Tíminn - 15.03.1978, Blaðsíða 10

10
Miðvikudagur 15. marz 1978
Tryggvi Finnsson, framkvæmdastjóri.
Við færibandið.
AUKINN OG BETRI AFLI
ÁHÚSAVÍK
Greiddi 30 milljónir í verðbætur á fiski
fyrir árið 1976. Rætt við Tryggva
Finnsson,
framkvæmdastjóra á Húsavík
Séð yfir höfnina úr gluggum frystihússins. Þarna má sjá hluta trillubátafiotans og togarann, sem
liggur viö þvergarðinn.
Útgerð frá Húsavík hefur til
skamms tima þróazt á dálitið
annanháttená öðrum stöðum.
Smábátaútgerö hefur vcrið þar i
öndvegi, og það er ekki fyrr en
fyrir rúniu ári að togari er íeng-
inn til staðarins, en togaraút-
gerð hefur verið talin aðal
forsendan fyrir fiskvinnu i
landi, þvi togararnir tryggja
fisk allt árið, en ekki aðeins til-
skilin timabil, eins og þar sem
vélbátaútgerð sér fyrir hráefn-
inu.
Aukinn af li
Ýmsir hafa vakiö athygli á
þeim breytingum, sem oröið
hafa á fiskvinnslunni i landi.
Hér áður komu kannski skip, og
fólkið kom og saltaði. Siðan fðr
það heim, og þvi var ekki gert
orð um vinnu næsta dag, nema
eitthvað hefði fallið til, — og
timinn leið.
Atvinnutekjur voru stopular
og atvinnuleysi landlægt, a.m.k.
vissa mánuði ársins.
Nútima fiskvinnsla er
öðruvisi byggð upp. Ahersluna
leggja menn á stöðuga vinnu og
fasta starfsmenn, sem ganga til
vinnu sinnar hvern virkan dag,
og alveg án tillits til aöstæðna á
hafinu, þá þarf að vera til fiskur
alla daga, svo vinnslan sé sem
jöfnust.
En fiskveiðar eru sveiflu-
kenndur atvinnuvegur, svo ekki
sé meira sagt. Talið er nú, að
rekstraratöðvun sé skammt
undan, t.d. hjá frystihúsunum i
Vestm annaeyjum, þvi
framleiðslufyrirtækin eru rekin
með tapi, — og þegar við hittum
Tryggva Finnsson,
framkvæmdastjóra Fiskiðjunn-
ar á Húsavík á dögunum, fannst
okkur það kjörið tækifæri til
þess að heyra af árangri Fisk-
vinnslunnar á Húsavik, en
hennar er ekki oft getið i fjöl-
miðlum. Við spurðum Tryggva
fyrst hvernig útgerðin og fisk-
vinnslan hefði gengið á siðasta
ári.
— Útgerð frá Húsavik gekk
frekar vel á seinasta ári, sagði
Finnur. Við fengum hér á land
um 8000 lestir af fiski, sem er
tæplega 3000 tonnum meira en
við höfum átt að venjast. Þar
munar að sjálfsögðu mest um
afla togarans Júliusar
Havsteen, en þessi viöbótarafli,
án fjárfestingar, verður ef til
vill til þessaö viö komum betur
út en ella.
Togarinn aflaði
rúmlega 2000 tonn.
Togarinn kom hingað til okk-
ar i október 1976. Það voru viss-
ir byr junarörðugleikar við
veiðarnar. Spilbúnaður skipsins
reyndist ekki i lagi, eða öllu
heldur stjórnbúnaður hans, og
það tók okkur marga mánuði að
fá þetta i lag.
Togarinn hefur stundað
veiðar fyrir austan og vestan,
en mikið hefur einnig verið veitt
út af Norðurlandi.
Fiskurinn er að
stækka og passar
ekki lengur i vélarnar
— Hvernig hefur fiskurinn
verið?
— Fiskurinn er að stækka.
Virðist vera alveg eindregin
þróun i þeim málum hérna fyrir
norðan. Hann er alltaf að verða
stærri og stærri. Get ég nefnt
sem dæmi að lfnufiskur hefur
valdið örðugleikum hér i janú-
armánuði, þvi hann var smár,
en í ár hefur þetta breytzt, og
linufiskurinn er yfirleitt stór
hrognafullur fiskur, og var þaö
reyndar líka að hluta til i fyrra.
Greiddu 30 milljónir
króna i verðbætur á fisk
1976.
Hefur fiskstærðin jafnvel
valdið okkur erfiðleikum, þvi að
við erum auðvitað vélvæddir
fyrir þann fisk, sem hér hefur
áður veiðzt — eða fyri
minni fiska.
Erum við að vona að þessi
þróun haldi áfram og þá munum
við breyta vélabúnaði til sam-
ræmis við það.
Nú er Fiskiðjusamlagið sam-
vinnufélag nokkurra aðila.
Hvernig er eignaraðildinni
skipt?
— Fiskiðjusamlagið er byggt
þannig upp, að um helmingur
hlutafjárins er f eigu Kaupfélags
Þingeyinga. Sveitarfélagið á
einnig stóran hlut, eða bæjarfé-
lagið. Siðan eru margir ein-
staklingar með hluti og þá mest
sjómenn.
Réttara er þó að segja að hlut-
hafarnirséu sjómenn og útvegs-
menn, sem hér störfuðu þegar
félagið hóf starfsemi sina, en
auðvitað hafa nýjar kynslóðir
að nokkru komið til skjalanna.
Hlutaféð er farið að dreifast
meira.
Afraksturinn af rekstri fé-
lagsins rennur til þeirra sem
afla fiskjar, og við greiddum
þannig i uppbætur á fiskveö
fyrir árið 1976 um 30 milljónir
króna, en 1977 er óuppgert enn-
þá.
— Útgerðin hér er smábátaút-
gerð. Bátarnir stunda hand-
færaveiðar og linuveiðar, en
auk þess eru hér nokkrir rækju-
bátar.
í vetur ganga átta bátar til
rækjuveiða og rækjuvinnsla er
starfrækt i samlaginu. Rækju-
veiðar fara fram að vetrarlagi
einvörðungu i öxarfirði. Nokkr-
ir stærri bátar hafa svo reynt
við úthafsrækju og munu stunda
sikar veiðar i sumar. Þetta er
mjög áhugaverður þáttur, þvi ef'
djúphafsrækju er að fá, þá get-
ur hún tryggt rækjuvinnslu hér
allt árið. 3-4 bátar munu hyggja
á þessar veiðar.
— Við rækjuvinnsluna starfa
15-20 manns i landi þannig að
það munar talsvert um þetta.
Að staðaldri vinna um 150
manns við fiskvinnsluna.
Auk þess að frysta fisk, þá er
hér söltun á grásleppuhrognum.
Loðnubræðsla er ekki hér en
Sfldarverksmiðjur rikisins reka
hér fiskimjölsverksmiöju, sem
vinnur fiskúrgang.
Höfnin á
Húsavik
— Það kemur fram, að frá
Húsavik er geröur út fjöldi báta,
og togari hefur verið fenginn til
Húsavikur. Þá er útskipun og
uppskipun fyrir orkuver og
kisilgúr. Hvernig gengur að
nýta höfnina fyrir svo fjölþætta
starfsemi?
Þetta hefur auðvitað kallað á
auknar framkvæmdir vð höfn-
ina. Hér hafa staðið yfir hafn-
arframkvæmdir, sem i raun og
veru hafa gerbreytt aðstöðunni.
Fyrir nokkrum árum þurftu all-
ir bátar að liggja við legufæri út
i höfninni ef eitthvað var að
veðri, en nú er búið að byggja
þvergarð, sem lokar bátakvinni
alveg fyrir hafáttinni. Siðan eru
i gangi framkvæmdir til þess að
bæta aðstæður fyrir opnu bát-
ana, þannig að öryggi þeirra sé
tryggt enn frekar.
Kisilgúrinn og svo til öll af-
greiðsla vöruflutningaskipa er
siðan við norðurgarðinn, þannig
að þetta veldur ekki vandræð-
um. Teljum við að skipulag
hafnarinnar hafi tekizt vel.
Eru engar framfarir
í trilluútgerðinni?
Það er örðugt að segja um
það. Auðvitað hafa trillurnar
þróazt á sinn hátt. Þær eru
framhald af áraskipunum.
Ýmislegthefur komið fram til
hagræðingar. Vélbúnaður hefur
aukizt og ný tækni hefur komið
til við veiðarnar, þannig að ef
borið er saman við elztu skipin
er munurinn mikill.
Að öðru leyti hefur ekki orðið
á mikil breyting þar til nú, að
nýjungar virðast i nánd, en
plastbátar eru að koma á mark-
aðinn. Telja ýmsir, að plastefni
sé það sem koma skal i smábáta
og jafnveluppi minni dekkbáta.
— Viðhaldskostnaður plast-
bátanna verður miklu minni en
viðhaldskostnað.ur trébátanna,
og þar að auki eru plastbátarnir
ódýrari i byggingu.
Húsvikingar hafa reynt að
fylgjast með þessari þróun og
fyrstu plastbátarnir eru þegar
komnir i gagnið hér.
Þá er ganghraði plastbátanna
meiri, eða getur verið það og
það minnkar stim, eða siglinga-
timann til og frá miðunum.
Trilluútgerð svo
að segja allt árið
— Nú hefur smábátaútgerð
verið lifseigari frá Húsavik en
mörgum stöðum öðrum. Hvers
vegna er það svo?