Mánudagsblaðið - 29.06.1970, Blaðsíða 8

úr EINUI
í ANNAÐ
Ljót girðing — Zeppelinar og óhreinar stelpur — Lögmál
nátúrunnar — Leonard Bernstein — Sjónvarpsmagnarar,
skoðanakönnun — Pianóleikur á Mimisbar — Gamalmenni
rotað
NÚ ER AÐ verða anzi huggulegt í kringum símstöðina við
Kirkjustræti, viðbyggingin komin upp og pússuð. En hve lengi
á grindverkið að standa, sem skilur milli viðbyggingarinnar
og innheimtuskrifstofunnar. Hún er alveg óbörf og ættu borg-
aryfirvöldin nú þegar að láta rífa hana burtu, því þarna hefur
myndazt fagur blettur í miðborginni, þótt smár sé. Borgin
hefur svo sem skapað nóg af nefndum, yfrið nóg, en hún
mætti láta einhvern af þessum starfslausu starfsmönnum
sínum, sem byggi yfir snefil af smekk, ganga um og athuga
þær lagfæringar sem gætu orðið höfuðstaðnum til prýði.
EINS OG VIÐ var að búast köstuðu íslenzkar ungstelpur sér
fyrir fætur þeirra Zeppelinmanna, er þeir heimsóttu okkur.
En færri vissu, að þessir piltungar, þrátt fyrir heldur óhrjá-
legan lubba, eru hinir mestu hreinlætismenn og vandir mjög
að virðingu sinni í þeim efnum. Einn þeirra félaga hirti eina
telpuna upp af götu sinni í Las Vegas-klúbbnum og hafði hana
heim með sér á hótelið til næturgamans. Snemma um morg-
uninn er Zeppelin-félagar fóru í bíla til að aka „á völlinn"
kom þessi framtaksmaður út úr hótelinu með gripinn við hlið
sér, stúrin og rytjulegan. Þeir félagar hans brugðust hinir
verstu við, er þeir sáu hann, og aftóku með öllu, að hann yrði
þeim samferða í bílnum fyrr en almennar hreinlætisaðgerðir
væru um garð gengnar og varð loðinleppur að aka einn í bíl
unz loft og vindar höfðu gert sitt til að gera hann umgengnis-
hæfan.
ÞÁ ER BLESSAÐUR máfurinn farinn að taka til á Tjörninni og
sjá til að andalífið færist ekki úr hófi í aukana. Daglega eða
a.m.k. morgun hvern kemur þessi fagri fugl svífandi yfir tjörn-
ina og gleypir einn eða tvo andarunga, sem eru í fylgd með
mæðrum sínum, og flýgur síðan niður á höfn til að melta þessa
litlu bómullarhnoðra. Endurnar virðast ekki mjög mótfallnar
þessu matarstússi máfsins og vonandi koma ekki til sögunnar
einhverjir fuglavinir til að raska þessum óumflýjanlegu lög-
rriálum náttúrunnar.
Eldur
Framhald af 1. síðu.
félagsmanna, að lítill timi
vannst til að sinna sjálfum fé-
lagsmálunum — „því miður
hafa annir stjórnarinnar verið
slíkar, að hún hefur ekki getað
sinnt félagsmálum, eins og
skyldi" — stendur í skýrsl-
unni.
Misjafn sauður
Það hefur löngum verið á
allra vitorði, að innan stéttar-
innar hafa verið ákaflega ó-
æskilegir menn, sem varpað
hafa óorði á alla hina. Lögfræð
ingar eru mikils metin stétt og
hefur engin efni á því að ó-
reiðumenn safnist í hana. Enn
síður má það henda dóms-
málaráðherra, að halda hlífi-
skyldi yfir afbrotamönnum inn-
an hennar.
Skýrsla formannsins sýnir
glöggt að þarna er komið í ó-
göngur, sem virðast ekki fást
leiðréttar, þótt leitað sé til
hæstráðanda í þessum efnum
þ. e. dómsmálaráðherra.
Mnudagur 29. júní 1970
Eg veit hvað ég œtla að gefa honum, en ekki hvernig á að pakka því inn.
Er það satt, að stór hluti af
tekjnm Listahátíðarinnar fari
í óþarft dekur við erlenda
listamenn?
Gengis-
iœkkun
Framhald af 1. síðu.
ur, að hann átti fyrir löngu að
vera búinn að biðjast lausnar.
Ríkisútgjöldin, ábyrgðirnar,
styrkja og niðurgreiðslukerfið,
skólaútgjöldin og gengislækk-
anirnar eru þær vörður á leið
stjórnarinnar, sem hreinlega
krefjast þess að hún segi af
sér. Velgengnisárin skilja lítt
eða ekkert eftir, en ekkert lát
verður á útgjöldunum, fjárfest-
ingum og aukinni rikisíhlutun
á öllum sviðum.
Það er vissulega kominn
tími til að aðrir reyni sig við
að stjórna landinu, en þeir
menn, sem setið hafa í ráð-
herrastólum í 11 ár. Sýnt er,
að stjórnin og þá ekki sízt
Sjálfstæðisflokkurinn er á-
kveðin að svífast einskis til að
halda áfram í þessum stólum.
Og ein helzta sönnun þess er
hrakferð dr. Bjarna á fund
verkalýðsleiðtoganna með til-
boð um gengishækkun!!!
Það bragð til að halda meiri
hluta Sjálfstæðisflokksins við
stjórn Reykjavikur er eitt lúa-
legasta og svívirðilegasta ör-
væntingarbragð, sem nokkur
ábyrgur stjórnmál^fga§yf^hef-
ur lagt sig niður við.
DAGINN, SEM Leonard Bernstein, sem við þekkjum vel úr
sjónvarpinu, stjórnaði Fidelio eftir Beethoven í Vínarborg, nú
fyrir skömmu, eignaðist bandaríska sópran-söngkonan Olive
Moorefield, sem syngur við Volksóperuna í Vín og maður
hennar dr. Kurt Mach, dreng. „Ástarkveðjur og hamingjuósk-
ir" sagði Bernstein í heillaóskaskeyti til þeirra „í tilefni fæð-
ingar Oliver Kurt Fidelio". Foreldrarnir urðu ákaflega ánægðir
og bætu Fidelio við nafn drengsins. „Hugsið ykkur örlög
drengsins" sagði einn af sjónvarpsmönnum í Austurríkií þætti
sínum, ,,ef Lenny (Leonard) hefði verið að stjórna Die Meist-
ersingervon Nurnberg þetta kvöld“.
SAGT ER að þessa dagana sé mikið um kaup á svonefndum
„boosters", einskonar magnara í sjónvarp, sem gerir sjón-
varpseigendum kleift að ná sjónvarpi Keflavíkur nokkuð sæmi
lega. Bæði er það, að nú hættir íslenzka sjónvarpið útsending-
um sínum vegna sumarleyfa og svo hitt, að menn hafa verið
almennt mjög leiðir yfir dagskránni þar og kjósa heldur ,,snjó“
sýningar sunnan af velli, en íslenzka prógrammið. 90—100%
sjónvarpseigenda óskar eftir eðlilegum útsendingum sunnan
;að, en öfgamenn hér hafa komið í veg fyrir það með blessun
ríkisstjórnarinnar. Þarna væri verðugt skoðanakönnunarefni
fyrir Vísi.
EITT AE ÞVÍ, sem dregur að Mímisbar Hótel Sögu er píanó-
leikur Gunnars Axelssonar, sem þar leikur fjögur kvöld í
viku. Mánudaga og þriðjudaga er þar ekkert leikið og vatns-
þróin tóm. Þetta er undarleg ráðstöfun eða sparnaður hótels-
ins, því þótt Gunnar kunni að vera gloppóttur, eins og aðrir,
er hann það langbezta, sem við höfum í hyggemúsikk á veit-
ingastöðum hér í Reykjavík. En, eflaust, er þetta sparnaðar-
viðleitni.
•---------------------------
ENN EINU SINNI hefur gamalmenni verið rotað í miðborginni
og fundizt liggjandi í blóði sínu. Að því er virðist hefur ómenn-
ið sloppið og hrósar nú happi yfir afreki sínu. Meðan lögregl-
;an ekki birtir nafn slíkra óþokkamenna, þá er vist að þeir halda
iðju sinni áfram, vitandi, að þó upp komist, þá er miskunn
lögreglunnar takmarkalaus. Það verður að breyta þessu hug-
arfari. Menn eru enn á lífi, örkumla ævilangt, sem lent hafa í
höndum þessara óþokka en árásarmennirnir ganga lausir og
liðugir um götur og jafnvel stæra sig af óverknaðinum.
STÓRGLÆPIR BANDAMANNA: XLVI.
Atlagan gegn þjóðaréttinum
Skrá yfir giæpaverk — Lýðræði plús kommúnismi — Fljót-
færni í Washington — „Við úrskurðum bara . . — Heilla-
skeyti frá Stalin
„Það, sem nú skiptir máli,
eru áhrif þessara réttar-
halda á framtiðargang sög-
unnar. Og að því er það at-
riði varðar, hlýt ég að láta í
Ijós mikil vonbrigði. Á með-
an réttarhöldin stóðu yfir,
áttum við náið og vinsam-
legt samstarf við hina rúss-
nesku starfsbræður okkar,
og það enda þótt við mót-
mæltum harðlega að taka
Katyn-fjöldamorðin upp í á-
kæruskjalið. (Dómstóllinn
kvað ekki upp neinn úr-
skurð um það, hver væri
sekur um þau). Við litum
svo á, að á milli okkar hefði
skapazt gagnkvæmt trúnað-
artraust, og að við mættum
telja þá vini okkar.“
— Sir Hartley Shawcross, aðal-
kærandi Bretlands við Churchill
/Roosevelt-dómstólinn í Niirn-
berg (1945—1946) í inngangs-
orðum sínum að bók
Gerhard E. Griindler/Arnim v.
/Manikowsky:
„DAS GERICHT DER SIEG-
ER" (Gerhard Stalling Verlag,
Oldenburg und Hamburg
1967), bls. 19—20.
FORDÆMIN
Fjöldamorð eru síður en svo
nokkur eindæmi í veraldarsögunni.
Þau virðast þvert á móti hafa notið
framúrskarandi Iýðhylli allt frá upp
hafi skráðrar sögu og fram á þenn-
an dag. „Mannkynssagan er í raun-
inni lítið annað en löng skrá yfir
glæpaverk, heimskupör og óham-
ingju mannanna", minnir mig að
hinn gagnmerki, enski sagnfræðing
ur Edward Gibbon (1737—1794),
komist einhvers staðar að orði í
meistaraverki sínu „The Decline
and Fall of the Roman Empire".
Þó að fullsterkrar dómhörku gæti
í ummælum Gibbons, og ekki verði
fallizt á þau athugasemdalaust, þá
hefir rás viðburðanna síðan þau
voru fest á blað, staðfest réttmæti
þeirra að miklu leyti með miskunn-
arlausari hætti en auðvelt er að við-
urkenna. Því verður ekki neitað:
Mannkynssagan er víða skráð blóð-
ugum stöfum, nútíminn er blóðbað,
og hvort framtíðin ber einhverja
líkn í skauti sér, ef tim einhverja
framtíð annárs verður að ræða, er
ákaflega vafasamt og máski fávís-
leg tálvon, en það er eðli allra tál-
vona að skrönglast áfram á veik-
burða fótum, óftar en ekki jafnvel
fótalaust.
EÐLISMUNUR ENGINN —
STIGMUNUR
STÓRKOSTLEGUR
Rangt væri þess vegna að halda
því fram, að fjöldamorð þau, sem
Bandamenn (lýðræðissinnar og
kommúnistar) leiddu yfir mikinn
hluta mannkynsins í og eftir
Heimsstyrjöld II, hafi verið alger
nýjung. Á þeim og samkynja
skepnuskap liðinna alda var ekki
um áberandi eðlismun að ræða, að
því er snerti snörustu þætti þeirrar
hrakmennsku, sem hryllingurinn
spratt af. Hins vegar keyrir stig-
munur, gjörtekt og langframaáhrif
alla viðmiðun úrskeiðis. Ef á annað
borð er lagt út í að gera saman-
burð, verður óhjákvæmilegust nið-
urstaða sú, að Bandamenn (lýðræð-
issinnar og kommúnistar) hafi sam
magnað öll þekkt tilbrigði og af-
brigði múglegs úrþvættisháttar, og
aukið þó hvarvetna verulega við.
Tvímælalaust er t.d. óhætt að stað-
hæfa, að aldrei fyrr hafi ógeðsleg
fjöldamorð á sigruðum stjórnmála-
andstæðingum og víðtæk blóðböð
og útrýming þeirra þjóða og þjóð*
Framhald á 7. síðu.