði kolli til Indíánakonunnar, sem sat
þarna hin þolinmóðasta og beið með taukörf una sína og
Penny til undrunar rofnaði þetta sviplausa, óhaggan-
lega andlit af breiðu, Ijómandi brosi.
— O, það er gaman að sjá þig aftur, Mike! Gekk ferð-
in vel? Júlía horfði spyrjandi á hann — Ég bjóst ekki
viðaðþú kæmir með vinkonutil baka.
Það var glettnisglampi í gráum augum Mikes, þegar
hann leit á Penný sem roðnaði, en hann gerði enga til-
raun til að skýra málið, ýtti aðeins upp hurðinni með
fætinum og bar farangurinn inn. Penný reyndi að
halda hurðinni, en hann tók í handlegg hennar og dró
hana með sér út á brúna aftur.
— Þetta er dóttir Davenports læknis. Hann brosti til
Júlíu. — Látið henni líða vel og sjáið um að hún hafi
allt sem hún þarfnast. Ég get ekki stanzað hérna. Eitt-
hvað af mannskapnum kemur aftur í dag og ég hef heil
ósköp að gera.
— Allt í lagi, þú getur trúað mér fyrir henni. Hvað
heitir hún? Það er eins og hún sé hrædd við að opna
munninn.
— Nú, ég hélt að enginn nema þú hefðir þau áhrif.
á karlmenn sagði Mike glottandi. — Penny getur svo
sannarlega tekið til orða um ýmislegt. Þið verðið góðir
vinir, þegar hún er búin að jafna sig.
Penny fann hvernig reiðin vall upp í henni. Hún vissi
ekki hvort það var hitanum að kenna eða snöggum um-
skiptum frá ánni til frumskógarins. Hún starði á þau
hin og vissi ekki hvort henni var verr við þessa stund-
ina.
— Vertu nú svo vænn að reyna að koma aftur í kvöld,
Mike. Þessi seinasta vika hefur verið óvenju leiðinleg.
Penny f urðaði sig á hve rödd Júlíu og fas gat breytzt.
Það var einhver ákaf i kominn yfir hana og skásettu
austurlenzku augun, sem rétt áðan höfðu verið svo
köld, Ijómuðu nú af hlýju. Penny leit á Mike, en það var
ómögulegt að lesa nokkuð í brosandi, brúnu andliti
hans.
— €g sé hvað ég get, Júlía, sagði hann vingjarnlega.
— En ég þori ekki að lofa neinu. Þú veizt bezt sjálf
hvað ég er önnum kaf inn. En ég er viss um að þér leið-
ist ekki með Pennýju. Um leið og hann var farinn, f ékk
Penny það aftur á tilf inninguna, að Júlíu geðjaðist ekki
að henni.
— Ef þú ert að vonast eftir af þreyingu og skemmtun-
um, þá finnurðu það ekki hér, sagði hún stuttlega og
með sterkum bandarískum hreim. — Þetta er leiðinleg-
asti staður í heimi.
„Taktu þetta ekki nærri þér, Jói.
Wilson hefur rekiö mig út milljón
sinnum.”
DENNI
DÆMALAUSI