Tíminn - 02.11.1977, Blaðsíða 9

Miövikudagur 2. nóvember 1977
9
(Jtgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvaemdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm.), og Jón Helgason. Rit-
stjórnarfulltrúi: Jón Sigurösson. Auglýsingastjóri: Stein-
grimur Gíslason. Ritstjórnarskrifstofur, framkvæmda-
stjórn og auglýsingar Siöumúla 15. Simi 86300.
Kvöldsimar blaöamanna: 86562, 86495. Eftir kl. 20.00:
86387. Verð i lausasölu kr. 80.00. Askriftargjald kr. 1.500 á
mánuði. Blaöaprent h.f.
Ábyrgð
forstöðumanna
Svo sem við var að búast olli verkfall opin-
berra starfsmanna ekki eins mikilli röskun og
verður þegar framleiðslustéttirnar leggja nið-
ur vinnu. Þrátt fyrir þetta munu forystumenn
opinberra starfsmanna sammála um að sam-
tök þeirra hafi lagt áherzlu á framlag þeirra i
samfélaginu með vinnustöðvuninni.
Almenningur hefur lengi álasað opinberum
starfsmönnum fyrir að afköst vinnu þeirra séu
litil, viðmót i opinberum stofnunum við erind-
um fólksins sé neikvætt og að viða verði menn
að ganga pislargöngu til að finna einhvern
semærindinu vilji sinna. Þessar raddir hafa
verið misjafnlega háværar, en að undanförnu
hafa þær risið hátt samfara áróðri gegn rikis-
kerfinu i heild.
Nú ber að hafa það i huga að hið opinbera
heldur uppi ýmissi þjónustu þar sem ekki er
unnt að viðhafa afkastamælingar eða arðsemi-
athuganir eins og i atvinnulifinu. Þetta á t.d.
við um löggæzlumenn, kennara og heilbrigðis-
stéttir. Fáir mæla þeirri stefnu bót að fækka i
þessum stéttum eða draga úr framlögum til
samsvarandi málaflokka. Þvert á móti er það
tiðast að krafizt sé aukinna framlaga á þessum
sviðum.
En það er einfaldlega rangt og ósanngjarnt
að álasa opinberum starfsmönnum fyrir að
vinnu þeirra eða afköstum sé ekki háttað eins
og æskilegt væri. Opinberir starfsmenn eru
langsamlega flestir launþegar rétt eins og aðr-
ir og hafa yfirleitt engu meiri tækifæri til að
hafa áhrif á vinnutilhögun og skipulag en aðrir
launþegar i landinu.
Sé illa að þessum málum staðið hjá hinu op-
inbera er það sök þeirra sem stefnuna marka
og forráð hafa. Ábyrgð forstöðumanna opin-
berra stofnana er mikil, og verður að viður-
kenna að alltof viða er misbrestur á þvi að
nýtni og sparsemi sé nægilega gætt.
Tvimælalaust ber að leggja á það meiri á-
herzlu en verið hefur að ekki verði yfirdráttur i
rekstri stofnana umfram fjárlög hvers árs,
fyrir utan ófyrirsjáanlegan tilkostnað sem
m.a. kann að hljótast af launabreytingum. f
þessu efni er það spurning hvort bókhald opin-
berra stofnana er með þeim hætti að það sé
nýtilegt sem stjórnunartæki og hvort Rikisend-
urskoðunin á ekki að vera virkari til aðhalds
þegar liður á hvert ár.
Margt bendir til þess að spara megi talsvert i
vinnu og vinnuafli hjá hinu opinbera án þess að
samdráttur verði i þjónustu við þegnana. Enda
þótt æviráðning starfsmanna skipti ekki lengur
þvi máli sem áður var, er ljóst að atvinnu-
öryggið er miklu meira i rikisgeiranum en þeir
búa við sem starfa i atvinnulifinu.
Af öllum ástæðum liggur það fyrir að beita
verður ýtrasta sparnaði og aðhaldi i rekstri
rikisins nú á næstunni. Vafalitið verður þetta
erfitt og ekki að öllu leyti vinsælt. En i þessu
skyni má ekkert til spara þvi að þjóðin vill vel
rekið, nýtið, sparsamt og virkt rikiskerfi sem
veitir þá þjónustu sem til er ætlazt án óhæfilegs
tilkostnaðar.
JS
ERLENT YFIRLIT
Forstjórar og auðmenn
fara huldu höfði
Láfverðnr eru orðnir tekjuhá stétt
Unglingar meö grimur viö útför þýzku hryöjuverkamannanna.
FORST JCRAR stórfyrir-
tækja, bankastjórar og auö-
kýfingar fara i vaxandi mæli
huldu höföi af ótta viö hryöju-
verkamenn, sem kunna aö
reyna aö ræna þeim. Sérstak-
lega er þetta áberandi i Vest-
ur-Þýzkalandi, á ítaliu og I
Argentinu en þar hafa veriö
geröar flestar tilraunir til
mannrdna, sem hafa einkum
beinzt gegn umræddum stétt-
um. Þessi ótti hefur breiözt til
margra annarra landa, m.a.
Bretlands og Bandaríkjanna.
Sem dæmi um þetta er þaö, aö
algengt er oröiö, aö þessir
menn ldti ekki vita neitt fyrir-
fram um feröalög sln, fara
mismunandi leiöir milli heim-
ilis sins og skrifstofu sinnar,
sækja litiö eöa ekkert
skemmtistaöi, sem þeir voru
tlöir gestir á áöur, og hafa
heimili sin sem tryggilegast
varin. Margir hafa oröiö fleiri
eða færri lifveröi. 1 kjSfar
þess er aö risa upp ný stótt
sem talin var tilheyra liönum
tlma, li'fvaröastéttin, fleiri og
fleiri þjálfa sig nú i þeim til-
gangi aö starfa sem lífveröir.
Jafnframthafa risiö upp nýjar
stofnanir, sem hafa þaö hlut-
verk aö þjálfa lifveröi. Llf-
varðastarfiö getur verið
hættulegt, en því fylgja llka
drjúgar tekjur. Algengust
laun lífvaröa eru sögö um 3000
dollarar á mánuöi. Þeir, sem
ráöa sig til skemmri tlma fá
frá 150-200 dollara á dag.
Mannrán eru ekki ný I sög-
unni, en þau hafa aldrei oröið
aö sllkum faraldri sem nú.
Þar eru ekki aðeins á ferö
hryöjuverkahóparnir.sem eru
kenndir viö Baader-Meinhof,
japönsku rauöliöasveitina og
öfgasamtök Palestinumanna.
1 skjóli þeirra hermdarverka
sem þessir hryöjuverkahópar
hafa unniö, fjölgar þeim
glæpamönnum sem eingöngu
stunda mannrán I auögunar-
skyni. Þá þykirþaö auka hætt-
una aö áöurnefndir hryðju-
verkahópar viröast hafa oröiö
visst samstarf sin á milli , og
sé hér því aö myndast eins
konar alþjóölegur hópur
hryöjuverkamanna. Þetta
skapi þeim meira svigrúm til
aö láta til sin taka viöa um
heim á óliklegustu stööum.
Brátt geti fariö svo, aö ekkert
land veröi óhult fyrir starf-
semi þeirra. Þá munu þeir
ekki aöeins beita sér aö auö-
mönnum og forstjdrum, held-
ur t.d. aö stjórnmálamönnum,
verkalýösforingjum, vlsinda-
mönnum og jafnvel óbreyttum
verkamönnum I þeim tilgangi
aö enginn telji sig óhultan og
ótti viö þá veröi eitt allsherj-
arfyrirbrigöi.
ÞÓTT mikiö hafi borið á
Baader-Meinhof hópnum I
fréttum virðast öfgamenn úr
hópi Palestinumanna láta
mest til sin taka. Þeir hafa
lika flestum þjálfuöum skæru-
Zohair
liöum fram aö tefla. Flestir
þessir öfgamenn hafa sagt
skiliö viö Þjóöfrelsishreyfingu
Palestínumanna, enda hefur
hún tekiö einbeitta afstööu
gegn flugránum og mannrán-
um, þar sem hún telur þau
ekki lengur þjóna málstaö sln-
um, heldur gera honum ó-
gagn. Skæruliöarnir sem eru
óánægöir meö þetta, hafa þvi
myndað sérstaka hryöju-
verkahópa, sem reyna aö
halda sinni fyrri iöju áfram.
Þannig voru þaö Palestlnu-
menn, sem rændu þýzku flug-
vélinni, sem Þjóöverjum tókst
aö ná aftur meö frækilegu á-
hlaupi á flugveliinum i Moga-
dishu I Sómaliu. Leiötoginn,
sem kallaöi sig Captain
Mahmoud.er talinn hafa veriö
Zohair Joussef Akkasha, 26
ára gamall. fæddur og alinn
upp I flóttamannabúöum, en
foreldrar hans voru flótta-
menn, sem Gyöingar höföu á
sinum tlma flæmt frá heim-
kynnum sinum. Akkasha kom
til Englands fyrir nokkrum
árum, þar sem hann stundaöi
vélfræöinám, en þaö gekk
honum ekki vel, því hugur
hans snerist allur um barátt-
una fyrir málstað Palestlnu-
manna. Hann taldi hryöju-
verkaleiöina eina geta leitt til
sigurs. Tvivegis var honum
vlsað frá Bretlandi fyrir
hryðjuverk, enhonum tókstaö
komast hjá endanlegri brott-
vísun I fyrra skiptiö, en I siö-
ara skiptiö ekki. Þaö var voriö
1976. honum tókst þó aftur ab
Aklasha
komast til Bretlands, þvl aö nú
er yfirleitt álitiö, aö hann hafi
myrt Al-Hajiri, fyrrum for-
sætisráðherra I Suöur-Jemen,
en hann, kona hans og aöstoð-
armaöurvoru skotin til bana á
páskadaginn slöastl. vetur
fyrir framan Royal Lancaster
Hotel I London. Honum mun
hafa tekizt aö komast frá
Bretlandi sama dag, og slöan
hefur hann veriö eltur af al-
þjóölegum lögreglumönnum,
en ekkert. fréttist af honum
fyrr en þýzka áhlaupasveitin
felldi hann á flugvellinum I
Mogadishu.
LÖGREGLUVOLD flestra
landa vinna nú 1 sameiningu
að þvi aö ráöa niöurlögum
hryöjuverkahópa. En þaö get-
ur oröiö erfitt verk. Mesta
hættan er sú, aö nýir og nýir
menn bætist I hópinn af mis-
skilinni samúö eöa ævintýra-
löngun. Mörgum hefur þótt
þaö slæmur fyrirboöi aö all-
mikill fjöldi grlmuklæddra
unglinga mættu viö útför
hinna þriggja þýzku hryðju-
verkamanna sem réöu sér
bana eftir aö þýzka flugvélin
hafði veriö tekin af skærulið-
unum I Mogadishu. Unglingar
þessir báru spjöld, þar sem
þýzk stjórnvöld voru sökuö um
aö hafa myrt þremenningana.
Vonandi er hér aöeins um
samúöaö ræöa, en samt verö-
ur þetta engan veginn taliö
góðs viti.
Þ.Þ.