Mánudagsblaðið - 23.11.1970, Blaðsíða 3

Mánudagur 23. nóvember 1970
Mánudagsblaðið
3
fsland hvítt!
Reykjavfk 10/11 1970
Herra ritstjó'ri!
Ég hef áður vakið athygli á
brotum Bandaríkjamanna á Her-
vemdarsaímninginum, og ég geri
það enn; ég tel að U.S.A. eigi
að stantía við gerða saimninga.
það er að segja, að litaðir, eða
svartir eigi ekiki að vera í varn-
arliðinu, hetta atriði' lögðu okkar
samningaimenn slíka áherzlu
á, að ég tei þá aillt-
af mikla Islendinga síðan; en
þeir eru því miður fallnir frá, og
miinni menn hafa tekið við. Ég eir
ekki persónudega á móti negrum.
en tel samt, að þeir eigi ekki
að vera hér, og þetta voru skoð-
anir leiðtoganna, en því miður
virðist núverandi leiðtcigi alveg
máttlaus, þegar U.S.A. er amnars
vegar. Ég krefst þess að Banda-
ríski sendiherrann sjái um að 1
varnarliðinu séu aðeins hvítir
menn, annað er móðgun, við Is-
land. Ég krefst þess einnig, að
nýr maður taki við stjómartaum-
unum, miaður, sem hugsar fyrst
og fremst um hag íslands, ekki
um útlendinga.
Kær kveðja,
S. Jónss.
P.S. ísland Hvítt.
Islendingar Hvítir.
Það eru einmitt setningar eins
og: „Ég er ekki personulega a
móti negrum“ og „viltu rað dótt-
ir / sonur þinn. giftist ncgra?“,
sem heyrast of oft, ekki aðeins
hér heima á Islandi, heldur og
í Ameríku, sem eru hvað hvim-
Ieiðust og mest ósannfærandi í
þessum deilum. Spurningin er
ekki um hvort menn eru á móti
negrum, heldur hversvegna þeir
sem slíkir, eru óæskilegir og geta
ekki aðiagast t.d. íslenzu þjóð-
félagi. Hæfni og þroski þessa kyn-
flokks hefur a’ltaf, réttilega eða
ranglega, verið umdeildur, ■ end.a
með sára fáum undantekningum
hafa það verið aðrir en mjög
blandaðir svertingjar, sem hafa
skarað fram • úr. Annars er þetta
ekki vettvangur umræðna um
negra, hæfileika þeirra góðra
eða illra. Hinsvegar má stundum
spyrja hvort svona smá þjóð
hafi nokkur efni á að blandast
öðrum kynflokkum, ef þá mein-
ingin er aö halda eitthvað í nor-
ræní þjóðareinkenni. — Ritstj.
Myndin í
Hdnarbíéi
Hr ritstjóri,
A.B. Mániudaigsblaðsins virðist
sjó einhvem ofsafróðleik í mynd-
inni „Táknimiáfl ástarinnar", sem
miesta umtalið vekur. Ég sá
miyndina aðeins vegna sknfa
hans og dauðsá eftir öllu samian.
Það liggur í auiguim uppi, að um
fróðleik var ekki að ræða, heid-
ur er myndin gerð aðeins til að
trekkja fé, en „vísindi“ notuð
sem rammi eða afsökun (sklýr-
ing). Hvert mannsibam þeikkir til
þess, sem sýnt var og til þessa
hefur mannkynið sloppið furðan-
lega án þess, að því væiri svo
vendilega vísuð leiðin. A.B. til
upplýsingar miá segja, að ástar-
leikir eins og þama eru sýndir
eru ekkl nýir né aflbrigðilegir,
enda til þess eins ætlaðir að æsa
unglinga til að skoða myndina.
Svíar hafa gert sér mat úr þessu.
Danir hafa stofnað klámiðnað og
nú eru Islendingar bara aul-
amir sem em plataðir tiD að
„punga“ út auruim sínum. Svo er
að sjá, að A.B. sé þetta allt nýj-
ung og fæ ég ekki annað en vor-
kennt svoleiðis mönnum og kon-
um þeirra. Hvflíkt líf
Systir ;
Jæja, þá er maður loksins
orðlaus, Ekki batna vinsældir
vorar hjá konum eftir svona á-
drepu. eður hvárt hyggstu nakk-
vat kenna mér „systir“? Ritstj.
Æskftn og áfeagi
Mánudagsblaðið
Leiðari blaðsins um „æskuna“
í síðasta tölub'laði, var mjög
tímabær, þrátt fyrir lélegar
prentvillur, og sannarlega timi
til kominn, að ræða af alvöru
næturslang unglinga utan
sikemmtistaðanna. Það er eikkert
vit að auglýsa bonn og reglur án
þess að framiH-jgja •þeim og jafn-
vel enn verra en ekiki, því sú
sálfræðilega staðreynd blífuf, að
miannskepnan er jafnan æstúst í
það, sem bannað er.
Nú skal ég segja yður eitt,
Ungri stúlku, 15 ára, var hrein-
lega nauðgað utan eins skemmti-
staðarins dauðadrukkinni, en for-
eldrar vildu ekki láta það fara
lengra eftir að heimilisOæknirinn
sagði að hún væri ekki ófrísik.
Það eru eflaust fleiri svona
staddar Gallinn er, að pelafylli-
rí steipna er mun algengara en
hjá strákum, sem þykjast mikllir
af að eiga aura fyrri sjúss, en
stelpurnar em blankari og kaupa
saman og hafa smá pela í tösk-
unum sínum Hvað segið þér um
það? Sv. Sv.
Það er þó bót í máli, að okkar
prentvillur eru „iélegar" en ekki
snilldarvel unnar eins og hjá
hinum blöðunum. Um nauðgun
þessa vitum við ekkert, en hins-
vegar ættu þessar „fiillþroska" 15
ára stelpur sjálfar að gera sér
Ijósa hættuna, ef þær hafa nokk-
urn áhuga að sleppa við Iíkams-
árásir piltanna. Ritstj.
Furðiiisg ádrepa
Bréfhomið,
Re. Kaikali um G. Símionar.
Er ekki sjálfur ritstjórinn sikytta
eða di’epur fugla og jafnvel
hreindýr? Er ekk: ritstjórinn feit-
ur stór lurgur? Étur hamn hvert
hvikindi, sem hann sfcýtur? Ég
hefi nefnilega heyrt að hann
skjóta . máva sér til gamans og
hrafina. Hefur ritstjórinn aldrei
misist særðan fugl? Ég veit, að
r;tstjórinn, sem stjóimar blaðinu,
er líka ritstjóri þessa bréfadálks,
oig ræður hvað sést þar. Hefur
ritstjórinn ekki étið lóur og spóa,
og kallað það góðimeti, þrótt fyrir
að bannað er að slkjóta þessa
fugla?
Þorir ritstjórinn aö setja und-
ir kariinn á forsíðunm: hvort það
sé satt, að hann éti sjállfur reið-
hestana sína? Nei, ábyggilega
ekki. Ritstjórinn, eins og aðrar
skyttur og byssudónar, er bara
raggeit og sýnilega óvinur katta.
r.
NAUTIÐ
ELTORO
HEFUR OPNAÐ
Nýr glæsilegur veitingastaður
að AUSTURSTRÆTS 12
Ljúffengar Urval heitra rétta
nautasteikur og kaidra
V’iH ekki ritstjórinn birta mynd
af sér þair sem hann gónir hung-
uraugumi eftir saklausiri bráð?
Þorir hann að svara þessu?
„Jói“ (og þú þekkir mig)
„Jói“ — þekkirðu ekki vöðva
frá fitu? Ef þú sæir máf éta
lamb í burðarlið, meðan rollan
er varnarlaus, myndirðu ekki
elska hann. Máfur étur með á-
fergju aðra særða máfa. Misst
víst. Hrafn þyrði hann ekki að
skjóta — hjátrú. Bústofn sinn
kveðst ritstj. ekki uppétið hafa.
Lóur og spóar eru hreint lostæti.
Hlutlaus gagnvart köttum. Sjá
til um myndina — Ritstj.
ágúst í Hofi
Ágúst á Hofi leysir frá skjóð-
unni og segiir frá fólfci og fénaði
í öllum landsfjórðungum.
Andrés Kristjónsson, ritstjóri,
reiddi framÉ
Ágúst Jónsson, áður bóndi á
Hofi í Vatnsdal, var möirgum
kunnur og kann frá mörgu að
segja eftir langa og viðburðaríka
ævriÉ Hann ferðaðist áratugum
saman um aillt land, kom næst-
um á hvem bæ, kynntist bænd-
um og búaliói, og á í skjóðu sinm
fjölbreyttara safn minninga held-
ur en almennt gerist. Ágúst er
stáliminnuigur, skemimtinn og kfm-
inn og segir í bók sinni óteljandi
sögur af atvikum og orðaskiptum
við háa sem lága,
Ágúst á Hofi var um hálfa öld
gangnaformgi á víðáttumestu af-
réttum landsins, þar sem bændur
tveggja landsfjórðunga leiddu
saman hesta sína í eiginflegum
og óeiginlegium skilningi. Hann
stóð framarlega í flofcki í póttit-
ískum sviptibyljuim héraðs síns
og ekttp lé£iUh$pj) .jgn^sin^álin al*
veg fram h.iá sér fara.
í- wK r.* éi»